Καλό να είσαι φιλόζωος αλλά με μέτρο.
Όμως υπάρχουν και μερικοί πολύ βαρεμένοι φιλόζωοι, άρρωστοι... γνώρισα μερικούς απ’ αυτούς μέσα σε μια μέρα.
Ήταν 5 γατάκια ενάμιση μηνός που ζητούσαν στέγη και κανείς δεν αναλάμβανε να τα φιλοξενήσει μέχρι να μπει η αγγελία, τελικά ανέλαβε η μαμά-άγιος άνθρωπος- του Ζάχου και συμφώνησα να κάνω την πρώτη βάρδια την μέρα που μπήκε η αγγελία.
Είχε τόσο ενδιαφέρον που έκατσα όλη μέρα!
Οι μεμψίμοιροι λέγανε πως κανείς δεν θα ενδιαφερθεί και θα ξεμείνουν τα γατάκια
Μια φίλη της μαμάς Ζάχου, η Μαρίνα, μεγάλη γατομάνα, τους διέψευσε λέγοντας πως, ‘τώρα με το κρύο, οι γάτες τραβιούνται πολύ’!
- και τι είναι οι γάτες, κουλούρια;
- θα δεις;
Και είδα! Τα 4 ‘φύγανε’ την πρώτη μέρα που δημοσιεύτηκε η αγγελία και το άλλο την επόμενη!
Κι άρχισε η ‘παρέλαση’ των ζωόφιλων:
Πρώτη περίπτωση η Μαρίνα. Στα 50 της έχει αποφασίσει ότι αγαπά τα ζώα περισσότερο από τους ανθρώπους και θα περάσει την υπόλοιπη ζωή με γάτες – παιδιά, σύζυγο, εραστή, δεν έχει-
Τα τελευταία χρόνια έχει ένα γάτο που ζυγίζει 7 κιλά και 200 γραμ !!
Τον έχω δει αυτό τον γάτο, μοιάζει με μικρό γουρουνάκι! Του κάνει δίαιτα με κάτι πανάκριβα σκευάσματα αλλά ο γάτος δεν λέει να πέσει κάτω από 7 κιλά...
Την έχω πετύχει μερικές φορές στη γειτονιά και πρώτα με ρωτάει πως είναι η γάτα μου και μετά ενδιαφέρεται για μένα...
Δεύτερη περίπτωση: εμφανίστηκε ένας τύπος που έχει 3 γάτες, 2 σκύλους, μια χελώνα, διάφορα πτηνά και 2 χαμστερ... κι αυτός έβαζε τα ζώα πάνω από τους ανθρώπους, έκανε και την φοβερή δήλωση: ‘δεν έκανα παιδιά γιατί κάποια στιγμή τα παιδιά φεύγουν! Ενώ τα ζώα μένουν κοντά σου για πάντα!’
Δεν έδωσα συνέχεια σ’ αυτή την δήλωση γιατί δεν υπήρχαν περιθώρια συνεννόησης, άσε που γυάλιζε και το μάτι του...
Αυτός δεν πήρε κανένα γατάκι γιατί δεν ήταν ράτσας!
Άλλο κι αυτό... τηλεφωνούσαν και ρώταγαν αν είναι ράτσας.
Άρχισα να τους κάνω πλάκα: δήλωνα, πολύ σοβαρά ότι είναι ράτσας Catus keramidogatus ἢ Catus Aliticus...!! έπεφτε σιωπή... ἢ διαφωνούσαν ἢ λεγαν ‘α, ναι;’... εγώ, πολύ σοβαρή, επέμενα...
Ήρθε και μια που μόλις τα είδε αναφώνησε: ‘ μ’ αυτά είναι του δρόμου!’
- σας το είπα κυρία μου: Catus Aliticus! Ευτυχώς είχε χιούμορ και γέλασε... πήρε κι ένα, το πιο ωραίο, κατάλευκο αρσενικό με 2 μαύρες βούλες κοντά στα μάτια.
Τηλεφώνησε και μια ντροπαλή 15χρονη: ‘αν έρθω θα μου το δώσετε;’
- γιατί να μην στο δώσουμε;
- γιατί σε μια άλλη αγγελία μου είπανε πως είμαι μικρή και δεν μου δώσανε! Τι άνθρωποι θεέ μου...
Πήρε κι αυτή το γατάκι της κι έφυγε ενθουσιασμένη
Η πρώτη που εμφανίστηκε ήταν μια κυρία που πέφτει πάνω στα γατάκια κι αρχίσει να τα αγκαλιάζει, να τα φιλάει και να τα φωτογραφίζει με το κινητό βγάζοντας κραυγές θαυμασμού: ‘τι όμορφα, τι γλυκούλια!...’
Μετά αρπάζει στην αγκαλιά της 3 (!) απ’ αυτά και πάει να φύγει!
- επ, που πας κυρα μου; 3 θα πάρεις; Έχουν τηλεφωνήσει κι άλλοι...
- μ’ αρέσουν πολύ, έχω άλλες 9 γάτες στο σπίτι!
Τελικά πήρε ένα κι έφυγε.
Τελευταία ήρθε μια μαμά με 10χρονο αγόρι.
Αυτή έριξε πολύ κλάμα!
Θυμήθηκε την τελευταία γάτα της που πέθανε κι την πήραν τα δάκρυα.
Την είχε, είπε, 6 μήνες στην εντατική!
Δεν ήξερα ότι υπάρχει εντατική για ζώα. Αλλά 6 μήνες;
Σαν βασανιστήριο μου ακούγεται περισσότερο παρά σαν φροντίδα για το καημένο το ζώο
Υπερβολές νομίζω...