Γυρίσαμε, η Λένα κι εγώ, κι είδαμε δωδεκάχρονο πιτσιρικά να μας δείχνει αναπτήρες σε συσκευασία των 5
Οι αναπτήρες ποτέ δεν χάνονται (εγώ τους χάνω), να πάρουμε
Κρύο έξω είχαμε κάτσει δίπλα στο τζάμι σ’ ένα λίγο ‘χύμα’ ουζερί- καφέ όπου όλοι καπνίζανε και κοντεύαμε να τελειώσουμε το πρώτο μπουκαλάκι.
- πως σε λένε;
- Ζαγκίρ (κάπως έτσι…) Κούρδος, 12 ετών,
Μελαχρινός με ωραία μεγάλα μαύρα μάτια και καλούτσικα ελληνικά
- έχω χαρτομάντιλα
Έκατσε σε διπλανή καρέκλα (χωρίς να τον προσκαλέσουμε) κι άρχισε να βγάζει το εμπόρευμα του από μια άθλια τσάντα
Έριχνε ματιές στην ποικιλία
- πάρε
Μπουκώθηκε τρία κομμάτια! Είπε και βιογραφικό
- 5 χρόνια Ελλάδα, 4 αδέλφια, πάω σχολείο,
- ποια τάξη;
Εδώ μπερδεύτηκε, μάλλον δεν πάει σχολείο, δεν επέμενα.
- ξέρω να κάνω και τον σταυρό μου (τον έκανε) λέω και τα κάλαντα!
- όχι εντάξει, πέρασαν οι γιορτές, χριστιανός είσαι;
- όχι μουσουλμάνο!!!
Προφανώς, για να επιβιώσει, είχε μάθει να παίζει διάφορους ρόλους… πολύ έξυπνο παιδί, σπίρτο φαινόταν
Η Λένα ήθελε να διαλέξει και σχέδιο αναπτήρα : αυτοκίνητα, τοπία, λουλουδάκια κι ένα σετ αναπτήρων με ημίγυμνες γυναίκες!!
- με άντρες δεν έχεις;
Δεν είναι του χαρακτήρα της Λένας να κάνει τέτοιες ερωτήσεις αλλά μάλλον το ούζο είχε αρχίσει να ενεργεί.
Απόρησε ο μικρός
- άντρες; Δεν έχεις άντρα;
- όχι δεν έχω..
- όμορφη είσαι, λέει ο Ζαγκίρ,
Απλώνει το χέρι και ρίχνει μια τσιμπιά στο μάγουλο της Λένας!!
Δώσε θάρρος… η Λένα έκανε την αγριεμένη
- κάτω τα χέρια γιατί, έτσι όπως είμαι στερημένη, θα πάω φυλακή για παιδεραστία!! Μεγάλο αδελφό έχεις; (είπαμε: το ούζο…)
- έχω!
Βγάζει οικογενειακή φωτογραφία και δείχνει τον μεγάλο αδελφό, 20 ετών, (χαλιά ο αδελφός, έτσι θα γίνει κι αυτός όταν μεγαλώσει; Κρίμα…)
- δεν μ’ αρέσει ! αποφαίνεται Λένα
Ο μικρός έβαλε την φωτογραφία στην άθλια τσάντα, φαινόταν να τον προσβάλαμε με την απόρριψη του αδελφού…
Μας έπιασαν ενοχές, πήραμε και χαρτομάντιλα (κι αυτά χρειάζονται) κι αναπτήρες (με τοπία)
Ο Ζαγκίρ ξαναγύρισε στο δρόμο…