internetten online radyo dinliyorum,powertürk...
kendimi istanbulda evimde hissediyorum,o kadar özlemişim ki istanbulumu bu yazıyı yazarken bile gözlerim doluyo...
çok güzel şarkılar çalıyo,bende kendimi kaptırıp hayallere dalıyorum,
hayallerimde istanbulumdayım,evimdeyim,birazdan annem "hadi kızım yemek hazır" diye seslenecekmiş gibi geliyoo..
sanki bende odamdayım,odamı topluyorum,kısık sesli radyo çalıyo...
pencereden dışarı baktığımı hayal ediyorum,kar yağıyoo...
kalorifer sıcacık yanıyo,ama bu bana yetmediği için babama diyorum ki " baba kaloriferin dercesini yükseltirmisin"
oda "tamam kızım,24 dereceye ayarladım,birazdan ev daha sıcak olur" dediğini duyuyorum.
abim gelip" yarın sinemaya gidelim mi" diyo,
bende "olur,ama hangi filme gidicez" diye soruyorum, ah canım abim çoook özledim çook.
daha sonra dedemin yanına gidiyorum,ona çay ve kendime çay koyup beraber içiyoruz.
dedem yine benim viyanada yaşadığımı unuttum,yarın işe gidecekmisin diye soruyo,bende tekrardan anlatıyorum,canımm dedem...
canım ailem,çok özledim çoook,onlarla basit şeyler yapmayı özledim,onlarla beraber yemek yemeği özledim,onlarla beraber sevdiğimiz insanların ziyaretine gitmeği özledim,onlarla beraber alışveriş yapmağı özledim,onlarla beraber çamlıca tepesine çıkmağı özledim....
keşke sabah uyandığımda kendi odamda yatağımda uyansam,ne güzel olurdu...