Επειδή δεν έχω ηρεμήσει (ποιος έχει?) ακόμη από εχθές, είπα να ξεσπάσω στο χαρτί (ΟΚ, στο word). Θα προσπαθήσω να είμαι σύντομος και περιεκτικός. Δε ξέρω αν θα τα καταφέρω, αλλά θα το προσπαθήσω...

Για να μπορέσεις να κάνεις κριτική, πρέπει να δεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη. Γυμνό. Αν φοβάσαι να το κάνεις, ΟΚ, δεν είναι κακό. Κακό είναι, να βλέπεις τους δαίμονες να εμφανίζονται και εσύ να κάνεις πως δεν υπάρχουν όμως. Έχω κάνει κάποια στιγμή στη ζωή μου ψυχανάλυση και μου είχε πει τότε η ψυχολόγος μου, ότι η παραδοχή στην ύπαρξη ενός προβλήματος είναι και η μισή του λύση. Όχι το πρώτο βήμα. Η μισή του λύση, η μισή διαδρομή.

Ο εύκολος στόχος (και ο προφανής) είναι ο coach. Πάντα ήταν. Δεν είναι αυτός όμως ο κύριος υπαίτιος αυτής της κατάστασης (που λυπάμαι αν σας το χαλάω, δεν είναι ούτε φετινή, ούτε περσινή). Το ψάρι βρομάει από το κεφάλι λέει η παροιμία και εγώ κόντρα στο θυμόσοφο λαό, δε θα πάω. Σαφέστατα και έχει βασικές, βασικότατες ευθύνες, αλλά και πάλι, λυπάμαι αν σας το χαλάω(όχι δε λυπάμαι καθόλου, βασικά) ΔΕΝ είναι αυτός που εγώ τουλάχιστον θα αναζητήσω τις ευθύνες.
Οι όποιες στραβές του Σφαιρόπουλου, ξεκινάνε και σταματάνε στο ότι έπαψε να είναι ο εαυτός του. Ότι έπαψε να κοιτάει στον καθρέφτη του σπιτιού του και να βλέπει την φάτσα του. Καλή-κακή, αυτή ήταν. Αυτή διάλεξαν και αυτή πήρε μια παρτάλι ψυχολογικά ομάδα και την οδήγησε σε δυο b2b πρωταθλήματα και δυο τελικούς Ευρωλίγκα. Γιατί για κακή τους τύχη όλοι όσοι ξεχνάνε κάποια πράγματα που ΣΥΝΕΒΗΣΑΝ (ηθελημένα ή όχι, πούτσα μου), θα υπάρχω και θα είμαι πάντα εδώ να τους το θυμίζω. Όλοι οι όψιμοι υποστηρικτές του Μπαρτζώκα μπορούν να μου φιλήσουν τον κώλο και αν θέλουν περισσότερες εξηγήσεις, ας με βρουν στο ΣΕΦ.

Από τη στιγμή που ο Σφαιρόπουλος, λοιπόν, θέλησε να αλλάξει και να γίνει κάποιος άλλος, φταίει αυτός και μόνο αυτός. Φταίει που ξεκίνησε να ακούει γύρω του, αντί να κλείνει τα αυτιά του και να συνεχίζει. Φταίει που όσα ΑΥΤΟΣ έδιωξε από τις νοοτροπίες του Μπαρτζώκα, τώρα τα ενστερνίζεται. Δικαιολογίες για όλα πλέον, για την εκγύμναση, τη διαιτησία, τους τραυματισμούς... Φίλε, αν δε σου αρέσει κάτι στη σχέση σου ή δίνεις μάχη μέχρις εσχάτων να το αλλάξεις ή παίρνεις το κουβαδάκι σου και πας σε άλλη παραλία. Λυπάμαι (όχι δε λυπάμαι).

Από την άλλη, αυτοί που θα έπρεπε να ακούνε τον κόσμο και να φιλτράρουν όσα ΠΡΕΠΕΙ, είναι αυτοί που δε το κάνουν και έχουν πέσει και στα μαλακά τόσα χρόνια (όσο ΚΑΝΕΙΣ άλλος που έχει αναλάβει τα ηνία αυτής της ομάδας). Είναι αυτοί που μια χαρά καρπώνονται τα καλά (και ΔΙΚΑΙΩΣ), αλλά στα κακά κάνουν ΜΟΝΙΜΩΣ την πάπια και αφήνουν άλλους να βγάλουν το φίδι από την τρύπα. Αυτοί "που δε διοικούν από το Facebook", που έχουν αφήσει το σάπιο εγχώριο σύστημα να αναπνέει ακόμη-ενώ είναι ετοιμοθάνατο και θέλει απλά μια κλοτσιά, που αγοράζουν τον πρώτο από κάτω ΠΑΝΤΑ στις λίστες των προπονητών, που κρατάνε τους κομπογιαννίτες για γιατρούς (σε ειδικευόμενους να το είχαμε δώσει, λιγότερες γελοιότητες θα βλέπαμε), που-που-που, που τέλος πάντων, έχουν καβαλήσει ένα καλάμι από εδώ μέχρι τη Σκανδιναβία και συμπεριφέρονται ως Μαρίες Αντουανέτες. Όσοι αυλικοί και λοιποί πατατάκηδες, μπορούν επίσης να μου φιλήσουν τον κώλο και να με πουν "αχάριστο", στα αρχίδια μου. Τα έχω ξανακούσει και από τους αντίστοιχους κόλακες του Βαγγέλα.

Δε θέλω και δε θεωρώ πως πρέπει να γράψω κάτι αγωνιστικό. Με κάλυψε και με έσκιαξε συνάμα ο Σπαν με τη δήλωσή του στο ημίχρονο, χθες. "We keep making the same stupid mistakes we did in regular season. We haven't improved anything!" ΟΛΑ ΛΑΘΟΣ ρε πούστη μου, ΟΛΑ!! Αντί να έχουμε 4-5 ευρωπαϊκά τα τελευταία χρόνια, ξοδεύουμε τις πολύτιμες δυνάμεις του Σπανούλη και του Πρίντεζη σε πειράματα. Γιατί λυπάμαι (όχι δε λυπάμαι), αν ο Σπανούλης είναι αυτή τη στιγμή "ταύρος" στα 36 του, οφείλεται σε αυτόν και την απόφασή του να ακολουθήσει άλλο δρόμο από αυτόν που έχουν υποχρεώσει οι Αφοί με τις επιλογές τους την ομάδα.

Δε σας κρύβω, ότι είμαι φοβερά απογοητευμένος. Δε βλέπω πως μπορεί να αλλάξει κάτι τώρα? Μόνο να ελπίζω μπορώ, μήπως και έχει μείνει ακόμη κάτι από την ομάδα-βρυκόλακα που ακόμη δείχνουν όλοι να φοβούνται και να μη θέλουν στο F4 (έτσι δεν είναι Κε Βατούνιν?). Αυτήν, που ποτέ δε προστάτεψαν όπως έπρεπε οι Αφοί Αγγελόπουλοι.

Τα υπόλοιπα εν καιρώ.

Δεν έχει μεγάλη προϊστορία το εν λόγω ζευγάρι, αλλά δε παύει να είναι ένας τελικός ανάμεσα σε δυο σωματεία που πάντοτε βρίσκανε λόγους να τα πούνε από την καλή και από την ανάποδη, ειδικά αν στη βιτρίνα υπάρχει ένα τρόπαιο, ακόμη και αν αυτό το κιούπι είναι το υποβαθμισμένο (ας είναι καλά ο "Φάρος" και ο "ηγέτης" του) Κύπελλο Ελλάδας... Μιας και η εβδομάδα είναι δύσκολη, χωρίς Ευρωλίγκα και με τα χθεσινοβραδινά "νέα" να τσουρουφλίζουν και να δημιουργούν έριδες, είπα να ξεμπλοκάρω το προηγούμενο ποστ και να ξεφυλλίσω λίγο κάποιες πιο παλιές σελίδες, με σκοπό (κυρίως) να διώξω τη γκ(ρ)ίνια.

Η ομάδα μας, έχει το απόλυτο μέχρι στιγμής (κάτι που θέλω να πιστεύω θα έχει και συνέχεια το Σάββατο). Τρείς τελικοί, τρεις ισάριθμες κατακτήσεις. Αλλά ας το πιάσουμε από την αρχή:

Γλυφάδα 12 Ιουλίου 1976 

Φωτό από legend_stories7

Ολυμπιακός-ΑΕΚ 81-69 (41-26 ημίχ.)
Διαιτητές: Παπαχαρίσης-Π.Τσολακίδης
Ολυμπιακός (Ματθαίου): Καστρινάκης 20, Γιατζόγλου 19, Διάκουλας 18, Μελίνι 11, Μπαρλάς 7, Ράμμος 2, Σισμανίδης 2, Σπανός 2.
ΑΕΚ (Μουρούζης): Γιαννουζάκος 18, Κόντος 13, Τσοσκούνογλου 10, Καντέλης 10, Παπαδάτος 10, Τρόντζος 6, Νεσιάδης 2, Νυδριώτης.

Στον τελικο της παρθενικής διοργάνωσης του θεσμού που έχει μείνει ως "Κύπελλο Ελλάδας", ο Ολυμπιακός του Φαίδωνα Ματθαίου, θριαμβεύει στο Κλειστό της Γλυφάδας με 81-69 επί της Α.Ε.Κ. και κατακτά το πρώτο Κύπελλο και παράλληλα το πρώτο double της ιστορίας του. Πρωταγωνιστές, όπως βλέπετε και από πάνω, οι Καστρινάκης, Γιατζόγλου, Διάκουλας και Μελίνι. Είναι η αρχή μιας ιστορίας που πέρασε από πολλά κύματα, αλλά μας έφερε ως εδώ.

Φωτό από Reds Against The Machine

Παναθηναϊκό Στάδιο 5 Ιουνίου 1978
Ολυμπιακός-ΑΕΚ 83-72 (39-34 ημίχ.)
Διαιτητές: Αλιφραγκής-Παπαχαρίσης
Ολυμπιακός (Μουρούζης): Γιατζόγλου 28, Καστρινάκης 21, Διάκουλας 16, Μπαρλάς 14, Σισμανίδης 2, Κοκορόγιαννης 2, Γκαρώνης, Σπανός.
ΑΕΚ (Αμερικάνος): Γκέκος 19, Τρόντζος 17, Μπογατσιώτης 12, Γιαννουζάκος 8, Κανακάκης 6, Βαφόπουλος 4, Καρτερουλιώτης 4, Φώτσης 2.

Ο τελικός Κυπέλλου μπάσκετ του 1978, στο Καλλιμάρμαρο Στάδιο στο Μετς, αποτέλεσε το τρίτο σερί Κύπελλο και δεύτερο νταμπλ σε 3 χρόνια για μια από τις σπουδαιότερες ομάδες της δεκαετίας του 70 στο ευρωπαϊκό μπάσκετ και την πρώτη, πραγματικά ΜΕΓΑΛΗ, για το τμήμα. Καστρινάκης, Γιατζόγλου και Διάκουλας ήταν για ακόμη μια φορά η τριανδρία των μπροστάρηδων. Αυτή τη φορά, υπό τις οδηγίες μιας ακόμη πρώιμης μορφής του ελληνικού μπάσκετ, τον Κώστα Μουρούζη. 


Παναθηναϊκό Στάδιο 16 Ιουλίου 1980
Ολυμπιακός-ΑΕΚ 85-80 (44-42 ημίχ.)
Ολυμπιακός (Μπαρλάς): Γιατζόγλου 25, Καστρινάκης 20, Ιορδανίδης 15, Διάκουλας 14, Μελίνι 8, Ραφτόπουλος 2, Ράμμος 2, Κοκορόγιαννης.
ΑΕΚ (Τρόντζος): Γιαννουζάκος 21, Σταμέλος 18, Γκέκος 18, Γκούμας 9, Κανακάκης 9, Φώτσης 5, Κορωναίος, Πανταζής, Τσοσκούνογλου.

Τριτώνει το κακό για την Ένωση, στο Καλλιμάρμαρο πάλι, με τους ίδιους θύτες και το ίδιο θύμα, παίζεται η τελευταία πράξη του δράματος, που έμελλε να να ξανανεβεί 38 χρόνια μετά... Το αξιοσημείωτο εδώ είναι ότι ο Μπαρλάς, πήρε τον τίτλο και ως παίκτης και ως cοach. Δε ξέρω πόσοι το έχουν καταφέρει αυτό, στον Ολυμπιακό ειδικά.  Είμαι σίγουρος, όμως, ότι πέρα του Μπαρλά (πατέρας του παίκτη εκείνης της φοβερής φουρνιάς που σήκωσε το παγκόσμιο Εφήβων το 1995 - με Ρετζιά, Παπανικολάου, Καράγκουτη κτλ - που όμως έπαιξε για... την ΑΕΚ), θα αναγνωρίσετε και άλλα όνόματα. Ο Φώτσης, είναι ο πατέρας του Μπάτμαν, ο Γιαννουζάκος ο πατέρας του Γιαννουζάκου που πέρασε από εμάς στα πέτρινα χρόνια και ο Γκέκος με τον Κορωναίο, που τουλάχιστον εγώ, τους πρόλαβα να παίζουν.

Κλείνω αυτό το μίνι αφιέρωμα με την ευχή και το remake να έχει την ίδια κατάληξη με την πρώτη τριλογία....