Mijn goede voornemen voor het jaar 2010, was, om meer dingen voor mezelf te doen.
Het klonk heel egoïstisch in mijn oren, want zo ben ik eigenlijk helemaal niet..."Eerst een ander, dan mezelf"..
Toen wist ik nog niets van het bestaan van blogland...
Maar mijn goede voornemen kwam toch uit.
Ik ontdekte een plekje, waarin ik mijn eigen gedachtes en gevoelens mocht tentoonspreiden, zonder erop aangevallen te worden, of er een rot gevoel aan over te houden. Waar je het gevoel krijgt om te mogen geven, maar ook eens alleen maar te ontvangen.
Warmte en spiegelbeelden... jezelf eens op een eigen manier mogen neer zetten. En als dank daarvoor, mag je ook nog bij de ander naar binnen kijken. Vergelijkingen en tegenpolen...het maakt niet uit...
Maar voornamelijk en het meest bijzondere vind ik wel, dat ik met mijn "egoïstisch"voornemen, zoveel anderen heb leren kennen en er zelfs bepaalde vriendschappen zijn ontstaan, als ik het zo mag zeggen...
Ik ben trots en vereerd, dat ik een paspoort heb verkregen in dit bijzondere land...


Een warm hart draag ik jullie toe, en zeker niet een van steen..(ook al ziet dit plaatje er wel heel mooi uit..)

Saamhorigheid...een belangrijk iets in mijn leven, ook al vind ik het ook heerlijk om soms helemaal alleen te zijn. Ook dit wens ik jullie toe.

En liefde...heel veel liefde, in alle vormen en gedaantes...Dat wens ik jullie allemaal.
Natuurlijk in gezondheid, want dat is het grootste streven, zeker voor de mensen die er zo hard voor moeten vechten... We denken aan jullie...

Heb een hele fijne jaarwisseling, denk om je ledematen, maar geniet vooral..geniet van het moment en van elkaar...waar dan ook...

Tot in 2011...

Dikke knuffels,

Margot

Sfeervol en warm...

Ondanks alle hectiek, die ikvan te voren in mijn hoofd haal, is het een heerlijke kerst geweest.
Eerst kerstavond bij zuslief, waar de sfeer heelijk rustig en gezellig was. (Kijk maar bij haar binnen)...
Eerst aan de erwtensoep, van mama's recept, op het eigengeborduurde tafelkleed, van mama's hand...ze was er toch bij, en dat was heel fijn.
Daarna nog worstenbroodjes en wat lekkers, en toen konden de prachtig ingepakte cadeautjes uitgepakt worden... Niet te gek, gewoon gezellig.

De volgende dag had ik dus samen met schoonzus, dit jaar de taak om het familie-kerstdiner te organiseren, en vrijdag moest het feestpaleis dus nog compleet in orde gemaakt worden, bij haar thuis.
En ondanks mijn griepje, krijg ik hier juist zoveel energie van, want om het gezellig te maken voor anderen, is toch wel mijn grootste hobby. En als ik hier dan ook nog van mee mag genieten, is dit mooi meegenomen.
(Des avonds ging die erwtensoep bij zuslief, er daarom ook heerlijk in...)
Eerste kerstdag was het dus allemaal klaar, en hebben we met de ganse schoonfamilie kunnen genieten van de heerlijke ambiance en het geweldige eten...
s'Avonds werd er nog stevig gekaart..en nagekaart...en was de eerste dag weer voorbij.

Het feestpaleis.... en decoratie

De zelfgemaakte menukaartjes, op de servetten
En omdat het een gevleugeld menu was, natuurlijk afgestyled met wat veertjes...
Ook de kindertafel was gezellig aangekleed...

We hadden alles zo goed geregeld, dat mijn gezinnetje en ik, de volgende dag gewoon thuis konden blijven, en hebben alleen maar gerelaxed. Pyjama's aan, kaarsjes aan, hapjes en drankjes, spelletjes en muziek...en zo was deze kerstmis weer voorbij.
Wij genieten hier nog even na ook al is de tweede wasmachine alweer gedraaid....
Het was, en is, warm en sfeervol...

Dikke knuffels,
Margot

Nog één dag voor kerst, en zoals altijd, lijkt het wel of dat alles op het laatste moment nog moet gebeuren....
Maar, de cadeautjes zijn ingepakt, de boodschappen voor zover gedaan, de 20 menukaartjes gefröbeld en zoonlief heeft zijn kerstmusical voorgedragen, met de hele klas, natuurlijk.
Wat er niet meer inzit vandaag, is de strijk...en stofzuigen zal ook met de franse slag gaan.
Kreeg er gisteren avond nog een griepje bij, en de wc is gelukkig niet al te ver uit de buurt...
Maar dadelijk moet ik dus echt bij schoonzus alles aan gaan kleden voor het familiediner van morgen...18 volwassenen en 7 kleintjes...Gelukkig hebben ze daar ook een toilet.

Maar ook goed nieuws:
Ook ik heb mijn HUG ontvangen:

Een lekker pakketje van "Jootje".
Zij heeft nog geen blog, maar wat niet is kan nog komen, maar is wel verslaafd aan het lezen ervan...Een stille volgster dus...sssttt...
-kerstchocola, altijd goed, natuurlijk, mmm...
-geurzakje, voor de ultieme kerstsfeer,
-houten hartje, deze hangen al in de boom, in de speelkamer, dus precies goed. Had je dit stiekem gezien???...
-een knijper met een sterretje, daar kan ik de kaarten lekker aan ophangen.
Alles was netjes ingepakt, met een medaille eromheen en een hele lieve kaart erbij.
Dank je Jootje, alias M...of M... (blognaam heb je al, dus...)
En natuurlijk de initiatiefneemster, ons Lynda... Volgend jaar weer?!?!...
(ook nog een bedankje voor Gwennie, zij weet wel waarom..., zot...!!!)
Vanavond naar zuslief, morgen naar schoonzus en zondag???...uitbuiken...
Alhoewel ik nu niet aan eten moet denken.

Ik wens alle bloggers en volgers, hele fijne dagen, rij voorzichtig, veel warmte en liefde, en tot na de kerst...denk ik.

Lieve KerstKnuffels,
Margot

Alle eer aan manlief...

Waar moet ik beginnen.
Eerst had ik dan dat geweldige weekend met de dames van Blogland, viel ik gisteren weer met mijn neus in de boter, figuurlijk dan hè. Want mijn knietjes zijn nu paars/blauw van het eerdere avontuur.
Maar, gisteren dus...
Manlief stond 25 jaar op de loonlijst van de firma, en daar de firma 25 jaar bestaat...juist ja, hij was mede oprichter, samen met zijn vader... In die 25 jaar zijn de broertjes er ook bijgekomen en is de nestor helaas twee jaar geleden weggevallen. Nu wist manlief wel dat de broers dit niet zomaar voorbij wilde laten gaan, en werd ook ik in het complot betrokken, maar wist niets van de hoed en de rand. Er was me verteld dat ze tijdens het kerstdiner voor en met het overige personeel, en aanhang, aandacht aan dit heuglijke feit besteedt zou worden. Onze kindjes mochten ook mee, maar moesten dan wel weer op tijd naar huis. Dus moeders had het allemaal geregeld.
Manlief was al verrast op de zaak met foto's en taart en wist dat de kids mee gingen. Om 16.30 werden we verwacht bij het restaurant.
Buiten hing er een banner met de aankondiging van manlief, 25 jaar op de zaak...en binnen stonden ze klaar met champies.
De complete familie was erbij en nog meer mensen als verwacht, De eerste snik ging in mijn keeltje omlaag.
De eerste speech werd gehouden en een mooi horloge werd aan manlief overhandigd.
Klaar zou je denken...NOT DUS....
Weer een speech, met de nodige humor, en...een reischeck voor het hele gezin, naar Barcelona, met alles erop en eraan... EN IK HOOR BIJ DAT GEZIN... Zoonlief kan het nog niet bevatten, en ik ook nog niet. Tweede snik liep al over de wangetjes en er zou nog veeeel meer volgen.
Want toen de derde speech, over het opstarten van de firma, samen met vaders...Hierbij werd een prachtig beeldje van vader overhandigd, en het was stil. Alhoewel, iedereen dook in zijn tas of broekzak, om het tranentextiel te kunnen pakken...
Het beeldje had de firma laatst gehad, van het personeel, omdat de firma toen dus 25 jaar bestond (ja, ze vieren alles), en nu hadden ze er een afgietsel in beton van laten maken...Prachtig en zeer eervol.


Daarna naar een andere zaal en kon het kerstdiner beginnen. Ze hadden er zelfs life muziek bi georganiseerd... Manlief wilde niet dat zijn kids naar huis gingen en ook ik vond het zo speciaal geworden, dat je je kroost hierbij wilt hebben.
We were flabbergasted..nu weet ik wat dit inhoud.
Eerst het weekend, en dan dat manlief zo in het zonnetje gezet wordt, en ook waardering krijgt.
Voor mij had hij s'middags nog vlug een geweldige bos, met 25 witte rozen gekocht, en ook daarbij kwamen de tranen weer op gang. (zie boven, de rozen dus..en nee, geen rood, ik vind witte veel mooier, manlief kent me...).
Ook hier zitten we weer van na te genieten, en barst mijn hoofd bijna uit elkaar.
We lagen pas om 00.30 uur in bed, ook de kids...maar life goes on, het is weer gewoon dinsdag, zucht...
Gelukkig hebben we de bloemen en het prachtige beeldje nog...en natuurlijk het heerlijke vooruitzicht.
Kan een mens zoveel geluk wel aan???

Warme knuffels,
Margot

En toen gingen we bowlen, deel 2...

Ja, ook ik was dit weekend één van de grootste bofkonten op dees aard.

Samen met afdeling Brabant, naar het Dolfinarium, ongeveer dus...

En hoe verwoordt je dan wat je allemaal meemaakt???...

Ik ben echt niet op mijn mondje gevallen, nee...het waren mijn knieën, maar deze keer gaan er allerlei tegenstrijdigheden door mijn hoofd, dus bij deze...:

Warm (de mensen en de vuurtjes) en koud, (buiten natuurlijk)

Een lach (veel meer dan één hoor, heel veel..) en soms een traantje...(van blijdschap dan wel..)

Open (iedereen wel, maar vooral het hart van gastheer-en vrouw), en soms gesloten (even de kat uit de boom kijken, en soms de badkamer..)

Een knuffel of een hand, al gauw, waren het alleen nog maar knuffels.

Winnaars en verliezers...bowlen???

Een vette hap ( bij het bowlen), en een zeer verfijnd kerstblog diner...het was overheerlijk.

Met vallen en opstaan...ja ik viel dus in de sneeuw, maar ben met behulp van...wie eigenlijk, weer opgestaan.

Lawaai (denk dus aan 18 kippen bijelkaar) en stilte...ja, die zijn er ook gevallen, op de goede momenten.

Uitbundigheid en gereserveerd zijn...we waren allemaal anders, en toch hadden we een bijzondere klik.

Vrouwen (veel dus) en mannen (2, maar wat voor bijzondere exemplaren....ahum)

Dag en nacht..we hebben het beide mee mogen maken, bij de meest fantastische mensen en samen met de meest fantastische mensen....

Het is weer een onsamenhangend geheel geworden zie ik, maar het lukt me gewoon niet om het over te brengen.

Het was één groot cadeau, in een bijzondere verpakking. Dank jullie allen, en ik ben blij, dat iedereen weer veilig thuis is gekomen. Natuurlijk een extra knuffel voor gastheer en gastvrouw, en als mijn armen lang genoeg waren, zaten ze nu om jullie nek.

Ook een klein bedankje aan zuslief: zij heeft mij in contact gebracht met dit bijzondere medium (blogland dus), en ze heeft "bijna" niet gesnurkt....

Een warme knuffel voor iedereen, en in het bijzonder voor hen die er juist NIET bij waren en zeker aan Ellen.

Margot

"It's x-mas inside.."

Ja...ik ben weer een beetje tot rust gekomen, en laat het natuurlijk niet op me zitten...
Maar vandaag gaat het een stuk beter, alleen is de stress in mijn lies geschoten en ben vanmorgen bijna tegen een boom aan geslipt...toch gladjes...
Maar er zijn ergere dingen op de wereld, en ook ik word daar niet van verstoken...
Dat is alleen een ander verhaal.
Ik had me voorgenomen om vandaag weer in de kerstsfeer te duiken, en ik houd woord.
Hierboven een collage van de tak aan het plafond in de keuken ( geen gat in plafond, toch de tak...haha)

Hier staat een kandelaar, die eerst bruin was, maar ik kan heeel goed spuiten, met de eikels...uuuhhh..dennenappels dus. Gezellie in de keuken.

Dit is de boom in de huiskamer, niet zo groot als anders, maar 400 lichtjes...

Je kunt niet alles hebben...

En hier nog de boom in de speelkamer, ik vind deze het mooist geworden, ook al is het rood.

Mooi rood is niet lelijk..

Bedankt voor alle "opbeurende" reacties, en we gaan straks de buitenboel versieren.

Warme groetjes,

Margot

Honing en azijn

Kijk, dit is een (oude) foto van mijn uitkijkje door het keukenraam. Ieder van jullie, en velen met jullie, zeggen dan, "wat een krot, vlug afbreken die boel."
Maar wij zijn er aan gewend en het heeft iets vertrouwds.
Het was het oude koetshuis van onze rechtstreekse overbuur, meer dan 120 jaar geleden. Het gebouw heeft de tand des tijds niet doorstaan, en is steeds verder ingestort.
Maar tegenswoordigs..hoort dit bij het perceel van iemand anders, net als het bijbehorende weiland. Hij woont ertegenover en heeft aan de andere kant van de weg een groot opslagbedrijf, waar wij gelukkig verder geen last van hebben...Tot nu toe...
Gisteren kregen wij een brief van de gemeente, over de bouwval:
Dhr. schuinoverbuurman, had een aanvraag gedaan om hier een bedrijfsopslag te plaatsen, en letterlijk:"Omtrent deze aanvraag is door onze college NIET tijdig beslist. Dit betekent op grond van art. blablabla op 22 januari 2010 al (toen al dus) "van rechtswege" een bouwvergunning is ontstaan.".
Met andere woorden:
Door de laksigheid van de gemeente, want ze hebben het o zo druk, hebben ze al een bouwvergunning, en kunnen wij weliswaar bezwaar maken, maar de bouwvergunning is er toch al...lange neus...
Woest, pissed, kwaad, &^^%%$##W$#$*^ ja, dat was ik, en dat ben ik...
Ben wel net begonnen met mijn bezwaarschrift, maar zal deze moeten herschrijven, want zoals het gezegde luidt:
Je bereikt meer met honing, dan met azijn...
Tja...

Wordt vervolgd...

PS: Moet nog buiten kerstsfeer creeeren, maar ben even niet in de stemming. Zeker niet als deze, mijn toch al niet favoriete medestraatbewoner, van mijn mooie creaties mee kan profiteren. Grrrr...
(Koest, af, zen, rust...aarrrgghh...adem in adem uit..zucht...)

Margot

Kronkels...

Tja..ik zit nog steeds tussen de ballen...en het schiet niet op..

Morgen kunnen we de bomen pas halen, want we willen weer een buitenmaatse, en die moet nog van het land gehaald worden.

Natuurlijk ben ik al wel verder gegaan, en hangen de eerste 400 lichtjes al her en der.

En wat je al niet met kale takken uit eigen tuin kunt doen....

Een halve boom boven op de grote kast, takken bungelen eroverheen, en 200 lichtjes erin...super. (Helaas geen foto, maar geloof me op mijn woord..)

De keuken blijft een obstakel, want manlief heeft geen tijd om die grote tak boven de tafel te hangen..."doe ikvanavond wel," roept hij al 3 dagen...en zelf kan ik het echt niet. (heb al met grote trap op de tafel gestaan, maar kreeg de grote glazen lampenkap er niet af, en met mijn hoogtevrees gaat het ook niet echt soepeltjes...)

Ook wil ik lichte stoeltjes in de keuken, want die staan toch op de zaak...naast de pallets misschien... maar manlief wordt langzaam aan gek van mij.

Maar als ik mijn zin doordrijf en hij ziet het, vindt hij het allemaal prachtig...tot nu toe.

Ook de speelkamer heb ik flink onderhanden genomen.

Stil zit ik echt niet, want er is genoeg te ruimen.

O ja, de speelkamer.. een extra luxe, maar wat een po...bende.

De laatste jaren mochten de kids (2 maar..) alles op de muren hangen en keek ik niet op een stiftstreepje meer of minder..... soms heel creatief.

Ook het oudere speelgoed werd niet altijd opgeruimd, maar ik kocht gewoon een mand of kastje erbij, en stopte het daar weer in...

Gisteren ben ik als een beest tekeer gegaan, en heb alles van de muren gesjord, (pas) 2 zakken rotzooi weggegooid en gere-styled.

Maar wat zijn die muren vies...errug smerig.

Maar om bij manlief te vragen voor een ritje schilder..nee. Ze zijn net weg, en ik lig nog in een deuk...ahum... en (volgend??) jaar moeten de keuken en speelkamer toch groots aangepakt worden... (weer een projectje??? ja dus..)

Maar creatieveling als ik ben...op naar de garage, en kijken wat we vinden.

Nee, ik ben niet zelf gaan schilderen, ben meer van het spuiten trouwens...

Maar heb wat oude schilderijtjes van kids en "moi, opgehangen, en aan de andere muur, wat oude mandjes en rekjes... Zo vallen de gaten en strepen minder op, en de houten boom, heb ik er gewoon vlug bijgezet.

Nu de kerstboom er nog in, zucht, en ook deze kamer is klaar voor de kerst.

Het grote voordeel van dit wachten, is wel, dat ik nu dus tijd heb om te bloggen..

Oja, 10 kronkels moest ik nog opnoemen...en het is al zo'n lang verhaal.

Toch doen??? (ook al zitten er al genoeg in mijn verhaal..)

1 Wat eten we vanavond

2 zal ik de buitenboel zovast versieren??? De buurman is toch niet thuis..haha..snap je hem..versieren..laat maar, kronkels hè..

3 ik moet nog shoppen, versiersels voor bij mijn galajurkje voor morgen.

4 morgen dus gala in Ermelo..zullen we stiekem langs gaan in Harderwijk???...

5 Zou ZE dit leuk vinden en is ze wel thuis???

6 Is die wasmachine nou alweer klaar, moet ik al opstaan?? Dadelijk ja..

7 Vanavond visite..en staan de bomen er nog niet..verd....orie.

8 Zal ik morgen die versiersels halen voor bij mijn ponneke, moet ik toch eerst naar de kapper...

9 Zal ik zout gaan strooien op de oprit, gleed er bijna over uit, of gaat het vandaag hard genoeg dooien...??

10 Ik moet heel errug plassen... en heb zin een een kopje koffie.. dus..

Wie mogen er ook gaan kronkelen:

-Zuslief (seasons of my home..), misschien krijg ik nog wat verrassends te horen.
-Joan, van mijn kleine hoekjes..

-Susan, van wonen met..

Zoals jullie merken, ben ik een warhoofd vol vragen en twijfels...en zo gaat dat heel de dag door.

Je zou ermee getrouwd zijn, bluh...!!!

WC, here I come,

Warme, droge groetjes,

Margot

Tafeltje dekje...

Zo, vlug tussen alle versierselen door, even mijn, onze, nieuwe tafel laten zien....
Ik dacht dat manlief van die nieuwe pallets mee zou nemen, en ik dus nog flink met de kwast aan de gang moest...maar..DE SCHAT... hij nam oude, vergrijsde mee...
Afdoen, stofzuigen, en zo op zijn plek late vallen, leggen dus, met beleid.
Mijn troetelkindjes in de schaal erop, bontje (nep natuurlijk), kaarsjes, boeken, ballen...en Margot is weeeeer happy...
Dit was gisteren al helemaal klaar, dus ik kon vanaf mijn nieuwe plekje, al heerlijk genieten.
Vanmorgen vlug gefotografeerd, want ik wilde dit graag met jullie delen.
Hij, de tafel, is 1.20 breedt en 2.40 lang. Dit ging precies en had ik het weer eens goed ingeschat..
(schouderklopje).
Nu vindt manlief het alleen een beetje laag (om zijn voeten op te leggen, denk ik) en denk ik erover, om er nog een laag op te leggen, maar dan wordt het zo'n gevaarte vind ik....dus..
Gewoon laten zoals het is, en er maar aan wennen. Alles went, zelfs een v...
(klikklik voor vergroting..)
Maar zo voorspoedig als gisteren alles ging, zo niet vandaag.
Ik wilde de keuken gaan doen, met iets aan het plafond dus...maar heb daar echt manlief voor nodig, en kan het dus niet afmaken.
De raam alwel gedaan en wilde aan de gang met de lichtjes...
Eerste snoer totally in de knoop en een hoop kapotte lampjes, tweede was helemaal uitgeschakeld, derde eigenlijk te kort, maar heb deze toch maar gebruikt.
Ja, voordat ik ze gedeponeerd had op de goede plek, heb ik ze eerst gechecked...ben wel blond, maar toch.
En de kerstboom moet nog komen, 1 hele grote, 1 kleinere voor in de speelkamer (moet nog omgetoverd worden in kerstrood.. morgen..) en de buitenboel met klein boompje (overmorgen)...
Allemaal leuk, maar zonder lichtjes, geen kerst voor mij.
Dus dadelijk ongeveer 1200 lampjes kopen...als ik iets doe, doe ik het goed ja...
Zo..de rest volgt dus nog, ga weer aan de gang, anders is het Pasen, en ben ik nog niet klaar...
Sorry, heb even geen tijd om overal te reageren, zoals jullie wel snappen, maar ik volg jullie wel hoor.
Voel me wel bezwaard, want jullie geven zulke fijne, lieve, leuke en hartverwarmende reacties, maar ik zal het zo snel mogelijk goed maken.

Warme Knuffels...
Margot

Goed bezig...

Ja, ik ben heel goed bezig.
Nog lang niet klaar, maar het begin is gemaakt...
Dus hier wat eerste foto's van mijn kersthoekjes...
(Eromheen is het nog één bende, ofcourse..)
De hocker staat nu daar, maar manlief moet pallets meenemen van de zaak, waarvan ik dan een lage tafel kan maken, schilderen en spuiten (de eikels, uhhh..denneappels zijn al klaar, voor in de keuken) en dan nog dit en een beetje dat...
Maar dat laat ik jullie een ander keertje zien..In mijn hoofd ziet het er stunning uit....
De foto's van boven de schouw zijn nu nog een beetje flets...ik maak wel een keertje een foto als de haard aanstaat en het donker is buiten.
Nu vlug zoonlief van school halen..en dan de keuken in.
Maar voor dat project moeten er iets aan het plafond gehangen worden, en dat wil manlief NOG niet....komt wel...
Heel de dag al kerstliedjes op, en buiten is het bedekt met een dun laagje sneeuw...
Ja, alles gaat goed. Ik ben goed bezig...
Warme winterkerst knuffels,
Margot

Dag Sinterklaasje....

Tja....Opgelucht is een groot woord, maar het komt toch in die richting....
Sinterklaas is geweest, passé, voorbij, afgelopen, uit...
Elk jaar is het toch de nodige stress, en dit jaar was het de finale...
Zoonlief "gelooft" nog steeds, wil ik denken... maar ik weet nu al dat dit niet lang meer zal duren...

Hier in huize K. is het ieder jaar hetzelfde ritueel.
Op pakjesavond gaan we rond etenstijd nog vlug ergens naar toe, en mama (moi dus) vergeet dan altijd nog iets, en moet terug naar binnen (waar moi de cadeautjes en nodig strooigoed voor de open haard deponeert, gooit...).
Bij terugkomst is de verrassing natuurlijk overweldigend...hoe is dit mogelijk...???
Gisteren was het bijkomende effect, van een avondje eerder, BIJNA geslaagd.
We gingen om 18.30 uur uit eten, zomaar...
"Waar naartoe???"...
"O, een heel end rijden..".
Nu zit er 2 minuten, met de auto, van ons vandaan een restaurantje, of zo iets..."D'n Domme Nick". Nog nooit geweest??? Nou, wij ook niet, en zullen er ook niet snel meer komen. Een hoog ouderwets "De Valk gehalte, maar dan zonder kersje op de appelmoes. Veul op het bord, maar weinig smaak. Het was er klein, maar voor deze avond goed genoeg...
In ieder geval..mama was haar sleutels vergeten, dus moest weer naar binnen om ze te zoeken. Moi dus de zakken uit de verstopplaats gehaald, en dat ging al niet goed...alles viel over de grond..."(g)potverd....".
Alles voor de haard gego..gelegd, gedeponeerd..ZEN..., maar...waar is dat verdomde rijm gebleven, van 3 kantjes vol...aaarrrggghhhh...
Weer terug en mijn duifjes zaten gedwee in de auto te wachten, terwijl bij moi de stoom uit de oren kwam...kl...sint...
ZEN...dan maar geen rijm...ontspannen in de auto gestapt.
Voor het gezellige restaurant, was er nog niet geweest toen hè..., manlief stiekem de situatie uitgelegd en zijn hulp verzocht....
Na het eten, kauwen en slikken, naar huis...
Gelukkig had ik mijn rijm opgeslagen op de pc, dus mijn idee was om de kids buiten bezig te houden, door manlief, en ik dat verdomde rijm snel uit te printen...snel dus...in het donker, want ze mochten me nog niet in de kamer signaleren.
Maar ook de pc werkte niet mee, en het duurde, en duurde... Nu hoor ik dat dat kan komen door de sneeuw op je blog...
Zie je...sneeuw is niet altijd leuk...(Lynda...), zeker niet in stressituaties...
Mijn schatjes waren sneeuwballen tegen het huis van de buren aan het gooien, smijten...wat ze normaal dus niet mogen... en heeft deze sneeuw, de situatie juist weer gered.
Ja, ik ben gered door de ballen van sneeuw, hoe gek kan het lopen...
Mijn hoogverbaasde gezicht opgezet en het toneelspel kon beginnen...
"O, kom er eens kijken, wat ik...", sjuustum, ze vlogen naar binnen, niet de ballen, maar mijn honneponnetjes..
De rijmen werden geweldig voorgelezen, en de cadeaus vielen in de smaak, ook de mijne...
Een heel mooi interieurboek, agenda van Ariadne ( ja, als je hem niet wint, moet je hem vragen aan de Sint...stond niet in de rijm hoor), make-up, en heel lekkere wijn, die ik toevalig pas bij een wijnproeverij heeeel lekker vond...
De kids hebben Sinterklaas via de haard hartelijk bedankt en snapte dat hij een dag eerder was gekomen. (Stond in de rijm verklaard, vandaar de urgentie ervan, snappie..)
s'Avonds zei manlief, dat zoonlief zei, toen hij naar binnen geroepen werd, dat hij dacht dat wij alles zo gepland hadden....
Hij kan dus of wel verrektes, sorry, goed toneelspelen (net als zijn moeder dus), of hij zit nog in het schemergebied tussen geloof en ongeloof.
Geloof mij maar, dit was de laatste keer, want in januari gaat deze Sint vertellen dat zij geen heilige is... ook al zal ik het spannende gevoel volgend jaar wel missen, maar dan is hij alweer 10...

En zo verwelkomen wij de sfeervolle kersttijd waarin alles wat relaxter lijkt te gaan.
De ballen en de rest staan op me te wachten in de garage, en vanaf morgen gaan we heerlijk aan de gang...
De (sneeuw-, of kerst) "Ballen"...en een fijne pakjesavond voor ieder waar de sint nog binnenvalt. Doe hem de groeten.

Warme Winter Groeten,

Vertroetelen...

Ik ben in de voorbereidende fase voor kerst....

Niet zover als sommige van jullie al zijn, maar in mijn hoofd hoor ik de kerstklokjes al en de honderden lichtjes glinsteren...en het weer werkt ook sfeerverhogend natuurlijk.

Zo was ik vorig jaar begonnen met gewoon een aantal witte amarillusbollen in een schaal te leggen, beetje aan te kleden, (nee, niet met muts en handschoenen, maar wat leuk touw en kralen) op een bedje van mos. Dit zag er heel gezellig uit en in Januari had ik er zelfs nog een leuk bosje bloemen aan over gehouden...Ik was dus te laat, want wilde de bloemen met de kerst uit hun bolletje hebben.

Maar ik leer graag en snel, zo ook van mijn fouten...dus...

Deze maandag kon ik mijn bestelde bollen ophalen, 12 stuks...

Vorig jaar had ik er 5, maar vond het natuurlijk te weinig in zo'n grote schaal, dus meteen meer dan verdubbeld.

Maar, niet alleen het aantal was verdubbeld, ook de prijs per bol....

De bloemist zei al bij binnenkomst:"Je hoeft ze niet allemaal te nemen hoor...".

Zou dit al een hint geweest zijn????

"Nee joh, doe ze allemaal maar...".

De kassa begon te rinkelen en ik hoorde hem hard lachen..."weer één gefopt".

Wat het gekost heeft???...Laat ik het zo zeggen...de komende tijd géén extra bloemen in huis, ik heb mijn aandeel aan de bloemist al gegeven, met kerstbonus....

Gelukkig komen volgende week de kerstbomen in huis en zit die bejaarde, behaarde man weer in Spanje. Dus zal de sfeer er toch wel komen.

Ik weet dat in de 17de eeuw de tulpenbollen nog meer waard waren dan goud...Nou...deze bolletjes zijn ook goud waard.

Maar als ik ze zo in de warmte zie liggen, en bedenk hoe ze de komende tijd zullen groeien, zal ik ze maar eens extra gaan vertroetelen, want ze kunnen er zelf ook niets aan doen...

Hieronder nog wat foto's vanuit mijn hoekje bezien, zoals het deze week nog is.

Want volgende week gaan de kerstliedjes aan en vliegen de ballen door de lucht...yeah...

"Jingle bells..."sorry..."zie ginds..."....

(Klikklik op foto voor vergroting. Enige herkenning???...)

Warme groetjes...