Frywolitkowe biżu

Dla mamy i dla córki.

jeszcze jedna

Jeszcze jedna broszka, w kolorze mojego obecnego nastroju. Iście świątecznie co nie?

Ciężka gadzina do sfocenia.

lubię paseczki

Takie proste paseczki lubię. I takie malutkie piterki:) Najchętniej wszystko bym pochwała w takie pokrowczyki: słuchawki, kosmetyki, okulary, telefony, klucze i co tam jeszcze da się posegregować w takie oddzielne torebusie.

Piterek na pendrivy był pierwszy. Powinnam była robić na okrągło, człowiek się uczy na błędach:)


Piterek na MP4. Już bez zszywania.


I kosmetyczka na niezbędne drobiazgi dla mojej córki. Podpisana;)


Pokrowiec na telefon już pokazywałam, też w paseczki:)

broszka

Moja pierwsza i jestem z niej bardzo dumna:)
Spodobało mi się połączenie wełny, szydełka i frywolitki. Podpatrzyłam takie eteryczne cudo u Jolinki i nie mogłam nie spróbować.

I chyba znalazłam przeznaczenie moich krzywych frywolitek - broszki!:) Tu akurat nic a nic nie przeszkadza mi, że nie są takie idealne jak powinny być. Tak jest nawet lepiej, jupi:)

No i spróbowałam uszyć woreczek na drobiazgi według przepisu Frasi, ale dajcie spokój... To nie moja działka. Maszynę mam wiekową, ciężka gadzina, rwie co chwilę i nie ma jej kto wyregulować. Gdyby nie ważyła swoich 30-stu czy 40-stu kilo, już dawno piżgnęłabym nią o ścianę:)))
Jeden mały, śliczny woreczek a namęczyłam się co niemiara. I tak nie skończyłam. Cała w nerwie zapakowałam gada na dno szafy i więcej nie wyjmę. Dokończę ręcznie.

I popełniłam jeszcze, w tak zwanym międzyczasie, czapkę dla mego dziecka. Wzór mnie urzekł, potrzeba wiosennej czapki była silna, to siadłam i zrobiłam. I przymierzyłam. I się wściekłam, bo czapa się rozciągnęła i zrobiła się mocno za duża. To zrobiłam zdjęcie na pamiątkę i pójdzie do sprucia.



I tak o, bez szaleństwa.

przymiarka do świąt

Frywolitki to jednak dla mnie wciąż wyższa szkoła jazdy. Nie mam wyczucia w robieniu łuków tej samej długości, łączenia też pozostawiają wiele do życzenia.

Ale się nie poddaję, twarda jestem. Może jak kiedyś uda mi się na żywo spotkać osobę frywolitkującą to mi pokaże gdzie robię błędy bo z internetowymi filmikami to ciężko się gada.

Wymyśliłam sobie takie gatki na świąteczny stołowy świecznik i wszystko było dobrze dopóki go nie skończyłam i nie założyłam. Okazało się bowiem, że po leciutkim naciągnięciu wyszły w pełnej krasie wszystkie moje niedoróbki, krzywizny a łuczki żyją swoim życiem.
Świecznik stoi sobie drugi tydzień na komodzie a ja patrzę na niego i się zastanawiam czy nadaje się w ogóle do pokazania. Ale ponieważ bloguś zaczyna mi obumierać to go przewietrzę trochę, nawet krzywymi majtkami.

w międzyczasie

Dostałam od Kamino kilka prześlicznych koralików (dziękuję!) celem próby ich ofrywolitkowania:) No i tak sobie próbuję...

Etui zrobione już kilka miesięcy temu, prościutko i na szybkiego.



Próbuję też zrobić jakieś możliwe zdjęcia ale prędzej się nauczę tych frywolitek robić niż dorwę jakiś dobry aparat. No trudno - jest nieostro ale widać, że krzywo wyszło:)))