Η Νεολαία Βορειοηπειρωτών για την Απογραφή Πληθυσμού στην Αλβανία

Η Απογραφή πληθυσμού  στην Αλβανία ορίστηκε για τις αρχές του Οκτωβρίου,ωστόσο καμία επίσημη ενημέρωση δεν έχουμε απ' την «Ομόνοια»-ΚΕΑΔ αλλά και τους τοπικούς άρχοντες-επάρχους (που τόσο πάσχισαν να αναδειχτούν στις εκλογές) για το τι μέλλει γενέσθαι. Και ενώ η απογραφή είναι προ των πυλών, το ερωτηματολόγιο είναι έτοιμο και οι απογραφείς προετοιμάζονται, στη μειονότητα επικρατεί μια αδράνεια και μια σιωπή που δεν μπορούμε να κατανοήσουμε.

Η Απογραφή είναι αυτή που θα κρίνει το μέλλον  του τόπου και εμείς ακόμα δεν έχουμε οργανωθεί και  δεν ξέρουμε καν πως θα λειτουργήσουμε. Την ίδια ώρα ο κ. Ντούλες απειλεί την αλβανική κυβέρνηση με αποχή λέγοντας πως: «Με το παρόν πλαίσιο της απογραφής του πληθυσμού υποτιμάται το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού και αυτό κάνει τη συμμετοχή των διαφόρων μειονοτήτων στην απογραφή, αδύνατη». Κατανοούμε πως ο κ. Ντούλες μιλάει στο όνομα όλων των μειονοτήτων γιατί αυτές εκπροσωπεί μέσω του κόμματος που προεδρεύει, εμάς  όμως μας απασχολεί το μέλλον της Ελληνικής Μειονότητας και  με αυτό θα  θέλαμε να ασχοληθούμε. Καμία ενημέρωση δεν υπάρχει ούτε  από πλευράς «Ομόνοιας» και τον πρόεδρό της κ. Μπολλάνο για το πώς θα κινηθούμε.

Σε αυτό το σημείο θα θέλαμε να θυμίσουμε στον κ. Ντούλε πως σε μια συνάντηση που πραγματοποίησε η «Νε.Β» μαζί του μας διαβεβαίωσε πως θα κινηθούμε και θα οργανωθούμε από κοινού για το μείζονος αυτό εθνικό θέμα, με σκοπό την ενημέρωση του κόσμου. Μέχρι στιγμής δεν υπάρχει καμία κινητοποίηση ούτε ενημέρωση. Εάν όλα πάνε όπως έχουν προγραμματιστεί ο χρόνος είναι πολύ λίγος και εάν ακολουθήσουμε το δρόμο της αποχής που προτείνει ο πρόεδρος του ΚΕΑΔ, μετά την Απογραφή οι Αλβανοί θα έχουν τα αποτελέσματα τους  ενώ η Ελληνική Μειονότητα δεν ξέρουμε καν τι αποτέλεσμα θα έχει.

Καλούμε λοιπόν την «Ομόνοια» το  «ΚΕΑΔ» το «ΜΕΓΚΑ», τους έλληνες επάρχους, αλλά και όλους τους εκπροσώπους φορέων και συλλόγων να συντονιστούμε πάνω στο θέμα της Απογραφής και στον τρόπο  που πρέπει να κινηθούμε.

Νεολαία Βορειοηπειρωτών

ΠΣΗΕ: Συναγερμός σε ΗΠΑ και Ευρώπη για την απογραφή πληθυσμού στην Αλβανία

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Το Παγκόσμιο Συμβούλιο Ηπειρωτών Εξωτερικού σημαίνει συναγερμό σε ΗΠΑ και Ευρώπη για την απογραφή πληθυσμού στην Αλβανία

Νέα Υόρκη, 09.09.2011

Το Παγκόσμιο Συμβούλιο Ηπειρωτών Εξωτερικού (WCEA) απευθύνει έντονη παράκληση προς τις ΗΠΑ και την ΕΕ να λάβουν μέτρα, να εξασφαλίσουν ότι η απογραφή  που έχει προγραμματιστεί για τον επόμενο μήνα στην Αλβανία και η οποία θα καταμετρήσει τις εθνικές και θρησκευτικές μειονότητες, για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες θα διεξαχθεί χωρίς εμπόδια, χειραγώγηση, παρενοχλήσεις ή εκφοβισμούς.         Ο εκφοβισμός ήδη άρχισε. Νωρίτερα αυτό το χρόνο το αλβανικό κοινοβούλιο ψήφισε νόμο, βάσει του οποίου θα επιβάλλεται πρόστιμο χιλίων δολαρίων ΗΠΑ ($1.000), το οποίο αντιστοιχεί σε μηνιαίους μισθούς αρκετών μηνών στην Αλβανία, θα επιβληθεί σε εκείνους που δηλώνουν στην απογραφή εθνική ταυτότητα που δεν ήταν  καταχωρημένη στα οικογενειακά μητρώα. Ο νόμος αυτός παραβιάζει το Σύνταγμα της Αλβανίας και το Διεθνές Δίκαιο, που ορίζουν ότι κάθε πρόσωπο έχει το δικαίωμα να δηλώσει οποιαδήποτε εθνική ταυτότητα, στην οποία νιώθει ότι ανήκει, και για τους λόγους αυτούς είναι απίθανο να εφαρμοστεί.         Παρόλα αυτά ψηφίστηκε για να εκφοβίσει μέλη μειονοτήτων, τα οποία  φοβόταν να δηλώσουν τους εθνικούς δεσμούς των κατά τη διάρκεια του μακροχρόνιου σταλινικού καθεστώτος στη χώρα και θα φοβηθούν ότι θα τιμωρηθούν, εφόσον πράξουν κάτι τέτοιο και τώρα. Ενάντιοι του νόμου πιστεύουν ότι πολλοί Αλβανοί δεν γνωρίζουν τα συνταγματικά τους δικαιώματα και ότι δεν θα δηλώσουν την εθνική τους ταυτότητα στην επερχόμενη απογραφή από φόβο ότι θα τους επιβληθεί πρόστιμο, εφόσον η δήλωσή τους δεν αντιστοιχεί με την καταχώρηση στα αντίστοιχα οικογενειακά μητρώα.         Το Παγκόσμιο Συμβούλιο Ηπειρωτών Εξωτερικού (WCEA) καλεί την Ουάσιγκτον και τις Βρυξέλλες να στείλουν αντιπροσώπους τους στην Αλβανία και να εκδώσουν ανακοινώσεις ότι οι πολίτες της χώρας μπορούν να δηλώσουν  τις εθνοτικές και θρησκευτικές πεποιθήσεις τους χωρίς φόβο αντιποίνων, συμπεριλαμβανομένης της πληρωμής προστίμου, όπως απαιτεί ο νέος νόμος.         “Οι αλβανικές αρχές και πολλοί νομοθέτες έχουν κατ΄επανάληψη προσπαθήσει να εμφανίσουν μειωμένο τον αριθμό της ελληνικής εθνικής μειονότητας, καθώς και άλλων μειονοτήτων στη χώρα, ώστε να τους αρνηθούν τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα” δήλωσε ο Πρόεδρος του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ηπειρωτών Εξωτερικού (WCEA)  Χρυσόστομος Δήμου. “Ο νέος νόμος αποσκοπεί στο να διαιωνίσει αυτήν την πολιτική και οι Αλβανοί πρέπει να γνωρίζουν ότι δεν χρειάζεται να τον φοβούνται και επομένως μπορούν να δηλώσουν ελεύθερα την εθνική τους ταυτότητα στην νέα απογραφή.  Μόνο οι ΗΠΑ και η ΕΕ έχουν το κύρος στην Αλβανία να πείσουν τους πολίτες της ότι μπορούν να δηλώσουν την  εθνική και θρησκευτική τους ταυτότητα ελεύθερα χωρίς φόβο για τυχόν μετέπειτα αντίποινα και τις καλούμε να προσφέρουν αυτές τις διαβεβαιώσεις το συντομότερο δυνατό.”         Το Παγκόσμιο Συμβούλιο Ηπειρωτών Εξωτερικού (WCEA)  επίσης καλεί όλους τους διεθνείς οργανισμούς που θα επιβλέψουν την απογραφή να λάβουν κάθε προφύλαξη, ώστε να εξασφαλίσουν ότι οι Αλβανοί πολίτες θα έχουν ευρεία και ανεμπόδιστη ευκαιρία να συμπληρώσουν και υποβάλουν τα έντυπα απογραφής και ότι οι δηλώσεις τους θα προσμετρηθούν πλήρως και με ακρίβεια. “Είναι εμφανές βλέποντας τον νόμο που ψηφίστηκε πρόσφατα για να εκφοβίσει τους Αλβανούς ότι ισχυρές αντιδραστικές δυνάμεις στην χώρα είναι αποφασισμένες να υποσκάψουν μια έντιμη καταμέτρηση των εθνικών και θρησκευτικών μειονοτήτων εντός του αλβανικού έθνους και σχεδιάζουν να χρησιμοποιήσουν κάθε διαθέσιμο μέσο σε αυτούς, ώστε να το αποφύγουν, είπε ο Επίτιμος Πρόεδρος Νικόλαος Γκατζογιάννης „Δεν πρέπει να τους επιτραπεί να επιτύχουν διότι ο αλβανικός λαός περίμενε 80 χρόνια για αυτήν την ευκαιρία.”

Γραφείο Τύπου και Επικοινωνίας του Παγκοσμίου Συμβουλίου Ηπειρωτών Εξωτερικού (ΠΣΗΕ)

14 Σεπτεμβρίου 1914: Η Απελευθέρωση του Βερατίου - η τελευταία επιτυχία του Στρατού της Αυτονόμου Ηπείρου

Στις τελευταίες επιχειρήσεις τον Αύγουστο του 1914 οι εθελοντές των τμημάτων  του  Αυτονομιακού Στρατού της Φράσερης και της Κολώνιας διαπίστωναν ότι υπήρχαν πολλοί Ηπειρώτες Χριστιανοί στην περιοχή της Μάργιανης και στην κοιλάδα του Τομορίτσα ποταμού. Από Χριστιανούς μάλιστα που διέφυγαν στην ελεύθερη περιοχή, πληροφορήθηκαν ότι το ίδιο συνέβαινε και ακόμα βορειότερα, μέχρι τον Γεννούσο ποταμό. 

Οι επιτυχίες του Αυτονομιακού Στρατού είχαν διεγείρει τον ενθουσιασμό στους Ηπειρώτες του Βερατίου και της Μουζακιάς (πέρα από τη διαχωριστική γραμμή) και είχαν αρχίσει οι μυστικές συνεννοήσεις με τις αρχές της Πρεμετής.

Επίσης πολλοί Ηπειρώτες που είχαν καταταγεί  στα Σώματα της Κολώνιας δήλωναν  απερίφραστα ότι σε περίπτωση  επαναλήψεως προκλήσεων από μέρους των Αλβανών θα αποφάσιζαν να προελάσουν ακόμα και μόνοι τους.

Έτσι στις 10 Σεπτεμβρίου  κινήθηκαν χωρίς διαταγή από  την Προσωρινή Κυβέρνηση προς το Βεράτι με σκοπό την απελευθέρωση του. Το Σώμα του Υπολοχαγού Περικλή Δρέλλια μετά από σύντομη μάχη με τους Αλβανούς κατέλαβε το ύψωμα Κιάφα Μπέτσιτ και την επομένη το Σώμα του Ανθυπολοχαγού Βιτωράτου έτρεψε σε φυγή τις αντίπαλες δυνάμεις ύστερα από σύγκρουση κοντά στο χωριό Γκογκοβίτσα.

Στις 11 Σεπτεμβρίου  παράλληλα, η δύναμη του Δρέλλια  δέχθηκε κοντά στο χωριό Ντούσιαρι  πυρά από ομάδες ενόπλων Μουσουλμάνων.

Ένα τμήμα των  Αυτονομιακών Δυνάμεων υπό τον επιλοχία Γαλάνη έμεινε πίσω για να αντιμετωπίσει  την επίθεση ενώ το υπόλοιπο σώμα συνέχισε την πορεία του προς τη διάβαση Κιάφα Γκούρι Πρερ όπου θα συναντούσε το Σώμα του Ανθυπασπιστή Πανταζόπουλου. Εκεί όμως τις απογευματινές ώρες  η φάλαγγα του Υπολοχαγού Δρέλλια αντιμετώπισε σοβαρή αντίσταση από καλά οργανωμένο σώμα Αλβανών μουσουλμάνων οι οποίοι μετά από αποφασιστική επίθεση των Αυτονομιακών διασκορπίστηκαν αφήνοντας στο πεδίο της μάχης όπλα, πυρομαχικά και πενήντα νεκρούς. Οι Αυτονομιακοί είχαν μόνο έναν τραυματία.

Στις 12 Σεπτεμβρίου  το τμήμα του Επιλοχία Γαλάνη αντιμετώπισε αλβανικά σώματα που είχαν οχυρωθεί στα υψώματα Μπέγκου Μαδ. Οι Αυτονομιακοί μετά από σκληρή μάχη χρησιμοποίησαν δύο βόμβες των οποίων ο κρότος από την έκρηξη τους δημιούργησε στους Αλβανούς την εντύπωση βλημάτων πυροβολικού, ενώ παράλληλα άρχισαν να πυροβολούν οι άντρες των Αυτονομιακών Δυνάμεων την ώρα που οι σάλπιγγες σήμαιναν έφοδο. Ολόκληρη η δύναμη όρμησε προς τις αλβανικές θέσεις με τη λόγχη. Οι Αλβανοί εγκατέλειψαν τα υψώματα και πανικόβλητοι πέταξαν τα όπλα και τράπηκαν σε φυγή προς τις ανατολικές πλαγιές του βουνού Τόμορος.

Στις νότιες διαβάσεις του όρους την ίδια μέρα, το Σώματα Βιτωράτου και Στράτου ήρθαν σε σύγκρουση με  αντίπαλες δυνάμεις τις οποίες και διέλυσαν μετά από σύντομη αλλά σκληρή μάχη, για να φτάσουν στην κοιλάδα του Άψου ποταμού στο χωριό Μπαρκουλάς, κοντά στην πόλη του Βερατίου. Εκεί πληροφορήθηκαν ότι κανένα άλλο τμήμα του Αυτονομιακού Στρατού δεν είχε κινηθεί, εκτός από τα Σώματα της Κολώνιας και έλαβαν τη διαταγή από τον Ταγματάρχη Νικόλαο Τσίπουρα - ο οποίος ενημερώθηκε εκ των υστέρων για όσα συνέβησαν - να επιστρέψουν στις θέσεις απ’ όπου είχαν ξεκινήσει, όπως και έπραξαν.

Ο Υπολοχαγός Περικλής Δρέλλιας, χωρίς να είναι γνωστό αν έλαβε τη διαταγή, εξακολούθησε την  κίνηση του, ενώ το Σώμα Πανταζόπουλου, εκτός από μία ομάδα του, είχε ήδη επιστρέψει. 

Ο Λοχαγός των  Σωμάτων της Κολώνιας Αντώνης  Λεοντοκιανάκος, έσπευσε να ακολουθήσει  τη φάλαγγα του Δρέλλια, την οποία  και συνάντησε στις 13 Σεπτεμβρίου, ώρα 11 το πρωί, στο χωριό Αρμένι, όπου κατέφτασαν και δέκα άνδρες του Σώματος  Πανταζόπουλου.  Έτσι η δύναμη των Αυτονομιακών έφτασε στους 169 άνδρες.

Ο Λεοντοκιανάκος αποφάσισε τότε να συνεχισθεί η προέλαση και να καταληφθεί ο αντικειμενικός σκοπός που είχε καθορισθεί, το Βεράτι.

Το Απόσπασμα  στράφηκε προς τα δυτικά, πέρασε τον  ποταμό Τομορίτσα και συνέχισε προς τη διάβαση Ντάρντας στα βόρεια υψώματα  του Τόμορου. Στη συνέχεια όταν έφτασε στο χωριό Κερπίτσα δέχθηκε πυρά από τα γύρω μουσουλμανικά χωριά Τρόβα, Οστίνα και Ρόμασι. Μετά από σύντομη συμπλοκή τα τμήματα των Οπλαρχηγών Νικοθύμιου και Γαλάνη κατέλαβαν αυτά τα χωριά και τα πυρπόλισαν.

Τις απογευματινές  ώρες το Απόσπασμα έφτασε στο μουσουλμανικό  χωριό Τομόρι, κέντρο της περιοχής, όπου και διανυκτέρευσε.

Το πρωί της  επομένης, 14 Σεπτεμβρίου, συνέχισε την  πορεία του και ύστερα από δύο  ώρες έφτασε στο χριστιανικό χωριό  Βερτόπι, όπου οι κάτοικοι τους υποδέχθηκαν  με μεγάλο ενθουσιασμό και δάκρυα χαράς ως ελευθερωτές.

Μετά από ανάπαυση λίγων ωρών η φάλαγγα συνέχισε την κίνηση της προς το Βεράτι, που  απέχει από το χωριό Βερτόπι τέσσερις ώρες πορείας. Μικρό τμήμα από  έξι έφιππους ανιχνευτές με επικεφαλής τον Επιλοχία Γαλάνη, προηγείτο της  φάλαγγας. Μετά από μίας ώρας πορεία φάνηκε από μακρυά το Βεράτι και  οι ανιχνευτές με καλπασμό απομακρύνθηκαν από τη φάλαγγα για να φτάσουν  όσο γρηγορότερα μπορούσαν στην πόλη.

Ο Υπολοχαγός Δρέλλιας, ύστερα από διαταγή του Αρχηγού  του Αποσπάσματος, τους πρόλαβε στην είσοδο της πόλης ενώ η υπόλοιπη δύναμη βρισκόταν σε απόσταση τριών  ωρών περίπου. Ο Επιλοχίας Γαλάνης  και οι ανιχνευτές του δεν δέχθηκαν να περιμένουν και έτσι ο Δρέλλιας τέθηκε επικεφαλής του μικρού τμήματος και κινήθηκε προς την πόλη.

Στην αρχή κανείς δεν έδωσε προσοχή στο μικρό  έφιππο τμήμα που περνούσε. Σύντομα  όμως οι Έλληνες και οι Χριστιανοί της πόλης αντελήφθησαν ότι επρόκειτο  για Αυτονομιακούς στρατιώτες και  με ενθουσιώδεις εκδηλώσεις τους οδήγησαν στο Διοικητήριο. 

Έπειτα ο Αλβανός Διοικητής παρέδωσε άνευ όρων την πόλη στον Αυτονομιακό Στρατό. Μετά από λίγες ώρες έφτασε και το Απόσπασμα με επικεφαλής το Λοχαγό Λεοντοκιανάκο.

Το Βεράτι είχε σκεπαστεί από χιλιάδες ελληνικές  σημαίες και όλοι οι Έλληνες κάτοικοι είχαν συγκεντρωθεί στην είσοδο και  τους δρόμους για να υποδεχθούν τους στρατιώτες

Ο Λεοντοκιανάκος επέτρεψε στους Αλβανούς αξιωματικούς να φέρουν τα ξίφη τους, ενώ η αλβανική χωροφυλακή αφοπλίστηκε, αλλά παρέμεινε  στις θέσεις της. Οι φυλακισμένοι για πολιτικά αδικήματα και όλοι οι Έλληνες μετά από διαταγή αποφυλακίστηκαν και τέλος για την εδραίωση της τάξης πάρθηκαν όλα τα αναγκαία μέτρα και κηρύχθηκε ο στρατιωτικός νόμος.

Στον Στρατιωτικό  και Πολιτικό Αρχηγό Κολώνιας –  Πρεμετής Θεόδωρο Μαντούβαλο εστάλη  τηλεγράφημα που πληροφορούσε για  την κατάληψη του Βερατίου και  ζητούνταν ενισχύσεις άμεσα.

Η Κυβέρνηση  της Αυτονόμου Ηπείρου  πληροφορηθείσα τα γεγονότα και δεσμευμένη από προηγηθείσες σχετικές συμφωνίες αποστέλλει το επείγον  τηλεγράφημα προς τον Μαντούβαλο:

«Εγκαταλείψατε  Βεράτιον, ύψιστα εθνικά συμφέροντα καταστρέφονται.

Γ. Ζωγράφος –  Δ. Δούλης».

Τα πράγματα αρχίζουν σύντομα να μεταβάλλονται. Πριν κοπάσουν οι πανηγυρισμοί με τηλεγράφημα  από Έλληνες του Δυρραχίου γίνεται γνωστό ότι πάνω από 2000 Αλβανοί στρατιώτες κατευθύνονται προς το Βεράτι υπό την αρχηγία του Συνταγματάρχη Μουσά Κιαζήμ.

Ο Υπολοχαγός Δρέλλιας με εντολή του Λεοντοκιανάκου κινήθηκε προς τα νότια για να βρει τα υπόλοιπα Αυτονομιακά Σώματα προς ενίσχυση και  στις 16 Σεπτεμβρίου συνάντησε τον  Ταγματάρχη Τσίπουρα, ο οποίος του  μεταβίβασε ότι μετά από εντολή της Ελληνικής Κυβέρνησης ο Ελληνικός Στρατός ανακαταλαμβάνει τη Βόρειο Ήπειρο, δίνοντας του τη διαταγή να ειδοποιήσει όσους βρίσκονταν στο Βεράτι να επιστρέψουν στις θέσεις τους.

Τότε το Απόσπασμα  Λεοντοκιανάκου βγήκε από το Βεράτι για να αντιμετωπίσει τις αλβανικές  δυνάμεις που έρχονταν από το Δυρράχιο. Μόλις έφτασαν στη γέφυρα Χασάν  Μπέουτ και πριν προλάβουν να εγκατασταθούν  εμφανίστηκαν οι Αλβανοί που άρχισαν  να βάλουν κατά των Αυτονομιακών οι οποίοι έσπευσαν να λάβουν γρήγορα πρόχειρες θέσεις άμυνας. 

Η μάχη που ακολούθησε ήταν άνιση και απεγνωσμένη. Ο εχθρός διέθετε πολύ περισσότερες δυνάμεις (αναλογία 12 προς 1), πολυβόλα, πυροβολικό και άφθονα πυρομαχικά. Οι Αλβανοί εκμεταλλεύτηκαν το πυροβολικό τους και αποδεκάτισαν τους Αυτονομιακούς οι οποίοι παρόλα αυτά απέκρουσαν όσες επιθέσεις γίνονταν για να εκτοπιστούν από τις θέσεις τους. Οι απώλειες ήταν μεγάλες και για τις δύο πλευρές. Ο Λεοντοκιανάκος σε κάποια στιγμή διέταξε τις σάλπιγγες να σημάνουν έφοδο στις γραμμές των κατάπληκτων Αλβανών. Οι εχθρικές γραμμές κλονίστηκαν και άρχισαν να οπισθοχωρούν. 

Τα πολυβόλα τους αχρηστεύτηκαν και τρία από αυτά έπεσαν στα χέρια των Αυτονομιακών οι οποίοι έμειναν όμως με 70 άνδρες. Οι μόνοι επικεφαλής που ζούσαν ακόμα ήταν ο Λεοντοκιανάκος και ο Γαλάνης οι οποίοι οργάνωσαν τη μεταφορά των τραυματιών και την υποχώρηση στο Βεράτι. Οι Αλβανοί είχαν περίπου 400 νεκρούς.

Την επομένη, 17 Σεπτεμβρίου, ο Λοχαγός Λεοντοκιανάκος με τον ξάδερφο του Γεώργιο Στεφανάκο εγκατέστησαν φυλάκια προς την κατεύθυνση του εχθρού ο οποίος επιτέθηκε την αυγή από πολλά σημεία συγχρόνως. Οι Αυτονομιακοί προσπάθησαν να διασπάσουν τον κλοιό με ηρωική έξοδο. Ελάχιστοι όμως το κατόρθωσαν. Συνελήφθησαν αιχμάλωτοι 25 άνδρες, μεταξύ των οποίων οι Λεοντοκιανάκος και Στεφανάκος. Από τους τραυματίες δεν επέζησε κανείς.

Στις 18 Σεπτεμβρίου  επέρχεται το τέλος και των  δύο αυτών όντως ηρώων, τους οποίους  αφού περιήγαγαν οι δήμιοι με χλευασμούς και βασανιστήρια ανά την πόλη, τους έστησαν στα εδώλια της εκτελέσεως στην πλατεία. Πρώτα εκτέλεσαν δια  ριπών πολυβόλου τον Γεώργιο  Στεφανάκο τον οποίον εκπνέοντα  ασπάζεται ο Λεοντοκιανάκος για  να ακολουθήσει ο παρακάτω διάλογος:

Μουσά Κιαζήμ: Εάν  ζητωκραυγάσεις υπέρ της Αλβανίας θα σου χαρίσω τη ζωή

Αντώνης Λεοντοκιανάκος: Εάν εκ τούτου εξαρτάται η ζωή μου, φωνάζω με όλη μου τη δύναμη «ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ»!

και εξέπνευσε  επαναλαμβάνοντας τα τελευταία αυτά λόγια, δεχόμενος τις σφαίρες  από το πιστόλι του Κιαζήμ και  τις μαχαιριές ενός άγριου Αλβανού  δημίου του.

Την ίδια τύχη αλλά δι’ αγχονισμού είχε και ο κατ’ εξοχήν ανθρωπιστής και πατριώτης  ιατρός Καϊάνας καθώς και άλλοι, που εξετέθησαν στην υποδοχή των  τολμηρών Αυτονομιακών.

Οι  Έλληνες  του Βερατίου ενταφίασαν τους ήρωες  στο Ελληνικό Σχολείο της πόλης.

Το ηρωικό αυτό ολοκαύτωμα δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει  από άλλα ανάλογα της ελληνικής ιστορίας, τα οποία πρέπει να προβάλλονται ως πρότυπα ηρωισμού αυτοθυσίας για κάθε υψηλό ιδεώδες και δη για την Πατρίδα.

Ο Λεοντοκιανάκος και οι Στρατιώτες του στέκονται  επάξια μαζί με τον Λεωνίδα και  τους 300 του και όσους εθελοντές  ήρωες ακολούθησαν σε αντίστοιχες  ηρωικές πράξεις. 

Πηγές: 
- «Ο Βορειοηπειρωτικός  Αγώνας» Διεύθυνσης Ιστορίας Στρατού,

- «Ο Αυτονομιακός Αγώνας της Β. Ηπείρου 1914 από τη σκοπιά των Αγωνστών» Απόστολου Παπαθεοδώρου

12 Σεπτεμβρίου: Μνήμη του Αγίου Αυτόνομου - μεγάλη του η χάρη!

Βιογραφία

Ο Άγιος Αυτόνομος ήταν επίσκοπος στην Ιταλία και είχε στην επισκοπή του πλούσια χριστιανική δράση. Όταν άρχισε ο διωγμός του Διοκλητιανού εγκατέλειψε τη θέση του, και πήγε στους Σώρεους της Μικράς Ασίας. Εκεί εγκαταστάθηκε στο σπίτι ενός χριστιανού, του Κορνήλιου και συνέχιζε να διδάσκει το Ευαγγέλιο. Στη συνέχεια μετέβη στην Λυκαονία και στην Ισαυρία για να συνεχίσει το έργο του. 

Πριν ξεκινήσει το ταξίδι του χειροτόνησε διάκονο τον Κορνήλιο. Ύστερα από καιρό όταν επέστρεψε στους Σωρεούς, και είδε το πολύ καλό έργο πού είχε κάνει να ασπαστούν τον χριστιανισμό πολλοί άνθρωποι, τον χειροτόνησε ιερέα. Αφού επισκέπτεται πολλές περιοχές στον Εύξεινο Πόντο επιστρέφει πάλι κοντά στον Κορνήλιο και τον χειροτονεί επίσκοπο. 

Το θεάρεστο έργο που έχει κάνει ο άγιος Αυτόνομος ενοχλεί τούς ειδωλολάτρες και τον σκοτώνουν με λιθοβολισμό την ώρα πού λειτουργούσε μέσα στο ναό το 313 μ.Χ.

Ἀπολυτίκιον 

Ἦχος α'. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Ἐκ Δυσμῶν ἀνατείλας ὡς ἀστὴρ οὐρανόφωτος, καὶ πρὸς τὴν Ἐώαν ἐκλάμψας, ταὶς ἀκτίσι τῶν τρόπων σου, τὸν Ἥλιον τῆς δόξης Ἰησοῦν, ἐδόξασας ἀθλήσει σου στερρῆ· διὰ τοῦτο ἐδοξάσθης θεουργικῶς, Αὐτόνομε Πατὴρ ἠμῶν. Δόξα τῷ δεδωκότι σοὶ ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργούντι διὰ σου, πάσιν Ἰάματα.

6-7 Σεπτεμβρίου 1955: Ο διωγμός των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης - Σεπτεμβριανά

Με την ονομασία «Σεπτεμβριανά» έμεινε στην ιστορία το οργανωμένο πογκρόμ της νύκτας της 6ης Σεπτεμβρίου 1955, εξ ου και η ονομασία, που συνέβη στην Κωνσταντινούπολη, όπου καθοδηγούμενος τουρκικός όχλος προκάλεσε βίαια επεισόδια κατά των περιουσιών των Ελλήνων ομογενών, πλην όμως Τούρκων υπηκόων, καθώς και άλλων μη μουσουλμανικών μειονοτήτων, λεηλατώντας και πυρπολώντας ελληνικά καταστήματα, σπίτια, σχολεία και βεβηλώνοντας εκκλησίες ακόμα και νεκροταφεία δημιουργώντας τρομοκρατία και ανασφάλεια για τις υφιστάμενες μειονότητες. Αφορμή έδωσε μια βομβιστική επίθεση στο πατρικό σπίτι του Κεμάλ Ατατούρκ στην Θεσσαλονίκη, που αποδείχτηκε στην συνέχεια ότι ήταν σκηνοθετημένη προβοκάτσια από την ίδια τη τουρκική κυβέρνηση.

Πραγματική αιτία του πογκρόμ αυτού ήταν η εξέλιξη του Κυπριακού ζητήματος, η συγκυρία του οποίου μεθόδευσε την προβοκάτσια.

Τα «Σεπτεμβριανά» αποτελούν ένα μέρος ενός μακρύ καταλόγου διώξεων κατά αλλοθρήσκων μειονοτήτων που μπορεί να ξεκίνησαν περί τα τέλη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, πλην όμως εντάθηκαν από την εποχή των Νεοτούρκων και ύστερα.

Οι πρώτες ενδείξεις της επερχομένης θύελλας                 Ενώ η κυβέρνηση Μεντερές είχε ήδη αρχίσει να διαμορφώνει μια σαφώς πιο εχθρική στάση έναντι της μειονότητος, προβάλλοντας διάφορα προσκόμματα στις ελληνικές κοινότητες, που επιζητούσαν να ανακτήσουν τις χαμένες περιουσίες τους, ξεκίνησε να επεξεργάζεται ένα μέτρο, το οποίο ονομάστηκε «Γενικοί Κανονισμοί». Οι κανονισμοί αυτοί είχαν στόχο να αντιμετωπίσουν τα μειονοτικά προβλήματα στο σύνολό τους και κρατήθηκαν μυστικοί για καιρό.

Εκείνο όμως που έδωσε την ευκαιρία όχι μόνο στην κυβέρνηση, αλλά και στον τύπο και στον τουρκικό όχλο να στραφεί απροκαλύπτως εναντίον των Ελλήνων ήταν η ανακίνηση του Κυπριακού ζητήματος από τον Στρατάρχη Παπάγο το 1954. Με την υποκίνηση της Μεγάλης Βρετανίας η Τουρκία ενεπλάκη ενεργώς στο Κυπριακό ζήτημα, θέτοντας θέμα αν όχι επιστροφής της νήσου στην ίδια, τουλάχιστον διχοτομήσεως, για την προστασία, δήθεν, της μουσουλμανικής μειονότητος, η οποία βαφτίστηκε ‘τουρκική’ και αναβαθμίστηκε σε ‘κοινότητα’.

Με τις ευλογίες της τουρκικής κυβερνήσεως ιδρύθηκαν και ενισχύθηκαν οικονομικά διάφορες ‘εθνικές’ οργανώσεις, που ευρίσκοντο υπό τον άμεσο έλεγχό της. Οι οργανώσεις αυτές επρόκειτο να έχουν ενεργό συμμετοχή σε ‘λαϊκές’ και ‘αυθόρμητες’ διαδηλώσεις υπέρ των Τουρκοκυπρίων και εναντίον των Ρωμιών της Κωνσταντινουπόλεως. Η κυριότερη οργάνωση ήταν η «Κιbrιs Türktür Cemiyeti» (ΚΤC – Οργάνωση «Η Κύπρος είναι Τουρκική» με ιδρυτή τον ντονμέ (=απόγονο εξισλαμισμένων Εβραίων) Χικμέτ Μπιλ.

Η κατάσταση έγινε ακόμη πιο δύσκολη για τους Έλληνες με την έναρξη του ένοπλου απελευθερωτικού αγώνος της Ε.Ο.Κ.Α. την 1η Απριλίου 1955. Ο τύπος δημοσίευε εμπρηστικά άρθρα, εστηλίτευε τον Πατριάρχη Αθηναγόρα, επειδή δεν κατεδίκαζε δημοσίως τον αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α., διέσπειρε ψευδείς ειδήσεις περί δήθεν εράνων που διεξήγαν οι ομογενείς υπέρ των αγωνιζομένων Ελλήνων της Κύπρου και περί επικειμένης γενικής σφαγής που περίμενε τους Τουρκοκυπρίους στις 28 Αυγούστου 1955. 

Στις 24 Αυγούστου, εξάλλου, ο Α. Μεντερές προέβη σε εμπρηστικές δημόσιες δηλώσεις ενώπιον υπουργών, βουλευτών, επιχειρηματιών και δημοσιογράφων, υιοθετώντας όλα τα μυθεύματα εναντίον των Ελλήνων της Κωνσταντινουπόλεως και της Κύπρου. 

Όλα αυτά ήταν επόμενο να εξερεθίζουν έτι περαιτέρω τον τουρκικό όχλο.

Στις 28 Αυγούστου συνέβη ένα γεγονός, το οποίο μπορούμε να πούμε ότι υπήρξε το προανάκρουσμα των όσων επρόκειτο να ακολουθήσουν. Την ώρα της Θείας Λειτουργίας είκοσι Τούρκοι, υπό τα απαθή όμματα της αστυνομίας, όρμησαν και λεηλάτησαν τις εκκλησίες Παναγίας Νεοχωρίου και Αγίων Ταξιαρχών Στένης.

Εν τω μεταξύ είχε συγκληθεί, στις 29 Αυγούστου, στο Λάγκαστερ Χάουζ του Λονδίνου η Τριμερής Διάσκεψη μεταξύ Μεγάλης Βρετανίας, Ελλάδος και Τουρκίας, στην οποία παρέστη τουρκική αντιπροσωπία υπό τον Υπουργό Εξωτερικών Φ. Ρ. Ζορλού.

Τα προηγηθέντα των γεγονότων της 6ης – 7ης Σεπτεμβρίου 1955

Στις 3 Σεπτεμβρίου η γυναίκα του Τούρκου Προξένου στην Θεσσαλονίκη κάλεσε Έλληνα φωτογράφο και του ζήτησε να φωτογραφήσει τον περίβολο του Προξενείου, το οποίο στεγάζεται δίπλα σε παλιό σπίτι, στο οποίο υποτίθεται ότι γεννήθηκε ο Μουσταφά Κεμάλ. Τις φωτογραφίες τις ζήτησε ως ‘ενθύμιο’, διότι την επομένη επρόκειτο να αναχωρήσει για την Τουρκία.

Τα μεσάνυκτα της 5ης προς 6η Σεπτεμβρίου εξερράγη βόμβα στον κήπο του τουρκικού Προξενείο, η οποία προκάλεσε μικρές μόνον ζημιές σε υαλοπίνακες στην παρακείμενη ‘οικία του Κεμάλ’. Η βόμβα, όπως εξακριβώθηκε από τις έρευνες που διεξήγαγαν οι ελληνικές αρχές και όπως απεδείχθη αργότερα στην δίκη των πρωταιτίων των γεγονότων το 1961 στην νήσο Yassιada (Πλάτη), μεταφέρθηκε από την Τουρκία από Τούρκο πράκτορα (Έλληνα υπήκοο από την Κομοτηνή) και τοποθετήθηκε από τον Τούρκο κλητήρα του Προξενείου.

Στις 4:00 το απόγευμα η τουρκική εφημερίδα İstanbul Ekspres κυκλοφόρησε σε έκτακτη έκδοση και δημοσίευσε τις φωτογραφίες της συζύγου του Τούρκου Προξένου φρικτά παραποιημένες, εις τρόπον ώστε να δίδεται η εντύπωση ότι στο σπίτι του πατέρα των Τούρκων είχε σημειωθεί μια τεράστια έκρηξη από βόμβα που είχαν τοποθετήσει οι Έλληνες. Το γεγονός αυτό έδωσε το έναυσμα για την έναρξη των πρωτοφανούς αγριότητος οργανωμένων ανθελληνικών ταραχών στην Κωνσταντινούπολη, γνωστών με το όνομα «Σεπτεμβριανά του 1955».

Το ανθελληνικό πογκρόμ της 6ης – 7ης Σεπτεμβρίου 1955

Μόλις δόθηκε το σύνθημα, ο μαινόμενος τουρκικός όχλος ξεχύθηκε στους δρόμους της Πόλης και άρχισε να λεηλατεί κάθε τι το ελληνικό. Ασφαλώς, όμως, οι ‘αγανακτισμένοι’ Τούρκοι πολίτες δεν έδρασαν αυθόρμητα. Το σχέδιο είχε σχεδιαστεί προσεκτικότατα και με απόλυτη μυστικότητα. Είναι χαρακτηριστικό το ότι, ενώ πολλοί απλοί Τούρκοι ασφαλώς δεν ενέκριναν τα όσα διεπράχθησαν εναντίον των Ελλήνων, εν τούτοις, ουδείς Τούρκος πρόδωσε λεπτομέρειες του σχεδίου σε Ρωμιό φίλο του, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, όπου γενικώς και αορίστως ανέφεραν για «κάτι άσχημο που επρόκειτο να συμβεί εκείνες τις ημέρες».

Το σχέδιο είχε αρτιότατα οργανωθεί, αφού μέρες ή και εβδομάδες πριν στρατολογήθηκαν άτομα από την Μικρά Ασία και την Ανατολική Θράκη – εκτός των Κωνσταντινουπολιτών Τούρκων, μεταφέρθηκαν με σιδηροδρόμους, ταξί, λεωφορεία και πλοία, εφοδιάστηκαν με ρόπαλα, αξίνες, λοστούς, βενζίνη, δυναμίτιδα, ενώ παρεσχέθη στους επίδοξους ταραχοποιούς τροφή και κατάλυμα για μία ή δύο ημέρες. Ακόμη συντάχθηκαν οι κατάλογοι των επικείμενων στόχων σε κάθε συνοικία και σημαδεύτηκαν την κατάλληλη στιγμή τα ελληνικά κτήρια. Τέλος, εκπαιδεύτηκαν οι αστυνομικοί και στρατιώτες με πολιτικά που θα ελάμβαναν μέρος στη λεηλασία και θα κατηύθυναν το πλήθος, ενώ αργότερα θα έπαιζαν τον ρόλο των ειρηνοποιών.

Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου η εκπομπή ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ.GR ξανά στον αέρα

Αύριο Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου στις 16:30 η εκπομπή ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ.GR θα ξεκινήσει να εκπέμπει για τρίτη συνεχόμενη χρονιά από την συχνότητα του ΡΑΔΙΟ ΑΣΤΥ 90,6 FM.

Η διεύθυνση του ραδιοφωνικού σταθμού της Καλλιθέας διέθεσε 30 λεπτά επιπλέον από το πρόγραμμα, μετατωπίζοντας επίσης μισή ώρα αργότερα την έναρξη της εκπομπής. Έτσι από αύριο και κάθε Τετάρτη θα ακούμε την μοναδική εκπομπή του ελληνικού ραδιοφώνου για το βορειοηπειρωτικό από τις 16:30 έως τις 18:00. 

Όπως μας διαμηνύουν οι παραγωγοί Σπύρος Ιωάννου, Αθηνά Κρεμμύδα & Αλέξανδρος Κορακίδης έρχονται ανανεωμένοι με φορτισμένες μπαταριές για να ταράξουν τα ήρεμα νερά του συστήματος. 

Από την πλευρά μας δεν έχουμε παρά να τους ευχηθούμε καλή επιτυχία ώστε να συνεχίζουν να ενημερώνουν και να σχολιάζουν γύρω από τα θέματα της ιδιαίτερης μας πατρίδας όπως οι ίδιοι μόνο ξέρουν.

ΞΥΠΝΑ! Απογραφή πληθυσμού στην Αλβανία. Εσύ τι θα κάνεις;

του εκδότη

• Θα φοβηθείς να δηλώσεις το ποιος είσαι ;
• Θα φοβηθείς από τις απειλές που σου κάνουν μερικοί ;
• Θα φοβηθείς μήπως σας βγάλουν από τη δουλειά ή μήπως χάσεις άλλα συμφέροντα; Κανένας δεν σου κάνει τίποτα. Είσαι κατοχυρωμένος από τους νόμους του κράτους, όπως και από τους Διεθνείς Νόμους.
• Το μεγάλο συμφέρον σου είναι να σηκώσεις το κεφάλι σου ψηλά περήφανα, ως Έλληνας, και να δηλώσεις με ικανοποίηση ΈΛΛΗΝΑΣ, αυτό ακριβώς που είσαι. Αυτό που ήταν και οι προγόνοι σου, Έλληνες.

Εμείς δεν θέλουμε να γίνουν οι Αλβανοί Έλληνες, οι Έλληνες θέλουμε να βρουν τον εαυτό τους και να δηλώσουν ελεύθερα την εθνικότητά τους, Έλληνες, το θρήσκευμα, ορθόδοξοι χριστιανοί και τη γλώσσα, ελληνική.                                                                                                                                                                                                                                       

Τον Οκτώβριο 2011 αρχίζει η απογραφή του πληθυσμού και των κατοικιών στην Αλβανία. Ένα επίμονο αίτημα των Ελλήνων της χώρας αυτής εδώ και 20 συνεχή χρόνια. Βουλευτικές και δημοτικές εκλογές γίνονται συχνά, όμως, αυτού του είδους απογραφή όχι. Επίσημες απογραφές έχομε του 1919 και μετά του 1989, γι’ αυτό και η σημασία και αυτής της απογραφής είναι μεγάλη. 

Εάν αποτύχει η απογραφή του πληθυσμού από δικούς μας χειρισμούς, τότε λέμε στη Διεθνή Κοινότητα ότι δεν υπάρχει Εθνική Ελληνική Μειονότητα στην Αλβανία. 

Και όλοι οι ιθύνοντες, το Κόμμα των Ελλήνων (ΕΕΜΜ), η Ομόνοια, βουλευτές Έλληνες σε όποιο Κόμμα και αν βρίσκονται, όπως και κάθε Έλληνας Βορειοηπειρώτης που έχει δυνατότητα να κάνει κάτι, όπως οι τόσες πολλές Ομοσπονδίες, Αδελφότητες, Νεολαία Βορειοηπειρωτών που βρίσκονται στην Ελλάδα, αλλά όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά Αμερική, Ευρώπη κλπ, θέλουμε να πιστεύουμε πως θα λάβουν όλα τα απαραίτητα μέτρα για την επιτυχία αυτού του μεγάλου εθνικού προβλήματος, διαφορετικά θα κριθούν σκληρά από την ιστορία, εφόσον δεν θα υπάρχει έντονα η παρουσία τους στην κρίσιμη αυτή στιγμή της απογραφής του πληθυσμού. Και όχι μόνο η παρουσία τους, αλλά και η προσφορά τους.

Η φλόγα των λόγων του Πατροκοσμά απέναντι στην αδράνεια των σημερινών Ιεραρχών

Γράφει ο Παναγιώτης Αποστόλου 

Στις 23 και 24 Αυγούστου, τιμήθηκε δεόντως στην Κόνιτσα, η μνήμη του ισαποστόλου, Εθναποστόλου και Ιερομάρτυρα, Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, πολιούχου της ακριτικής και ηρωικής πόλεως της Ηπείρου. 

Το βράδυ της 23ης Αυγούστου ημέρα Τρίτη, παραμονή της εορτής, στον ιερό Ναό του Αγίου Κοσμά, τελέσθηκε Μέγας Αρχιερατικός Εσπερινός, χοροστατούντος του Μητροπολίτου Θηβών και Λεβαδείας κ. Γεωργίου. Συλλειτούργησαν επίσης, οι Μητροπολίτες, Ξάνθης και Περιθωρίου κ. Παντελεήμων, Καστορίας κ. Σεραφείμ, πρώην Αυλώνος κ. Χριστόδουλος και ο Δρυϊνουπόλεως Πωγωνιανής και Κονίτσης κ. Ανδρέας. Μετά την τέλεση της θείας λειτουργίας πραγματοποιήθηκε λιτάνευση της Εικόνας και του Ιερού Λειψάνου του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού στην πόλη της Κόνιτσας, την οποία ακολούθησα ευλαβικά μαζί με περισσότερους από δυο χιλιάδες πιστούς και δυστυχώς μεταξύ αυτών δεν ήταν κανένας από τους πέντε βουλευτές του νομού Ιωαννίνων, που έλαμψαν δια της απουσίας τους.

Ο οικοδεσπότης Μητροπολίτης κ. Ανδρέας, στον πύρινο λόγο του προς το χριστεπώνυμο πλήρωμα, αναφέρθηκε στα Εθνικά θέματα, λέγοντας χαρακτηριστικά: «πολλοί είναι εκείνοι που προσπαθούν να μου κλείσουν το στόμα, αλλά μόνον ο θάνατος θα μου κλείσει το στόμα και δεν θα μιλώ για τα Εθνικά θέματα».

Την επομένη το πρωί, 24η Αυγούστου ημέρα Τετάρτη τελέσθηκε Όρθρος και Αρχιερατική Θεία Λειτουργία από τους προαναφερθέντες ιεράρχες καθώς και με τη συμμετοχή του Μητροπολίτου Παροναξίας κ. Καλλίνικου στην μνήμη του Αγίου. Με το πέρας της Θείας Λειτουργίας άπαντες μετέβησαν στην Ιερά Μονή Παναγίας Μολυβδοσκεπάστου, δεκαεπτά χιλιόμετρα βορειοδυτικά από την πόλη της Κόνιτσας και εγγύς της συνοριακής γραμμής με την Βόρειο Ήπειρο, όπου τελέσθηκε τρισάγιο στον τάφο του Μακαριστού Μητροπολίτου Κονίτσης Σεβαστιανού, μεγάλου Ιεράρχη και αγωνιστή του βορειοηπειρωτικού απελευθερωτικού αγώνα και προκατόχου του σημερινού Μητροπολίτου Ανδρέα.

Ο Πατροκοσμάς ο Αιτωλός (1714-1779) υπήρξε μεγάλη μορφή της Εκκλησίας και του Γένους των Ελλήνων, σε πολύ δύσκολους και σκοτεινούς καιρούς για την πατρίδα μας, όπου στην Τουρκοκρατούμενη Ελλάδα όλα «τάσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά». Όμως εκείνος με το ισχνό και μικροκαμωμένο κορμί, που μέσα του φώλιαζε ψυχή η οποία ξεχείλιζε από πίστη προς το Θεό και αγάπη προς τη σκλαβωμένη πατρίδα, άρχισε τον δύσκολο αγώνα του περιοδεύοντας όλη την Ελλάδα σε μια προσπάθεια αναγέννησης της ελπίδας της λευτεριάς από τον Τούρκικο ζυγό και της αναθέρμανσης της πίστεως των Ελλήνων στον Ένα και Μοναδικό Τριαδικό Θεό. Αυτός ο Μέγας διδάσκαλος του Γένους των Ελλήνων κράτησε άσβεστη την σπίθα της ελευθερίας στις ψυχές των Ελλήνων και φούντωσε την μεγάλη πυρκαγιά του ξεσηκωμού του Γένους με τους πύρινους λόγους του.

Η τεράστια αποδοχή των λόγων του από τους σκλαβωμένους Έλληνες δημιούργησε πολλούς εχθρούς που τον μισούσαν και ήθελαν το θάνατό του με μεγαλύτερους εχθρούς του τους Εβραίους. Χαρακτηριστική η επιστολή προς τον αδελφό του Χρύσανθο, στις 2 Μαρτίου 1779 όπου αναφέρει: «Δέκα χιλιάδες χριστιανοί με αγαπώσι και ένας με μισεί. Χίλιοι Τούρκοι με αγαπώσι και ένας όχι τόσον. Χιλιάδες Εβραίοι θέλουν τον θάνατόν μου και ένας όχι». Έτσι στις 24 Αυγούστου 1779 ημέρα Σάββατο συλλαμβάνεται και εκτελείται δια απαγχονισμού.

Ο σπόρος όμως των λόγων του όλα αυτά τα χρόνια φώλιασε στις καρδιές των Ελλήνων και μετά από λίγα χρόνια η φλόγα του απελευθερωτικού αγώνα λαμπάδιασε και άστραψε το φως της ελευθερίας.

Η Εκκλησία έχει προσφέρει πολλά μέχρι σήμερα στους Εθνικούς αγώνες της πατρίδος μας και συνδέθηκε πολύ με τους αγώνες του λαού μας δίνοντας πολλές φορές την ίδια την ζωή κληρικών της για την ελευθερία της Ελλάδος. Κληρικοί που θυσίασαν τη ζωή τους για την πίστη τους στο Θεό και το χρέος τους στην πατρίδα. Απτά παραδείγματα, ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Γρηγόριος Ε΄, ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Κυπριανός, ο Επίσκοπος Σαλώνων Ησαίας, ο Γρηγόριος Δικαίος (Παπαφλέσσας), ο Αθανάσιος Διάκος, ο καλόγηρος Σαμουήλ, οι Μητροπολίτες Σμύρνης Άγιος Χρυσόστομος, Κυδωνίων Γρηγόριος, Μοσχονησίων Αμβρόσιος και πολλοί άλλοι.

Σήμερα η πατρίδα μας βρίσκεται εκ νέου υπό νέας μορφής κατοχή. Της κατοχής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) και των διεθνών αγορών.

Στις μέρες μας δυστυχώς τις τύχες της χώρας διαχειρίζεται μια ανίκανη και επικίνδυνη Κυβέρνηση που συνειδητά παρέδωσε το κράτος στις δαγκάνες των διεθνών κερδοσκόπων και τοκογλύφων. Μιας κυβέρνησης που εξαθλιώνει κάθε μέρα με τις αποφάσεις της όλο και περισσότερο το λαό της, που απεμπολεί τα κυριαρχικά της δικαιώματα και παραιτείται οποιασδήποτε ασυλίας πηγάζει από διεθνείς συνθήκες και συμβάσεις.

Σ΄αυτές τις δύσκολες στιγμές για το Έθνος και την πατρίδα μας, ο λαός μας θα περίμενε από την Ιερά Σύνοδο της εκκλησίας της Ελλάδος να ορθώσει το ανάστημά της και να ξεσηκώσει τους Έλληνες από του βήματος των εκκλησιών κατά αυτής της καθεστηκυίας τάξεως των μικρόψυχων και μικρόμυαλων πολιτικών ταγών που καθημερινά ξεπουλούν την πατρίδα και τον λαό της. Να εκμεταλλευτεί την άνευ προσκλήσεως αθρόα προσέλευση του κόσμου στις εκκλησίες και να τους ξεσηκώσει γιατί η πατρίδα κινδυνεύει. Και αυτό γιατί δεν πρέπει η αγανάκτηση του λαού από την εξαθλίωση να μετατραπεί σε οργή και να ακολουθήσει η απελπισία. Διότι την απελπισία ακολουθούν ακραίες καταστάσεις που μπορεί να οδηγήσουν σε αλληλοσπαραγμό του λαού μας.

Οι Ιεράρχες μας, όμως δυστυχώς κηρύττουν τις διδαχές του Πατροκοσμά του Αιτωλού αλλά επί της ουσίας δεν πιστεύουν απολύτως τίποτε και εφησυχάζουν μέσα στην ευδαιμονία της κοσμικότητάς τους και των προνομίων τους.

Παρόλα αυτά, όλοι αυτοί πρέπει να γνωρίζουν πως ο Πατροκοσμάς περιόδευε όλη την Ελλάδα, ρακένδυτος, με μόνο περιουσιακό στοιχείο το ράσο του, το σκαμνάκι του όπου ανέβαινε για να τον βλέπουν και τον Σταυρό του Κυρίου που έστηνε όπου δίδασκε τον λόγο του Θεού και αναζωπύρωνε την ελπίδα της Ελευθερίας της πατρίδος.

  Ας αναλογισθούν οι Ιεράρχες μας λοιπόν, τις δύσκολες ώρες που περνά ο λαός μας και ας λάβουν λίγη από τη φλόγα του Πατροκοσμά ή έστω του Σεβαστιανού και ας ξεσηκώσουν τον λαό μας κατά των σχεδίων της επερχόμενης παγκοσμιοποίησης και της νέας τάξεως πραγμάτων με την εγκαθίδρυση της παγκόσμιας κυβέρνησης-δικτατορίας που θα οδηγήσει τον πλανήτη στο απόλυτο σκοτάδι. Ας αφουγκρασθούν και ας συνταχθούν με το πατριωτικό φρόνημα των φωτεινών εξαιρέσεων της εκκλησίας μας όπως είναι οι Ιεράρχες, Δρυϊνουπόλεως Πωγωνιανής και Κονίτσης κ. Ανδρέας, Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμος και Πειραιώς κ. Σεραφείμ. Ας ηχήσει μέσα στην ψυχή τους το πατριωτικό εγερτήριο: «Ω παιδιά μου, ορφανά μου, σκορπισμένα εδώ και εκεί διωγμένα υβρισμένα απ΄τα Έθνη πανοκεί! Ξυπνήστε τέκνα κι ήλθεν η ώρα. Ξυπνήστε όλα τρέξατε τώρα κι ήλθεν ο Δείπνος ο Μυστικός!»  

Ανδρέα προχώρα σε θέλει όλη η χώρα - Ευλόγησον Δέσποτα

«Ζήτω οι ντομάτες και τα γιαούρτια»

Αποδοκιμάζει η ΔΙΣ σκληρές δηλώσεις του μητροπολίτη Κονίτσης εναντίον πολιτικών

βίντεο από το ρεπορτάζ του MEGA

Αθήνα

Ανακοίνωση με την οποία παίρνει σαφείς αποστάσεις και αποδοκιμάζει σκληρές δηλώσεις του μητροπολίτη Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης κ. Ανδρέα, ο οποίος είχε ταχθεί υπέρ της αποδοκιμασίας πολιτικών, εξέδωσε το Γραφείο Τύπου της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος.

«Οι απόψεις που εξέφρασε πρόσφατα ο Σεβ. Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης κ. Ανδρέας αποτελούν καθαρά προσωπικές του απόψεις και όχι απόψεις που έχει υιοθετήσει η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος» λέει χαρακτηριστικά η ανακοίνωση της Ιεράς Συνόδου.

Ο κ. Ανδρέας ενώπιον κατοίκων της περιοχής του είχε αναφερθεί με πολύ σκληρούς χαρακτηρισμούς για τους πολιτικούς και την αποποινικοποίηση της χρήσης ναρκωτικών.

«Φαίνεται πως είναι επιθυμία του πρωθυπουργού να μαστουρωθούν όλοι οι Έλληνες» είχε πει ο μητροπολίτης, σύμφωνα με το Romfea.gr, υποστηρίζοντας πως μετά από αυτά του έρχεται να πει «ζήτω οι ντομάτες και τα γιαούρτια».

«Να αγιάσουν τα χέρια όλων εκείνων που έχουν επιλέξει να τιμωρούν, με τον τρόπο αυτό την φαυλοκρατία και την αναξιοκρατία. Να είναι βέβαιοι αυτοί που πετάνε τα γιαούρτια ότι έχουν, την απόλυτη έγκριση των ηρώων του Γράμμου» είχε αναφέρει.

http://news.in.gr/greece/article/?aid=1231126303

Η απάντηση του Μητροπολίτη Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης

Ἐν Δελβινακίῳ τῇ 2ᾳ Σεπτεμβρίου 2011
ΔΕΛΤΙΟ  ΤΥΠΟΥ

Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης κ. ΑΝΔΡΕΑΣ,
ἔκανε τὶς ἀκόλουθες Δηλώσεις :
            « Ἐξ ἀφορμῆς τοῦ θορύβου ποὺ προκλήθηκε, ὡς μὴ ὤφελε, ἀπὸ τὸ περιεχόμενο τῆς προσφωνήσεώς μου στὴν Βούρμπιανη τοῦ Γράμμου κατὰ τὸ μνημόσυνο τῶν ἡρώων τοῦ ἀντισυμμοριακοῦ ἀγῶνος, τὴν Κυριακὴ 28 Αὐγούστου, ἔχω νὰ παρατηρήσω τὰ ἑξῆς :
 
            1) Τὸ Γραφεῖο Τύπου τῆς Ἱερᾶς Συνόδου ἐξέδωσε ἀνακοίνωση, σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία ἀποτελοῦν προσωπικές μου ἀπόψεις τὰ ὅσα εἶπα στὸν Γράμμο «καὶ ὄχι ἀπόψεις ποὺ ἔχει υἱοθετήσει ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος». Δὲν γνωρίζω ποιὲς ἐν προκειμένῳ εἶναι οἱ ἀπόψεις τῆς Συνόδου.

            2) Ὁ Γενικὸς Γραμματέας Θρησκευμάτων Γ. Καλαντζῆς σὲ δηλώσεις του λέει ὅτι «ὁρισμένοι (ὑπονοῶντας ἐμένα) ἐπιλέγουν νὰ κηρύξουν τὸ λόγο τοῦ μίσους καὶ τῆς σύγκρουσης», «τὴν ἴδια στιγμὴ ποὺ ἡ Ἐπιτροπὴ Διαλόγου μὲ τὴν Ἐκκλησία προσφέρει λύσεις σὲ χρόνια προβλήματα». Καὶ ἐπιλέγει : «Θὰ ἦταν χρήσιμο νὰ ἀντιληφθοῦν (οἱ «ὁρισμένοι», δηλαδὴ ἐγώ) ὅτι πριονίζουν τὸ κλαδὶ ποὺ κάθονται». Δηλώνω εὐθέως καὶ ἄνευ περιστροφῶν, ὅτι οὔτε τὸν κ. Καλαντζῆ γνωρίζω, οὔτε ἄν κάθωμαι σὲ κάποιο ... κλαδί !  Γνωρίζω, ὅμως, τὴν ἀγωνία τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ καὶ τὰ πολυποίκιλα καὶ ἐξόχως πιεστικὰ προβλήματά του, καθὼς καὶ τὸ ἐπισκοπικό μου χρέος στὴν ἀκριτικὴ καὶ αἱματοβαμμένη Μητρόπολή μου.
 
            Γι’ αὐτό, ἄς γνωρίζουν καὶ στὴν Ἱερὰ Σύνοδο καὶ στὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας, ὅπως καὶ τὰ διάφορα «ἀλαλάζοντα κύμβαλα» ποὺ βρῆκαν εὐκαιρία νὰ προβοῦν σὲ δηλώσεις ἐναντίον μου γιὰ νὰ βγοῦν ἀπὸ τὴν ἀφάνειά τους, ὅτι...  αὐτὴ ἡ πολεμικὴ δὲν μὲ φοβίζει καθόλου. Διότι ὡς διάδοχος τοῦ μεγάλου καὶ ἡρωϊκοῦ Ἱεράρχου ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ, βάζω ὄχι τὸν θρόνο πάνω ἀπὸ τὶς ἀρχές μου, ἀλλὰ τὶς ἀρχές μου πάνω ἀπὸ χίλιους θρόνους. Κι’ ὅπως ἐτόνισα στὴν λιτανεία τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ (23 Αὐγούστου), μόνον ὁ θάνατος θὰ μοῦ κλείσῃ τὸ στόμα. Τελεία καὶ παῦλα ».
(Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως).

1 Σεπτεμβρίου 272 π.Χ.: Ο θάνατος του Βασιλιά Πύρρου

Η ζωή και η δράση του

Ο Πύρρος γεννήθηκε το 319 π.Χ., τέσσερα χρόνια μετά το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου που ήταν εξάδελφός του, αφού ο πατέρας του Πύρρου, Αιακίδης, και η μητέρα του Αλεξάνδρου  Ολυμπιάδα ήταν πρώτα εξαδέλφια. Ο Αιακίδης, βασιλέας των Μολοσσών, και η γυναίκα του, Φθία, από επιφανή οικογένεια της Θεσσαλίας, είχαν επίσης δυο κόρες, τη Δηιδάμεια και την Τρωάδα.

Η περιπέτεια ήταν συνυφασμένη με τη ζωή του Πύρρου: μόλις δυο χρόνων φυγαδεύεται από την Ήπειρο λόγω της καθαίρεσης του πατέρα του από τους υπηκόους του (στο βασίλειο των Μολοσ­σών, 

με τους ιδιότυπους αντιπροσωπευτικούς θεσμούς, οι βασιλείς δεν ήταν ανεξέλεγκτοι)· δώδεκα χρόνων ανακτά το θρόνο· καθαιρείται ύστερα από πέντε χρόνια κατά την απουσία του· καταφεύγει, τέλος, στον άνδρα της αδελφής της Δηιδάμειας, Δημήτριο Πολιορκητή, γιο του Αντιγόνου Μονοφθάλμου, του σημαντικότερου τότε διαδόχου.

Στην αποφασιστική για τους διαδόχους μάχη της Ιψού (301) ο νεαρός Πύρρος πολέμησε γενναιότατα στο πλευρό του γαμπρού του. Παρά την αρνητική για τους Αντιγονίδες έκβαση της μάχης, ο Πύρρος δεν εγκατέλειψε τον ανήσυχο Δημήτριο. Τον ακολούθησε στην Ελλάδα και διαφύλαξε τις πόλεις που του εμπιστεύθηκε. Πιστεύεται ότι ο Πύρρος τότε ήλθε σε επαφή με τη διοίκηση πόλεων-κρατών με θεσμούς διαφορετικούς από εκείνους του βασιλείου των Μολοσσών, του οποίου η δομή στηριζόταν στα φύλα ή έθνη. Μετά το θάνατο της Δηιδάμειας ο Δημήτριος τον στέλνει όμηρο στον Πτολεμαίο της Αιγύπτου (299).

Στην αυλή της Αλεξάνδρειας ο Πύρ­ρος κέρδισε την εκτίμηση του Πτολεμαίου για την ανδρεία του, τα πνευματικά και ηθικά χαρίσματά του, πήρε την Αντιγόνη, κόρη της βασίλισσας Βερενίκης, ως σύζυγο και, τέλος, είχε την πολύπλευρη υποστήριξη του Πτολεμαίου, χάρη στην οποία επανέρχεται στην Ήπειρο, αρχικά ως συμβασιλέας (297) και σύντομα μόνος. 

Το 297 θεωρείται η πραγματική αρχή της βασιλείας του. Εφαρμόζοντας την πολυγαμία για πολιτικούς λόγους, όπως οι περισσότεροι βασιλείς, αρχίζοντας από τον ίδιο τον Φίλιππο και τον Αλέξανδρο, παντρεύεται, μετά το θάνατο της Αντιγόνης που του έδωσε ένα γιο, τον Πτολεμαίο, πρώτα τη Λάνασσα, κόρη του βασιλέα των Συρακουσών Αγαθοκλή, που του δίνει προίκα την πόλη της Κέρκυρας και ένα γιο, τον Αλέξανδρο, και έπειτα δυο κόρες γειτόνων βαρβάρων βασιλέων. Από τη μια θα γεννηθεί ο Έλενος.

Επωφελούμενος της έριδας για τη διαδοχή στο θρόνο της Μακεδονίας επεμβαίνει και χωρίς πόλεμο κατορθώνει ταχύτατα να αυξήσει σημαντικά την έκταση του κράτους του προς όλες σχεδόν τις κατευθύνσεις (295). Τότε αποκτήθηκε και η φημισμένη κορινθιακή αποικία Αμβρακία, την οποία ο Πύρρος κόσμησε με πολλά ακόμη καλλιτεχνήματα και την έκανε τη λαμπρή πρωτεύουσα των Μολοσσών μέχρι την πτώση της βασιλείας του. Μαζί, λοιπόν, με την Κέρκυρα αυτήν ακριβώς την εποχή το βασίλειο του Πύρρου περιλαμβάνει τις δυο μεγαλύτερες ναυτικές δυνάμεις του Ιονίου. Την ίδια εποχή (294) ο Δημήτριος Πολιορκητής γίνεται κύριος της Μακεδονίας. 

Η γειτνίαση των δυο φιλόδοξων και αρειμά­νιων ηγεμόνων δεν άργησε να πάρει τη φυσική της τροπή, δεδομένου μάλιστα ότι ο θάνατος της Δηιδά­μειας, αρκετά χρόνια πριν, είχε ακυρώσει τις μεταξύ τους συγγενικές σχέσεις.

Η σύγκρουση μεταξύ του Πύρρου και του Δημητρίου είχε ποικίλες εκβάσεις· θα αναφερθούν οι σημαντικότερες. Η Λάνασσα, η Συρακούσια γυναίκα του Πύρρου, τον εγκαταλείπει και παντρεύεται τον Δημήτριο, στον οποίο δίνει και την προίκα της, την Κέρκυρα, όπου εγκαθίσταται αμέσως μακεδονική φρουρά. Έτσι, ο Πύρρος έχει τώρα τον αντίπαλο εκτός από τα ανατολικά και στα δυτικά του. Λίγο μετά, στον εναντίον του Δημητρίου συνασπισμό, μαζί με τον Πτολεμαίο και τον Λυσίμαχο της Θράκης μετέχει και ο Πύρρος.

Ο Πύρρος εκδιώκει τον Δημήτριο από το μεγαλύτερο σχεδόν μέρος των κτήσεών του και στέφεται βασιλέας της Μακεδονίας (288). Σε λίγο αποσπά και τη Θεσσαλία. Είναι τώρα ο Πύρρος κυρίαρχος του μεγαλύτερου μέρους του ελλαδικού χώρου. Όχι, όμως, για πολύ. θα «φροντίσει» γι’ αυτό ο σύμμαχός του Λυ­σίμαχος, χρησιμοποιώντας το στρατό και την προπαγάνδα. Έτσι ο Πύρρος αναγκάζεται να αποσυρθεί με το στρατό του στην Ήπειρο χάνοντας τη Μακεδονία και τη Θεσσαλία (285). Το εφήμερο των κατακτήσεων ή των σχέσεων του Πύρρου με τους άλλους ηγεμόνες ξεπερνούσε ίσως και αυτή την πραγματικότητα της εποχής του. 

Σε λίγα χρόνια (281), με ισχυρό στρατό και ελέφαντες, ο Πύρρος ξεκινά για τη μεγάλη περιπέτεια στη Δύση, εκστρατεύοντας στην Ιταλία ύστερα από πρόσκληση των Ελλήνων της Μεγάλης Ελλάδας οι οποίοι ήταν κάτω από τη ρωμαϊκή απειλή.

Εκεί κατατρόπωσε τους Ρωμαίους κοντά στον ποταμό Σίρι, χάρη στους πολεμικούς του ελέφαντες, άγνωστο όπλο ως τότε στους αντιπάλους του. Το 279 π.Χ. βάδισε κατά της Ρώμης και νίκησε τους Ρωμαίους στο Άσκλο, όμως έχασε και ο ίδιος πολλούς στρατηγούς και γύρω στους 3.500 στρατιώτες (από τότε κάθε νίκη που γίνεται με τεράστιες απώλειες ονομάζεται " Πύρρειος"). Στη συνέχεια ο Πύρρος νίκησε τους Καρχηδόνιους στην πόλη Έρυκα της Σικελίας και κατέλαβε ολόκληρη τη Σικελία. Αφού έμεινε στη Σικελία για τρία χρόνια, ο Πύρρος το 276 π.Χ. μάζεψε τον στρατό του και το στόλο του και επέστρεψε στην Ιταλία. Στη μάχη του Βενεβέντο, το 274 π.Χ., ο Πύρρος ηττήθηκε από τις Ρωμαικές λεγεώνες του Μάνιου Κούριου, χάνοντας 33.000 στρατιώτες. Έτσι με ότι είχε μείνει από τον στρατό του επέστρεψε στην Ήπειρο.

Μετά την επιστροφή του από την εξάχρονη εκστρατεία στην Ιταλία και τη Σικελία (φθινόπωρο 275) ο Πύρρος έφερε μαζί του στράτευμα, που για να το διατηρήσει και να το θρέψει καταφεύγει στη συνήθη πρακτική, τον πόλεμο. Στρέφεται έτσι κατά του βασιλέα της Μακεδονίας Αντιγόνου Γο­νατά (γιου του Δημητρίου Πολιορκητή), ο οποίος και θα είναι ο αντίπαλος του βασιλέα των Μολοσ­σών μέχρι το τέλος της ζωής του. 

Παρά τις μέτριες στρατιωτικές δυνάμεις και μέσα σε λίγες εβδομάδες κατορθώνει να κατακτήσει το μεγαλύτερο μέρος της Θεσσαλίας και της Μακεδονίας όχι μόνο με νίκες, αλλά και χάρη στην εκτίμηση που ανέκαθεν είχαν προς αυτόν το γενναίο πολεμιστή και εξάδελφο του Αλέξανδρου αρκετοί εξέχοντες Μακεδόνες.

Αυτή όμως η κατάκτηση αμαυρώθηκε από τη σύληση των λαμπρών βασιλικών τάφων στις Αιγές από τους Γαλάτες μισθοφόρους του Πύρρου, ο οποίος ίσως από επιπολαιότητα, ίσως από ολιγωρία δεν μπόρεσε τότε να τους συγκρατήσει, «όθεν ήκουσε κακώς υπό των Μακεδόνων». Και αυτή, ωστόσο, η κατάκτηση ήταν εφήμερη.

Λίγα χρόνια μετά (άνοιξη 272) αρχίζει τη θυελλώδη εκστρατεία του στην Πελοπόννησο, όπου έμελλε να χάσει πρώτα το μεγαλύτερο γιο του Πτολεμαίο και έπειτα την ίδια του τη ζωή στο Άργος. Αποδεχόμενος πρόσκληση ενός ευγενούς Σπαρτιάτη εκστρατεύει στη Λακεδαίμονα. 

Στην αρχή προσπαθεί να αποκρύψει τους πραγματικούς σκοπούς του λέγοντας ότι έρχεται να απελευθερώσει τις πόλεις από τον Αντίγονο και τους Μακεδόνες και ότι σκέπτεται μάλιστα να στείλει στη Σπάρτη τα μικρότερα παιδιά του για να εκπαιδευθούν σύμφωνα με τα λακωνικά έθιμα. Στην επίθεση κατά της ατείχιστης πόλης αποδείχθηκε ακόμη μια φορά ο ηρωισμός των ανδρών και των γυναικών της (ακόμη και παρθένες πήραν μέρος στην απόκρουση του εχθρού και των ελεφάντων του), αλλά και οι πολεμικές ικανότητες του ίδιου του Πύρρου και του νεαρού Πτολεμαίου.

Τότε εμφανίστηκε στον Πύρρο μια νέα πρόσκληση για βοήθεια από την αντιμακεδονική μερίδα του Άργους. Ως συνήθως ο Πύρρος ανταποκρίνεται. Καθ’ οδόν προς το Άργος πέφτει σε ενέδρα του βασιλέα της Σπάρτης, κατά την οποία σκοτώνεται ο Πτολεμαίος πολεμώντας γενναία. Ο Πύρρος, ωθούμενος από τον πόνο του, ξεπέρασε τον εαυτό του: αφού πολέμησε αρχικά έφιππος, συνέχισε να αγωνίζεται πεζός προσφέροντας τη σφαγή, γράφει ο Πλούταρχος, ως προσφορά και επιτάφιο αγώνα στο νεκρό γιο του.

Ούτε, όμως, και το Άργος, κοντά στο οποίο είχε ήδη στρατοπεδεύσει ο Αντίγονος Γονατάς, μπόρεσε να καταλάβει ο Πύρρος. Ένα μέρος του στρατού με τον ίδιο επικεφαλής μπόρεσε να καταλάβει την αγορά της πόλης εισβάλλοντας νύχτα από μια πύλη του τείχους που του άνοιξαν οι Αργείοι αντιφρονούντες. Η σύγχυση επήλθε όταν ύστερα από δυσκολίες οι ελέφαντες πέρασαν τη χαμηλή πύλη και βρέθηκαν στους στενούς δρόμους του Άργους, όπου βέβαια εγκλωβίστηκαν. Μέσα στο πανδαιμόνιο, το οποίο επέτεινε η αντεπίθεση των αντιπάλων, η εντολή του Πύρρου για υποχώρηση εκτελέστηκε αντίθετα.

Σύμφωνα με την περιγραφή του Πλουτάρχου, μια Αργεία, φοβούμενη για τη ζωή του παιδιού της που αντιμετώπιζε τον Πύρρο, εκσφενδονίζει εναντίον του ένα κεραμίδι χωρίς, όμως, να του επιφέρει το θάνατο. Αυτόν το θεόρατο πολεμιστή πεσμένο στο έδαφος αναγνώρισε και αποκεφάλισε τελικά ένας στρατιώτης του Αντιγόνου με δέος και τρεμάμενα χέρια. Δακρυσμένος ο Αντίγονος κόσμησε το πτώμα του αντιπάλου του, το έκαψε και παρέδωσε τη στάχτη στο νεότερο γιο του Πύρρου, Έλενο, που ακολουθούσε τον πατέρα του, για να τη φέρει στην Ήπειρο.

Ο Πύρρος ως άτομο

Οι σύγχρονοι του Πύρρου τον παρομοίαζαν στην ανδρεία και την πολεμική τέχνη με τον Αλέξανδρο και τον Αχιλλέα. Ο Αννίβας θεωρούσε «των στρατηγών πρώτον μεν εμπειρία και δεινότητι Πύρρον, Σκιπίωνα δε δεύτερον, εαυτόν δε τρίτον». Λέγεται ότι ενώ οι άλλοι βασιλείς του καιρού του έμοιαζαν στον Αλέξανδρο στα πορφυρά ρούχα, στους σωματοφύλακες («δορυφόρους»), στη στάση του κεφαλιού και στη σκληρή γλώσσα, μόνον ο Πύρρος τον θύμιζε στα όπλα, στα κατορθώματα, καθώς επίσης στην «όψιν», στην ταχύτητα και στις κινήσεις. Μιλώντας για τις πολεμικές αρετές του Πύρρου εννοούμε την ανδρεία του στις μάχες αλλά και στις στρατηγικές και τακτικές του ικανότητες, τις οποίες ο ίδιος ο βασιλέας περιγράφει στα «Υπομνήματα» που εκπόνησε. Οι νίκες του συχνά συνεπάγονταν πολλές απώλειες, σύμφωνα με την παροιμιώδη έκφραση «πύρρειος νίκη».

Όπως ο Αλέξανδρος, έτσι και ο Πύρρος είναι ποτισμένος με τον Όμηρο και τα κατορθώματα του Αχιλλέα, στον οποίο είχαν φροντίσει να αναγάγουν την καταγωγή τους οι Μολοσσοί βασιλείς. Όπως ο Αχιλλέας και άλλοι ομηρικοί ήρωες, επιζητεί μονομαχία με τον αντίπαλο αρχηγό για την τελική λύση της διαφοράς, μονομαχία την έκβαση της οποίας γράφει η απαράμιλλη πολεμική του τέχνη. Παρ’ όλο τον πόνο του πριν από την εισβολή στο Άργος προκαλεί σε μονομαχία τον Αντίγονο Γονατά, ο οποίος του απαντά αρνούμενος ότι αυτός εξαρτά τη στρατηγία του από τις περιστάσεις μάλλον παρά από τα όπλα, ενώ στον Πύρρο, αν δεν ευκαιρεί να ζει, έχουν α­νοιχθεί πολλοί δρόμοι προς το θάνατο. Αναγνωρισμένη, λοιπόν, και θαυμαστή από το πανελλήνιο η πολεμική ιδιοφυΐα του Πύρρου, δεν ήταν δυνατό να αφήσει ασυγκίνητους τους συμπατριώτες του.

Σύμφωνα, λοιπόν, με τον Πλούταρχο, επιστρέφοντας στην Ήπειρο έπειτα από κάποια λαμπρή νίκη οι Ηπειρώτες τον ονόμασαν «Αετόν» και αυτός τους απαντούσε ότι οι φτερούγες του είναι τα όπλα τους. Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο της προσωπικότητας του Πύρρου, σύμφωνα με τις φιλολογικές πηγές, είναι πως ό,τι κέρδιζε με τα κατορθώματά του το έχανε από τη ροπή του σε νέες ελπίδες και στο πάθος να αποκτήσει αυτό που δεν είχε. Τούτο είχε αποτέλεσμα να μη σταθεροποιεί και οργανώνει όσα κατά καιρούς κατακτούσε. 

Η έννοια της ελπίδας, γράφει ένας σύγχρονος μελετητής του Πύρρου, επανέρχεται σαν λαϊτμοτίβ στη ζωή του. Επίσης φαίνεται ότι ο αρειμάνιος αυτός βασιλέας αντιμετώπιζε με χιούμορ κάποιους που τον κακολογούσαν. Οι ιδέες του για το διάδοχό του φαίνονται σκληρές, αλλά όχι πρωτότυπες: δήλωσε ότι θα αφήσει τη βασιλεία σε όποιον από τους γιους του έχει το κοφτερότερο μαχαίρι. Εξάλλου, η μη προσήλωσή του στις δεισιδαιμονίες και στις ερμηνείες των οιωνών, αν κριθεί από τα αποτελέσματα, είχε επακόλουθο θανάτους προσφιλών του και ήττες.

Ο Πύρρος ως βασιλέας

Για να αποτιμηθεί η θέση του στην Ιστορία της Ηπείρου και της Ελλάδας θα πρέπει βέβαια να τονιστεί ότι με τις κατακτήσεις του ο Πύρρος είναι ο δημιουργός της μεγάλης Ηπείρου, που περιελάμβανε τη δυτική Ελλάδα και έφθανε πολύ βορειότερα της Επιδάμνου (Δυρραχίου). Έως τότε η Ήπειρος διαδραμάτιζε γενικά παραπληρωματικό (ή συμπληρωματικό, δεν έχει σημασία) ρόλο στην ελληνική Ιστορία. Οι αρχαίοι συγγραφείς, που έχουν διασωθεί και αποτελούν τις κύριες πηγές μας, την ανέφεραν εφόσον εμπλεκόταν στις δραστηριότητες της Αθήνας, της Μακεδονίας ή όποιας άλλης μεγάλης δύναμης. Το ίδιο βέβαια συμβαίνει και με τις υπόλοιπες ελληνικές πόλεις και περιοχές είτε στην Ελλάδα είτε στη Μ. Ασία είτε αλλού: η Ιστορία τους μας είναι γνωστή εφόσον αυτή συνδέεται με οποιοδήποτε τρόπο με την Ιστορία των πρωταγωνιστριών δυνάμεων.

Σήμερα δεν περιοριζόμαστε πλέον στις αποσπασματικές και όχι πάντα ασφαλείς μαρτυρίες των ιστορικών, αφού η κάθε πόλη ή περιοχή έχει να επιδείξει τη δική της ιστορική συγγραφή χάρη στον πλούτο και το πλήθος των δημόσιων και ιδιωτικών επιγραφών της που προσφέρουν αυτούσια άρα βέβαιη ιστορική πληροφόρηση.

Έτσι και όλη η Ήπειρος χάρη στις χιλιάδες των επιγραφών της μας έχει ήδη αποκαλύψει ή πρόκειται να μας αποκαλύψει πολλές πτυχές του δημόσιου και ιδιωτικού της βίου. Ο Πύρρος με τη δράση του στην Ελλάδα και τη Δύση ήταν ο πρώτος βασιλέας που οδήγησε την πατρίδα του να πρωταγωνιστήσει στην ελληνική Ιστορία, όταν η Μακεδονία ήταν αδύναμη και υπέφερε από εσωτερικά προβλήματα, ενώ για την Αθήνα ή τη Σπάρτη δεν μπορούσε τότε να γίνει λόγος. Υπήρχαν δηλαδή τότε οι κατάλληλες συνθήκες: και η ρωμαλέα προσωπικότητα και το ιστορικό κενό. Ήταν ο Πύρρος και ικανός πολιτικός; 

Το θέμα έχει επανειλημμένα απασχολήσει την έρευνα χωρίς να υπάρχει ομοφωνία. Αρκετοί πάντως δέχονται ότι παρ’ όλη την πολυπραγμοσύνη του οι ενέργειές του τόσο στην Ελλάδα όσο και στη Δύση δεν φαίνεται να στερούνται σχεδιασμών και οραμάτων. Ο θρύλος που τύλιξε ήδη από την αρχαιότητα πολλές πλευρές της προσωπικότητας του Πύρρου (του αποδόθηκαν ακόμα και θεραπευτικές και μαγικές ιδιότητες) συνετέλεσε να έχουμε αρκετά φιλολογικά κείμενα, ενώ δεν συμβαίνει το ίδιο με τα αναμφισβήτητα τεκμήρια, δηλαδή τις επιγραφές και άλλα ευρήματα.

Έτσι, το κεφάλαιο «Πύρρος» παραμένει, όπως και τόσα άλλα, ανοιχτό. 

βασισμένο σε άρθρο της Βάσας Κοντορίνη, Καθηγήτριας Επιγραφικής στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, από http://argolikivivliothiki.gr