Genoeg is genoeg. Ook turbomoekes hebben het af en toe eens helemaal gehad.
De laatste tijd was dan ook gewoon te gek voor woorden. Het begon zo ergens rond de paasvakantie. Met de idee twee examens te moeten afleggen na het verlof en drie vrije kinderen plus een week een vrije man begon de stress al flink te stijgen. Ik nam me voor mezelf te focussen op het gezin. En de studie, dat zouden we dan wel zien.
Ook moest er nog een communie gepland worden tegen eind april en aangezien ik mij met 'mijne stomme kop' ook nog had opgegeven als catechist wist ik al dat het druk zou worden.
Die examens vielen al bij al nog mee. Enkel voor een strontvak (excuse my language!) had ik de poepers. Bleek ook nog gegrond te zijn want ik behaalde een domme 9 op 20. 1 punt te kort om te slagen. Damn!
De communie liep dan weer wel zoals gepland en in stijl werd de dochter de adolescentie ingeschoten. Het blijkt toch duidelijk invloed te hebben op die kinders. De dochter is sindsdien ook echt een eigen leven gaan leiden waardoor ik dan weer op cursus moest. Peter Adriaenssens kan het gelukkig goed uitleggen. Ik ben er weer redelijk gerust in.
Vandaag vierden we het laatste feestje van de zoon. Want tegenwoordig heb je familiefeestjes en een extra vrienden-feestje en alles wat daar bij komt. We hebben alle 14 jongens een fijne middag bezorgd, zij het dat ze wat natter werden dan voorzien en niet elk kind zot is van cupcakes maar dat mag ik mij (volgens de vriendinnen althans) niet te veel aantrekken.
Als ik nu tegen dinsdag die laatste paper nog in orde krijg, zal er hopelijk rust zijn in mijn hoofd en kan de lang geplande opruim des huizes nog eens plaats vinden. Ik word namelijk, zoals elk jaar, onnozel van al dat rondslingerend speelgoed. Ook de winterkledij moet dringend in de berging een veilige plaats vinden voor de zesjarige weer besluit om nog maar eens de handschoenen aan te doen.
We hebben het gehaald, we zijn er weer door. De drukke meimaand is gevlogen. Nog een maand en het is alweer grote vakantie. Voor de kinderen dan toch. Zucht.
zondag 29 mei 2016
vrijdag 20 mei 2016
Kleedje
Turbomoeke is druk bezig geweest met studeren, studeren en nog eens studeren.
Als beloning voor het vele werk in combinatie met het gezin zette ik me een naaiproject op de agenda.
Naaien is sinds vorig jaar een echte hobby geworden waar ik zo van kan genieten dat ik er euforisch van word. Heerlijk.
Het was dan ook moeilijk om me in te houden en naar gelang de datum naderde kwamen er steeds meer projecten in mijn hoofd. Shorten voor de dochter en de zoon. En na het vinden van de mooiste stof ooit moest er ook een kleedje gemaakt worden, zo meende de zesjarige.
Dat ik nog veel moet leren is duidelijk en dat ik regelmatig met het tornmesje alles weer moet open ritsen is ook duidelijk. Maar de aanhouder wint en dus blijven we gaan.
Ik zocht en zocht naar een simpel patroontje en vond op de blog van Kaatje naaisels (https://kaatjenaaisels.blogspot.be) het perfecte patroon.
Op een namiddag was het kleedje af en vanmorgen stond er iemand naast mijn bed. "Mama, is mijn kleedje klaar???" Ja hoor. Ze moest het natuurlijk meteen aan om naar school te gaan.
Kinderen blij, mama blij. En dan nu project twee voor de zoon die al lang een zelfgemaakte short wil van mama. De lieverdjes ;-)
Als beloning voor het vele werk in combinatie met het gezin zette ik me een naaiproject op de agenda.
Naaien is sinds vorig jaar een echte hobby geworden waar ik zo van kan genieten dat ik er euforisch van word. Heerlijk.
Het was dan ook moeilijk om me in te houden en naar gelang de datum naderde kwamen er steeds meer projecten in mijn hoofd. Shorten voor de dochter en de zoon. En na het vinden van de mooiste stof ooit moest er ook een kleedje gemaakt worden, zo meende de zesjarige.
Dat ik nog veel moet leren is duidelijk en dat ik regelmatig met het tornmesje alles weer moet open ritsen is ook duidelijk. Maar de aanhouder wint en dus blijven we gaan.
Ik zocht en zocht naar een simpel patroontje en vond op de blog van Kaatje naaisels (https://kaatjenaaisels.blogspot.be) het perfecte patroon.
Op een namiddag was het kleedje af en vanmorgen stond er iemand naast mijn bed. "Mama, is mijn kleedje klaar???" Ja hoor. Ze moest het natuurlijk meteen aan om naar school te gaan.
Kinderen blij, mama blij. En dan nu project twee voor de zoon die al lang een zelfgemaakte short wil van mama. De lieverdjes ;-)
maandag 7 maart 2016
Schrikkeljaar
Ja wadde, 2016 is echt een schrikkeljaar. Of moet ik zeggen een VERschrikkelIJKjaar?
Januari:
Het begon allemaal met een naaimachine die het plots na 50 jaar begaf. Gelukkig, met een verjaardag in het verschiet, kon ik er een nieuwe scoren bij manlief.
Iets later kwamen er twee verschrikkelijke examens en een wachtperiode van zes weken voor de uitslag. Ik blijk ook nog eens gebuisd voor een van de vakken.
Februari:
Het pakje dat ik verzond met BPost ging verloren.
Het strijkijzer weigerde elke medewerking. Bij aanvraag voor reparatie scheen de fabrikant deze niet meer te willen repareren.
Het feestje dat ik organiseerde voor mijn veertigste verjaardag bleek op een dag te vallen waarop bijna iedereen reeds iets anders gepland had.
De auto moest binnen voor een kapotte lamp en kwam na twee reparaties terug met allerlei nieuwe en vervangen dingetjes ter waarde van een eurootje of duizend. WAT????
Maart:
De eieren kwamen rauw terug uit de eierkoker.
Ik nam per ongeluk een overdosis medicijnen waardoor ik een paar dagen wel heel erg vreemd deed.
Griep teistert ons huis. Slachtoffer drie is reeds gevallen.
Wanneer gaat iemand me vertellen dat dit een flauwe grap is van een of ander afgestompt programma op een Nederlandse zender?
Januari:
Het begon allemaal met een naaimachine die het plots na 50 jaar begaf. Gelukkig, met een verjaardag in het verschiet, kon ik er een nieuwe scoren bij manlief.
Iets later kwamen er twee verschrikkelijke examens en een wachtperiode van zes weken voor de uitslag. Ik blijk ook nog eens gebuisd voor een van de vakken.
Februari:
Het pakje dat ik verzond met BPost ging verloren.
Het strijkijzer weigerde elke medewerking. Bij aanvraag voor reparatie scheen de fabrikant deze niet meer te willen repareren.
Het feestje dat ik organiseerde voor mijn veertigste verjaardag bleek op een dag te vallen waarop bijna iedereen reeds iets anders gepland had.
De auto moest binnen voor een kapotte lamp en kwam na twee reparaties terug met allerlei nieuwe en vervangen dingetjes ter waarde van een eurootje of duizend. WAT????
Maart:
De eieren kwamen rauw terug uit de eierkoker.
Ik nam per ongeluk een overdosis medicijnen waardoor ik een paar dagen wel heel erg vreemd deed.
Griep teistert ons huis. Slachtoffer drie is reeds gevallen.
Wanneer gaat iemand me vertellen dat dit een flauwe grap is van een of ander afgestompt programma op een Nederlandse zender?
vrijdag 24 juli 2015
Goed nieuws
Nog geen twee maanden geleden vertelde ik over het grote verdriet van de oudste dochter. Haar fijnste hobby was haar afgenomen door een verschoven wervel.
Na de balletvoorstelling van haar vriendinnen-ballerina's kwam het thema meermaals aan bod. Of ik toch niet aan de orthopedist wilde vragen of ze misschien terug op balletles mocht.
De afspraak bij de orthopedist moesten we verschuiven naar een latere datum maar deze week zijn we dan toch geweest.
En ik heb het gevraagd. Hierop leunde hij achterover in zijn stoel en ik voelde me plots heel erg machteloos. Alsof ik op mijn knieën wou smeken of hij het arme kind alsjeblieft nog een kans wou geven. De ogen van de dochter wijd gesperd van de zenuwen. Maar hij zei meteen dat het goed was. De wervel is stabiel. Ballet zou op een laag niveau geen probleem meer mogen zijn.
Ik heb ze lang zo vrolijk niet gezien. Nu alleen maar hopen dat ze vlot terug ingeschreven kan worden.
Na de balletvoorstelling van haar vriendinnen-ballerina's kwam het thema meermaals aan bod. Of ik toch niet aan de orthopedist wilde vragen of ze misschien terug op balletles mocht.
De afspraak bij de orthopedist moesten we verschuiven naar een latere datum maar deze week zijn we dan toch geweest.
En ik heb het gevraagd. Hierop leunde hij achterover in zijn stoel en ik voelde me plots heel erg machteloos. Alsof ik op mijn knieën wou smeken of hij het arme kind alsjeblieft nog een kans wou geven. De ogen van de dochter wijd gesperd van de zenuwen. Maar hij zei meteen dat het goed was. De wervel is stabiel. Ballet zou op een laag niveau geen probleem meer mogen zijn.
Ik heb ze lang zo vrolijk niet gezien. Nu alleen maar hopen dat ze vlot terug ingeschreven kan worden.
Bakske
Het is gewoon te stom voor woorden maar ik ontdekte vandaag iets geheel nieuws waar ik toch wel redelijk blij van werd. Tijdelijk dan.
Mijn wasmachine heeft, net zoals dat van jullie, een zeepbakje dat je open en toe doet en heel erg vuil kan worden.
Ik kuiste het ding regelmatig uit met een vod en ging zo diep ik kon tot het er weer een beetje deftig uit zag.
Maar vandaag ontdekte ik dus.....tromgeroffel........dat dat bakje er UIT kan!!!!
OK, ik weet het. De meesten onder jullie rollen nu met de ogen en denken waarschijnlijk dat ik heel erg blond ben maar dat kan me nu echt helemaal niks schelen. Ik vind het GE-WEL-DIG!
En het is zo simpel. Gewoon op het knopje drukken en voilà!
Ziedis hoe proper ;-)
Mijn wasmachine heeft, net zoals dat van jullie, een zeepbakje dat je open en toe doet en heel erg vuil kan worden.
Ik kuiste het ding regelmatig uit met een vod en ging zo diep ik kon tot het er weer een beetje deftig uit zag.
Maar vandaag ontdekte ik dus.....tromgeroffel........dat dat bakje er UIT kan!!!!
OK, ik weet het. De meesten onder jullie rollen nu met de ogen en denken waarschijnlijk dat ik heel erg blond ben maar dat kan me nu echt helemaal niks schelen. Ik vind het GE-WEL-DIG!
En het is zo simpel. Gewoon op het knopje drukken en voilà!
Ziedis hoe proper ;-)
dinsdag 21 juli 2015
Toilet
Net terug van een weldoende vakantie waar ik geen naaimachine of dergelijks bij had. Dit tot mijn grote frustratie en tot grote vreugde van de rest van de familie.
Ik zag op de camping al meteen een aantal creatieve oplossingen voor kleine probleempjes die ik ondervond en wou me daar eens voor inspannen. Maar helaas. Zo zonder naaimachine gaat dat dus niet. Er zat niets anders op dan geduldig af te wachten tot we terug thuis zouden zijn om mij eens helemaal te kunnen laten gaan.
Vandaag had de weervrouw een sombere dag voorspeld en dus stond mijn eerste plan al op de agenda. Tot mijn grote frustratie blijkt het een stralende dag te zijn en was ik eigenlijk liever ergens in een speeltuin of dierentuin met de kinders maar soit.
Het eerste camping probleem waar ik mij enorm aan gestoord heb is de toiletrol. Het is ten eerste al totaal geen zicht om met zo'n rol over de camping te lopen want dan weet iedereen meteen wat je gaat doen. Ten tweede kan je dat ding vaak nergens kwijt als je je ding doet en ten derde wordt de rol ook nog eens nat als je nadien je handen wilt wassen.
Tijd dus voor een turbo-oplossing.
En zie hier de toiletrolhouder met haakje voor een handdoekje en een apart zakje voor zeep.
Verre van perfect maar het is dan ook een prototype.
Ik zag op de camping al meteen een aantal creatieve oplossingen voor kleine probleempjes die ik ondervond en wou me daar eens voor inspannen. Maar helaas. Zo zonder naaimachine gaat dat dus niet. Er zat niets anders op dan geduldig af te wachten tot we terug thuis zouden zijn om mij eens helemaal te kunnen laten gaan.
Vandaag had de weervrouw een sombere dag voorspeld en dus stond mijn eerste plan al op de agenda. Tot mijn grote frustratie blijkt het een stralende dag te zijn en was ik eigenlijk liever ergens in een speeltuin of dierentuin met de kinders maar soit.
Het eerste camping probleem waar ik mij enorm aan gestoord heb is de toiletrol. Het is ten eerste al totaal geen zicht om met zo'n rol over de camping te lopen want dan weet iedereen meteen wat je gaat doen. Ten tweede kan je dat ding vaak nergens kwijt als je je ding doet en ten derde wordt de rol ook nog eens nat als je nadien je handen wilt wassen.
Tijd dus voor een turbo-oplossing.
En zie hier de toiletrolhouder met haakje voor een handdoekje en een apart zakje voor zeep.
Verre van perfect maar het is dan ook een prototype.
dinsdag 23 juni 2015
Turbodag
Vandaag was wel een turbodag. Een dag die zelfs voor Turbomoeke nogal heftig was.
Ik had me namelijk opgegeven om mee te gaan fietsen met de klas van de oudste dochter. Een troep van zo ongeveer 60 kinderen uit het vijfde leerjaar.
Het weerbericht voorspelde opklaringen maar als ik vanmorgen de gordijnen open trok zag ik regen, gietende regen. Een kleien paniekaanval overviel me. O jee, waar ben ik aan begonnen?
De dochter moest, dus moest ook ik. De bui was over nog voor we goed en wel de deur uit waren. 'Sjans' zeggen wij dan.
De fietstocht bleek goed mee te vallen en ik genoot van de rit door het groen en de overzet met de veerboot. En gelukkig was er ook nog een andere mama mee zodat ik op tijd en stond mijn 'vrouwenklapke' kon doen.
Moe maar voldaan kwamen we op tijd terug aan op school. De kleinste dochter werd opgehaald en samen deden we nog een boodschap want aan avondeten had ik nog niet gedacht.
Koken is er uiteindelijk niet meer van gekomen. De kindjes waren gelukkig al blij met een pot havermoutpap. Ze moesten dan ook allemaal nog in bad en ook de reiszak van de zoon, die morgen op zeeklassen vertrekt, moest nog in orde gebracht worden.
"Mama, wij gingen toch fruitspiesjes maken voor mijn verjaardag morgen?" "Mama, bak je nog een cake om mee te nemen op zeeklassen?" Ow ja, dat was ik even vergeten.
Dus ging ik aan de knutsel en aan de bak om nu uitgeteld in mijn zetel naar mijn favoriete programma te kijken. De keuken ruim ik morgen wel op!
Ik had me namelijk opgegeven om mee te gaan fietsen met de klas van de oudste dochter. Een troep van zo ongeveer 60 kinderen uit het vijfde leerjaar.
Het weerbericht voorspelde opklaringen maar als ik vanmorgen de gordijnen open trok zag ik regen, gietende regen. Een kleien paniekaanval overviel me. O jee, waar ben ik aan begonnen?
De dochter moest, dus moest ook ik. De bui was over nog voor we goed en wel de deur uit waren. 'Sjans' zeggen wij dan.
De fietstocht bleek goed mee te vallen en ik genoot van de rit door het groen en de overzet met de veerboot. En gelukkig was er ook nog een andere mama mee zodat ik op tijd en stond mijn 'vrouwenklapke' kon doen.
Moe maar voldaan kwamen we op tijd terug aan op school. De kleinste dochter werd opgehaald en samen deden we nog een boodschap want aan avondeten had ik nog niet gedacht.
Koken is er uiteindelijk niet meer van gekomen. De kindjes waren gelukkig al blij met een pot havermoutpap. Ze moesten dan ook allemaal nog in bad en ook de reiszak van de zoon, die morgen op zeeklassen vertrekt, moest nog in orde gebracht worden.
"Mama, wij gingen toch fruitspiesjes maken voor mijn verjaardag morgen?" "Mama, bak je nog een cake om mee te nemen op zeeklassen?" Ow ja, dat was ik even vergeten.
Dus ging ik aan de knutsel en aan de bak om nu uitgeteld in mijn zetel naar mijn favoriete programma te kijken. De keuken ruim ik morgen wel op!
Abonneren op:
Posts (Atom)