Foto: Miramax
Foto: Miramax
Foto: Miramax
|
Quentin Tarantino is al lang geen
regisseur meer maar een fenomeen, een
levende legende. Hij heerst over
Tarantinië, het keizerrijk waar
kinderen opgevoed worden met pop, rock
en soul uit de seventies. Waar de
bioscopen gratis zijn en politieagenten
maar één oor hebben. Gangsters schieten
andere gangsters lek en verdwijnen in
een autokoffer. Mayonaise op frieten is
verboden, zaterdagavond is
danswedstrijdavond, geweld is cool.
Tarantino dankt zijn unieke status aan
zijn talent om met zijn films steeds
het raakvlak te vinden tussen zijn
eigen excentrieke, niet alledaagse
smaak en die van het jonge hippe
kaartjeskopende bioscooppubliek. Hij
maakt kaskrakers zonder inhoudelijk uit
te verkopen. Minstens even belangrijk
is de mythe die hij rond zijn eigen
persoon heeft weten te creëren. Eén van
die tot mythische proporties opgeblazen
verhalen is 's mans verleden als
bediende in een videotheek. In die tijd
zag hij tientallen, honderden,
duizenden, zelfs miljoenen films die
later de inspiratiebron zouden vormen
voor zijn filmwerk.
Kill Bill is Tarantino's ode aan de
spaghettiwestern, samoeraifilm en
kungfufilm. De prent zit barstensvol
verwijzingen naar klassiekers van het
genre. Gelukkig is de film ook
genietbaar voor wie niet bekend is met
het genre. Kill Bill is tevens zijn ode
aan Uma Thurman. Het idee voor de film
('Uma Thurman will Kill Bill') ontstond
al tijdens de opnames van Pulp Fiction.
Toen de opnames acht jaar later zouden
starten, bleek Thurman zwanger.
Tarantino zocht geen vervangster maar
wachtte braaf de bevalling af en het
moment dat Thurman terug in vorm was.
Geen Kill Bill zonder Uma Thurman en de
filmfans mogen hem op de blote knieën
danken voor zijn vastberadenheid.
Uma Thurman speelt The Bride, een
huurmoordenares die voor dood wordt
achtergelaten op haar eigen
huwelijksplechtigheid. De Deadly Viper
Assassination Squad richt een ware
slachting aan onder de aanwezigen en
ook de zwangere Thurman krijgt een
kogel door de kop. Vijf jaar later
ontwaakt ze uit de coma en heeft ze nog
maar één doel: de leider van de bende
voormoorden, de Bill uit de titel. Op
weg naar dat doel moet ze eerst
afrekenen met haar ex-collega's Budd,
O-Ren, Elle en Vernita. De fijne gloed
die Tarantino rond haar gele kungfupak
tovert, geeft The Bride de aanblik van
een goddelijk onaantastbaar wezen. Een
even opwindende als dodelijke
wraakengel die haar tegenstanders
steekt, slaat, onthoofdt, amputeert,
verminkt, neersabelt, verbrijzelt,
mept, krabt en in stukken kapt.
Net zoals in de martial art films waar
Tarantino zo aan verslingerd is, is het
plot van Kill Bill ondergeschikt aan de
visuele tovenarij. Zijn vorige films
toonden al flarden van zijn bizarre
fascinatie voor cartoonachtig
filmgeweld. In vergelijking met Kill
Bill zijn de ergste scènes uit zijn
vorig werk kattenpis. Tarantino gaat in
overdrive. Geweld is geen onderdeel
meer van het verhaal, geweld is hèt
verhaal. Het resultaat is een intense,
overrompelende cinema-ervaring waarin
hij van de eerste tot de laatste scène
de grenzen van het genre aftast. Het
bloed spuit meters de lucht in, armen
en benen zoeven door het beeld. The
Bride kent geen genade en maakt geen
onderscheid. Wie haar in de ogen kijkt,
zal sterven.
Kill Bill is gekruid met de herkenbare
Tarantino-ingrediënten. QT stelde
alweer een sublieme prominent aanwezige
soundtrack samen. De cast bestaat uit
een bonte verzameling van foute
televisiesterren (Lucy Liu), vermolmde
Hollywoodfiguren (David Carradine en
Daryl Hannah), onderschatte
bijrolacteurs (Michael Madsen en Vivica
A. Fox) en bloedmooie vrouwen (Uma
Thurman, Lucy Liu, Julie Dreyfus en de
Japanse Chiaki Kuriyama).
In Kill Bill - Volume 1 zijn vrouwen
het sterke geslacht. Titelpersonage
Bill is maar in enkele scènes te zien
en de andere mannen worden resoluut
geliquideerd. Wanneer The Bride naar
Japan trekt om O-Ren, de
Chinees-Amerikaanse leidster van de
Yakuza uit te schakelen, krijgt de film
een kinky lading. Vier vrouwelijke
moordmachines staan er tegenover
elkaar. The Bride wil het vel van O-Ren
(Lucy Liu), de leidster van de Yakuza.
O-Ren wordt bijgestaan door de
aantrekkelijke kung fu-poezen Go Go
Yubari en Sofie Fatale. Het is één
tegen drie. Wat volgt is pure
filmacrobatie en magie. Tijdens het
eeuwig durende gevecht in The House of
the Blue Leaves trekt Tarantino alle
registers open. Wanneer tientallen
elitestrijders het strijdperk betreden
belanden we in QT's ultieme fantasie.
Hij wisselt de meest gruwelijke shots
af met onverwachte sexy vondsten. Wist
u dat Japans pratende vrouwen die met
samoeraizwaarden zwaaien zo opwindend
konden zijn? Wanneer het lijkt alsof
Tarantino het ultieme cartoongeweld
getoond heeft, duwt hij het gaspedaal
nog wat dieper in. Om te besluiten met
een betoverend slotgevecht in de
sneeuw. Haar tweede afrekening verloopt
efficiënter. The Bride blijft
Oost-Indisch doof voor de smeekbede om
vergiffenis van haar ex-collega Vernita
Green. Met één welgemikte worp maakt
The Bride een einde aan haar korte
optreden in Kill Bill.
Als eerbetoon aan Uma Thurman is Kill
Bill een meesterwerk. Thurman is
buitenaards goed in de moeilijkste rol
van het jaar. Ze is uiterst elegant als
martial arts-specialiste,
angstaanjagend als huurmoordenares en
blijft in iedere situatie even
vrouwelijk. Ze verwijst alle vrouwen
die ooit een actierol hebben gespeeld
of nog zullen spelen voor eeuwig en
altijd naar het tweede plan. Een oscar
zal ze waarschijnlijk niet winnen. De
Academy houdt nu eenmaal meer van
actrices die een personage spelen met
een afgehakte arm dan van de actrices
die anderen een arm afhakken.
Tarantino vraagt een flinke inspanning
van de kijker. Qua geweld begint Kill
Bill waar zijn vorige films ophielden
en niet iedereen zal bereid zijn de
regisseur te volgen in zijn waanzinnige
zoektocht naar de limieten van de
geweldfilm. Bovendien brengt Miramax
Kill Bill uit in twee delen. De
officiële reden is dat Tarantino zo
veel sterke scènes heeft dat het
onmogelijk was Kill Bill als één film
te monteren. Drie uur kijken naar een
film van een dergelijke extremiteit zou
inderdaad een hele opdracht zijn. Het
logische gevolg van de presentatie in
twee delen is dat Kill Bill - Volume 1
maar een halve film is en dat bepaalde
verhaallijnen onafgewerkt blijven. De
leden van de Deadly Viper Assassination
Squad lopen de film in en uit. Daryl
Hannah heeft één belangrijke scène,
Michael Madsen een paar kleintjes.
Komen ze nog terug en hoe verhouden de
leden van de huurmoordenaarsclub zich
tot elkaar? De vele losse eindjes
zullen pas in Volume 2 aan elkaar
geknoopt worden. Hopelijk geeft
Tarantino dan meer inzicht in de
relatie tussen The Bride en Bill en
licht hij toe waarom The Bride vermoord
moest worden.
Zonder deze informatie is Kill Bill -
Volume 1 voorlopig weinig meer dan een
fascinerende opeenvolging van geniale
scènes. Het is wachten op Volume 2 om
in te kunnen schatten hoe sterk Volume
1 is en of Kill Bill in zijn geheel
inderdaad het geschenk is aan de
filmgeschiedenis waar Tarantino het
zelf zo graag over heeft.
|
Titel: Kill Bill Genre: Actie Speelduur: 1u51 Regie: Quentin Tarantino Acteurs: Uma Thurman, David Carradine, Lucy Liu, Daryl Hannah, Vivica A. Fox, Michael Madsen
|
Matthias Van Wichelen
- 25/10/2003
Reageren op deze bespreking kan via het forum!
Wij hanteren de volgende quoteringen:
| uitmuntend |
| onder middelmaat |
| uitstekend |
| slecht |
| goed |
| afrader |
| boven middelmaat |
0
| miskleun |
| middelmatig |