Een tastbare herinnering

Een souvenir is de tastbare vorm van een dierbare herinnering. Vrijwel alles kan dienen als souvenir. Een plukje haar om een overleden hond te herdenken. Een versleten pop om de verloren jeugd vast te kunnen houden.

Velen slepen kilo’s rommel mee naar huis na een reis naar het buitenland. Voor een kind, een echtgenoot, of gewoon voor zichzelf. De herinnering aan het verre land past meestal in een koffer. Het mag meestal ook gewoon mee in het vliegtuig.

Hoe anders liggen de zaken als je president bent van de Verenigde Staten. Bush heeft zijn eigen souvenir uit Irak. In een klein kamertje naast het Oval Office bewaart hij het pistool dat Saddam Hussein tijdens zijn arrestatie bij zich droeg. Een pistool als souvenir — niet echt een ding dat je normaal gesproken het vliegtuig in krijgt.

Bush is trots op het wapen — zíjn wapen. Hij laat het zien aan ‘bepaalde gasten’, waarmee de verslaggever waarschijnlijk voorstanders van de oorlog in Irak bedoelt. Of misschien historici met een voorliefde voor karabijnen van een eeuw of twee geleden.

Deze trots op een souvenir toont opnieuw de achterlijkheid van George W. Bush. Hij is niet alleen slecht in staat om de herinnering aan de verschrikkingen in Irak met slechts zijn geest in stand te houden, hij is kennelijk ook bereid om miljarden dollars te betalen voor een pistool dat hij ook bij Wal*Mart had kunnen kopen.

De supermarktketen waar het ding waarschijnlijk toch al vandaan kwam...

Gedachten over Nederpoort

Nederpoort is Nederland op schaal. Eén inwoner van het minidorp vertegenwoordigt één procent van de Nederlanders. Achmea versimpelt de dingen graag. Ik hoop dat u geen verzekering heeft afgesloten bij deze maatschappij.

Ontzorgen is het thema van deze campagne. Dat is geen woord. Ik verzoek Achmea bij de volgende campagne te ont-epibreren.

Nederpoort is een waar paradijs voor de verkapte racist. Wél het politiek-correcte percentage buitenlanders, maar in absolute getallen gewoon veel minder negers op straat.

Ongeveer één procent van de Nederlanders houdt een weblog bij. (Gok ik. Dat komt wel gemakkelijk uit.) Dat is één Nederpoorter. Kan iemand mij vertellen waarom ik nog niet ben gevraagd...?

Er zijn grenzen!

Zo. Het deksel van de Nederlandse schatkist staat open voor eenieder die zich op criminele wijze wil verrijken — Nederland heeft een miljoen euro losgeld betaald voor Arjan Erkel. Nu officieel bekend is dat Nederland ‘buigt voor terrorisme’ zullen de volgende zaken niet lang op zich laten wachten.

Dat moeten ook de pientere ambtenaren op het ministerie van Buitenlandse Zaken hebben gedacht. Zij hebben bovendien actie ondernomen om de criminelen op het verkeerde been te zetten. Met ons allen proberen we nu het losgeld voor Arjan Erkel op Artsen zonder Grenzen te verhalen. Zo laat Nederland zich uiteindelijk toch niet op zijn kop zitten. Ha!

Alsof toekomstige ontvoerders dan denken: het losgeld komt uiteindelijk tóch van de werkgever, dan kunnen we net zo goed diréct daar aankloppen.

Niet echt doordacht, dus. Maar daarnaast is het ook nog eens ronduit asociaal. Nederland laat Artsen zonder Grenzen boeten voor de financiële schade die een stel criminelen aanricht. Sterker nog: we dreigen onze steun aan de liefdadigheidsorganisatie in te trekken als zij niet betaalt. En daarna vragen we onze Europese vriendjes precies hetzelfde te doen.

Nederland is flink kinderachtig bezig, kortom. En ergens is dat ook wel te begrijpen. De pientere ambtenaren hadden zich namelijk ook al rijk gerekend. Net als hun collega’s van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap wilden zij ruim een miljoen euro achterover drukken. Dat geld glipt nu uit hun handen, rechtstreeks naar een groepje ongeschoren ontvoerders.

Daar zou ik ook pissig van worden. Want wees nu eerlijk: een mens wordt toch geen ambtenaar op een ministerie om een ánder te verrijken? Met dit kabinet al helemaal niet...

De camera van Máxima

Bent u ook zo benieuwd naar wat de gestolen digitale camera van onze prinses zoal bevat?

Heel goed! Nieuwsgierigheid is menselijk en het zou fout zijn om tegen de menselijke natuur te handelen.

Wat u nu kunt doen is de foto’s kopen. De dief schijnt ze ergens te koop aan te bieden. Weet u precies wat Willem-Alexander en Máxima hebben uitgespookt. Maar leuker is het om te verzinnen wat er allemaal op de foto’s zou kunnen staan.

Ik heb wat mogelijkheden op een rijtje gezet.

• Een foto van hun eigen huis. (Gemaakt om te testen of dat nu eigenlijk strafbaar is of niet.)


• Enkele foto’s van Argentijnse vliegtuigen. (Niet te gebruiken als bewijs voor Argentijns bezit van massavernietigingswapens.)


• Wat kiekjes van Groningen. (Beatrix die op hilarische wijze Johan-Friso imiteert, met een opgestoken middelvinger achter haar hand.)


• Een pikante foto van Willem-Alexander. (Met een Zorro-cape, een kap over zijn hoofd en stroomdraadjes aan zijn vingers.)


• De laatste foto van Juliana. (Zwaaiend naar de familie vanuit de grafkelder. Waarschijnlijk gemaakt door schoonmama Beatrix.)

Wat voor foto’s denkt ú dat Máxima heeft gemaakt...?

Wie beschermt wie?

Veel Nederlandse huisdieren kwijnen weg van eenzaamheid. Wat wil je ook: zij krijgen maar een minuutje of acht aandacht per dag van hun baasjes. Typisch geval van mishandeling, lijkt me. En op mishandeling staat straf.

Klokkenluider ‘Sophia Vereeniging tot bescherming van dieren’ pleit ook voor maatregelen. Gek genoeg willen zij de baasjes niet uit de ouderlijke macht zetten. Zij raden hen juist aan om er nóg een huisdier bij te nemen.

Hoe groot zou de rel zijn als de Kinderbescherming deze oplossing zou aanbieden aan ouders die hun dochter van drie zo verwaarlozen...?

Wie was die kale ook al weer?

Vorig jaar besteedde bijna elk tv-programma aandacht aan het eerste post-Pim-jaar. Vandaag is het exact twee jaar geleden dat Pim Fortuyn werd vermoord, en nu besteedt alleen Netwerk er aandacht aan.

Alleen Netwerk! Het debiele broertje van de Nederlandse journalistiek. Het programma dat het zich kan veroorloven Sven Kockelmann in dienst te hebben zonder aan geloofwaardigheid in te boeten.

De rest is hem vergeten.

Het is de ultieme wraak van de Nederlandse pers...

Binnenlopen

Geïnspireerd door de stunt van de Revu komt morgen ook Panorama met een gratis cd. Zij hebben het verleden van Maud op de kop weten te tikken.

Alleen geschikt als u opgewonden raakt van hockeygeluiden en serviesgeklingel van serveerstertjes...

Timing is belangrijker dan winnen

In Athene zijn vanochtend drie tijdbommen ontploft — precies honderd dagen voor het begin van de Olympische Spelen.

De dader verklaarde teleurgesteld te zijn in het falende systeem. Hij beloofde zijn uiterste best te doen om de problemen op te lossen, zodat de volgende tijdbom wél exact tijdens het begin van de Olympische Spelen ontploft...

Het Steiger geslacht

Volgens de dikke Van Dale is een fort een ‘gesloten, naar alle zijden verdedigbaar, duurzaam vestingwerk’. Zo. Dat is een hele mond vol. Het betekent eigenlijk: ‘Je bent nog wel even bezig als je het wilt stukmaken.’ Om die reden dacht ik altijd dat het Steigertheater nooit verloren zou gaan. Dat staat namelijk aan de Fortstraat. En als je je daar vestigt, gebeurt er nooit iets met je.

Maar de forten van tegenwoordig zijn niet meer wat ze vroeger waren. Zat je er destijds nog mooi beschermd, vandaag de dag ben je er vogelvrij en kan iedereen je van alles maken. Zo kan het gebeuren dat het Steigertheater tegenwoordig op de rand van de afgrond staat. En de gemeente Nijmegen staat klaar om het unieke theatertje erin te duwen.

Laten we voorop stellen: het is niet de schuld van cultuurwethouder Hirdes dat het theater het moeilijk heeft. Daar is de regering verantwoordelijk voor. Het kabinet-Balkenende kiest ervoor gesubsidieerde banen minder te subsidiëren, waardoor er bij het Steigertheater vier mensen kunnen vertrekken. Even simpel als treurig.

Geen nood, denk je, als je het hoort. Het Steiger ligt de gemeente na aan het hart. Een minitheater waar jong talent een eerlijke kans krijgt, in een cultuurstad als Nijmegen — daar zullen ze op het stadhuis wel zuinig op zijn. Kwestie van even de cultuursubsidies een beetje opschudden. Dan blijft de plek tenminste behouden waar je Freek de Jonge nog kunt zien try-outen, of Youp van ’t Hek een leesvoorstelling kunt zien doen.

Gek genoeg ziet het er niet naar uit dat de gemeente zoiets van plan is. Er zijn verschillende scenario’s ontwikkeld voor het cultuurbeleid in Nijmegen, maar in elk scenario sterft het Steigertheater een stille dood. De gemeente wil er geen cent aan spenderen en duwt op deze manier het theater eigenlijk moedwillig in de al eerder genoemde afgrond.

Dat klinkt alsof de gemeente daarvan geniet. Volgens mij is dat niet het geval. Wethouder Hirdes wil het theater aan de Fortstraat waarschijnlijk erg graag behouden. Ik alleen denk dat hij het simpelweg niet kán. Hij zit namelijk met de Lux in zijn maag — die subsidiestofzuiger die veel te veel cultuur-subsidie in zijn gebouw moet stoppen om ooit nog winst te kunnen maken.

De gemeente Nijmegen moet het leukste theater van Nederland opofferen om een veredelde bioscoop te behouden. Als het niet zo treurig was, zou je er een scenario voor een tragikomedie van maken. Wel een filmscenario, natuurlijk. Voor de theaterversie is het eigenlijk al te laat...

Erbij horen

Bent u vrouw en zwanger? Dan wil de Gezondheidsraad graag dat u van overheidswege een test krijgt aangeboden. Heeft uw aanstaande kindje wel tien tenen, twee armen en één hoofd? Dat werk.

Het CDA is tegen. Woordvoerder Henk Jan Ormel uit zijn verontwaardiging in het late RTL Nieuws. Hij denkt dat vrouwen de gratis test zullen gebruiken om te kijken of het kind niet al te gehandicapt zal zijn. Dat kan natuurlijk niet de bedoeling zijn. Gehandicapten zijn deel van het leven en in onze samenleving horen zij er gewoon bij. Welk signaal zouden we niet uitzenden als we nu massaal ongeboren gehandicapten zouden aborteren?

Laten we hopen dat dit standpunt geen voorbode is van een nieuwe denklijn van het CDA. In dat geval kunnen we binnenkort een voorstel verwachten om brandpreventie te verbieden. Met onze brandpreventie zenden we namelijk het bijzonder negatieve signaal uit dat we niet nog meer littekens van brandwonden willen zien op straat.

En dat terwijl brandslachtoffers er toch echt gewoon bij horen in onze samenleving...

Fris wakker worden

Sinds twee weken poets ik mijn tanden met Prodent Power Protection. Krachtige naam voor een krachtig product. (Een Postbankbrul lijkt hier gek genoeg op zijn plaats.) Nu de Nationale Poetsweek alweer bijna afgelopen is, lijkt het me een goed moment om deze gebitsbodyguard eens onder de loep te nemen.

Elke poetsbeurt grijnst de doorzichtige tube mij toe. Felblauwe gel met kleine, witte stukjes erin. Dat zijn calciumbolletjes, lees ik. Die gaan open tijdens het poetsen en ik vraag me af of dat wel veilig is. Calcium reageert immers met bijna alles wat het tegenkomt. Krijgen we geen gevaarlijke situaties als een van die bolletjes een oud stuk aardappel tegenkomt? Of erger nog: een vulling!

In de praktijk blijkt het mee te vallen. De bolletjes gaan namelijk vrijwel nooit open. Ze verschuilen zich hoogstens in een holle kies, om soms dagen later tevoorschijn te komen. Het liefst tijdens een maaltijd. En dan gaan ze natuurlijk net wél open, zodat je duurbetaalde struisvogelbiefstuk met pepersaus opeens opvallend veel frisser smaakt dan de kok het ooit bedoeld kan hebben.

Dat is meteen ook het grote probleem met deze patserige pasta. Het is zo ongelofelijk superfris, dat je tot drie uur daarna niets hoeft te eten of drinken. Het smaakt toch allemaal hetzelfde. Stelt u zich mijn ochtenden voor: de eerste koffie smaakt alsof er een golf fris water door mijn mond ‘swoooooosht’. Ik weet niet hoe het met u zit, maar ik word daar niet wakker van. Alleen maar chagrijnig.

En zo starten mijn dagen, de afgelopen twee weken. Veel langer houd ik dat niet meer vol, dat snapt u. Het wordt dus hoog tijd dat ik er iets aan ga doen. Binnenkort fabriceer ik mijn eigen oplossing voor dit probleem: een nieuwe tandpasta met de smaak van koffie. Heel simpel, maar nog nooit gedaan.

Nu alleen nog bepalen welke likeursmaak ik de calciumbolletjes geef...

De omroep en de politiek

Over ons omroepbestel is al veel gezegd. Eigenlijk is er inmiddels alles wel over gezegd. En toch wil het allemaal maar niet tot een bevredigende oplossing komen. Te veel mensen bemoeien zich met wat we zo langzamerhand wel het zielige kindje van ons land mogen noemen.

De CDA-fractie denkt de oplossing gevonden te hebben: ontkoppel het lidmaatschap van de omroep en het abonnement op de televisiegids. Als het omroeplidmaatschap dan één symbolische euro kost, kiezen mensen bewust voor een omroep en niet voor de goedkoopste gids. Aldus Maxime Verhagen.

Dat de wat pienteren onder ons kiezen voor de omroep die haar leden die euro teruggeeft in de vorm van korting op een abonnement, komt kennelijk niet in het CDA-hoofd op. En dat toont meteen aan dat de politiek zich eigenlijk helemaal niet met de omroep zou moeten bemoeien.

Maxime Verhagen zou voor deze mazen in de wet onmiddellijk weer nieuwe regeltjes verzinnen. En met die wirwar aan wet- en regelgeving kan geen omroep nog mooie programma’s maken én concurreren met de commerciële rakkers.

Op die manier vermoordt de politiek bijvoorbeeld ook Z@ppelin — de kinderzender van de publieke omroep die niet ‘innig’ mag samenwerken met uitgever Sanoma. Hun uitstekende initiatief om kinderen breed en multimediaal te bedienen strandt daardoor veel te snel: binnenkort overlijdt tv-tijdschrift Z@pp&Zo;.

Z@ppelin verliest door dit soort stupide wetgeving alleen maar meer marktaandeel aan Nickelodeon en Fox Kids. Dat is, kortom, precies wat niet de bedoeling was. Ook niet van de politiek. Maar daar is men inmiddels alweer veel verder. Deze kwestie is al zo lang geleden dat we bijna over ‘oude politiek’ kunnen spreken. En daar doen we tegenwoordig niet meer aan.

Ik ben benieuwd wat er gebeurt als die euro-regeling van Maxime Verhagen wordt ingevoerd. En ik ben eigenlijk nog veel benieuwder naar wie er de verantwoordelijkheid neemt als het opnieuw helemaal de mist in gaat. Ik gok echter dat het Maxime Verhagen niet zal zijn...

In de aanbieding

Nederland betaalt zes miljoen euro voor de elfdaagse doe-vakantie van André Kuipers die vandaag is begonnen. In ruil daarvoor mocht betalend minister Van der Hoeven aanwezig zijn bij de lancering en het allemaal heel volwassen ‘ongelofelijk, prachtig’ vinden.

Vind ik nog best duur: zes miljoen euro voor een kaartje op de eerste rij bij een kindervoorstelling...

Seks en het huwelijk

Een op de drie huwelijken in Nederland strandt. Dat zijn bikkelharde cijfers over hoe slecht we eigenlijk zijn in het uitkiezen van een partner. Ook de overheid wist daarvan. En verdomd, ze dachten met de burger mee. Ze boden ons de flitsscheiding — van je partner af zonder rechter.

Hoe dat werkt? Heel simpel: zet je contractvorm ‘huwelijk’ om in contractvorm ‘geregistreerd partnerschap’. Daar komt geen rechter aan te pas. Daarna ontbind je dat geregistreerde partnerschap. Ook daarvoor hoef je geen rechtbank van binnen te zien.

Dat schoot lekker op. Eindelijk kregen mensen de mogelijkheid om zonder al te veel emotionele, financiële en zelfs fysieke schade uit elkaar te gaan. Dat moet de overheid toch ook wat waard zijn, denk je dan.

Maar nee: het kabinet-Balkenende wil zich graag van zijn jarenvijftigste kant laten zien. Minister Donner van Justitie wil de flitsscheiding schrappen. Hij zegt dat er nadelen aan kleven. Duitsland erkent deze manier van scheiden bijvoorbeeld niet. Mocht een flitsscheider daar dus trouwen, dan pleegt hij bigamie.

Dat is geen goed gevolg, inderdaad. Maar om dan meteen de hele mogelijkheid te schrappen gaat wel erg ver. Ik geloof ook niet dat Donner erg bezorgd is om die bigamie. De minister is gewoon op zijn CDA’s bang dat het huwelijkse gezin niet meer de hoeksteen van de samenleving zal zijn, en hij is bereid alle middelen in te zetten om die trend tegen te houden.

Zo’n conservatieve houding mag je de Minister van Justitie kwalijk nemen. Hij hoeft niet onmiddellijk vooruitstrevend te zijn. Maar hij moet wél weten wat er speelt in de samenleving en zijn voorstellen daar op afstemmen.

Dat betekent dat je rekening houdt met je héle samenleving. En als bijvoorbeeld blijkt dat er zes vrouwen door de anticonceptiepil high worden, dan neem je dat voor kennisgeving aan. Je ontneemt niet al die andere gebruikers de voordelen en het plezier van dat kleine pilletje door hem op de lijst van verboden middelen te zetten.

Hoewel je het bij Donner natuurlijk nooit weet...

Van de hond en de baas

De beelden van oplaaiende gevechten in Irak spatten ons dagelijks hoe langer hoe doordringender om de oren. Ondertussen ontkent Bush dat het inmiddels weer oorlog is in Irak. Zijn bezwerende handen licht geheven.

Hij begint steeds meer op Muhammed Saeed al-Sahaf te lijken...