kARTson

                  Γυναίκα σκύψε τo κεφάλι
                  γιατί έρχεται σαρακοστή
             και θα σταυρώσουνε και πάλι
                 τον άγγελο και το ληστή.

               Λένε πως πήγανε την Τρίτη
                  και πήρανε το Γιακουμή
                μες απ' το ίδιο του το σπίτι
                την ώρα που 'τρωγε ψωμί.

              Κλείσ' το παράθυρο γυναίκα,
                κοντεύει δώδεκα και δέκα,
               σου το 'χω πει τόσες φορές,
                   οι μέρες είναι πονηρές.

                Γυναίκα χάθηκαν οι φίλοι,
                    έγινε φίδι ο αδερφός,
             κόψε την κάφτρα στο καντήλι
               να 'χουμε απόψε λίγο φως.

            Πες μου τον όρκο του προπάπου,
                κι αν δε γυρίσω μια βραδιά,
               να με θυμάσαι κάπου κάπου
                 και να προσέχεις τα παιδιά.

                Κλείσ' το παράθυρο γυναίκα,
                  κοντεύει δώδεκα και δέκα,
                 σου το 'χω πει τόσες φορές,
                     οι μέρες είναι πονηρές.

                       Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
                  Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
                Ερμηνεύει ο Μανώλης Μητσιάς

  http/www.panoramio.com/photo/62955479
 

     http/kartson.pblogs.gr

                http://ekorinthos.gr

   Ζωή και κότα!

              Ζωή και κότα.

    Ποιος είπε ότι δεν ισχύει;

       Αρκεί να είσαι κότα.

               Αρκεί να είσαι κότα

   και για όσο χρονικό διάστημα

                  κάνεις αυγά.

     Μετά, μάλλον για σούπα σε "κόβω".

     Ο Σενέκας, ο διάσημος Ρωμαίος

        Στωικός φιλόσοφος έγραψε:

        Timendi causa est nescire.

   που σημαίνει: η αιτία του φόβου είναι η άγνοια.

                     Ο φόβος είναι μάλλον

 και το πιο αποτελεσματικό εργαλείο

           χειραγώγησης των λαών.

        Το δηλητήριο που παραλύει τη δράση

         και την αντίσταση, στην διαχείριση

              της οποιασδήποτε εξουσίας.

    Η υπερβολική ανησυχία οδηγεί σε ακινησία.

                       Ο κάθε φόβος έρχεται

          μέσα από μια επιθυμία κάθε φορά.

        Έτσι αν αρχίσουμε να παρατηρούμε

       τον εαυτό μας βασικά, θα διαπιστώσουμε

    ποια επιθυμία είναι αυτή που τον δημιουργεί

         και αν είμαστε αρκετά συνειδητοί

     θα διακρίνουμε τη ματαιότητα που κρύβεται

               πίσω από αυτή την επιθυμία.

                     Ο φόβος επίσης προέρχεται

           από την ανασφάλεια μας για το αύριο.

       Το αύριο όμως πάντα θα είναι ανασφαλές.

   Όποιος φοβάται είναι ήδη νεκρός!

     Το μόνο πράγμα που πρέπει να φοβόμαστε

                   είναι ο ίδιος ο φόβος.

           Φραγκλίνος Ρούζβελτ

  Αμερικανός Πρόεδρος 1882-1945

 Όπως οι σκλάβοι, είναι δούλοι στους αφέντες 

  έτσι κάποιοι είναι δούλοι των επιθυμιών τους.

    Διογένης, ο κυνικός φιλόσοφος

              Το άγχος και ο φόβος

   είναι περισσότερο θανατηφόρα

από την "πανούκλα" που βιώνουμε.

      Η ζωή είναι όμορφη γιατί έχει ανατροπές.

        Η ζωή έχει αξία γιατί μπορεί να χαθεί.

                 Προς τι ο φόβος;

       Έχουμε έρθει χωρίς τίποτα

      και χωρίς τίποτα θα φύγουμε.

Από kartson @ Τετάρτη, 28 Δεκεμβρίου 2011 10:51 μμ | Permalink | Σχόλια
Tags: φανφάρα , λαπάδες , χαραμοφαηδες , ανασφαλεια , φόβος , μεροδούλι

        Από το Τρωικό κάστρο η Ανδρομάχη

        στον Έκτορα που κίναε για τη μάχη

          φώναξε με φωνή φαρμακωμένη:

    «Στρατιώτη μου, τη μάχη θα κερδίσει,

         όποιος πολύ το λαχταρά να ζήσει.

     Όποιος στη μάχη πάει για να πεθάνει,

      στρατιώτη μου για πόλεμο δεν κάνει»

        Έτσι κι εμένα η κόρη του Γαβρίλη

           σαν έφευγα στις 20 τ' Απρίλη

      μου φώναξε ψηλά από το μπαλκόνι:

   «Στρατιώτη αν θες τη μάχη να κερδίσεις,

       μια κοπελίτσα κοίτα ν' αγαπήσεις.

   Όποιος το γυρισμό του όρκο δεν κάνει,

    στρατιώτη μου, τον πόλεμο το χάνει»

   Σε στίχους Ιάκωβου Καμπανέλλη

έγραψε μουσική ο Μάνος Χατζιδάκις

      Ερμηνεύει ο Λάκης Παππάς.

             Από το θεατρικό:

      "Παραμύθι χωρίς όνομα".

   http://kartson.pblogs.gr

      http://www.panoramio.com/photo/62955479

       Το Παραμύθι χωρίς όνομα,

       του Ιάκωβου Καμπανέλλη,

        είναι θεατρική απόδοση

       έργου Πηνελόπης  Δέλτα

 "Το Παραμύθι χωρίς όνομα" το έγραψα το 1959

        για να κερδίσω οκτώ χιλιάδες δραχμές.

      Πήρα τέσσερις χιλιάδες μα τις υπόλοιπες,

     όσες φορές κι αν πήγα, δεν τις έλαβα ποτέ,

                 μια και το θέατρο δεν έβγαλε

          ούτε τα έξοδά του εκείνη τη χρονιά

            κι έτσι αποφάσισα να τις ξεχάσω 

                          και τις ξέχασα.

             Όπως μαζί, ξέχασα και το έργο

           αλλά και την παράσταση και μαζί

         και τα τραγούδια που είχα γράψει,

          σημειώνει ο συνθέτης στο δίσκο.

                 "Το Παραμύθι χωρίς όνομα"

   του Ιάκωβου Καμπανέλλη παρουσιάστηκε

             για πρώτη φορά τον Οκτώβρη

  έως τον Δεκέμβρη του ΄59 από το Νέο Θέατρο,

      σε σκηνοθεσία Βασίλη Διαμαντόπουλου

   και σκηνικά-κοστούμια του Γιώργου Βακαλό.

  Ο Λάκης Παππάς ήταν αυτός που συγκράτησε

                   τα τραγούδια του έργου

  τραγουδώντας τα σε μικρά μαγαζιά της εποχής.

          Εκεί όπου τ' άκουσαν κάποιοι φίλοι,

     του Μάνου Χατζιδάκι και τον παρότρυναν

                     να τα ηχογραφήσει,

            ενώ ο ίδιος τα είχε ήδη ξεχάσει.

      Το Νέο Κύμα δημιούργησε τη Μπουάτ

                αλλά και αντιστρόφως.

        Μπουάτ είναι στα γαλλικά το κουτί.

        Οι Μπουάτ ήταν μικρές σαν κουτιά

    και σέρβιραν φτηνά ποτά σε χαμηλή τιμή

       ( στη Ρουλότα σέρβιραν και τραχανά )

      με χαμηλό φωτισμό, χαμηλά καθίσματα

 ( πάγκοι, σκαμνάκια, μαξιλάρια στο πάτωμα )

             χαμηλός ήχος χωρίς ενισχυτές.

  Στους τοίχους καλλιτεχνική εικονογράφηση.

          Η λιτότητα σε όλο της το μεγαλείο,

            με μεγάλο περίσσευμα διάθεσης

    για συνεύρεση,  προβληματισμό, τραγούδι.

    Εκεί, στη 10ετία του 60 είχαν απαξιωθεί

 τα παλιά σπίτια της περιοχής, δεν μπορούσαν

και να γίνουν πολυκατοικίες λόγω Ακρόπολης

          και της σχετικής απαγόρευσης.

    Εκείνη την εποχή ο κόσμος "μετανάστευε"

    από τις μονοκατοικίες στις πολυκατοικίες.

     Φτηνά νοίκια λοιπόν στις μονοκατοικίες

      της περιοχής της Πλάκας, επιχειρήσεις

      χαμηλού κόστους με πελάτες φοιτητές,

         εργάτες και νεανικό κυρίως κοινό.

       Οι Μπουάτ στέγασαν  το Νέο Κύμα,

 ένα πραγματικό φυτώριο νέων καλλιτεχνών,

        αλλά και χώρος προβληματισμού

και διαμόρφωσης δημοκρατικών συνειδήσεων,

      κυριολεκτικά εξωθεσμικό, ανθρώπινο

        αλλά κυρίως ανατρεπτικό του  τότε

         νεόπλουτου τρόπου διασκέδασης.

Το 1961 ανοίγει ο "Τιπούκειτος" σε ένα υπόγειο

της οδού Νικοδήμου, ως καλλιτεχνικό καφενείο.

      Εκεί τραγουδούσαν με τις κιθάρες τους

     δυό άγνωστοι νεαροί: Ο Λάκης Παππάς

       πρώτα και κατόπιν ο Κώστας Χατζής.

Άλλες μπουάτ της εποχής το Στέκι του Γιάννη

      ( Πουλόπουλος ) που σέρβιρε τραχανά,

           η Κιβωτός του Μίνου Αργυράκη

                 ( μετέπειτα Νεφέλες )

        όπου πρωτοτραγούδησε η Αρλέτα,

       οι Εσπερίδες του Γιάννη Αργύρη,

 η Ρουλότα ( Χατζής, Σαββόπουλος, Χωματά )

     το Συμπόσιο, η Καρυάτις, η Απανεμιά,

         το Τετράδιο, η Αυλαία, ο Σκορπιός.

     Το "ΝΕΟ ΚΥΜΑ" δανείστηκε τ' όνομα του

          από τη Γαλλική "Nouvelle Vague",

η νέα γενιά σκηνοθετών του Γαλλικού σινεμά

                  της εποχής γύρω στο '60.

        Φυσικά να μην ξεχάσουμε να θυμηθούμε

           μια σπουδαία δισκογραφική εταιρία

          που είχε το ελληνικό όνομα "ΛΥΡΑ".

  Αλλά και  τον ιδρυτή της, Αλέξανδρο Πατσιφά.

Το "Νέο Κύμα" συμπίπτει με μια δυναμική άνθηση,

       στο ελληνικό τραγούδι, που η ΛΥΡΑ

            όχι μόνο έφερε στο προσκήνιο,

  αλλά, σε κάποιο ίσως βαθμό και καλλιέργησε.

                 Τώρα, θα μου πείτε,

 τι με έκανε να τα θυμηθώ όλα αυτά;

        Λοιπόν, έχω την εντύπωση

     ότι, τα χρόνια που ζούμε, έχουν

    όλο και πιο πολλές ομοιότητες

       με κείνη τη «μακρινή» εποχή.

            Όταν μια κυβέρνηση εξαρτάται

                    από τους τραπεζίτες,

 εκείνοι και όχι οι ηγέτες της κυβέρνησης,

              ελέγχουν την κατάσταση,

                αφού το χέρι που δίνει

     είναι πάνω από το χέρι που παίρνει.

            Το χρήμα δεν έχει πατρίδα.

 Οι επιχειρηματίες του χρήματος δεν έχουν

         ούτε πατριωτισμό ούτε τσίπα.

   Ο μόνος στόχος τους είναι το κέρδος.

                     Ναπολέων Βοναπάρτης

Από kartson @ Παρασκευή, 23 Δεκεμβρίου 2011 5:05 μμ | Permalink | Σχόλια
Tags: φτωχόκοσμος , νέοκύμα , μπουατ , φωτογραφίες , τέχνη , προβληματισμός

          Τι είν' αυτό που το λένε αγάπη

                τι είν' αυτό, τι είν΄αυτό

          που κρυφά τις καρδιές οδηγεί

       κι όποιος το 'νιωσε το νοσταλγεί.

         Τι είν' αυτό που το λένε αγάπη

                τι είν' αυτό, τι είν΄αυτό

          γέλιο, δάκρυ, λιακάδα, βροχή

         της ζωής μας και τέλος κι αρχή.

             Ποτέ ποτέ κανένα στόμα

       δεν το 'βρε και δεν το 'πε ακόμα.

          Τι είν' αυτό που το λένε αγάπη

               τι είν' αυτό, τι είν΄αυτό

          που σε κάνει να λες το σκοπό

       σ' αγαπώ, σ' αγαπώ, σ' αγαπώ.

        Τι είν' αυτό που το λένε αγάπη

              τι είν' αυτό, τι είν΄αυτό

        στο λεπτό που σου δίνει φτερά

          κι είναι λύπη μαζί και χαρά.

         Τι είν' αυτό που το λένε αγάπη

              τι είν' αυτό, τι είν΄αυτό

         γέλιο, δάκρυ, λιακάδα, βροχή

         της ζωής μας και τέλος κι αρχή.

              Ποτέ ποτέ κανένα στόμα

       δεν το 'βρε και δεν το 'πε ακόμα.

          Τι είν' αυτό που το λένε αγάπη

              τι είν' αυτό, τι είν΄αυτό

          που σε κάνει να λες το σκοπό

          σ' αγαπώ, σ' αγαπώ, σ' αγαπώ.

            Στίχοι: Γιάννης Φερμάνογλου

              Μουσική: Τάκης Μωράκης

               Πρώτη εκτέλεση: Αμαλία

Μήπως γνωρίζει κανείς ποια είναι η Αμαλία;

Στην ταινία το είπε πράγματι η Σοφία Λόρεν;

       http/kartson.pblogs.gr

      http://www.panoramio.com/photo/62955479

   Το 1956 ο Σπύρος Σκούρας, πρόεδρος της 20th Century Fox

  δεν έχασε ευκαιρία να προβάλει την χώρα της καταγωγής του

           και αποφασίζει να γυρίσει στην Ελλάδα την ταινία

        «Boy on a Dolphin», βασισμένη σ' ένα μυθιστόρημα

                                        του Ντέιβιντ Ντιβάιν.

          Πρωταγωνιστεί η νεαρή τότε Σοφία Λόρεν, που αφού

                σημείωσε κάποιες επιτυχίες στην χώρα της,

            προσπαθούσε να κάνει καριέρα στο Χόλυγουντ.

            Την πλαισιώνει ο πασίγνωστος από τα film-noir

                                  και τα western, Αλαν Λαντ.

      Η Σοφία υποδύεται μια φτωχή ελληνοπούλα που βουτάει

                στο βυθό για σφουγγάρια και ανακαλύπτει

                              ένα αξιόλογο αρχαίο άγαλμα.

                     Παριστάνει ένα παιδί καβάλα σε ένα δελφίνι.

               Ο αρχαιολόγος Αλαν Λαντ προσπαθεί να την πείσει

                   να ενεργήσει νόμιμα, αντίθετα με τον πονηρό

           πλούσιο συλλέκτη (Κλίφτον Γουέμπ) που προσπαθεί

                  εξαγοράζοντας, να βάλει στο χέρι το εύρημα.

     Το έργο γυρίστηκε κυρίως στην Ύδρα και έδωσε

        μια μεγάλη ώθηση στον τουρισμό του νησιού

                         για πάρα πολλά χρόνια.

             Μέχρι να χάσει την πρωτοκαθεδρία

       από την Μύκονο, η Ύδρα, ήταν ένα ακόμη

            Σαν Τροπέζ και Κάπρι της μεσογείου.

    Πολλές διασημότητες της εποχής την επισκεφτήκαν.

Γυρίσματα έγιναν και στην Ακρόπολη, την Επίδαυρο

 και τα Μετέωρα, για λόγους τουριστικής προβολής.

           Η Σοφία Λόρεν ερμηνεύει ( ; ) στα ελληνικά

το «Τι 'ναι αυτό που το λένε αγάπη» του Τάκη Μωράκη

  και του Γιάννη Φερμάνογλου από το πρωτότυπο

    soundtrack της ταινίας «Το παιδί και το δελφίνι»

 και κλείνει με το ίδιο τραγούδι αλλά σε άλλη εκτέλεση,

  τραγουδισμένο στ' αγγλικά από τη Τζούλι Λόντον.

Το συγκεκριμένο τραγούδι ερμήνευσαν επισης

                                   Πασχάλης

                               Χαρούλα Αλεξίου

Δήμητρα Γαλάνη & Τάνια Τσανακλίδου Ντουέτο

                              Αλέκα Κανελλίδου

                                 Γιάννης Πάριος

                            Φλέρυ Νταντωνάκη

                              Νάνα Μούσκουρη

                            Χαρρυ Μπελαφόντε

                                        Αλέξια

        Προσωπικά  χάρηκα, την συγκεκριμένη

                  κινηματογραφική ταινία,

                (την ξαναείδα πρόσφατα)

             για την λαογραφική της αξία

    αλλά και ( γιατί έτσι  συμβαίνει συνήθως)

                  ένοιωσα μια νοσταλγία

    για μία Ελλάδα που μόλις ξεκινούσε να κάνει

          τα πρώτα της μεταπολεμικά βήματα.

          Στους σημερινούς καιρούς

    μπορεί και να είναι  επίκαιρη.

     http://ekorinthos.gr/columns/16/tin-emorfia-etsi-poly-atenisa   

            Άγαλμα παιδιού πάνω σε δελφίνι.

   Βρίσκεται στην Ύδρα και είναι αφιερωμένο

       στην ταινία "Το Παιδί και το Δελφίνι".

   Η χρυσή εποχή της Ύδρας έχει μόλις αρχίσει.

 1959 και ο Μπάμπης Μωρές ανοίγει τη «Λαγουδέρα».

          http://kikitriantafylli.wordpress.com/

   Η ταινία που γυρίστηκε σχεδόν εξολοκλήρου

           στα ελληνικά νησιά και καθιέρωσε

   τόσο τη Λόρεν ως μεγάλη πρωταγωνίστρια,

      όσο και τα ελληνικά νησιά ως ερωτικό

       προορισμό διακοπών για τους ξένους.

    Πρόκειται πάντως για την πρώτη αμερικάνικη

           παραγωγή που ήρθε στη χώρα μας.

        Αποτέλεσε επίσης την πρώτη εμφάνιση

        της Sophia Loren σε αμερικάνικο έργο.

                  Θερμή παράκληση:

 Όποιος γνωρίζει, με σιγουριά,  ας γράψει στα σχόλια

 ποια ερμήνευσε, για πρώτη φορά, αυτό το τραγούδι.

     Ποια ήταν τελικά η Αμαλία;

Από kartson @ Κυριακή, 18 Δεκεμβρίου 2011 9:47 πμ | Permalink | Σχόλια
Tags: νησί , προορισμός , ύδρα , τουρισμος , κινηματογράφος , διαφήμιση

  Μία μαγευτική αλλά ταυτόχρονα

    και οικονομική «απόδραση»

                 σε έναν πολύ

        κοντινό μας παράδεισο.

     Μάλλον δεν είναι άγνωστη σε πάρα πολλούς 

           η ομορφιά που υπάρχει δίπλα μας

  στο πασίγνωστο κεφαλοχώρι της Κυλλήνης

            εκεί όπου η παράδοση συναντά

                 τους σύγχρονους κανόνες

                  του ορεινού τουρισμού.

 Η Κυλλήνη (ή Ζήρια) είναι το δεύτερο υψηλότερο

   βουνό της Πελοποννήσου και βρίσκεται κατά

   το μεγαλύτερο μέρος της στον νομό Κορινθίας.

               Το ύψος της είναι 2.374 μέτρα.

    Η Κυλλήνη περιβάλλεται από τα Αροάνια όρη

 στα δυτικά, τον Ολίγυρτο στα νότια ενώ βόρεια

         καταλήγει στον Κορινθιακό κόλπο.

           Τώρα που οι καιροί μας έχουν φέρει

      σε αρκετά μεγάλη οικονομική στενότητα,

σχεδόν όλους μας,  θα πρέπει να ξαναθυμηθούμε

             αυτούς τους τόσο κοντινούς μας

    αλλά και αγαπημένους τόπους τουρισμού

          που μπορούν να μας προσφέρουν,

   σε λογικές τιμές, την δυνατότητα να χαρούμε

   μία γεύση χειμερινού τουρισμού και όχι μόνο.

    http://kartson.pblogs.gr

  Τα Τρίκαλα έχουν κτιστεί πάνω   στα ερείπια 

             αρχαίου οικισμού και χωρίζονται

      σε άνω, κάτω και μεσαία, με κοινό σημείο

    κάθε συνοικίας να είναι η κεντρική πλατεία

       με παραδοσιακές ταβέρνες, καφενεία

          αλλά και  παραδοσιακούς  ξενώνες

     που κατακλύζονται κάθε Σαββατοκύριακο

          με αιχμή τους μήνες από Νοέμβριο

              έως και το τέλος Αυγούστου.

           Φυσικά την τιμητική τους έχουν

     οι Χειμωνιάτικοι μήνες αλλά και η Άνοιξη

         είναι μία πάρα πολύ καλή εποχή

                 για το βουνό του Ερμή.

     http/www.panoramio.com/photo/62955479

   http/ekorinthos.gr/columns/16/tin-emorfia-etsi-poly-atenisa

     Προσωπικά επέλεξα, για την διαμονή μου,

                την «Φλαμπουρίτσα»

        που βρίσκεται μετά τα Άνω Τρίκαλα

      στο δρόμο προς το χιονοδρομικό κέντρο.

  Παράλληλα στον ίδιο χώρο ( του ξενοδοχείου)  

     λειτουργούσε και ταβέρνα, με όικονομικά

       νόστιμα πιάτα παραδοσιακών συνταγών

       Πρόσφερε όμως και μία φανταστική θέα

                   όχι μόνο προς το βουνό

               αλλά  και προς τη θάλασσα.

        Αλλά επειδή τα πολλά λόγια όχι μόνο

  είναι φτώχεια αλλά τις περισσότερες φορές

             δεν μπορούν "να πλησιάσουν"

                      την πραγματικότητα

             περισσότερο από την εικόνα

 κάντε έναν κόπο να δείτε την ιστοσελίδα τους

      γιατί κι εγώ από εκεί τους ανακάλυψα

και τους επέλεξα για την τριήμερη διαμονή μου.

     http://www.flampouritsa.gr/el_GR/c/seo

     Βέβαια  κάθε εποχή, τα Τρίκαλα Κορινθίας,

     μπορούν να σε αποζημιώσουν και κυρίως

      να σου προσφέρουν υπέροχες εικόνες

       που θα σου δώσουν «βαθιές ανάσες»

 σε τόσο κοντινή  απόσταση από την Κόρινθο.

   Η Κοιλάδα της Φλαμπουρίτσας, ενταγμένη

   στο δίκτυο Natura 2000, χωρίζει το βουνό

              σε δύο διακριτούς όγκους.

            Τη λεγόμενη Μεγάλη Ζήρια

  (όπου και η υψηλότερη κορυφή 2.374 μ.)

          και τη Μικρή Ζήρια (2.117 μ).

  Η έντονη βιοποικιλότητα της κοιλάδας

την καθιστά πυρήνα της ευρύτερης περιοχής.

 Έκει πηγάζει ο ποταμός Σύθας που χύνεται

         στη θάλασσα του Ξυλοκάστρου.

      Παντού υπάρχουν ρυάκια και νερά

 που αναβλύζουν κάτω από αιωνόβια δέντρα

      και χάνονται σε υπόγειες απορροές.

        Στη Κοιλάδα της Φλαμπουρίτσας

βρίσκει καταφύγιο ένας σημαντικός αριθμός

   ευαίσθητων ειδών όπως ο χρυσαετός,

 ενώ οι αλεπούδες, οι νυφίτσες, τα κουνάβια,

       οι ασβοί, οι σκαντζόχοιροι, οι λαγοί,

οι πέρδικες και οι τυφλοπόντικοι είναι μερικοί

         από τους συνήθεις κατοίκους της.

      Η περιοχή χαρακτηρίζεται από ορεινά

   μεσογειακά χέρσα εδάφη με ακανθώδεις

     θάμνους, απόκρημνα βράχια, σπήλαια,

          δάση πλατάνου και κωνοφόρων

         και εξαιρετικά πλούσια και σπάνια

              χλωρίδα με 100 είδη φυτών.

           Στη δυτική πλευρά της Κοιλάδας,

            της Φλαμπουρίτσας, εντοπίζεται

           το μεγαλοπρεπές σπήλαιο όπου,

        σύμφωνα με την Ελληνική μυθολογία,

    γεννήθηκε ο αγγελιοφόρος των θεών Ερμής.

  Το σπήλαιο βρίσκεται σε υψόμετρο 1.700 μέτρα

     και εκτείνεται σε 1.200 τ.μ. και 8 θαλάμους

          και παρουσιάζει ένα σπάνιο λευκό

      και εντυπωσιακό λιθωματικό διάκοσμο.

Από kartson @ Τρίτη, 6 Δεκεμβρίου 2011 9:34 μμ | Permalink | Σχόλια
Tags: καταλύματα , θεογονία , ορεινά , σπήλαια , τουρισμος , φωτογραφίες

        Λένε πως είμαι γκαντέμης

         Παλιοκουμούνι, ανάρχας

           Χωρίς αιτία φρικάρω

        και άλλα πολλά εμπριμέ.

       Πιάσαν τα πόστα κοθώνια

         Όλα τα ξέρουν, ξεράδια

   κι ήρθανε λέει να μας σώσουν,

      που να μην σώσουνε ποτέ.

           Να δεις που κάποτε

      θα μας πούνε και μαλάκες

           Να δεις που κάποτε

       θα μας πούνε και χαζούς.

      Μου ρχεται ρεύμα τριάντα

      Του τηλεφώνου σαράντα

          Νερό και νοίκι εξήντα

    και τα κοινόχρηστα δεκαεφτά.

          Γύρω σαΐνια κανάγιες

        Τρώνε με δέκα μασέλες

        Θέλουν βρεμένη σανίδα

 και τους φερόμαστε κι ευγενικά.

            Να δεις που κάποτε

       θα μας πούνε και μαλάκες.

            Να δεις που κάποτε

        θα μας πούνε και χαζούς.

        Κάνω εξετάσεις για κήλη

      Όσοι γιατροί, τόσες γνώμες

        Γρίπη, συκώτι, στομάχι

 Πάω στο ΙΚΑ με βρίσκουν καλά.

         Άστα να πάνε στο διάλο

         Κάθε καρέκλα και χάχας.

       Όλα πηγαίνουν στο φούντο

     κι αυτοί εκεί τη λιλής το χαβά.

      Στίχοι και Μουσική: Γιάννης Μηλιώκας

             Ερμηνεύει ο Γιάννης Μηλιώκας

  http://kartson.pblogs.gr

       http/www.panoramio.com/user/1638807

    Αν ευτυχής ή δυστυχής είμαι δεν εξετάζω.

             Πλην ένα πράγμα με χαράν

              στον νου μου πάντα βάζω

             που στην μεγάλη πρόσθεσι

         ( την πρόσθεσί των που μισώ )

που έχει τόσους αριθμούς, δεν είμ'εγώ εκεί

           απ' τες πολλές μονάδες μια.

                  Μες στ' ολικό ποσό

                    δεν αριθμήθηκα.

               Κι αυτή η χαρά μ'αρκεί

          Κωνσταντίνος Π. Καβάφης  ( 1897 )

               I do not question whether

                 I am happy or unhappy.

              Yet there is one thing that

                  I keep gladly in mind

                that in the great addition

             ( their addition that I abhor )

              that has so many numbers.

                          I am not one

                  of the many units there.

                      In the final sum

              I have not been calculated.

                And this joy suffices me.

               Konstantinos  P. Kavafis  (1897)

   Οι περισσότεροι νόμοι είναι σαν τα λουκάνικα.

          Καλύτερα να μη δεις πως γίνονται.

                       Otto Von Bismarck

   Όταν ήμουν παιδί προσευχόμουν κάθε βράδυ

               για ένα καινούργιο ποδήλατο.

Μετά κατάλαβα πως ο Κύριος δεν δουλεύει έτσι,

                     οπότε έκλεψα ένα

           και του ζήτησα να με συγχωρέσει.

                    Emo Philips

                   Αν θέλεις να σε σέβονται,

πρέπει πρώτα εσύ να σέβεσαι τον εαυτό σου.

                                         Κλεάνθης

            Το αξίωμα δεν τιμά τον άνθρωπο,

               αλλά ο άνθρωπος το αξίωμα.

                       Φίλων ο Αλεξανδρεύς

   Δύο είναι οι εχθροί της πολιτικής

              και του πολιτισμού:

       ο λαϊκισμός και ο ελιτισμός.

                  Μάνος Χατζιδάκις

       Ποτέ δεν κατάλαβα την προτροπή:

«την υπογραφή σου και το κάτω το κεφάλι

           να προσέχεις που τα βάζεις».

                Έτσι χάνεις σίγουρα

         και στις δουλειές και στη ζωή.

                    Αριστοτέλης Ωνάσης

  Ποτέ μην ανέχεσαι να σου λέει «όχι», κάποιος

  που δεν έχει την αρμοδιότητα να σου πει «ναι».

                          Eleanor Roosevelt

      Όταν έχεις δίκιο, κανείς δεν το θυμάται.

       Όταν έχεις άδικο, κανείς δεν το ξεχνά.

                                    Χάρι Τρούμαν

       Σαν επίλογο, στην σημερινή μου εγγραφή,

              έχω να σας πω μια μικρή ιστορία

                   από τα παιδικά μου χρόνια.

                        Κάποιος γείτονας

           έπιασε ζωντανό ένα ποντίκι στη φάκα

                       και για να γελάσει

    το έλουσε με πετρέλαιο και του έβαλε φωτιά.

              Άνοιξε και την πόρτα της παγίδας

             και το άφησε ελεύθερο για να καεί.

        Αυτό όμως, τυλιγμένο μέσα στις φλόγες,

         έτρεξε και χώθηκε στην αποθήκη του

                     που πήρε αμέσως φωτιά

           που αιφνιδιασμένος, από το γεγονός,

                    δεν μπόρεσε να τη σβήσει.

               Προσπαθώντας να βγάλει νερό,

                 με τον κουβά από το πηγάδι,

τελικά δεν κατάφερε να σβήσει την αποθήκη του

                        και γρήγορα η φωτιά

           πήρε ανεξέλεγκτες καταστάσεις 

                           και όλη η γειτονιά

            πήρε φωτιά και όλη η συνοικία μας

                          έγινε μπουρλότο.

     Αυτήν την ιστορία, μου την θυμίζουν έντονα

         όλα αυτά τα γεγονότα και οι ιστορίες

    που έχουν ξεκινήσει, εδώ και κάποια χρόνια,

     με «τα ποντίκια και τους χαραμοφάηδες»,

                     μέσα στην «οικογένεια»

             της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Ένωσης.

                    Θέλησαν να μας «κάψουν»

                 και δεν έχουν ακόμη καταλάβει

       την φωτιά που έβαλαν στο «σπίτι» τους.

                               Φιλικά πάντοτε

                          Τάκης Καρτσωνάκης

Από kartson @ Παρασκευή, 25 Νοεμβρίου 2011 0:04 πμ | Permalink | Σχόλια
Tags: σοφιστίες , φωτοβολίδες , δοσοληψίες , γατιά , ποντικοπαγιδα , παράδειγμα , αποφθεγματα

                 Παίρνετε μια ντουζίνα τανκς,

                   ένα μυστρί και μία πλάκα

                κι αφού ξορκίσετε τον Μαρξ

                      θεμελιώνετε ατάκα.

             Διαλέγετε ένα πτηνό ει δυνατόν

                          με 2 κεφάλια

                 το στήνετε στον Υμηττό

              με τα φτερά του σα βεντάλια.

               Ελλάς ελλήνων Χριστιανών

                άνευ βουλής και εκλογών

                  έτσι τα έθνη μόνο ζουν

   ταρατατζούμ ταρατατζούμ ταρατατζούμ

                Βάζετε για πρωθυπουργό

               της Σαντορίνης τον ωραίο

                 και δε πειράζει για μετά

               τ' αδίκημα είναι στιγμιαίο.

              Συγκέντρωσις είναι εφικτή

               το μάξιμουμ ενός ατόμου

             κι έτσι αποφεύγεται η ειρκτή

             και η εξάρθρωσις του ώμου.

              Ελλάς ελλήνων Χριστιανών

         άνευ βουλής και εκλογών κύριοι

                 έτσι τα έθνη μόνο ζουν

   ταρατατζούμ ταρατατζούμ ταρατατζούμ

             Συλλήψεις είναι αποδεκτές

             Τρίτη, Τετάρτη και Σαββάτο

             αλλά μπορείτε κι από χθες

            για να τους έχετε από κάτω.

           Πρόσφορη μέρα για όλα αυτά

            μία απ΄ τις τόσες του Απρίλη

                 αρχίζετε πρωί - πρωί

              και τελειώνετε το δείλι.

            Στίχοι: Γιώργος Κακουλίδης

            Μουσική: Γιώργος Κριμιζάκης

        Πρώτη ερμηνεία: Γιώργος Μαρίνος

           Εδώ, το ερμηνεύει, η Ευσταθία

       http://www.panoramio.com/user/1638807

       http/kartson.pblogs.gr

              http://ekorinthos.gr

                                 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

            Συμπέρασμα: Η χρεοκοπία μιας χώρας έχει άμεση σχέση

με τις οικονομικές στρατηγικές επιλογές της εκάστοτε κυβέρνησης,

          ωστόσο έχει να κάνει και με την αξιοπιστία της απέναντι

            στους πιστωτές της, δηλαδή αν τηρεί τις δεσμεύσεις

                    που έχει αναλάβει όταν δανείστηκε.

      Η οικονομική χρεοκοπία λοιπόν δεν είναι τίποτα άλλο, παρά

         αποτέλεσμα της πολιτικής χρεοκοπίας των κυβερνήσεων

                της χώρας από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα.

                  Σήμερα, λοιπόν, που όλοι μιλούν

                 για επιστροφή του εφιάλτη,

    η ανάγκη για ισχυρή και τολμηρή ηγεσία

                      που θα αναδιαρθρώσει

                     τα δημόσια οικονομικά

                   είναι περισσότερο επίκαιρη

                       και αναγκαία από ποτέ.

                                                    KOUTOUZIS.GR

            Συμπέρασμα, από άρθρο με τίτλο:

       Η Ελλάδα έχει πτωχεύσει τρεις φορές!

  που αναδημοσιεύτηκε σε πάρα πολλά Blogs

     Αν ήμουν Έλληνας θα είχα κάνει μήνυση

                        σε όσους με "βοηθούν"

       λένε δημοσιογράφοι της Handelsblatt

             Ας μην γκρινιάζουμε λοιπόν.

  Η  Δημοκρατία στο χέρι μας είναι να μην είναι

         κουτσουρεμένη και υποκριτική.

          Η Δημοκρατία στο χέρι μας είναι 

            να μην γίνεται δειμοκρατία.

        Στο χέρι μας είναι και στον βαθμό 

           που στον καθένα μας αναλογεί

        να έχουμε μία καλύτερη δημοκρατία 

              όπου η ευτυχία των πολλών

                 θα είναι αυτονόητη.

           Και φυσικά το σκάφος της πόλης 

            για να ταξιδέψει χρειάζεται έναν

            καπετάνιο, που πρώτα από όλα 

        θα πρέπει να γνωρίζει τη δουλειά του,

          όπως χρειάζεται και τον μούτσο,

             το ναύτη αλλά και τον μάγειρα.

          Ωστόσο για τα προβλήματα της πόλης, 

              δεν κατάλαβα, γιατί να μην έχει

                  υποχρέωση η δημοκρατία 

                    να κάνει τους πολίτες της,

   με την πραγματικά όμως, δωρεάν παιδεία, 

                ειδικούς σε κάποιους τομείς

          αλλά και κοινωνικά σκεφτόμενους

            εκτός ίσως κάποιων που επιθυμούν 

             τον τίτλο του ιδιώτη ( απλά επιβάτη)

             με την κυριολεκτική έννοια του όρου.

      Είναι κι αυτό μέσα στη ζωή αν και πιστεύω 

                     ότι (σε πολύ μεγάλο ποσοστό)

                    τους ιδιώτες τους δημιουργούν 

                 οι δειμοκρατίες που στρώνουν χαλί

         για αυταρχικά συστήματα διακυβέρνησης

                    των πολλών από τους λίγους.

Αυτά τα λίγα και ελπίζω να μην έκανα κανένα 

                         να κακοκαρδίσει,

  ενώ αντίθετα σκοπός μου ήταν να γράψω

          κάποιες σκέψεις μου απλά και μόνο.

             Δημοκρατία δεν έχουμε άλλωστε;

                            Φιλικά πάντοτε

                         Πάν Καρτσωνάκης

       Υ.Γ: Επειδή πολύ φοβάμαι ότι δεν 

                   θα να έγινα κατανοητός,

               όταν γράφω για δειμοκρατία 

    και επειδή δεν θα τη βρείτε στα λεξικά

    και για να σας βοηθήσω λίγο: 

                   Δείμος ( με περισπωμένη).

                   Αλλά και δειμός = φόβος.

από το Λεξικό του Δημητρίου Δημητράκου.

                      Α, και κάτι τελευταίο.

 Τον Προμηθέα τον σταύρωσαν το κράτος και η βία

                 (όταν αυτά πάνε μαζί, το μπορούν)

              με άλυτα δεσμά που έκανε ο ειδικός

                          για τη δουλειά αυτή

                 θεός της φωτιάς ΗΦΑΙΣΤΟΣ,

              έστω και παρά τη θέλησή του, 

           υπακούοντας απλά στην εξουσία.

 Αν ήμουν από την Ελλάδα θα ήμουν μεταξύ αυτών

 που θα έβλεπαν με ανησυχία και με επαγρύπνηση

       την στρατιωτική μηχανή που κυβερνούσε

        από το 1967 ως το 1974 και που μπορεί

            να ψάχνει την ευκαιρία να δράσει.

Το ξέρουμε από πολλές χώρες: οι θεραπείες - σοκ

           είναι εχθροί της Δημοκρατίας.

        H ίδια θεραπεία εφαρμόζεται στην Ελλάδα,

                      λένε οι δημοσιογράφοι.

"Και πάλι έχουν αναλάβει άνθρωποι που δεν γνωρίζουν

             πως θα δώσουν ώθηση στην οικονομία

   και στους ανθρώπους που εργάζονται", αναφέρουν.

     "Αυτοί οι άνθρωποι σπέρνουν την απογοήτευση

                και την απελπισία όχι την αισιοδοξία.

              Αφαιρούν χρήματα από την οικονομία

                              αντί να την οπλίζουν.

Σπρώχνουν τη χώρα από την οικονομική δυσχέρεια

              στην ύφεση" λένε οι δημοσιογράφοι.
              Και με μία δόση χιούμορ αναφέρουν:

"Αν είχαμε φερθεί στους Γερμανούς αδελφούς μας,

  της Ανατολικής Γερμανίας, όπως φερόμαστε τώρα

στους Έλληνες, αυτοί θα ζούσαν ακόμη στην φτώχεια.

                 Αυτά που κάναμε τότε για αυτούς:

  μηδενική φορολογία στις εταιρείες, προγράμματα

          στήριξης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων,

           αύξηση μισθών για να δημιουργήσουμε

                            καταναλωτική δύναμη.

     Όλα αυτά γίνονται αντίθετα στην Ελλάδα.

          "Όμως όταν δεν σπέρνεις,

 δεν θα βρεις και τίποτα να θερίσεις"

   Εάν ο κόσμος είναι όντως Δαρβινικός, η δημοκρατία,

όπως και η θρησκεία είναι πράξη επιβίωσης, που μέσω

      αυτής κάποιος δείχνει στους άλλους τι πιστεύει

  για να του συμπαρασταθούν ανάλογα και να κάνει

το αντίθετο για να επικρατήσει: Είναι δηλαδή τεχνική

       απόκρυψης ενός δίκαιου του ισχυροτέρου,

   σαν την πεσκαντρίτσα που κουνάει το λοφίο της

       χωμένη στην άμμο σαν νάναι σκουληκάκι

και προσελκύει τα μικρά ψάρια, και ξάφνου ...χραπ,

     το ψάρι χάθηκε μέσα στο τεράστιό της στόμα.

Επομένως, δεν πρέπει να μας παραξενεύει το γεγονός

      που οι Θρησκείες και οι Δημοκρατίες ξεκινούν

      με τις καλύτερες και αγνότερες προϋποθέσεις

            και γίνονται καταπιεστικές στο τέλος.

 Επομένως, μέχρι να δούμε αν θα γίνουμε Ελβετία,

   χρειάζεται για άλλη μια φορά, ειδικά τώρα που

           βουλιάζουμε, ο χαρισματικός ηγέτης.
  Συντάκτης ΖΩΓΡΑΦΟΠΟΥΛΟΣ στις 4/03/2011

         του Σωτήρη Γλυκοφρύδη

          http://dragasia.blogspot.com/2011/04/blog-post.html

                    Ήρθαν ντυμένοι «φίλοι»
           αμέτρητες φορές οι εχθροί μου
           το παμπάλαιο χώμα πατώντας.

Και το χώμα δεν έδεσε ποτέ με τη φτέρνα τους.
Έφεραν τον Σοφό, τον Οικιστή και τον Γεωμέτρη
             Βίβλους γραμμάτων και αριθμών
               την πάσα Υποταγή και Δύναμη
            το παμπάλαιο φως εξουσιάζοντας.
   Και το φως δεν έδεσε ποτέ με τη σκέπη τους.
   Ούτε μέλισσα καν δε γελάστηκε το χρυσό

                        ν' αρχινίσει παιχνίδι·
               ούτε ζέφυρος καν, τις λευκές

                       να φουσκώσει ποδιές.
                  Έστησαν και θεμέλιωσαν
        στις κορφές, στις κοιλάδες, στα πόρτα
               πύργους κραταιούς κι επαύλεις
                    ξύλα και άλλα πλεούμενα
         τους Νόμους, τους θεσπίζοντας τα καλά

                            και συμφέροντα
          στο παμπάλαιο μέτρο εφαρμόζοντας.
    Και το μέτρο δεν έδεσε ποτέ με τη σκέψη τους.
          Ούτε καν ένα χνάρι Θεού στην ψυχή τους

                               σημάδι δεν άφησε·
       ούτε καν ένα βλέμμα ξωθιάς τη μιλιά τους

                               δεν είπε να πάρει.
                     Έφτασαν ντυμένοι «φίλοι»
             αμέτρητες φορές οι εχθροί μου
         τα παμπάλαια δώρα προσφέροντας.
            Και τα δώρα τους άλλα δεν ήτανε
               παρά μόνο σίδερο και φωτιά.
        Στ' ανοιχτά που καρτέραγαν δάχτυλα 
          μόνον όπλα και σίδερο και φωτιά.
          Μόνον όπλα και σίδερο και φωτιά.

                      Αξιον Εστί-Οδυσσεας Ελύτης

 Μια μικρή αφιέρωση, στη μνήμη μας.

            Μήπως και "φτερουγίσει"

      το άγαλμα του Πηγάσου μας.

           Μήπως "φτερουγίσουν"

     και τα όνειρα των ανθρώπων.

Από kartson @ Τετάρτη, 16 Νοεμβρίου 2011 2:07 πμ | Permalink | Σχόλια
Tags: ανέφικτο , προπαγάνδα , δημοκρατία , αφιέρωμα , όνειρα

               Εχουμε εκλογές κι εκλέγεται μια νέα

                 και αυτοδύναμη κυβέρνηση.

          Τι θα μπορούσε να κάνει;

   Ο πρωθυπουργός ανακοινώνει ευέλικτο σχήμα

    15-20 υπουργών, που είναι έτοιμοι για όλα!

   Με την ορκωμοσία αναρτώνται στο Διαδίκτυο

 τα στοιχεία των φορολογικών τους δηλώσεων.   

          Μετά επιδίδεται σε ένα Μαραθώνιο ...

        Προχωρεί σε συγχωνεύσεις τραπεζών με στόχο

         την δημιουργία υγιούς τραπεζικού συστήματος.

        Ιδρύει έναν μεγάλο Κρατικό Τραπεζικό Πυλώνα

   στον οποίον και μεταφέρονται δάνεια των ιδιωτών.

          Όπου έχει ήδη αποπληρωθεί το κεφάλαιο, 

      κι ένα εύλογο περιθώριο κέρδους, διαγράφεται!

                    ΜΠΛΑ - ΜΠΛΑ - ΜΠΛΑ- ΜΠΛΑ  

          Θεσπίζονται κίνητρα για τον επαναπατρισμό

                         Ελληνικών κεφαλαίων.

           Το δημόσιο εγγυάται την ασφάλεια τους,

             ακόμα και με εμπράγματες εγγυήσεις.

                 ( Εδώ μάλλον είναι το αστείο )

              Ιδρύεται εταιρεία, η οποία αγοράζει

     από τη δευτερογενή αγορά ελληνικά ομόλογα,

       σε τιμές κάτω της ονομαστικής τους αξίας.

                Έτσι, μειώνουμε το χρέος μας.

                 Με τόσα ήξεις αφίξεις

           θα μπορούσαμε να παίξουμε

         και στα διεθνή Χρηματιστήρια

      και να βγάλουμε κέρδος απίστευτο.

         Το Υπουργείο Επενδύσεων, διεκπεραιώνει

     κάθε επένδυση που πληροί τις προϋποθέσεις.

        Ο επενδυτής υποβάλλει τα  δικαιολογητικά

         και αν ο φάκελος είναι πλήρης, η επένδυση

                 εγκρίνεται εντός 30 ημερών!

       Πόσες χιλιάδες χαρτιά και δικαιολογιτικά;

             Ψηφίζεται νέο φορολογικό νομοσχέδιο,

              με το οποίο μειώνονται δραστικά

                οι φορολογικοί συντελεστές.

                Όσες επενδύσεις επιλεγούν,

            με τη διαδικασία που προείπαμε,

          θα τελούν υπό το αυτό φορολογικό

                 καθεστώς για μια δεκαετία.

                (Αυτό κι αν είναι ΤΟ αστείο)

 Η διάταξη θα ενσωματωθεί στο νέο Σύνταγμα.

                 Θεσπίζονται δρακόντειες ποινές 

                       για τη φοροδιαφυγή.

          Οι σχετικές υποθέσεις εκδικάζονται

  εντός τριμήνου και τελεσιδικούν εντός έτους.

      Καταργούνται όλες οι ανεξάρτητες αρχές.

        Οι αρμοδιότητές τους περιέρχονται είτε

     στα Ανώτατα Δικαστήρια, είτε στη Βουλή.

                Επανεξετάζονται όλες οι ΜΚΟ.

          Αν μπορεί μια εταιρεία συμβούλων,

                        μπορεί και η Ελλάδα!

Ολόκληρο και το αυθεντικό κείμενο εδώ:

                   Πηγή: www.antinews.gr

      http/kartson.pblogs.gr

        http/www.panoramio.com/user/1638807

              Όταν λέμε την απλή συνηθισμένη φράση:

        - Ένα κιλό ζυμωτό ψωμί, δεν κυριολεκτούμε.

Ζητώντας να αγοράσουμε αυτό το βασικό αγαθό, λέμε ένα σωρό ψέματα.

           Ούτε κιλό είναι πια, το ένα κιλό ψωμί, ούτε φυσικά ζυμωτό

          με την κυριολεκτική έννοια του όρου, αφού δεν είναι προϊόν

                                       φυσιολογικής ζύμωσης.

 Το χειρότερο όμως είναι ότι δεν είναι, λέω εγώ τώρα, ούτε ψωμί.

                             Θα μου πείτε όμως ότι υπερβάλω.

  Ίσως και να το έκανα, για να γίνει πιο εντυπωσιακός ο πρόλογος

              και να τραβήξω την προσοχή σας κάτι που επιθυμώ.

Αυτοί που ξέρουν όμως το μέγεθος της υποκρισίας και για

να σπάσουν  πλάκα μαζί μας, δίνουν και ονομασίες όπως χωριάτικο

                 ή ολικής άλεσης στα διάφορα αρτοσκευάσματα.

   Κάπως έτσι ονοματίζουμε, άλλοτε από συνήθεια

και άλλοτε από σκοπιμότητα, πολλά και διάφορα

στην καθημερινή μας ζωή, κουτσουρεύοντάς τα

ανελέητα και τελικά κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας

          αλλά κυρίως τον εαυτό μας κοροϊδεύουμε.

         Κάπως έτσι κουτσουρεμένη

  μπορεί να είναι και η δημοκρατία.

          Μία κουτσή όμως δημοκρατία ετοιμάζει μία δικτατορία.

    Και η Αρχή του ενός, δεν είναι βιώσιμος τρόπος διακυβέρνησης.

Και τον καλύτερο ηγέτη, κάποτε βιολογικά θα τον διαδεχτούν ανίκανοι

                 και ίσως επικίνδυνοι για την κοινότητα ηγέτες.

    Αλλά και στη Δημοκρατία όμως, που είναι το καλύτερο σύστημα

        διακυβέρνησης για το σκάφος της πολιτείας, πρέπει ο δήμος

                να έχει κράτος αλλά μέχρι τότε ο κάθε λαός θα έχει

                            την δημοκρατία που του αξίζει.

                  Ας μην γκρινιάζουμε λοιπόν.

          Η  Δημοκρατία στο χέρι μας είναι να μην είναι

                       κουτσουρεμένη και υποκριτική.

          Η Δημοκρατία στο χέρι μας είναι να μην γίνεται δειμοκρατία.

      Στο χέρι μας είναι και στον βαθμό που στον καθένα μας αναλογεί

    να έχουμε μία καλύτερη δημοκρατία όπου η ευτυχία των πολλών

                                           θα είναι αυτονόητη.

   Και φυσικά το σκάφος της πόλης για να ταξιδέψει χρειάζεται έναν

 καπετάνιο, που πρώτα από όλα θα πρέπει να γνωρίζει τη δουλειά του,

       όπως χρειάζεται και τον μούτσο, το ναύτη αλλά και τον μάγειρα.

Ωστόσο για τα προβλήματα της πόλης, δεν κατάλαβα, γιατί να μην έχει

               υποχρέωση η δημοκρατία να κάνει τους πολίτες της,

  με την πραγματικά όμως, δωρεάν παιδεία, ειδικούς σε κάποιους τομείς

εκτός ίσως κάποιων που επιθυμούν τον τίτλο του ιδιώτη ( απλά επιβάτη)

                                 με την κυριολεκτική έννοια του όρου.

Είναι κι αυτό μέσα στη ζωή αν και πιστεύω ότι (σε πολύ μεγάλο ποσοστό)

   τους ιδιώτες τους δημιουργούν οι δειμοκρατίες που στρώνουν χαλί

για αυταρχικά συστήματα διακυβέρνησης των πολλών από τους λίγους.

          Αυτά τα λίγα και ελπίζω να μην έκανα κανένα να κακοκαρδίσει,

                          ενώ αντίθετα σκοπός μου ήταν να γράψω

                                κάποιες σκέψεις μου απλά και μόνο.

                                    Δημοκρατία έχουμε άλλωστε!

                                                        Φιλικά πάντοτε

                                                      Πάν Καρτσωνάκης

              Υ.Γ: Επειδή φοβάμαι ότι δεν θα να έγινα κατανοητός,

όταν γράφω για δειμοκρατία και επειδή δεν θα τη βρείτε στα λεξικά

                 να σας βοηθήσω λίγο: Δείμος ( με περισπωμένη).

                                        Αλλά και δειμός = φόβος.

                        από το Λεξικό του Δημητρίου Δημητράκου.

                                 Α, και κάτι τελευταίο.

              Τον Προμηθέα τον σταύρωσαν το κράτος και η βία

                               (όταν αυτά πάνε μαζί, το μπορούν)

           με άλυτα δεσμά που έκανε ο ειδικός για τη δουλειά αυτή

                                       θεός της φωτιάς ΗΦΑΙΣΤΟΣ,

έστω και παρά τη θέλησή του, υπακούοντας απλά στην εξουσία.

     Εχετε ποτέ την αίσθηση ότι ο μόνος λόγος

         που κάνουμε εκλογές είναι για να δούμε

             αν οι δημοσκοπήσεις ήταν σωστές;

                                      Ρόμπερτ Ορμπεν.

           Κάθε άνθρωπος χτίζει τον κόσμο

          σύμφωνα με τη δική του εικόνα.

  Εχει τη δυνατότητα να διαλέξει, αλλά δεν έχει

τη δυνατότητα να αποφύγει να διαλέξει. Αϊν Ραντ

     Οι κακοί πολιτικοί, εκλέγονται

              από καλούς πολίτες

               που δεν ψηφίζουν.

               Τζορτζ Τζιν Νάθαν.

  Μη χάσετε το βίντεο, της εγγραφής.

      Ίσως και να βρείτε απάντηση

     για το πως φτάσαμε έως εδώ.

       Δεν υπάρχει ευνοϊκός άνεμος γι' αυτόν

                που δεν ξέρει πού πηγαίνει.

   Πολιτική είναι η ευγενής τέχνη του να παίρνεις

         τις ψήφους των φτωχών και να κάνεις

        προεκλογικές εκστρατείες με τα λεφτά

  των πλουσίων, υποσχόμενος στους μεν ότι θα

                 τους προστατέψεις από τους δε.

                                 Oscar Ameringer

   Τραπεζίτης είναι κάποιος που σου δανείζει

         την ομπρέλα του όταν έχει λιακάδα

 και την παίρνει πίσω όταν αρχίζει να βρέχει.

Δυστυχώς όμως, από τα λάθη του παρελθόντος,

                    ελάχιστοι διδάσκονται.

ΟΙ περισσότεροι άνθρωποι προτιμούν το λάθος

         ίσως γιατί, εξ αιτίας του, υπάρχουν.

  http://ekorinthos.gr/columns/16/opos-ton-boleyei-ton-kathena

             Το περίφημο πολιτικό κόστος

                      που επικαλούνται

                 και το κυβερνόν κόμμα

       για να αναβάλει να κάνει το σωστό

           αλλά και το αντιπολιτευόμενο

για να κερδίσει πόντους, στις δημοσκοπήσεις,

είναι σαν το λάδι στον κινητήρα του συστήματος

      των κοινοβουλευτικών δημοκρατιών.

Όλα "κινούνται" γύρω από αυτό και από αυτό.

         Διαμορφώνουν την κοινή γνώμη.

              Αν η δημοκρατία έχει αδιέξοδα

                 που μπορούν να λυθούν

                       με απλή συναίνεση

             και υπηρεσιακές κυβερνήσεις,

                        εκτάκτου ανάγκης

           ή και όπως αλλιώς κι αν λέγονται

          τότε γιατί κάνουμε την πολυδάπανη

                    εκλογική διαδικασία;

           Σε τι χρειάζονται οι εκλογές;

Από kartson @ Πέμπτη, 10 Νοεμβρίου 2011 1:16 πμ | Permalink | Σχόλια
Tags: υπηρεσιακή , σωτηρίας , κάλπες , οικονομική , κριση , κυβέρνηση

         Ξημέρωσε ξανά κι η μέρα που περνά

            ανάποδη σου βγαίνει και πονά

    πάντα χαμογέλαγες και τώρα καταριέσαι

            σμίξε τα χειλάκια μη βαριέσαι.

         Σφύριξε χαρούμενα μπορείς

  δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής!

     Μια φάρσα είναι η ζωή πολύ καλά στημένη

             κι ο θάνατος γελά και περιμένει

 ό,τι βαραίνει πέτα το και στη σκηνή υποκλίσου

              χαμογέλασε στο θεατή σου. 

          Σφύριξε χαρούμενα μπορείς

   δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής!

 Με τις γυναίκες ήσουνα πάντα ο σούπερ γκούφι

          και τώρα σε φωνάζουνε μαγκούφη

         κι αν όλες σε αφήσανε σε κυνηγάει μια

                       η αιώνια η γκαντεμιά.

         Σφύριξε χαρούμενα μπορείς

   δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής!

  Και αν σε κλείσει η τράπεζα μες στη φυλακή

               κάθε μέρα θα 'ναι Κυριακή

     μη σε νοιάζει όλα θα είναι πληρωμένα

             αχ, να με μαζεύανε κι εμένα.

         Σφύριξε χαρούμενα μπορείς

   δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής!

              Όλα στη ζωή σου είναι δανεικά

                χαμογέλα φέρσου ευγενικά

        μην το γρουσουζεύεις σκέψου θετικά

                  όλα στη ζωή είναι σκατά.

         Σφύριξε χαρούμενα μπορείς

  δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής!

            Κι όταν η παράσταση κλείσει τελικά

                όλα μοιάζουν με βεγγαλικά

             η ζωή κι ο θάνατος είναι θεατρίνοι

               και γελούν από το καμαρίνι.

       Σφύριξε χαρούμενα μπορείς

   δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής!

Ελληνικοί στίχοι: Θοδωρής Κοτονιάς

      Μουσική: Eric Idle

  Πρώτη εκτέλεση: Αντώνης Καφετζόπουλος,

    Θοδωρής Αθερίδης, Θοδωρής Κοτονιάς,

Σπύρος Παπαδόπουλος & Γρηγόρης Ψαριανός

     Μακρινά ξαδέρφια

    http://kartson.pblogs.gr

    http://www.panoramio.com/user/1638807

     Τελικά, μπορεί να άργησα, αλλά επιτέλους

  έμαθα τι ξεχωρίζει τον άνθρωπο από τα ζώα!

                                              mezoglou

    Το πρόβλημα με τη ζωή είναι ότι,

δεν έχει πάντα, μουσική υπόκρουση.

                                 Ανώνυμος

      Οι άνθρωποι ζουν πια περισσότερα χρόνια,

   εξέλιξη που κρίθηκε απαραίτητη προκειμένου

             να γίνει δυνατή η αποπληρωμή

      των τριακονταετών στεγαστικών δανείων.

         Doug Larson Αμερικανός αρθρογράφος

    Το κρεβάτι είναι το πιο επικίνδυνο μέρος.

     Το 90% των ανθρώπων πεθαίνουν εκεί.

 Mark Twain, 1835-1910, Αμερικανός συγγραφέας

            Ο πρώτος άνθρωπος που πέθανε

   πρέπει να ένοιωσε πολύ μεγάλη έκπληξη.

           Wolinski Γάλλος σκιτσογράφος

   Κάθε γενιά θρησκόληπτων θέλει να πιστεύει

 ότι το τέλος του Κόσμου ή η Δευτέρα Παρουσία

             θα συμβεί επί των ημερών της.

             Ανέκαθεν, σε όλες τις εποχές,

        υπήρχε ένα τέτοιο φιλοθεάμον κοινό.

                Μανώλης Δουκίδης, Συγγραφέας

   Οι φόροι και ο θάνατος θα υπάρχουν πάντα.

  Ο θάνατος όμως δεν μεγαλώνει με τον χρόνο.

Από kartson @ Σάββατο, 5 Νοεμβρίου 2011 1:16 πμ | Permalink | Σχόλια
Tags: σπαστικό , γαργαλιτό , καραγκιοζοπαίχτες , φαντάσματα , εικόνες , παιδεία

     Δεν ξαναβόσκω άλλες βουβάλες,

         δεν θέλω μήτε να τις δω.

            Με μπίζνες έμπλεξα μεγάλες

               και στην Αθήνα κατοικώ

Εδώ ό,τι θέλεις κάνεις και κανένα δε ρωτάς

             στο χωριό για να φιλήσεις,

             νιώθεις σαν κλεφτοκοτάς

Στο σπίτ' στο Κακοσάλεσ' δεν ματαξαναγυρνώ

 Στάνες και βουβάλες να γίνουν όλα ρημαδιό

                Με πουλήσαν παραμύθι, 

            θα τα βρω μπαστούνια δήθεν

                 Παραλίγο να πιστέψω

             τον κουμπάρο τον ξεφτίλα

                Λα λα λα...  ( 2x )

             Ξένοιασα απ' τους μπελάδες,

                του χωριού τα προξενιά

             Τώρα μ' όποιαν θέλω μένω

               κι αν δε θέλω λέω γεια

Με κομπίνες και τερτίπια κονομάω ποσοστά

              και θα πάρω πέντε σπίτια

               στην Ακρόπολη μπροστά

             Στο σπίτ' στο Κακοσάλεσ'...

           Τα σκουπίδια στα σακούλια

            μου μυρίζουν γιασεμιά

        και το νέφος στην Ομόνοια

            μια κολόνια γαλλικιά

            Πέταξα και το ταγάρι,

          μη μάς πάρουνε χαμπάρ'

       κι όλα του χωριού τα βίτσια,

     την τραγιάσκα και τη γκλίτσα.

      Στίχοι και μουσική: Γιάννης Μηλιώκας

          Ερμηνεύει ο Γιάννης Μηλιώκας

      http://kartson.pblogs.gr

       http://www.panoramio.com/user/1638807

           Μεγάλη μπουκιά φάε

   αλλά μεγάλη κουβέντα μην πεις!

Από kartson @ Τρίτη, 1 Νοεμβρίου 2011 0:00 πμ | Permalink | Σχόλια
Tags: σκαμνί , μπαλαντα , σκούπα , σκάνδαλα , κυβέρνηση , σκουπιδια

            Ποιοι είσαστε εσείς

             που τα λόγια μας

         τα κάνετε μπροσούρες

     ωτοβλεψίες, κρυπτομούρες

    μ`ένα καλάμι στα μπαλκόνια

      για Άνοιξης λέτε χελιδόνια;

          Ποιοι είσαστε εσείς;

           Ποιοι είσαστε εσείς

            που τα λόγια μας

     συνεντεύξεις σε φυλλάδες

    και άρες μάρες κουκουνάρες

        να σας πω κωλοαγάδες

       απόκληροι παραμυθάδες.

           Ποιοι είσαστε εσείς;

            Ποιοι είσαστε εσείς

              που τα λόγια μας

         κάνατε σύνθημα για βία

             τρελή μυθολογία

        κράτος εν κράτη αστυνομία

         πρόσεχε φίλε τη γωνία

              μη συγκρουστείς.

             Ποιοι είσαστε εσείς; 

                   Βία στη βία

                    βία μη βία

                  η αμοιβή, χα.

                   Βία στη βία

                  η αμοιβή, χα

                    βία μη βία.

               Μη μπερδευτείς

                 η αμοιβή, χα

                    βία στη βία.

           Ποιοι είσαστε εσείς;

              Στίχοι: Παύλος Σιδηρόπουλος

            Μουσική: Παύλος Σιδηρόπουλος

           Ερμηνεία: Παύλος Σιδηρόπουλος

   http://kartson.pblogs.gr

         http://www.panoramio.com/user/1638807

  Έτσι τραγουδούσε ο Παύλος τότε

              πριν από το 1990

     Άν ζούσε ο Παύλος σήμερα;

 http://ekorinthos.gr/columns/16/kapote-stis-parelaseis

    Στην Κόρινθο, πραγματοποιήθηκε  και φέτος  η παρέλαση,

                  για την επέτειο της 28 Οκτωβρίου 1940,

          ενώ αγανακτισμένοι πολιτές είχαν συγκεντρωθεί

                  απέναντι από την εξέδρα των επισήμων.

  Την κυβέρνηση εκπροσώπησε η γ. γ Ισότητας ενώ

       οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ  Κατερίνα Φαρμάκη

             και Άγγελος Μανωλάκης απουσίαζαν.

                        Μόνο ο Κώστας Κόλλιας

               ανέβηκε την εξέδρα των επισήμων,

  ο δήμαρχος Κορινθίων Αλέξανδρος Πνευματικός,

            ο αντιπεριφερειάρχης Γιώργος Δέδες

      και ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Διονύσιος.

       Τα γιουχαΐσματα που ακούστηκαν σε σχέση

                   με τα όσα διαδραματίστηκαν

           στις περισσότερες περιοχές της χώρας,

    καταγράφονται απλώς στα γεγονότα της εποχής

          και στην δίκαια αγανάκτηση του κόσμου.

   Κάποτε στις παρελάσεις, μπρος πηγαίναν οι νεκροί

    ένα σμάρι αγγελούδια, άγνωστοι μα και γνωστοί

       κι από πίσω τα σχολεία, πρώτα τα δημοτικά,

     και στο τέλος οι φαντάροι και τα πυροσβεστικά.

      Τους επίσημους κοιτούσαν όρθιους στα δεξιά

     τους ανάπηρους κανένας, στην απέναντι μεριά

   και η μουσική του Δήμου να μας παίζει σε ρυθμούς

  θα νικήσουμε τους όποιους της περίστασης εχθρούς.

     Ήταν όμως για τον κόσμο, μια χαρούμενη γιορτή

     ειδικά για τα παιδάκια, σα Χριστούγεννα, Λαμπρή!

 Τώρα μπρος, στις παρελάσεις, δεν πηγαίνει πια κανείς

         αφού ήρωες δεν πέσαν στα πεδία της τιμής.

                                      Τάκης Καρτσωνάκης

                Υ.Γ: Το ποίημα αυτό έχει γραφτεί το 1969

               και θεώρησα απαραίτητη την διευκρίνηση.

         Με την συμφιλίωση του Αγαμέμνονα

 με τον Αχιλλέα, ο αρχιστράτηγος των Ελλήνων,

   μιλώντας μπροστά σε όλους τους πολεμιστές,

         έλεγε πως για το κακό που είχε γίνει,

   το φταίξιμο δεν ήταν δικό του και πως ο Δίας,

η Μοίρα και οι Ερινύες τού είχαν βάλει στο μυαλό

       την Άτη, αυτή που όλους τους ζημιώνει,

που μ' ελαφρό ποδάρι δεν πατά πάνω στο χώμα,

        μα πάνω στα κεφάλια των ανθρώπων.

   Ύβρις γαρ εξανθουσ' εκάρπωσεν στάχυν άτης,

             όθεν πάγκλαυτον εξαμά θέρος.

                Από τους Πέρσας του Αισχύλου

Από kartson @ Σάββατο, 29 Οκτωβρίου 2011 6:15 μμ | Permalink | Σχόλια
Tags: παραδόσεις , λουλούδια , δαιδαλος , τραγουδια , γεγονότα , πραγματικότητα