ANT-20
| ANT-20 | |
 |
|
| Dane podstawowe | |
| Państwo |  ZSRR |
| Producent | Tupolew |
| Typ | samolot transportowo – propagandowy |
| Konstrukcja | metalowa |
| Załoga | 11 osób |
| Historia | |
| Data oblotu | sierpień 1934 |
| Lata produkcji | 1933-1934 |
| Wycofanie ze służby | 1935 |
| Dane techniczne | |
| Napęd | 8 × M-34 FRN |
| Moc | 8 x 900 KM |
| Wymiary | |
| Rozpiętość | 63,0 m |
| Długość | 34,1 m |
| Powierzchnia nośna | 486 m² |
| Masa | |
| Startowa | 42000 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. | 220 km/h |
| Zasięg | 1200 km |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
| ZSRR | |
 Multimedia w Wikimedia Commons |
|
ANT-20 "Maksym Gorki" – radziecki samolot transportowo-propagandowy z 1934 r., konstrukcji Tupolewa.
Spis treści |
[edytuj] Historia
Samolot został zaprojektowany przez Andrieja Tupolewa i zbudowany między 4 lipca 1933 i 3 kwietnia 1934. Powstanie maszyny związane było z czterdziestoleciem pracy pisarskiej Maksyma Gorkiego i na jego cześć właśnie jedyny zbudowany egzemplarz otrzymał swoją nazwę. Konstrukcja poprzedzona została ogólnokrajową zbiórką pieniędzy, która przyniosła sześć milionów rubli. Miał to być główny samolot tzw. eskadry agitacyjnej, złożonej przeważnie z transportowców, której celem było docieranie do słabo rozwiniętych i trudno dostępnych obszarów ZSRR oraz prowadzenie szkolenia politycznego i szerzenia oświaty.
Tupolew rozwijając konstrukcję sześciosilnikowego bombowca ANT-16, zwiększył jego rozmiary i zastosował silniki M-34FRN o mocy 900 KM. Sześć silników umieszczono na krawędzi natarcia olbrzymiego skrzydła wolnonośnego, a dalsze dwa na pylonie nad kadłubem. Samolot mógł pomieścić ośmioosobową załogę i 72 pasażerów, ale jego głównym zadaniem nie była komunikacja lotnicza – na pokładzie znajdowała się drukarnia do powielania ulotek zrzucanych podczas lotu, projektor do wyświetlania przezroczy i filmów na chmurach lub zasłonie dymnej, laboratorium fotograficzne oraz olbrzymi głośnik do przekazywania treści propagandowych na dużym obszarze.
ANT-20 został oblatany 16 czerwca 1934, po czym rozpoczął pracę agitacyjną w sierpniu 1934 i wykonał wiele lotów nad Moskwą i jej okolicami. Ustanowił przy tym kilka rekordów lotniczych udźwigu. W tym czasie był to największy samolot świata. 18 maja 1935 odbył ostatni lot na paradzie nad Moskwą, w otoczeniu trzech mniejszych samolotów. Podczas tego lotu, pilot towarzyszącego mu myśliwca I-5 Nikołaj Błagin próbował wykonać pętlę wokół skrzydła Maksyma Gorkiego. Uderzył w nie, w wyniku czego obie maszyny runęły na ziemię. Zginęło wówczas 52 osób na pokładzie Gorkiego[1], w tym 33 członków rodzin konstruktorów, 7 osób na ziemi oraz Błagin. Według oficjalnej wersji podanej przez władze radzieckie, pilot lekkomyślnie wykonał nieplanowaną figurę akrobacji. Obecnie przypuszcza się jednak, że w istocie akrobacje mogły być planowane, a po tragicznym końcu Błagin stał się "kozłem ofiarnym" w celu zrzucenia odpowiedzialności z władz.
Po tym wypadku rozpoczęto następną zbiórkę pieniędzy, lecz przemysł lotniczy miał już inne zadania, a sama konstrukcja samolotu była już przestarzała. Zbudowano tylko sześciosilnikowy ANT-20bis z silnikami AM-34 FRNW o mocy 1200 KM. Maszyna ta eksploatowana była przez linie lotnicze Aerofłot do końca 1942.
[edytuj] Wersje
- ANT-20 "Maksym Gorki" – osiem silników M-34 FRN (900 KM), 72 miejsca pasażerskie lub wyposażenie agitacyjne
- ANT-20bis – sześć silników AM-34 FRNW (1200 KM), 64 miejsca pasażerskie
[edytuj] Opis techniczny
Wolnonośny dolnopłat konstrukcji metalowej, kryty duralową blachą falistą. Podwozie samolotu stałe. Usterzenie tradycyjne. Śmigła trójłopatowe.
Przypisy
[edytuj] Zobacz też
- Podobne samoloty:
- Ciąg oznaczeń:
ANT-16 – ANT-17 – ANT-18 – ANT-20 – ANT-21 – ANT-22 – ANT-23
