Kostaryka
República de Costa Rica Republika Kostaryki |
|||||
|
|||||
Dewiza: (hiszp.) „Vivan siempre el trabajo y la paz” („Niech praca i pokój trwają wiecznie”.) |
|||||
Hymn: Noble patria, tu hermosa bandera (Twa piękna flaga, Ojczyzno) |
|||||
![]() |
|||||
Język urzędowy | hiszpański | ||||
Stolica | San José | ||||
Ustrój polityczny | republika | ||||
Głowa państwa | prezydent Laura Chinchilla | ||||
Szef rządu | prezydent Laura Chinchilla | ||||
Powierzchnia • całkowita • wody śródlądowe |
125. na świecie 51 100 km² 0,7% |
||||
Liczba ludności (2006) • całkowita • gęstość zaludnienia |
127. na świecie 4 325 000▲ 85 osób/km² |
||||
Jednostka monetarna | colón (CRC) | ||||
Niepodległość | od Hiszpanii 15 września 1821 |
||||
Strefa czasowa | UTC –6 | ||||
Kod ISO 3166 | CR | ||||
Domena internetowa | .cr | ||||
Kod samochodowy | CR | ||||
Kod samolotowy | TI | ||||
Kod telefoniczny | +506 | ||||
![]() |
Kostaryka (Costa Rica, Republika Kostaryki – República de Costa Rica) – państwo w Ameryce Środkowej nad Morzem Karaibskim i Oceanem Spokojnym. Graniczy od północy z Nikaraguą na odcinku 309 km i od południa z Panamą – 330 km. Łączna długość wybrzeża karaibskiego i pacyficznego wynosi 1290 km.
Spis treści |
[edytuj] Geografia
![](http://library.vu.edu.pk/cgi-bin/nph-proxy.cgi/000100A/http/web.archive.org/web/20120528223613im_/http:/=2fupload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/ce/Arenal_Volcano_as_seen_from_Monteverde.jpg.jpg/250px-Arenal_Volcano_as_seen_from_Monteverde.jpg.jpg)
Kostaryka to kraj wyżynno-górzysty, położony w strefie aktywności sejsmicznej. Znajdują się tu także liczne wulkany, niektóre aktywne. Niziny występują jedynie na wybrzeżach oraz w dolinach większych rzek: San Juan, Tempsique i Cañas. Przez środek kraju biegną trzy główne pasma górskie: Cordillera de Guanacaste (wulkan Miravalles, 2021 m n.p.m.), Cordillera Central (wulkany Irazú, 3432 m n.p.m. i Turrialba, 3421 m n.p.m.) oraz Cordillera de Talamanca z najwyższym szczytem Kostaryki Chirripó Grande (3820 m n.p.m.). Między pasmami Cordillerą Central a de Talamanca znajduje się niewielka wyżyna Cartago, położona na wysokości 1400 m n.p.m. U podnóży Cordillera Central rozciąga się zajmująca ok. 900 km² śródgórska kotlina Meseta Centralna. Tutaj ulokowała się stolica kraju San José i inne ważne miasta Kostaryki (Cartago, Alajuela, Heredia). W sumie mieszka tu ponad połowa mieszkańców kraju.
Wybrzeże karaibskie ma charakter niskiego wybrzeża lagunowego. Za to wybrzeże pacyficzne ma dobrze rozwiniętą linię brzegową z licznymi zatokami (Golfo Dulce, Bahía de Coronado, Nicoya, Papagayo). Rzeki Kostaryki są krótkie i bystre. Do największych rzek należą: San Juan (graniczna), Reventazón i Chirripó. Brak większych jezior, poza sztucznym zbiornikiem wodnym Arenal.
Klimat Kostaryki to klimat podrównikowy. Na wybrzeżu karaibskim wiatry pasatowe przynoszą obfite opady przez cały rok (2000-6000 mm rocznie). Natomiast po stronie pacyficznej opady są mniejsze (1000-2000 mm) i występują w okresie od maja do grudnia. W pozostałych miesiącach panuje susza. Średnie roczne temperatury wynoszą ok. 26 °C na wybrzeżu i 18-20 °C w głębi kraju, na wyższych wysokościach.
[edytuj] Historia
W okresie przedkolumbijskim, między 750 a 1500, na obszarze dzisiejszej Kostaryki rozwijały się kultury indiańskie. W 1502 do wybrzeża Kostaryki dotarł Krzysztof Kolumb, który spodziewał się tu odkryć legendarną krainę złota; nazwał to wybrzeże Costa Rica, czyli „bogate wybrzeże”. Obszar ten podbił w imieniu Hiszpanii Juan Vasquez de Coronado w latach 1561-1565. Założył on pierwszą stolicę Kostaryki Cartago. Już w czasie podboju de Coronado miejscowi Indianie występowali zbrojnie przeciwko Hiszpanom. Kolejne bunty w latach 1673 i 1709 spotkały się z ostrą reakcją kolonizatorów i doprowadziły do ich nieomal całkowitego wyniszczenia.
Kostaryka proklamowała niepodległość w 1821 i wraz z sąsiednimi republikami weszła w skład Stanów Zjednoczonych Ameryki Środkowej. Od 1839 jest niezależną republiką. W 1871 przyjęta została konstytucja Kostaryki, która była później kilkakrotnie poprawiana. W 1948 roku wybuchła wojna domowa, a prezydent Teodor Picado Michalski udał się na emigrację. W 1949 nowy prezydent José Figueres Ferrer rozwiązał armię i od tej pory Kostaryka utrzymuje jedynie paramilitarną policję.
[edytuj] Podział administracyjny
Kostaryka dzieli się na 7 prowincji:
prowincja | stolica | powierzchnia w km² |
ludność (2000) | |
---|---|---|---|---|
Alajuela | Alajuela | 9754 | 716 286 | |
Cartago | Cartago | 3125 | 432 395 | |
Guanacaste | Liberia | 10 141 | 264 238 | |
Heredia | Heredia | 2657 | 354 732 | |
Limón | Limón | 9189 | 1 339 295 | |
Puntarenas | Puntarenas | 11 226 | 357 483 | |
San José | San José | 4960 | 1 345 750 |
[edytuj] Społeczeństwo
Pod względem struktury etnicznej, Kostaryka to kraj wyjątkowy jak na Amerykę Środkową. Około 84% ludności stanowi ludność biała. Pozostała część społeczeństwa to Metysi (10%), Murzyni i Mulaci (5%) oraz Indianie (1%). Językiem urzędowym jest język hiszpański. Jest on w powszechnym użyciu. Jedynie Murzyni i Mulaci, zamieszkujący głównie prowincję Limón posługują się głównie językiem angielskim.
Religie (2000):
- Katolicyzm – 71,5% (zobacz: Podział administracyjny Kościoła katolickiego w Kostaryce)
- Protestantyzm – 13,3%: (zobacz: protestantyzm w Kostaryce)
- Zielonoświątkowcy – 7,0%
- Kościół Adwentystów Dnia Siódmego – 1,6%
- Religie chińskie – 2,2%
- Animizm – 0,8%
- Mormoni – 0,8%
- Świadkowie Jehowy – 0,6% (zobacz: Świadkowie Jehowy w Kostaryce)
- Bahaizm – 0,3%[1]
[edytuj] Bibliografia
- Paweł Janowski [współautor Ryszard Dziura], Kostaryka, w: Encyklopedia Katolicka, Lublin 2002, t. IX, kol. 965-966.
Przypisy
[edytuj] Linki zewnętrzne
|