Geri Dondum..

Merhaba,

Yine uzun bir ara verdim. Vakit oldukca kisitli oldugu icin degil yazmak, laptobun kapagini bile acmayali aylar oldu. Instagram ve tweeter'a cep telefonum sayesinde giriyorum. O da kisa wc ve cocuklari ayagimda uyutma aralarinda :)) Gonul abla bile fark etmis ''sen su bilgisayara gir de arada, daha az tozlansin ben de daha kolay silerim'' dedi :))
Evet tozlandim.. Silkelenip arinamam lazim ancak ona bile hic vaktim yok.

Aslinda su siralar cocuk bakmak ve ev isleriyle ilgilenmek disinda yaptigim ekstra birsey de yok ama gunler asiri dolu ve yogun geciyor. Bir bakiyorum sabah oluyor, saate bakiyorum ogleden sonra oluvermis. Zaten sonra aksam olmasi cok kolay. Ve gun bitiveriyor sonra...

Doruk 18 aylik oldu. Doga'da 3'uncu ayini bitirecek neredeyse.

Sabah erken kalkiyoruz saat 6:00 gibi genelde. Doruk, Doga'dan daha erken kalkiyor ve hepimizi uyandiiyor. Biraksak Doga gec saate kadar uyur. Ama Doruk asla izin vermez buna :))

Sonra bezlerin degismesi, kahvaltinin hazirlanip yapilmasi, kakalarin yapilmasi ve tekrar bezlerin degismesi , dis fircalama fasli, ust bas degismesi, yataklarin toplanmasi vs..falan derken saat 9:30-10:00 olur. O arada ya anneanne gelir ya da dede veyahut biz onlara gideriz. Sonra dedesi Dorugu disari cikartip gezdirir. Yaklasik 1 saat kadar parka giderler. Biz de annemle yemek isine girisiriz. Kahvelerimizi iceriz bu arada. Doruk gelir, meyve ya da yogurdunu yer, banyosunu yapar ve oyun oynar saat 13:30 gibi ogle uykusuna yatmis olur. Kiz da bu arada sabah tekrar emip uykuya yatar. Kizin uykusunda pek sikinti yok cok sukur. Eger bir sikintisi yani gazi falan yoksa uyuyor. Doruk kalkinca da yemegini yer ve oyuna devam....Sonra aksam yemegi telasi ve yatak vakti derken gun biter..

Iste gunler boyle gecip gidiyor.

Dorugun gelisimini anlatmak istiyorum aslinda. Cunku geriye donup blogu okudugumda dorugun gelisimini gorebiliyorum huzunlu bir mutluluk sariyor beni. Zaman resmen deli hiziyla akiyor.

Doruk 10 aylikken yurumeye baslamisti. Ilk kelimesi ''anne'' oldu 12 aylikken. Simdi ise bize derdini anlatacak kadar konusabiliyor.
Once her yuvarlak seye gol-gol diyordu. Uzakta birseye isaret edecekse  gu-gu-gu diyordu. Simdi ise bazen 2 kelimeli cumle kuruyor:
baba de=baba gel, anne dut=anne tut, dede alo, dede uuuuu =dedesi ucakla gitmis ....

Net birsekilde su kelimeleri soyleyebiliyor:
Annemmm-babammm-dedemmm-abimm
Manuuu=banu
Aceee=ece halasi :)
muss=muz
benbe=pembe (rengi de taniyor ve pembe renkli ayakkabi ve coraplari getiriyor)
dun=john (esranin kocasinin ismi)
ettaaa=(esra)
deyze=teyze (esra)
Do-dooo=Doruk'un kisaltilmisi ayrica kendine abi-yaaaa diyor :))
Du-du-duu=su
abara=araba
akkabi=ayakkabi
gamyon=kamyon
duttt=araba
amine=emine(anneannesi)
bi,ki,uc, do= 1-2-3-4 diye sayiyor
tiktak=saat
bambam=davul
hovhov=kopek, meee=koyun,keci mooo=inek at= at, bisibisi=kedi, kuskus=kus
annnnanne=ananesine boyle sesleniyor bazen ona da anne diyor kestirme :)
cekil, gel, dit=git, dut=elini tut, otur, kak=kalk, bus=otobus(esra ingilizce ogretiyor), no,
esyalarin aitligini anlatmak icin de dedenin, babanin, annenin, bebegin, benim, abinin(kendisini kastediyor), Ac, otu=otur, kalk, be=ver, nennaaa=kizmak, nennen=uyumak...
baaammm=dusmek :)) bicibici=yikanmak ve herturlu havuz, deniz ve su birikintisi :))

Herkes cok zeki ve cok farkli bir cocuk oldugunu soyluyor.Hafizasi super. Bir kere tekrarlamak yeterli oluyor. Ikinciye sordugumda hemen hatirliyor ve sorudugum seyi anlatiyor.
Yeni birsey ogrettigimizde cok cabuk ogreniyor. Kendisi surekli tekrar ediyor hatta bazen 20 bin kere falan gosteriyor ve tekrarliyor. Biz de tum aile seferber olduk ona yeni birseyler ogretmek icin. Babamin bu konuda payi buyuk. Cok ilgileniyor sag olsun.
Ozellikle sesli kitaplardan cok faydalaniyoruz. Kendisi de cok seviyor, kitaplari hala parcalamayi cok istiyor ama ses cikarinca vazgeciyor ve sesleri ona farkli hikayelerle anlatmamizi istiyor. Yalniz hala gece kitap okumaya hazir degil. Elimden alip yere atmak ve oynamak istiyor. Dikkati cok cabuk dagiliyor. Biraz daha zamani var sanirim. Doruk zaten cok farkli bir cocuk hicbirseyi zorla yaptiramiyoruz, dogru zaman geldiginde kendiliginden cozuluyor ve oluyor o sey neyse.
Doruk'la inatlasmamak gerekiyor. Hayir ve yapma nedense cok cazip 2 kelime. Duydugunda inadina ve gulerek o seye daha cok gidiyor :) Bagirmak da cozum olmuyor, kizmak da hatta daha da kotulesiyor. Dikkatini baska noktaya cekmeye calisiyoruz. Ve izah etmek gerekiyor.
Ama bazen isler oyle toz pembe gitmiyor o zman kiziyoruz, sesimiz yukseliyor ve hatta ceza vermeye bile basladik. Koltukta 5 dakika oturma cezasi :)
Dedeler bu durumdan pek hosnut degiller ama anneanne ve babaneler bizi destekliyor. Yani durum dengeli sayilir.
Ailenin buyukleri cok yakinlarda yasiyor ve hergun gorusuluyorsa cocuk fazla pohpohlaniyor bu da cocukda anlam kargasasina neden oluyor. Olsun biz hallediyoruz birsekilde :)

Yemek bugunlerde problem. Aksam yemeklerini terorize etmeye bayiliyor. Mama sandalyesinden hic hoslanmiyor. Ama bugunlerde dislerinin tamami ayni anda geliyor ve 2 yas sendromu da olunca cocugun bu hareketlerini biz olur karsiliyoruz. Istemedigi birseyi yediremiyoruz hemen agzindan cikartiyor. En sinir oldugum hareketi :) de budur. Cok da temizdir ama, elleri kirlendiginde hemen eehh ehhh der ve avcunu acar silmemi ister.

Doruk sinirli bir cocuk ayrica. Sinirlendigi zaman kendini yere atip kafasini yere vuruyor ve yuzumuze bakiyor acaba ne tepki vericez diye. Dedim ya inatci zorla hicbisey yaptiramiyoruz. Biz onceleri ahhh hayir yapma diyorduk, ama simdi tepki vermiyoruz siniri gecene kadar yoksaymaya calisiyoruz. Calisiyoruz diyorum cunku bazen zor oluyor.

Kakayi hala vermek istemiyor ama eskisi kadar da cok tepki gostermiyor.3 ay once kendini yerden yere atiyordu sanirsin ki etini kesiyorsun halbu ki kakasini temizliyoruz. Ama simdi istemeye istemeye de olsa geliyor ve oyunla kandiriyoruz ve yikiyabiliyoruz poposunu.

Banyodan artik kavgasiz cikabiliyoruz. Hadi bitti oglum cikalim diyoruz ve gulerk cikiyor.

Bazen bir mizmizlanma durumu oluyor herseye aglamakli, mizmiz konusur,esyalari atar, aglar, cigliklar atar, bagirir, gurultuler yapar vs.. iste o zaman hic dokunmamak gerekiyor hatta mumkunse alip disari cikartmak gerekiyor ve gezdirmek bayagi ise yariyor.

Ilk defa 1 ay once pastel boyalarla tanisti ve hemen masalar sandalyeler ve duvarlar boyandi. Ben de aldim elinden 1-2 ay daha beklemeye karar verdim. Henuz erken.

Bu yaz 2-3 hafta kadar havalar oldukca sicak gidince balkona plastik bir havuz aldik. Bayagi sevdi zaten suya bebekliginden beri bayilir.

Gecen hafta sonu havuza gittik ama Kayseri'de gece ve gunduz sicaklik farki cok oldugu icin gece buz gbi olan su gunduz ne kadar sicak olursa olsun bi turlu isinamadigindan havuzun suyu buz gibiydi ve Doruk da ben de cok usudugumuz icin havuza giremedik. Ben bile giremedim ki cocuk girsin. Inanilmaz agladi, ama kocaman bos bir alan vardi ve orda kosturup durdu ki o da yetti ona. Doga hep uyudu uyandi yani sakindi kizim. Biz bir daha isitmasi olmayan havuza gitmeyiz herhalde.

Gunlerimiz boyle gecip gidiyor iste..Fotograflari instagram ve tweeter'dan surekli paylastigim icin bu yazimda foto olmayacak. Dogum kilolarimi da verdim ama hala gobegimden sikayetciyim ve kendi fotomu cekmiyorum.

Tekrar gorusmek uzere hoscakalin..



Sevgilerle..

16 aylik oglumda erken 2 yas sendromu basladi galiba

Uzun zamandir yazamiyordum bloga. Malum artik hamileligimin son haftasindayim. 30 mayis carsamba sabahi sezeryan icin randevu aldik. Allahin izniyle gidicez hastanemize.
Ben bu arada uzun ve sikintili bir donem gecirdim.
Isler yogundu;hamilelik, isyeri, kurs, Doruk ve ev isleri derken bayagi bir bunaldim. Hamilelik zaten 10 kg'lik extra bir yuk.

Ama asil konu Doruk. Oglusla aramiz bugunlerde biraz bozuk. Cunku huyu suyu degisti cocugun. Itirazlar had safhada. Eskiden yatmaya itiraz ederdi sadece, simdi ise herseye itiraz eder oldu. Ve o mesele kendiliginden cozuldu. Bosuna hem onu hem kendimi uzmusum. Eskiden once ikna ederek yatirmayi denerdik, baktik olmuyor bagiris cigiiris yatirirdik. Tabii 45 dk 1 saat X gunde 3 kere diye hesaplarsak bayagi bir sinir bozucu oluyordu. Ama kendiliginden cozuldu. Nasil mi? Gunde 3 kere yerine 2 kere cok uykusu geldigini anladigimizda uyuytuyoruz. Zorlamiyoruz, cunku olmuyor. Ve sallamaktan vazgevtik. Yanina uzaniyoruz ve ninni soyluyoruz. Uyuyor. Gece de yanimizda yatiriyoruz maalesef. Su anda cozumumuz bu!
Gelelim simdiki itirazlar mevzusuna. Son 3 gundur herturlu yemege itiraz ediyor. En sevdigi sey bile olsa 3-4 kasik alip, derhal slklllyor ve kalkmak istiyor. Zaten mama sandalyesi ile barisamadilar bir turlu. Civi falan var sanirim. Oturunca batiyor. Sabah kahvaltilarini cok iyi eden oglan simdi onu da yapmak istemiyor. Yemek gorunce kaciyor. Ben, simarik cocuk -eskiden oyle nitelendirirdim o grubu- onde zavalli kosturmaktan  perisan olmus suratindan belli- anne arkada yemek icin kosturup duran, bu gruptan olmak istemiyorum diye cok dua ettim ama yok mutlaka herkes bu donemden geciyormus arkadas! Biz simdi Dorugun agzina tikistirmak icin kosturuyoruz. Bu arada evdeki yemek artikli krem rengi halilari ve  aci kahve deri koltuklarin icler acisi halini hic soylemek istmiyorum. Ahhh kan kirmizi renkli suet kadife cekyati ve krem rengi yastiklarini hic anlatmayayim :)) Olan zavalli mobilyalara oluyor, oglan sonucta yemiyor. Ben sinir krizleri geciriyorum ve basbas bagiran tahammulu kalmamis anne durumuna dusuyorum. Cok uzuluyorum.
Eskiden arkadaslarima cocuklari icin tavsiyem bosver yemezse yemesindi. Tabii nerden bileyim bicare annenin ruh halini. Simdi nasil da anliyorum ve nasil da kiziyorum bilmeden etmeden konusmusum diye kendime...
Bugun benzer bir durum yasandi mesela. Sabah kahvalti etmedi. Ok dedim cani istemiyor. Acikinca yer. Saat 11.30 gibi sarma verdik bin bir guclukle. 'toplamda 5 tane kucuk parmak buyuklugunde sarma yedi.
Arada oglen yemegi denedik. Yemedi!
Sut verdim icti.
Sonra annem dolma yapti, 2 kasik aldi yemedi!
Corba yapti 3 kasik aldi gerisini yemedi!
Hazir kavanoz mama acti 2 kasik aldi yemedi!
(Normalde 1 kase ne verilirse yer, ustune de tatli olarak meyve ya da yogurt yer)
Bu arada cerceveciye gittik ve cercevecideki butun kartelalari soktu, yerlere atti, dergileri indirdi. Izin vermeyince de kendini yerden yere atti. Rezilllik diz boyu idi. Saclarim diken diken anneme cabuk olalim gidelim dedim. Halime bakan bana acidi resmen. Cunku 9 aylik karni burnunda hamileyim ve kucagimda sirtinda aski ile zaptedilebilen yaramaz mi yaramaz bir 1.5 yasinda cocuk. Eve donus yolunda saat 14.30 gibi uyudu. Ben de yattim. Ama bende sinir simdilik orta seviyelerde...

Aksam oldu. Disarida oynadi zipladi eve geldik oyuna tekrar devam etti. Babamiz imdadimiza yetisti. Yemekleri o pisirdi. Ben de hazirladim. Ama yok oglan yemiyor. 2 kasik aliyor sonra kosturarak ordan ayrilmak ve oynamak istiyor. Sinirlerim bozuldu. Agzina zorla 2 kasik tiktim. Bu seferde zorla verdigim icin sinirlenip ciglik atiyor agliyor ancak karni ac oldugu icin de yemeye devam ediyor. Ilginc bir durum aslinda. Istemese cikarir. Be cocugum bunu boyle yapma ye iste guzel guzel! Yok olur mu hic. Annenin hemoroidini azdiracak illaki! benim oglum zor, cok zor bir cocuk!!
Benim sinirler tavan yapti artik kontrol edemiyorum kendimi. Ve bas bas bagirdim, agzina tiksitirdim, heryer yemek oldu. Babasi da hem bana kizdi bu kadar inat etme yemezse yemesin bosver diye. Hem Doruga kizdi anneni nicin uzuyorsun artik sana da kizicam diye. Ben biraktim ikisini de salona gidip nefes almak ve rahatlmak icin. Yeter dedim. Su cocugun herseyi zor. Altini degistirirken bagirir, yemek yerken bagirir, araba koltugundan ve bebek arabasindan nefret eder, giyinmeyi sevmez. Ne bu ya!!!

Ben iceri gidince de bu sefer oglan benim pesimde anne diye agliyor. Bir yandan uzuldum bir yandan simdi olmaz gozum gormesin seni!! durumu icindeyim. Neyse Ozkan beni sakinlestirdi, oglani getirdi yanima. Dudagini bukmus, surati sallanmis gozyaslari ve sumukler birbirine karismis bir halde benim yuzume bakiyor. Git istemiyorum seni dersem aglamaya hazir. Gel annecim dedim birlikte yagmuru izleyelim. Kosarak geldi ve anneeee dedi. O anda butun ofkem gecti, yerini derin bir uzuntuye birakti. Ben agladim bu sefer. Sonucta ben yetiskinim o ise daha konusmayi bile beceremeyen minicik bir bebek. Henuz 16 aylik. Terrible two denen 2 yas sendromuna erken ve en hizlisindan gecis yapmis minnacik bir birey. Annesinin o daha 6 aylikken hamile kalmasi onun sucu degil ki! Burda suclu da yok zaten. Boyle olmasi gerekiyormus. Simdi ben hatmettigim kitaplara geri dondum, nasil bas edilir su sendromla? ve nasil kolay atlatilir?
Benim en cok takip ettigim babycenter.com bu konuda cok yardimci. Ingilizcesi iyi olanlar mutlaka okusun. Turkce isteyenn olursa da Slingomom'in bu yazisinda cok faydali bilgiler var.

Ben bugunun acisini cikartmak icin ogluma sarilip yaticam..