Babcie

Zacznę od tego, że nie cierpię tych wszystkich Dni. Sezonowe przypominanie i pretekst do reklam mało chodliwych towarów. A już jak dociera do mnie wizja wnuka wręczającego mi Geriavit to "nóż się w kieszeni otwiera!". Obraziłabym się na długo.
Z drugiej strony, od lat uczestnicząca w przedszkolnych fetach, przyzwyczaiłam się i gdyby wnuki nie zadzwoniły byłoby mi pewnie przykro. Przewrotność babska, czy co?
Po przydługim wstępie, w ramach wspominków i mimo awersji do obchodów napiszę o moich Babciach.

Mama mojego Taty. Z jej domem i postacią wiążą się wspomnienia najpiękniejszych Świąt w moim życiu. Przez całe dzieciństwo jeździliśmy do małego miasteczka, gdzie w bocznej uliczce stał niewielki dom mojej Babci. Pamiętam  dużą kuchnię i sień z piecem do pieczenia chleba, Babcię sprawnie wyrabiającą ciasto drożdżowe, jej ciepłe ręce. Bardzo pilnowała rodzinnych tradycji, śpiewała piękne pastorałki. Wychowała trzy córki i 2 synów. Jeden nie wrócił z wojny, bo wyemigrował, przeżyła śmierć drugiego. Zawsze pogodna i uśmiechnięta, przyjmowała ciosy, które przyniósł jej los z godnością.

Mama mojej Mamy. Pochodziła z okolic innego miasteczka. Rodzina miała gospodarstwo i dużo dzieci, przywędrowała więc do mojego miasta za chlebem. Wyszła za mąż za wdowca, urodziła mu cztery córki, najmłodsza z nich to moja Mama. Nigdy nie wyzbyła się swoich gospodarskich korzeni. W domu na przedmieściach, hodowała świnki, kury, króliki, indyki, uprawiała spory ogród. Ta kobieta, która skończyła cztery klasy, ciągle czytała. Wypożyczało się dla niej powieści historyczne, obyczajowe, lubiła Kraszewskiego. Zawsze w chusteczce na głowie, z rumianymi policzkami i fartuchu. Potrafiła gołą ręką podnieść z podłogi  gorący węgielek, który wypadł z pieca. Pod koniec życia miała kłopoty z chodzeniem, opierała się na stołku i dalej plewiła grządki. Zmarła w wieku 96 lat.

O Dziadkach  nie mam jak pisać. Niewiele o nich wiem. Jeden był urzędnikiem,zmarł kiedy miałam siedem lat, drugiego nie znałam w ogóle, zmarł na długo przed moim urodzeniem. Pracował na poczcie.

Tak jakoś w mojej rodzinie mężczyźni umierali młodo i kobiety  musiały sobie radzić same.