15:15

Orman dönüşü kardeşime gideceğim. Gömlek giyesim de tutmuş. Hadi ütüleyeyim bir tane dedim. Egeliliğim de tutmaz mı? Aslen değilim... Arada tutuyor işte... Gözünü kapatıp hayal kurmayı seviyorum. Su sesini, iyot kokusunu ve radyoya karışan karşı kıyı şarkılarını duyabiliyorum böylece. Aman! gömleği yakmayayım bu arada!
Kendi kendimle de konuştum epeyce, Püskül'e yakalanana dek... O'na da şarkı söyledim ütünün fişiyle... "S'agapo giati eisai oraia" Uzandım, gözlerimi kapadım... Uyumuşum.

Bir yazı okuyorum, paragraflar ilerledikçe, kalp atışlarım hızlanıyor, yazı hücrelerime giriyor, kalbimi elinde tutuyor ve istediği kadar kan pompalıyor.

Okuduğum yazıdan, yazıyı yazana hayranlık gelişiyor. Zaten onu ilk gördüğümde ona gelişen "nereden çıktı bu duygu, nedir bu enerji" deme nedenim belki de yazdıklarıydı.
Hayranlık uyanmadan sevemem.

Benden çok bilmeli. Onu düşünüyorum sadece.Yan yana durmayı, bilmesini seviyorum. Ona benzediğimi ondan cahil oldugumu, bilgisine cok güvendiğimi, hayatta bana ögreteceği çok şeyin olduğunu bilmek, bana heyecan veriyor. Aynen  yazısında kullandığı, kısa ,net kurduğu keyifli ve derin kelimelerin vurucu etkisi gibi.

İçim kıpır, en son okudugum paragraf iyice baştan çıkardı beni!

"Bunu söylemeden edemeyeceğim"
Bir de şu var ki; hepimiz az bilinen oyunların kahramanı olmaya
oynuyoruz. Burası da marjdır. Kişi kendisini
seyreder ve gördüğüne hayran olmak ister.
Siz zaten bunları biliyorsunuz ki ben zaten bunun
için anlattım.

Etkiye Tepki, Harekete bereket Hadi Hoooop!

Herkese güzel bir hafta diliyorum.
Bir blog serüveninin sonuna geldik.
Öyle herkes ne isterse yazarsa, hepsibirya sonunda olmaz.
Hepimiz birimiz, birimiz hepimiz, bu böyle olmaz.
Diyeceğim şudur ki, bundan sonra, hergün burayı takip ediyoruz, gelen konuya, olaya, etkiye, nokta'ya virgüle, akışa göre döktürüyoruz.
Bu bize heyecan, ivme ve mutluluk verecek, güvenin bana.

Hepinizi çok seviyorum.



Bugünün olayı, saat tam 15:15 ne ne var aklında onu yaz.