Het patroon dat ik gebruikte was M4769 van McCall's. Een Amerikaans patroon met ongelofelijk veel markeertekens om aan te duiden op de stof. Die je - als puntje bij paaltje komt - praktisch niet nodig hebt.
Soit, ik ben er geraakt. Eigenlijk ging het vrij makkelijk, alles staat netjes uitgelegd, met bijhorende tekeningen. Tot het de beurt was aan de kraag. 'k Ben er nog altijd niet goed van. Gevloekt, gezucht, gezweet... en bijna gekraakt! Na het inroepen van twee hulplijnen ben ik er uiteindelijk geraakt.
Eigenlijk had ik het kunnen weten. Toen het me in eerste instantie niet lukte, ben ik gaan zoeken op het internet. Op verschillende fora werd ik gewaarschuwd voor de gruwel van het patroon M4769. Niemand wist raad met de kraag. Iedereen vervloekte het ding, maar zo erg kon het nu toch ook weer niet zijn, dacht ik. Ondertussen weet ik beter. Ik geraakte er ook niet aan uit.
Bedoeling was om het niet bij een keer te houden, maar om verschillende exemplaren van dit kleedje te maken. Bij deze kan ik u meedelen dat dit niet het geval zal zijn. Of toch niet tot zolang ik uitgedokterd heb hoe een 'kraag met opslag' in elkaar zit. Blijkbaar is dit nog niet weggelegd voor iemand die slechts één jaar naailes gevolgd heeft en zich verder behelpt met blogtutorials, boeken en (be)vindingen op het net.
De kraag hangt eraan vast, maar is helemaal niet zoals ze zou moeten zijn. Een foto met een uitvergroting durfde ik er niet bij plaatsen, want het is toch wel wat gebricoleerd. Op het einde van de rit kon het me zelfs niet meer schelen wat of hoe. Gewoon eraan stikken en gedaan!!!
Nu, los van de kraag heb ik nog wel wat opmerkingen. Het kleedje waait te breed uit langs onderen, dus de snit mag volgens mij ook wat aangepast worden. Ter hoogte van de borst zit het wat te los en te wijd (zie je niet op de foto, maar voel ik wel). Mijn conclusie na dit naaiavontuur: nog een jaartje naailes erbij om die 'kraag met opslag' te leren én een patroon leren aanpassen op maat.
Oh ja, mijn laatste knoopsgat is ook niet wat het zijn moest. Opeens besliste mijn machine om halverwege het knoopsgat te keren en had ik een half knoopsgat i.p.v. een heel. Losmaken was al helemaal 'not done', stevig vastnaaien had de machine dan wel weer goed gedaan. Dus mocht ik er net eronder nog eentje maken.
Toch één positieve noot na de klaagzang van hierboven: ik ben wel nog altijd zot van het stofje (kocht ik hier).
