Het is in de serre zoals 's morgens en 's avonds op de E313: proppen. En het wordt er niet beter op en dat geldt ook voor de serre.
Alles wat kon gezaaid worden is gezaaid en dat heeft dan meer met plaatsgebrek dan met verlangens te maken. Zelfs in en op de zaaibak en werktafel is het dringen. Het is een groot gerief om over extra zaairuimte te kunnen beschikken in het voorjaar. Drie jaar geleden kocht ik bak en tafel tegelijk met de serre, maar ik neem aan dat iets soortgelijks ook wel zelf te maken is.
Andere jaren hing er aan elke kant van de serre een ding, nu hingen we ze aan dezelfde kant waar ze waar ze het hele jaar mogen blijven. Niet dat er in de serre veel gezaaid wordt in de tomatenmaanden, maar ik kan er wel een extra verdiep pepers en paprika's in pot op kwijt! Win win, baby's!
Twee zakken zaai- en stekgrond er in en er kon weer gezaaid worden!
Bloemen! En wanneer die verspeend worden is de zaaibak weer leeg voor pompoenen, courgettes, basilicum, kolen ed.
Tijdens onze grote opruimactie speelde ik de plastieken onderkanten van de bakken kwijt, die vervingen we vorige week met wat restjes aluminium en toen hadden we zelfs nog genoeg restjes over voor een hoop labels!
Some people have all the luck!
Niet alle groenten zaai ik voor in de bak, erwten, peultjes en bonen worden in potjes gezaaid, ze groeien zo snel en wortelen zo diep dat ze beter in een hoog potje gezaaid worden dat dan al na een paar weken gelijk zo de grond in kan.
Al die potjes staan op de werktafel die iets breder is dan de zaaitafel, anders had ik er daarvan misschien wel twee gekocht.
En dan schiet er nog maar net een klein stukje over, daar kunnen dan nog wat potjes met het een en het ander.
Van die potjes met het een en ander zijn er nog, zoveel dat we de volgende weken en maanden eigenlijk niet langer dan een dag van huis kunnen. #mmezsazsavultnogeengieter
Tweewekelijkse reeks:
#deserremetmmezsazsa
Lees ook:
De serre in het voorjaar
Ook op Instagram en Facebook
Over zaaibakken en werktafels
De serre in het voorjaar
Wat doet iemand met een moestuin als het te koud of te nat is?
De serre nog maar eens herinrichten!
Het begon met drie bedden en een terras aan de rechterkant, dan werden het twee bedden met een terras aan de rechterkant, toen verhuisde ik mijn terras naar links en toen dacht ik, mwwaaaaa drie bedden was precies toch toffer en toen deed ik dat dan maar weer.
Het was nu toch niet dat ik iets leukers te doen had.
De twee laatsten zien er op plan zo uit.
Sommigen zien gewoon een paadje door het linkse bed, anderen zien een wereld van verschil.
Tegen dat ik klaar was had ik zo'n zestien keer op elk plantje dat er stond gestapt dus ik besloot dan maar om de serre om te spitten en meteen van de nood een deugd maken door eerst een flinke dosis bentoniet en lavameel in het rond te strooien. Lavameel bevat heel wat mineralen en andere voedingstoffen wat niet alleen goed is voor de planten die er binnenkort in komen te staan maar ook voor het bodemleven. Bentoniet dat is volgens mij gewoon klei waardoor de bodemstructuur en de vochthuishouding van zandgrond verbetert waardoor voedingstoffen langer beschikbaar blijven voor planten. Dat gewoon over de grond uitstrooien zou op termijn misschien ook wel hetzelfde effect hebben, maar ja, ik was nu toch al van plan om te spitten. En ge weet wat ze van spitters zeggen. Enkel koeien en spitters veranderen nooit van gedacht.
Mijn excuses aan het bodemleven, het is de laatste keer.
Dus ja, nu zat ik daar met mijn nieuw ingerichte serre, dat werd weer een week nadenken over wat ik waar ging zetten.
Het werd dit en ondertussen is alles al bijna gezaaid. Voor de struikboontjes, zomerprei, courgette en venkel is het nog wachten op warmere maanden en de bloemkool moet ik nog uitplanten.
Het plan is het volgende, links komen al de tomaten, in het midden de komkommers en augurken en rechts de paprika's en aubergines. Die blijven eerst nog in potten tot de vorige teelten weg zijn. De courgette en boontjes die mogen weg van zodra er in de moestuin ook boontjes en courgettes zijn. Er is nl nog nooit iemand met een moestuin geweest die de volgende opmerking maakte: Te doeme, nu heb ik precies van het jaar wat weinig courgettes en boontjes. Wat ze wel zeggen is: Amai, waren er al maar courgettes en boontjes! Ha, ik heb er dan hé!
De tuinbonen en lage peultjes die mogen gewoon blijven staan wanneer ik de komkommers en augurken plant en wanneer alle peulen geoogst zijn knip in de planten in stukken en mogen ze blijven liggen als mulch. Alle peulvruchten slaan stikstof op bij de wortels en geven dat terug vrij wanneer ze verteren, daar gaan die komkommers alleen maar heel gelukkig van worden, win win! Moesten de jonge komkommerplantjes verdrongen worden en niet genoeg licht hebben dan knip ik wat plantjes weg.
Dit soort van combinatie-/tussenteelt pas ik op nog andere serregroenten toe, rond de bloemkolen zaai ik nog radijsjes want de eerste weken is er nog veel lege ruimte rond zo’n kool. En tussen twee rijen bietjes, venkel of koolrabi komt een rijtje spinazie, koriander of raapsteel.
Een van dees komen er nog zaaitafels aan de ramen en daar wordt dan nog veel meer in voorgezaaid; uien, bloemen, boontjes, courgettes ... Voorlopig heb ik enkel erwten, peulen en struikbonen voorgezaaid in de serre en zomerprei, pepers, selder, ananaskers en aubergines binnen.
In de meeste gevallen kan een serre veel efficiënter gebruikt worden, vooral als je je tot nu enkel beperkte tot de typische zomerteelten zoals tomaten, paprika’s en komkommers. Teelten sneller op elkaar laten volgen is niet alleen goed om je opbrengst te vergroten, het houdt je grond ook in betere conditie. Al die fijne blaadjes en plantjes hebben water nodig en dat water spoelt de zouten weg die zich in de afgelopen zomer gevormd hebben door het tekort aan water. Met één à twee emmers water per week per vierkante meter voorkom je verzilting van de serregrond. Dat is al een probleem minder.
Wat kan je dan nog allemaal zaaien?
Er zijn twee dingen waar je mee rekening moet houden. De levensduur van een groente en de vruchtwisseling. Waar in april of mei de tomaten komen, daar kunnen nu enkel snelgroeiende gewassen zoals spinazie, mosterd, rucola, radijsjes, … Maar op bedden waar pas later groenten uitgeplant worden daar kan heel wat meer, erwtjes, tuinbonen, bietjes, wortels …
Net zoals in de moestuin moet je ook in de serre rekening houden met de vruchtwisseling, jaar na jaar dezelfde groenten op dezelfde plaats telen kan tot verschillende problemen leiden. Toevallig zijn nu net tomaten, paprika’s en komkommers daar minder vatbaar voor, maar kolen, peulen, aardappels en wortels zet je beter maar om de 3-5 jaar op dezelfde plaats. Steek wat tijd in een goed plan en schuif elk jaar de teelten één bed op. Hou ook je notities bij in een moestuinagenda, dan kan het bijna niet meer fout gaan.
En wat zou al deze uitleg voor u nu betekenen zonder lijstje waar jij ook mee aan de slag kan?
Ah zie, voila, hier is het al!
Een waarschuwing: Lees voor je zaait eerst de achterkant van het zaadzakje, er is vroege en late prei, wortelen, bloemkool enz. Voor struikboontjes is het nu nog veel te vroeg, maar tuinbonen en erwten kunnen al wel gezaaid worden.
In de volle grond
De snelle groeiers > kort aanwezig > ideaal voor op de tomatenbedden of als tussenteelt
Tuinkers, spinazie, raapsteel, mosterd, rucola, sla(mengsels), radijs, koriander, kervel, dille, groenbemesters
De trage groeiers > lang aanwezig > blijven tot de zomer in de serre, daarna paprika, peper, aubergine, meloen of nateelten
Erwten, peulen, tuinboon, struikboon, raapjes, koolrabi, paksoi, Chinese kool, bloemkool, venkel, bietjes, wortel, peterselie, lente-ui, aardbei, knoflook, courgette, aardappelen.
In grote potten, bakken en zakken > Hier blijft alles in tot je het oogst
Sla(mengsels), radijs, lente-ui, sjalot (voor het groen), erwtenscheuten, peterselie, wortelen, bietjes, aardappelen, aardbei
Voorzaaien in bakken en potjes om later (te verplanten en) buiten uit te planten
Erwten, peulen, tuinboon, boontjes, Chinese kool, paksoi, koolrabi, alle grote kolen, courgette, pompoen, mais, asperges, artisjok, venkel, bietjes, Nieuw-Zeelandse spinazie, sla, zuring, basilicum, zomerpostelein, bloemen, dahlia
Binnen voorzaaien, later verspenen/verplanten en verhuizen naar de serre
Zomerprei, (knol)selder, paprika, peper, aubergine, tomaat, meloen, komkommer, augurk, basilicum
Zo!
En nu dat terras aanpakken!
De efficiënte moestuinier: Wat met al dat zaad?
Ergens in de garage, tussen een hoge kast met dingen en een machien dat ik nog nooit heb zien weten te gebruiken staat een kastje van 40 op 40 cm en 1 meter hoog. In het kastje twee plankjes met daarop vijf van deze wijnkistjes. Persoonlijk leeggedronken.
In die kistjes zit mijn hele moestuin. In eentje alle peulen: tuinbonen, peultjes, erwtjes, struikbonen en stokbonen. In een ander alle pompoen-, courgette- en komkommerzaad. In nog een ander alle bloemen. Ge snapt het wel, zo dus vijf bakjes vol.
Dat lijkt nu misschien wat triestig voor dat zaad, maar toevallig zijn koud, donker en droog de ideale omstandigheden om zaad te bewaren.
Ik ben daar zo maniakaal in dat ik probeer om de tijd dat het zaad uit zijn beschermde omgeving moet, te beperken. Doelgericht stap ik op de dagen dat ik zaai naar het kastje, haal het juiste kistje eruit, schuif het deksel eraf en heb dan nog maximum vier seconden nodig om het zakje te zoeken. Want dat zaad zit natuurlijk alfabetisch gerangschikt. Weinig dat Marie Kondo dáár op aan zou te merken hebben.
Die kistjes gaan al wat jaren mee, in 2013 breidde ik niet alleen mijn moestuin, maar ook mijn zadencollectie uit. Dit bakje werd deze collectie. En niet alleen de manier waarop ik mijn zaad opberg veranderde doorheen de jaren, ook de organisatie er omtrent werd wat aangepast. Deze met de hand ingevulde fiches werden excelbestanden die ik afprintte en in mijn moestuinagenda plakte.
Elk jaar pas ik de excelfile aan en print ik de laatste versie af.
Nu vraagt ge u misschien af waarom? Terecht (ik hou van kritische geesten)! Maar dit is wel echt geweldig efficiënt, mensen! In plaats van elke keer je wil zaaien al uw zaad overhoop te moeten gooien ga ik door mijn fichekes.
Eind januari. Wat kan er al gezaaid worden? Ha, nog geen bonen!
Dat wist ik nu eigenlijk wel van buiten, maar januari is dan ook geen moeilijke maand wat bonen betreft.
Omdat stilstaan achteruit gaan is deed ik er dit jaar nog een schepje bovenop. Als ik die fiches al zo geweldig handig vond, hoe gelukkig zou ik dan wel niet worden van een echt boekje! Een boekje met alleen mijn zaad. Geweldig.
Ziet ne keer.
Geluk in een boekske.
Bijna tachtig pagina's zaaiplezier.
En omdat dat ook nog niet genoeg was voorzag ik voor elk zakje zaad ook nog eens wat plaats voor de raskenmerken, hier staan de dingen die ik altijd vergeet en dan moet gaan opzoeken. Maar er is ook plaats voor wat notities, is deze pompoen/ui wel of niet lang houdbaar. Wat is de lekkerste sla, is deze biet goed bestand tegen de vorst of niet, enz.
En omdat een lijstjesmaniak niks is zonder inhoudsopgave, voorzag ik daar ook ruimte voor.
Ik weet het, het is overdreven.
Maar wel leuk!
En handig!
Ge wilt dat nu ook hé?
Dat kan geregeld worden!
Het enige dat je moet doen is jouw boekje hier downloaden, recto-verso afprinten en op de een of andere manier binden. Ik deed dat met naald en draad. Maar als uw naaimachien nog op tafel staat zou ik dat ook zo durven doen. Ge ziet maar, ge kunt nu niet verwachten dat ik al uw problemen oplos.
Het boekje dat ik voor jullie voorzag heeft 10 invulpagina's, meer kunnen er natuurlijk altijd afgeprint worden.
Hebt ge uw boekje afgeprint en ingevuld, deel het dan ter inspiratie voor de andere moestuinmaniakken met de #zsazsadenlijst. Oh ja, dat gaat tof zijn!
Zijt ge nog niet uitgeprint dan heb ik nog de volgende dingen voor u!
Groentefiches
Moestuinkalender
Zaadzakjes
Etiketten
Hebt ge goesting gekregen om uw moestuin vanaf nu nog efficiënter aan te pakken dan is dit weekend in de Ardennen misschien iets voor u en blijf hier ook vooral volgen, volgende week ben ik er weer met mijn boekske
Dan ga ik u iets vertellen over hoe ik al mijn bedden zo efficiënt mogelijk plan!
Adios moestuinamigo's!
De serre in september, over neusrot en groene tomaten
Only two things money can’t buy.
That’s true love and homegrown tomatoes.
– John Denver –
Dit gezegd zijnde heb ik nog nooit zo’n slecht tomatenjaar gehad.
Ik leek wel problemen ipv tomaten te kweken. Nu heb ik hier en daar wel eens een tomatenprobleem gelijk neusrot bv, maar dit jaar waren er absurd weinig gezonde tomaten. Na uitvoerig overleg met mijn moestuinvriend Angelo kan ik alleen maar besluiten dat de problemen dit jaar veroorzaakt werden door te lui tuinieren in combinatie met een te arme (zand)grond.
Te is ook nooit goed.
Andere jaren kwam er altijd een hoop compost en gesteentemeel kijken bij het planten van de tomaten, maar dit jaar verliep alles wat anders door de herinrichting van de moestuin.
In mei verhuisde de serre naar een stuk grond waar nog niet eerder op getuinierd werd en ipv eerst deftig te bemesten en/of bekalken, stopte ik meteen de tomatenplanten in de grond, gooide daar wat varkensdrollen tussen en werkte het geheel af met een dikke mulchlaag. Buiten verschrompelen zal er waarschijnlijk met die drollen niet veel gebeurd zijn aangezien het niet regent in een serre.
Wel geen onkruid gezien.
Over een probleem praktiseren en een mogelijke oplossing weten zijn twee, daarom laat ik in het kort een grondstaal analyseren. Een grote stap dichter bij een succesvol tomatenjaar.
U volgt toch ook?!
Omdat ik het dus zo ongeveer wel gehad heb met die tomaten ben ik al stilletjes afscheid aan het nemen. Dat is trouwens niet zo’n radicaal idee want tomaten rijpen nu veel trager dan in de maanden met warmere temperaturen en langer licht. Andere jaren wil ik ook altijd de laatste tomaten laten afrijpen waardoor de opbrengst in de serre achteraf gezien bijna stil ligt tussen eind september en ergens in november. De serre zou dan veel productiever kunnen zijn met heel wat interessante teelten. Daar vertel ik u volgende week graag meer over wanneer de tomatenplanten definitief het pand verlaten hebben.
Ik wou nu ook niet te bruusk afscheid nemen van de planten dus terwijl de laatste roze (en gele) vruchten nog de kans krijgen om volledig te kleuren plukte ik vorige week alle onrijpe tomaten om te verwerken. Elk jaar ben ik dat wel even van plan, dit jaar is het de eerste keer dat ik het ook effectief deed. En hoe! Salsa, confituur, gefermenteerd, zoet-zuur, relish, … Samen met een vriendin testte ik alle recepten die al jaren op onze to-dolijst staan.
Ik postte enthousiast foto’s op Instagram en Facebook en werd vervolgens de hele avond en volgende dag bestookt met artikels over Het Gevaar Van De Groene Tomaat. Hoofdpijn, buikpijn, maaglast, koorts, slaperigheid en lusteloosheid zouden ons deel zijn. Nu lig ik zelden wakker van zo’n dingen omdat ik (als drinker en ex-roker) het principe “met mate kunt ge het meeste wel verdragen” moet huldigen, maar ik wil nu ook niet half tuinierend Vlaanderen en Nederland met lusteloosheid opzadelen. Het is al zo erg.
Dus, er zaten maar drie dingen op…
Stap één: Google!
Zoals altijd kom je dan steeds bij dezelfde cijfers uit die door iedereen voor waar overgenomen worden. Het bleek om dit stukje tekst te gaan:
“Een onrijpe tomaat bevat solanine. Deze hittebestendige giftige stof wordt terug gevonden in alle leden van de nachtschadefamilie (solanum) waaronder zich ook de aardappels bevinden. 25 milligram van deze stof is genoeg om iemand ziek te maken, hoofd-, buik- en maagpijn kunnen optreden alsook problemen met het zicht. 400 milligram kan dodelijk zijn. De hoeveelheid solanine is afhankelijk van het ras, in sommige rassen wordt tot 32 milligram per 100 gram gemeten”
De conclusie van de schrijver was dan ook als volgt “Groene tomaten zijn dus niet zo gevaarlijk. Om er van te sterven moet je al vele kilo’s eten.”
Ik in mijn eigen gelijk: “Oh zie, wat overdrijven mensen toch altijd, vele kilo’s, wie eet er nu vele kilo’s groene tomaten?” Gevolgd door: “Ik ga toch even uitrekenen hoeveel kilo’s dat dan zijn want dan kan ik dat antwoorden om dat gezaag gelijk in de kiem te smoren.”
Dus: 400 mg: 32 mg =12,5 mg x 100 om er kg van te maken= 1,25 kg.
Zes keer nageteld… nog altijd 1,25 kg.
Toink.
Dus 1,25 kg groene tomaten is voldoende om iemand den hoek om te helpen.
Tamelijk giftig denk ik dan. Zeker omdat solanine niet verdwijnt bij verhitting. Ik kan me wel voorstellen dat wanneer je wat Fried Green Tomatoes met een slaatje met groene tomaten en wat chutney naar binnen werkt je toch al -mits grote honger- aan de helft zit.
Aan de andere kant van de tafel knikte iemand naar mijn potje fermenterende tomaten “Die gaan we dus niet opeten!”
Stap twee: Het gezond verstand
Ik kon dat toch maar moeilijk geloven. Hoe kunnen mensen nu al decenialang salsa’s, chutneys en fried green tomatoes eten van een gevaarlijke plant zonder bovenmatig veel verdachte overlijdens? In Spanje zouden partjes groene (onrijpe) tomaten geregeld onderdeel van een salade zijn en in Cornersmith is het zelfs een gerecht op de kaart.
Een maand geleden zaten er gedurende een paar weken konijnen en kwartels in onze serre en geregeld sneuvelde er wel eens wat tomatenbladeren, maar nooit konijnen of kwartels (enfin, das gelogen, maar die kwartel sneuvelde van iets anders).
Hoe zit dat nu met die giftigheid? Ooit maakte ik een canneloni met tomatensaus, ricotta en de bladeren van bernagie en kwam achteraf op Wikipedia uit bij De Mogelijk kankerverwekkende Eigenschappen van Bernagie.
Zou het niet gewoon altijd wel iets zijn?
Planten bevatten zoveel verschillende stoffen en elk daarvan heeft zoveel verschillende effecten op ons lichaam dat het wel allemaal zal meevallen zolang je een beetje je gezond verstand gebruikt?
Toch?
Stap drie: De Bioloog raadplegen
Enfin, er zat niks anders op dan over te gaan op plan C: De Bioloog raadplegen! Koen hielp mij ook al onduidelijkheden op te lossen met het moestuinboek en was nu ook heerlijk helder.
In tomaten zit geen solanine, dat zit in aardappelen, in tomaten zit een andere alkaloïde nl. tomatine, dat zit vooral in de stengel en bladeren en in veel kleinere mate ook in de vruchten. Het is veel minder giftig dan solanine, volgens de Toxic Plants of North America ligt de toxische dosis tomatine rond een halve kilo tomatenbladeren, dan ben je overigens niet dood, maar heb je maaglast. Tomatine is dus eigenlijk even toxisch als een halve kilo sjoekes. En dat indachtig ligt de toxische dosis Leonidaspralines voor mij rond de vier stuks, want ongeveer neerkomt op 60 gram.
Trouwens … (rode) kerstomaatjes bevatten veel meer tomatine dan gewone tomaten, van 500 tot 5000 milligram per kilo, wat er op neer komt dat volgens bovenstaande cijfers een handje kerstomaten een dodelijk wapen zou kunnen zijn.
Dus wat ons tot het volgende besluit leidt: Het eten van groene tomaten of tomatenbladeren passeert zonder problemen!
Amen.
Hij stuurde ook nog dit artikel uit de NY-Times door dat de wetenschapsjournalist Harold McGee 10 jaar geleden al publiceerde. McGee vond het zo’n zonde om niks te doen met de zeer aromatische bladeren van de tomatenplanten in zijn tuin dat hij op onderzoek ging, hij komt terecht bij studies van Dr. Friedman die al meer dan 20 jaar de effecten van solanine en tomatine bestudeert. Die beweert dat tomatine “een relatief goedaardige alkaloïde” is met zelfs gunstige effecten voor de mens.
Tomatine wordt niet opgenomen door het lichaam maar de alkaloïde bindt zich aan cholesterol in het spijsverteringsstelsel om vervolgens samen uitgescheiden te worden. Zo verlaagt het in het lichaam het niveau van het ongunstige LDL-cholesterolgehalte. Er wordt ook melding gemaakt van de positieve effecten op het immuunsysteem en het remmende effect op de groei van menselijke kankercellen.
Dat is nog eens iets anders dan buikpijn en slapeloosheid, niet waar?
Over mijn nulpunt
Gisteren bereikte ik mijn nulpunt.
Dat klinkt misschien niet zo aantrekkelijk, maar dat is het wel. Mijn nulpunt is het punt waarop ik in de moestuin niet meer achter de feiten aanhol. Al het onkruid is uitgetrokken of weggeschoffeld, alles is gezaaid of geplant en in het ideale geval ligt er ook overal een laagje mulch. Het nulpunt duurt gemiddeld anderhalve dag en wordt maar zelden bereikt.
In het voorjaar lijkt het altijd wel even de goeie richting uit te gaan, maar dan moet je ineens ongeveer alles tegelijk zaaien en wanneer dat achter de rug is hebben melde en paardenbloem de race met elkaar én vooral jou aangevat en dan volgt er een lange, donkere groene periode die duurt tot ergens in de zomermaanden (wanneer het heel droog is tenminste, dan weigeren zelfs nieuwe onkruidzaden te kiemen). Ga je op vakantie, dan verschuift alles, dan komt er zelden een nulpunt voor de eerste pompoenen geoogst worden.
Maar hey, kijk eens, nog geen eens midden september en wie zit er hier van haar nulpunt te genieten?
Eindelijk tijd voor iets anders, laat ik nog eens wat tegen jullie te praten.
Opruimen heb ik dit jaar al genoeg gedaan.
Ik zal beginnen met op jullie vragen te antwoorden. Voor degene die het nog niet weten, sinds de zomer ga ik geregeld compleet loos met Instastories, daar dacht ik een paar weken geleden al een nulpunt bereikt te hebben. Want, nog zoiets, een nulpunt ervaar je enkel wanneer het er is, de keren dat je het denkt te zien aankomen zijn de keren dat je er eigenlijk het verst af staat.
Dus vandaag vragenronde, volgende keer een rondleiding en vanaf dan neem ik je mee op mijn queeste om zoveel mogelijk groenten uit de moestuin te halen, het volledige jaar rond.
Start! Volg de rode paraplu!
Hoe groot is die moestuin van jou eigenlijk?
De volledige moestuin is zo'n 30 op 50 meter, maar dat staat niet vol groenten natuurlijk. Een heel deel wordt ingenomen door de paadjes en voor de serre komt er nog een terrasje. Aan drie van de vier zijdes is er een brede boord met (bijen)bloemen en smeerwortel (ook een bijenbloem, maar kom).
Ik heb ook een exact antwoord, de een- en tweejarige groenten (de standaardmoestuingroenten) staan op 390 m2 en de vaste groenten kregen 143 m2, de serre is 34m2 groot.
Hoeveel tijd besteed je er aan per dag?
Ik schat anderhalf uur per dag, van maart tot september. Werken en oogsten. Volgend jaar dan tenminste, dit jaar heb ik er (door de aanleg) bijna gewoond. En geen seconde tegen mijn goesting.
Hoe hou je alles onkruidvrij?
Ik mulch zoveel mogelijk, zo goed als alle blote aarde bedek ik met organisch materiaal. Ik gebruik vanalles, van grasmaaisel van de buren over onkruiden (zonder zaad) en stalmest tot speciaal geteelde planten zoals smeerwortel.
Kunnen we hem bezoeken?
Ja, graag! Tenminste binnenkort wanneer er eindelijk gras op de paadjes staat!
Hoe hou je het onkruid van je paadjes?
Door zeer geregeld te schoffelen. En dan bedoel ik zéér geregeld, gelijk in elke drie dagen ofzo.
Ik kon nu niet anders (maar daarom deed ik het nog niet) omdat het veel te droog was om gras te zaaien.
Ik heb nog even overwogen om het bij de aarden paadjes te houden, lekker ouderwets, maar dat zou teveel onderhoud vergen. Het gras dat van de graspaadjes komt kan ik gebruiken als mulch én (wat iedereen zich afvraagt) hoe we de kanten gaan proper houden dat weten we nog niet. Als er een machien voor bestaat, dan komt het al zeker goed.
Wat deed jij tegen de droogte, ben je er in geslaagd om je tuin deze zomer te laten overleven en wat heb je in deze droge tijd wel kunnen oogsten?
Ik deed helemaal niks tegen de droogte, of toch bijna niks. Enkel de plantjes die net voor de droogte geplant werden en de tomaten heb ik één keer water gegeven. Er is dus bijgevolg zo goed als niks gekiemd wat gezaaid werd, maar er is ook amper iets doodgegaan.
Wat doe je met de opbrengst van de tuin?
Opeten! En het teveel (courgettes, sla en snijbiet) geven we aan de varkens en kalkoenen, maar dat was altijd al de bedoeling.
Heb je soms teveel van iets?
Omdat we proberen om een jaar rond groenten uit de moestuin te eten wordt er ook veel ruimte ingenomen door wintergroenten of groenten die ingekuild kunnen worden. Spruiten, prei, bietjes, pastinaken, broccoli, bloemkool, …
Moest alles vol wortelen, sla en courgettes staan dan zouden we waarschijnlijk wel een probleem hebben, de varkens dan weer niet.
Zijn jullie op groentevlak volledig zelfvoorzienend.
Dit jaar nog niet helemaal, maar dat is zeker de bedoeling.
Probeer je echt alles te gebruiken?
Ja! Zeer weinig afhaalmaaltijden hier. Heel plezante uitdaging!
Hoe verwerk je al dat lekkers?
Dit jaar is dat er wat overgeschoten (maar we hebben wel heel het huis opgeruimd!), maar volgend jaar ga ik mij volledig geven. De voorraad passata is wel aangevuld!
Heb je voldoende aardappelen?
Ja! Maar dat is omdat we dat maar weinig eten (omdat ik vaak te lui ben om aardappels te rooien).
Waar heb je de serre gehaald?
Ze hebben die gebracht! De serre komt van bij ACD en ik ben er al drie jaar helemaal verliefd op!
Wat is je favoriete hoekje?
Hier <3 <3 <3
Waar kan ik een moestuinserre vinden voor op het terras?
Zeker hier!
Vanwaar heb jij al je kennis over je moestuin?
Mijn beide grootvaders hadden een hele grote moestuin én mijn beide grootmoeders konden geweldig koken. Beste basis ooit. Maar voor de rest lees ik er veel over en bezoek ik al jaren heel veel moestuinen en vang ik zo hier en daar vanalles op. De moestuingoeroe van Velt krijgt ook geregeld een telefoon of mail van mij en ik val ook geregeld Angelo Dorny lastig.
Wat zijn die mooie roodroze bloemen op de achtergrond?
Cosmos of cosmea! Ze zaaien zichzelf jaar na jaar uit, ik moet ze al jaren niet meer zaaien, juist uittrekken op de plaatsen waar ze in de weg staan.
Welke bloemen staan er in je moestuin, zijn er ook eetbare?
Op een of twee na enkel eetbare bloemen. Maar er zijn dan ook veel meer bloemen eetbaar dan dat je zou denken, ik schreef er hier een blogpost over.
Kweek je veel fruit?
Neen! Deze zomer waren er enkel aardbeien, maar in het najaar komen de bessen en fruitboompjes er aan!
