No blir ikke dagan mørkar

Hurra for solsnudagen!

Det er lysast der lyset kjem fra
No blir ikke dagan mørkar’.
No vende sola på ny,
og sende stråla med håp over oss
som sitt bak gardina i ly.
Dem drømme om sol over landet,
eit bål som skal knitre, og gi
varmen tilbake til kropp og sjel,
det er håp, sjøl i svartaste tid.

For det er lysast der lyset kjem frå,
sjølv om mykje stenger ei tid.
Varmen skal stige i kroppan igjen,
mørkret skal snart ta fri.

No blir ikke dagan mørkar’.
Lyset skal komma te oss.
Som bål skal vi knitre i mørketid,
Dem iskalde vindan te tross.
For folk kan gi lys gjennom mørkret,
og folk kan gi ly og rom.
Hjertan dem banke og nevan slit,
det er varme det handle om.

For det er lysast der lyset kjem frå,
sjøl om mykje stenger ei tid.
Varmen skal stige i kroppan igjen,
mørkret skal snart ta fri.

 Tekst: Hans Anton Grønskag