Waarom de bladeren in de herfst geel worden...

Vanmorgen weer eens kletsnat op school aan gekomen..
Het is nu zeker, ook ik koop een regenbroek, want die cape is leuk, maar je wordt toch wel nat.
En als ik iets Niet wil, is een natte spijkerbroek...
Maar de natste regenbui krijgt mij niet stuk vandaag, want ik heb een baan..
Wisten jullie het al, ik heb een BAAN...
Straks even met het CWI bellen, waar ik maar 1 x ben geweest, om te melden dat ik niet meer langs kom..

Hieronder een mooi herfstverhaal, om in de stemming te blijven, en we kunnen er toch niet meer omheen..
Het is HERFST...

Een herfstverhaal over gele, rode en bruine vallende blaadjes.

Heel lang geleden, toen de aarde nog niet zo lang bestond en de bomen altijd groen waren, ging een man op weg naar het noorden.
De middagzon scheen op zijn rug en hij trok over bergen en rivieren, door bossen en woestijnen, tot hij in een prachtig sprookjesland kwam.

Het was ongelooflijk, daar kwam de zon maar een heel klein stukje boven de horizon en ging hij heel vroeg weer onder, maar onder zijn stralen werd de wereld in allerlei kleuren gezet.
De bomen hadden de meeste kleuren.
Ze waren niet altijd groen, zoals bij hem thuis in het zuiden, nee, ze schitterden in verschillende kleuren geel, rood en bruin.
In de verte staken de bergen er boven uit, die blauw waren met toppen wit van de sneeuw.

Toen de man na enige tijd terugging naar het zuiden en aan de mensen uit zijn dorp vertelde wat hij gezien had, wilde niemand hem geloven.

"Dat is een sprookje," zeiden ze tegen hem en ze lachten hem uit.
"De bomen zijn toch nooit geel, rood en bruin."


"En toch is het waar.
Ik heb het met mijn eigen ogen gezien," zei de man.
"Als jullie me niet geloven, ga dan zelf kijken." Maar de dorpsbewoners waren gemeen, en zeiden: "Als je wilt dat wij je geloven, ga dan zelf nog een keer en neem dan een tak van zo'n rode, gele en bruine boom mee."

"Dat zal ik doen," zei de man en hij ging opnieuw de lange weg naar het noorden.

Er was een hele tijd voorbijgegaan, en de man was nog altijd niet terug. De mensen waren hem al bijna vergeten.
Maar op een dag werden ze aan hem herinnerd.
In het dorp kwam een prachtige gekleurde vogel aanvliegen die in zijn snavel een tak met gele, rode en bruine kleuren had.
De vogel wierp de tak in een boom en op hetzelfde ogenblik werd de boom helemaal geel, rood en bruin.

De gekleurde vogel was de man die naar het noorden was gegaan.
Toen de mensen allemaal kwamen kijken, krijste hij, alsof hij hen uitlachte en hij vloog weg.
Maar de tak met de herfstbladeren liet hij liggen.
Vanaf die tijd verloren de bomen in de herfst gele, rode en bruine blaadjes..