O dziewczynie, której drugie imię to "Tajemnica" - "Córka dymu i kości" Laini Taylor

Wiem, że powinnam zamieścić tę recenzję wcześniej, ale dopiero teraz mam na tyle dużą wenę, że z mojej pisaniny wyszło coś sensownego ;) Na Córkę dymu i kości miałam ochotę od dawna - pochwały nagromadzone na okładce zrobiły swoje. Poza tym to właśnie książka Laini Taylor zajęła drugie miejsce w styczniowej ankiecie, a obietnice zobowiązują.

Karou od zawsze wyróżniała się z tłumu - miała dziwne tatuaże na dłoniach, a jej włosy raziły oczy intensywnie niebieską barwą. Ponadto jej szkicowniki pełne dziwacznych, lecz zarazem pięknych potworów robiły furorę wśród jej znajomych ze szkoły plastycznej w Pradze. Jednak choć wszyscy sądzą, że fantastyczne rysunki to dowód na olbrzymią wyobraźnię siedemnastolatki, a włosy koloru nieba to zasługa dobrej farby, to wcale tak nie jest - Karou prowadzi podwójne życie: jedno w czeskiej Pradze, gdzie uczy się i mieszka, a drugie w sklepie Brimstone'a, nazywanego też Dealerem marzeń, który wychował ją i dla którego podróżuje po całym świecie, żeby zdobywać... zęby, choć tak naprawdę nie wie, do czego są mu potrzebne. W pewnym momencie zaczynają krążyć plotki o niezwykle pięknych ludziach, którzy wypalają ślady na drzwiach sklepów Brimstone'a na całym świecie... gołą ręką. Gdy wszystkie drzwi zostają naznaczone, Brimstone, Issa, Yasri i Kismish (czyli jedyna rodzina głównej bohaterki) rozpływają się w powietrzu, a Karou zostaje sama. No, może nie całkiem sama, ponieważ dziewczynę zaczyna poszukiwać pewien anioł, który próbował zabić ją w Maroku. Między Akivą (bo tak brzmi imię anioła) a Karou rodzi się uczucie, a tylko on zna odpowiedź na pytanie, dlaczego siedemnastolatka czuje się tak pusta w środku, jakby czegoś w niej brakowało...

Są trzy typy książek: takie, które czytasz, bo po prostu musisz dowiedzieć się, co będzie dalej; takie, w których właściwie obojętne Ci jest, jak potoczą się wydarzenia i w końcu takie, które ogromnie Cię nudzą i którymi masz ochotę rzucić o ścianę. Spokojnie, Córka dymu i kości nie zalicza się do tej ostatniej kategorii, tylko do drugiej - owszem, czytało się miło, ale nie wciągnęłam się w życie Karou i Akivy na tyle, żeby na przykład stracić poczucie czasu, nie nauczyć się na sprawdzian czy zarwać noc. Pod tym względem spodziewałam się czegoś o wiele lepszego - akcji pędzącej galopem, książki, od której nie mogłabym się oderwać.

Teraz z jednej strony chcę Taylor pochwalić, a z drugiej zbesztać. Oklaski należą się pisarce za to, jak wykreowała postać Karou - dziewczyna na pewno zostanie w mojej pamięci na długo, głównie dlatego, że uwielbiam ten typ ekscentrycznej artystki, która ma zawsze pod ręką swój szkicownik i jest gotowa do rysowania, a w dodatku ubiera się bardzo oryginalnie. Siedemnastolatka ma też ciekawy charakter - jest niezłomna, uparta i wie, czego chce, ale o tym poczytaliście co nieco przy okazji ostatniego Książkowego Zodiaku. Karou była świetna, ale za to Akivy nie polubiłam - wydawał mi się chłodny i zdystansowany, a w dodatku za bardzo tajemniczy - tak długo zatajał przed Karou prawdę o jej tożsamości, że zaczęłam wręcz podejrzewać, że może jest jej zaginionym bratem albo rodzicem (nie, nie przesadzam)...

Na pewno mogę też powiedzieć, że Laini Taylor pisze bardzo różnorodnym językiem - raz jest piękny, kwiecisty, pełen metafor i epitetów (...dachy miały kolor strażackiej czerwieni. Gotyckie wieże trwały w gotowości, by wziąć na siebie ciała upadłych aniołów -> s.32), ale to cudowne wrażenie psują na przykład zdania typu: Jedynym zagrożeniem było to, że śmierdzą jej stopy (s.203). Taki niewyrównany poziom językowy momentami bardzo rzucał się w oczy - zupełnie jakby książkę pisały dwie różne osoby.

Świat wykreowany przez pisarkę zasługuje na pochwałę - chimery, niezwykła atmosfera czeskiej Pragi, Maroko, sklep Brimstone'a... Miejsca naprawdę były opisane świetne i widać było, że autorka bardzo długo nad nimi myślała. Jednak o ile bohaterowie i miejsce akcji były dopracowane, o tyle jej tempo i język powieści bardzo psuły to wrażenie - na tyle, że nie mam ochoty na kolejny tom, choć z jednej strony dręczy mnie pytanie - A może on nie okaże się tak wielkim rozczarowaniem?

Ocena: 5/10

Książka bierze udział w wyzwaniach: Paranormal Romance, Z półki 2014, Book Lovers, Urban fantasy 2014, Serie na starcie 2014, Rekord 2014, Czytam Fantastykę.