In't nieuw

Waaaw, wat een zalig zonnetje!! Je krijgt er volop zin van om terug buiten te komen, om wat in de tuin te werken, om te gaan fietsen, of ... om terug te gaan naaien. :-) Het geeft terug een vonkje energie, iets waar het me de laatste maanden serieus aan ontbrak. Vrijdag besliste ik eens een dagje voor mezelf te nemen. Behalve de wetenschap dat ik daar enorm deugd van gehad heb en dat wat regelmatiger zou moeten doen, leverde het ook een astronautenpyama voor onze Jasper op, een bijna exacte kopie van degene die ik een paar weken ervoor voor grote broer afgewerkt had. Gedachten op nul en naaien maar ;-) Ik kreeg er zo de goesting mee terug dat ik zaterdag ineens verder zette met een nieuw ensemble voor ons Lieselotje.

Niet dat ik de laatste tijd niets meer deed: ik maakte in de naailes dit jaar al een bloes en een T-shirt voor mezelf, en daarbuiten voor het eerst iets voor mijn ventje (de kaptrui voor mannen uit LMV) en een berenkaptrui voor de oudste zoon. Nu was het dus de beurt aan de jongste zoon en de dochter.
Het voelde vooral ook goed te merken dat ik na 5 jaar naailes eindelijk voldoende ervaring blijk opgedaan te hebben om het aan te durven mijn eigen ding te doen met een patroontje.

Hier een korte blik op de bijna identieke astronautenpyama's voor de jongens. De ene was al wat wakkerder dan de andere, of moet ik zeggen: de ene had al wat meer zin in een fotoshoot dan de andere :-) Ik weet het, 't zijn zomerpyama's, niet echt het seizoen ervoor, maar ja, als ze't in hun kop hebben, hebben ze't niet in hun gat...

Voor Lieselot maakte ik dit broekje uit de laatste Ottobre. Ik kocht het stofje oorspronkelijk voor een van de jongens, met het idee er een kaptrui van te maken. Ik was er toen nog van overtuigd dat de print leeuwtjes voorstelden (jullie ook?). Uiteindelijk vond ik het kleur toch geschikter voor meisjes en bovendien stelde ik nu ook vast dat de manen eigenlijk geen manen waren, maar dat het om beertjes met een kroontje ging binnen een bloemachtige print.

Een leuk modelletje om te maken!

Het broekje voor Lieselot

Om een of andere reden heb ik altijd de neiging naar een stofje met een print te grijpen. Dit keer deed ik dat eens bewust niet. Omdat ik geen bijpassend kleur in de stoffenkast had, maakte ik het volledig in het geel, maar daardoor komen de raglanmouwtjes wel iets minder goed uit. Uit een restje berenstof knipte ik een beertje en maakte hieruit een applicatie voor het T-shirtje: perfect als T-shirtje alleen te dragen, maar ideaal in combinatie met het broekje.

Het bijpassend raglan T-shirtje: het patroontje voorziet een iets langere achterkant.

 Samen geeft dat dit ensemble'tje

En blij dat ze er mee is :-)

Stof: Gele tricot van stoffenspektakel, berenstof (geen idee meer)
Patroon: Ottobre Lente 1/2016 (Diagonal tricotbroekje en Skogsdjur raglan shirtje) - maat 80
Voor de pyama's: "Pyama Party" van Hilde Leysen (Maat 104 en 116)
Tijd: een avond per stuk

Mini-blogmeet inspireert

Een hele tijd terug kreeg ik van Sandra via Facebook plots een uitnodiging voor een mini-blogmeet bij Sister Bean in Mechelen. Ik volgde haar blog al eventjes, maar was toch heel aangenaam verrast, des te meer omdat ik de laatste tijd wel wat minder actief ben op mijn blog (kindjes en fulltime werken, ik moet het niet verder uitleggen, denk ik...). Ik kende wel enkele van de blogs van de andere genodigden, maar behalve Anneleen, een van de vriendinnen van ons naailes-kliekske, kende ik er eigenlijk niemand persoonlijk. Lang heb ik getwijfeld of ik wel of niet zou gaan, maar in de laatste week voor de grote dag, zag ik op Facebook zoveel mensen afhaken, dat ik dacht, kom, we gaan er gewoon voor.
Toen we op de Vismarkt aankwamen, schoot onmiddellijk de gedachte door mijn hoofd "Oooh jeee, ze zitten buiten... Ben ik even blij dat ik mijn winterjas aan heb!"

Gelukkig was er warme chocomelk! Met marshmallows en maltesers, stel je voor! Lekker zoet!
Zie eens hoe iedereen aan't glunderen is, blij als een klein kind :-)

Je ziet het niet, maar ons Anneleentje was er ook bij hoor! En ze had haar nieuwste rokje aan ;-)

Na een uurtje of twee kletsen, trokken we met bevroren teentjes richting Stitch & Co, waar ik nog 2 hele leuke stofjes scoorde! Eentje voor mij en eentje die de kindjes zelf kunnen inkleuren...

En ja, zo'n mini-blogmeet, dat inspireerde me weer helemaal om me de volgende dag eindelijk nog eens achter de naaimachine te zetten. Onder algemeen gesupporter van mijn man, maakte ik op een goed uurtje een nieuw broekje voor Lieselot (en meteen erna begon ik zelfs nog aan een groter project). Ik deed weer wat van gerecykleer: de blauwe boordjes knipte ik uit de col van een Kringwinkel-coltrui...

Dank u, Eva, voor het leuke Amigurumi olifantje!!

Verslagjes van de mini-blogmeet vind je alvast ook op de blogs van Sandra en Cindy. Op hun blogs vind je ook de lijst van deelnemers. Ga zeker ook daar eens langs!

Stof: vosjes (herinner me niet exact meer hoe het in mijn stoffenvoorraad beland is... als je het niet altijd meer blogt he...;-)) en een oude coltrui (blauwe boorden)
Patroon: Ottobre Herfst 4/2014 (Straight Stripes)
Tijd: 1u 

Van trui naar pyamabroek

Mijn laatste projectje van de recykleerveertiendaagse was er een snelle. Slechts 10 minuutjes werk.

Ik nam er een trui bij die ik al een hele tijd terug in de kringloopwinkel meegebracht had met de bedoeling er een pyama voor Willem mee te maken. Om te passen liet ik Willem even in het nekgat stappen en zijn 2 benen in de mouwen steken. Het zat niet in mijn oorspronkelijk plan, maar nu bleek dat de oorspronkelijk boordband aan de nek perfect rond zijn buik paste, dus wou ik die ook zo behouden. De broek werd daardoor wel zo'n 10 cm langer, maar door de boordband onderaan de pijpen, valt het toch niet over zijn voeten. Het is er eentje op de groei dus. :-)
Ik stak de ene mouw in de andere, knipte die eraf en lockte de tussenbeennaad dicht.

Met de rest van de stof maak ik ooit wel nog eens een pyamavestje voor erbij, maar dat zal niet voor meteen zijn, want nu liggen er nog een aantal andere projecten op me te wachten.
Tussen de recyklagewerkjes door werden ook nog 2 projectjes afgewerkt met nieuwe stofjes (het bloggen erover bewaarde ik liever voor na de recykleerveertiendaagse), eentje is er halfweg en een vierde is gestart. En intussen kreeg ik ook een leuke bestelling binnen voor een kerstkleedje. Drukke tijden dus hier, want ook mijn voorraad kaarsen voor de kerstmarkt van de creche moet nog stevig aangevuld worden! En dat allemaal naast mijn fulltime job. Af en toe heeft een mens ook een beetje rust nodig en die ga ik nu nemen :-)

Van damesbroek naar kleuterbroek

Deze broek is een broek met herinneringen, in die zin dat ze deel uitmaakte van ons huwelijkscadeau van mijn broer en schoonzus. Het was een op het zitvlak versleten broek van mijn schoonzus waar een tekstje bij zat over "wie de broek draagt" en waar wat centjes in de zakken verstopt zaten... :-)

De broek lag sindsdien aan de kant, maar Willem had er nu dringend een paar nieuwe nodig, in een kleinere versie weliswaar, dus daar zouden we dan nu ook voor zorgen. Een kleine versie van deze broek.

Hoe ging ik te werk?

- Ik wou zoveel mogelijk van de originele broek behouden (dat bespaart mij nu eenmaal heel wat werk): de zakken en de zijnaden, maar anderzijds ook de sluiting van de broek en de boordband bovenaan. Die twee tegelijkertijd uit 1 stuk knippen, dat was onmogelijk, dus tornde ik voorzichtjes de boordband met de knopen los. Die zou ik wat inkorten achteraan en terug voor het nieuwe broekje gebruiken.

- Ik ondernam een poging om het patroon van een goed passend broekje over te nemen (ja, ik weet het, eentje met vlekken :-)). Daartoe keerde ik het broekje binnenstebuiten, legde de benen netjes op elkaar, zodat je het hele stuk kunt zien (volgens de tutorial van "Dana made it"), en tekende het patroon over met 1 cm naadwaarde bij gerekend. Hetzelfde deed ik voor het achterpand op het achterpand van de originele broek.
Zoals je ziet, legde ik het broekje wat hoger (de boord zou er immers terug aangezet worden). Ik hield er rekening mee dat er onderaan elastieken inzaten en tekende dus wat breder, zodat de broekspijpen mooi breed uitvallen. Hetzelfde deed ik bovenaan: ik rekte de boord wat uit om dezelfde afmetingen te hebben, met het idee dat ik daar evenveel stof nodig had. Stom natuurlijk. Die elastiek bovenaan zit daarin omdat het broekje mooi zou passen. Breder maken zorgt er dus voor dat het broekje achteraf gewoon van zijn billen afvalt (veel te breed natuurlijk!), dus ja, ik heb het achteraf nog terug mogen verkleinen :-s
Dus, 1 tip: gebruik nooit een broek met elastieken om het patroon van over te nemen.

- Het patroontje werd uitgeknipt en dit is wat er nog van de originele broek over blijft :-) Nog meer dan genoeg dus om er later nog iets mee aan te vangen...

- Daarna werden de broekspijpen dichtgestikt. Het voordeel van het patroontje tegen de buitennaden te knippen, is natuurlijk dat er daar al weer wat werk bespaard is.

- Om de twee broekspijpen aan elkaar vast te maken, werden ze recht-op-recht in elkaar geschoven en zo in een vloeiende beweging dicht gestikt. Laat aan de voorkant nog een klein stukje open, zodat het broekje toch een klein beetje verder kan opengemaakt worden dan enkel de boordband.
 

- De boordband werd achteraan ingekort en terug aan het broekje vastgezet.

- Daarna nog de zomen afwerken en het broekje is klaar. Ik maakte de zomen extra breed, zodat ik ze eventueel later nog een stukje kan uitlaten en het broekje nog lang gedragen kan worden.

 En zo is een damesbroek dus getransformeerd in een kleuterbroek :-)

Pilotenmuts

Zaterdag was't couponnekesverkoop bij Ki&Ko in Hoegaarden. Het stond al zo lang op mijn verlanglijstje om daar eens naartoe te gaan en dit was dus de ideale gelegenheid. Het was de eerste keer dat ik er binnenkwam. Wat een leuke winkel! En al die mooie stofjes die naar me stonden te lonken "neem mij, neem mij". Je kunt dus wel gaan denken dat ik niet alleen met couponnekes naar huis kwam ;-)

Maar toch bijna, zoals je ziet (al diegene met een briefje erop, waren coupons). Ik heb er alleen nog twee stofjes bij gekocht voor een pilotenmuts voor Willem (rode gabardine en grijze hoogpolige fleece), naar het patroontje uit "Stof voor durf-het-zelvers". Ik heb ze in blogland nog niet veel zien passeren, de pilotenmutsen, maar misschien komt dat nog, met de winter die eraan komt... Willems muts van vorig jaar was veel te klein geworden, dus het was een absolute noodzaak!

In tegenstelling tot wat meestal gebeurt als ik nieuwe stofjes heb, zijn ze dit keer niet blijven liggen als "ooit"-projectje, maar ben ik er meteen in gevlogen! Met dit als resultaat:

De hoogpolige fleece pluist enorm, dus meteen omstikken is echt wel aan te raden. Daarvoor hadden ze me in de winkel al meteen gewaarschuwd. Ik had ook even een probleem met een van de merktekentjes op het patroontje waardoor het bovenaan helemaal niet mooi uitkwam, dus even moeten lostornen en het daarna maar op mijn manier gedaan en nu komen de stukken bovenaan helemaal mooi samen.

Willem was er meteen dol op. Hij is dan ook lekker zacht en warm! Zondag was het prachtig weer om te gaan wandelen. De ideale gelegenheid dus om een paar "aan"-fotootjes te trekken.

Zo, nu zijn de twee broertjes helemaal assorti wat hun hoofddeksel betreft.

Tijdens de wandeling had Willem trouwens ook het matrozenbroekje aan dat ik eerder al maakte, maar met de laarsjes en zijn jasje is daar niet veel van te zien. Daarom nog even een "binnen"-foto (hem laten poseren is nog niet altijd makkelijk).

En het Loic hemdje? Tja, ik kan het niet helpen, maar ik vind de stof precies toch iets te meisjesachtig. Ik ben niet meteen geneigd om het hem veel te laten dragen... Spijtig :-(

UFO oktober

Ziek zijn heeft zo zijn voordelen... Tijd om wat blogschade in te halen en tijd voor wat UFO's. Toen ik Edje's berichtje over UFO's en ander rondvliegend gespuis las, kon ik me er zo goed in herkennen. Ik kan het niet ontkennen: ik ben een lijstjesfreak. Dus ik vond het een geweldig idee van haar om
1) elke maand een onafgewerkt project af te werken en erover te bloggen (en ik ga hier voor mezelf onder verstaan dat ik een project van de lijst kan schrappen die al heeeeeeel lang op mijn todo-lijst staat, ongeacht of ik er al aan begonnen was of niet),
2) elke maand een stofje te gebruiken die hier al heel lang in de stoffenbakken ligt (ik heb iets meer dan 6 grote IKEA-bakken vol stof die liggen te wachten om gebruikt te worden)
3) elke maand iets te recykleren (2 van die 6 bakken zitten namelijk vol met oude kledij waar ik iets nieuws uit wil maken en die wil ik dus nu gaan gebruiken)
4) elke maand een verstelwerkje te doen

Voor puntje 4 heb ik intussen echt wel mijn best gedaan. Zowat alle verstelwerkjes heb ik afgewerkt (*trots op mezelf*) en ik kan je zeggen: er waren er bij die al bij al maar 5 minuten werk waren, maar wel al een paar jaar in de hersteldoos lagen.
Alleen een doos vol kousen met gaten ligt nu nog te wachten om gestopt te worden ;-) Dat heb ik nu wijselijk maar even laten liggen, want da's niet mijn favoriete werkje.

Soit, tijd voor mijn UFO voor de maand oktober (puntjes 1-2-3 ineens gecombineerd).

In mei dit jaar startte Marte van Compagnie M. een sewalong voor haar Charles Pants. Vijf weken kregen we de tijd om samen dit matrozenbroekje in elkaar te knutselen. Te doen, toch? Aangezien ik zelf kort daarvoor het patroontje aangevraagd had, meldde ik me vol enthousiasme aan voor de Sew Along. Ik printte het patroontje uit, samen met de handleiding, koos alvast mijn stofjes en toen ... bleef ik om een of andere reden haken. Ik had het patroontje en de handleiding meegenomen naar de naailes om tussendoor aan te werken, maar toen kon ik nergens vinden voor welke leeftijd welke lijnen waren, dus kon ik er die avond niet aan werken. En toen kwam er vanalles tussen, je kent dat wel. Op het einde was ik al helemaal achter op schema en zag ik het niet meer zitten om nog snel-snel alles af te werken voor de "contest". Dus ja, het bleef liggen... In plaats van 5 weken heb ik er 5 maand over gedaan, maar nu is hij af!

Ik gebruikte een oude jeans van mij, die door het vele fietsen nogal versleten was en waar een stevige scheur in zat. Omdat de voorpanden van de jeans niet breed genoeg waren voor de achterpanden van het broekje, moest ik alles enkel knippen. Rechts zie je wat er nog van de jeans overblijft. Zeker nog genoeg voor een aantal kleinere projectjes dus :-)

Voor de zakken en de zomen gebruikte ik een stofje die hier al een hele tijd in de kast lag en die eerder al gebruikt werd voor een knuffelgirafje. Om het contrast tussen het donkerblauw en zwart wat groter te maken, zette ik er een witte paspel aan. De enige geschikte knopen die ik op voorraad had, waren deze donkere zwarte knopen. Witte knopen waren misschien beter geweest, bedenk ik nu achteraf, maar misschien was het dan meer meisjesachtig geweest?

En voila, ziehier het eindresultaat: de Charles Pants voor onze Willem (versie 3 jaar).

Een ideaal broekje voor jongens, lijkt me. Ze hoeven niet eens hun broekje meer uit te doen om te plassen. Gewoon, hups, flapje naar beneden :-) en door de twee kleine drukknopjes bovenaan zakt hun broek hierbij niet af. Hoewel volgens Marte het broekje ook voor meisjes kan gemaakt worden, zie ik voor hen weinig nut aan de openende voorflap :-)

De achterkant bevat een verstelbare elastiek. Omdat ik geen elastiek met knoopsgaten had liggen, heb ik zelf maar een aantal knoopsgaten op een brede elastiek gemaakt. Misschien iets minder netjes, maar dit zie je toch niet achter het gesloten rugbeleg.

Vanavond nog eens passen en dan kan hij het misschien morgen al aandoen om naar school te gaan!