Zalig Pasen!

Grote bedrijvigheid in de Paasbranche: in de Noordelijke landen krijgen de paashazenteams hun laatste instructies. De kerkklokken uit de Zuiderse landen hebben inmiddels Rome verlaten, zwaar beladen met chocolade-eieren. Volgens het ANP zullen ze morgen (Paaszondag) rond 6.39 u in onze contreien arriveren.
Klokken of paashazen - de eierdopjes staan hier klaar om de eieren te ontvangen. Met dank aan de ANWB, Eigen Huis en de ASN-bank voor het mooie security papier aan de binnenkant van hun enveloppen - prachtig origamipapier! En met dank aan deze tutorial. 

 Zalig Pasen iedereen!!

Popje-zonder-naam is een beetje zenuwachtig

Popje-zonder-naam is een beetje zenuwachtig. Zenuwachtig voor morgen en voor haar toekomst.
Vandaag was nog een gewone dag waarom Popje-zonder-naam gewoon naar school ging. Ze zong, maakte sommen en kleurde met de potloodjes uit haar rode boekentas.

Na school ving ze kleurige vissen en stopte die in haar emmertje. Daarna speelde ze met haar oranje bal in een zee van roze bloemblaadjes.

Ze ging vroeg slapen. Eerst ruimde ze haar kleren en spulletjes netjes op.

 Ze sloot het geheime luik,

 legde er een matrasje op

 en een zacht hoofdkussentje met een lief gehaakt randje.

In haar onderbroek kroop ze met haar knuffeltje - Beertje-zonder-naam - in bed,

 lekker warm onder een dekentje

 met een zachte voering.

Deurtje dicht en laat het zandmannetje nu maar komen. Met zo'n makkelijke magnetische sluiting zal dat vast wel lukken.

Maar nu ligt Popje-zonder-naam toch nog even te tobben: morgen is het de Grote Dag dat ze naar haar nieuwe moeder vertrekt: de jarige Elena. Dan krijgt ze eindelijk een Echte Naam, hoopt ze. Om een goede indruk te maken, trekt ze morgen haar feestjurk aan, een jurk met toverballetjes - net als de jurk van haar nieuwe mamma.

En in haar mandje zit lekkere fruit voor de jarige. Natuurlijk neemt ze haar knuffeltje mee zodat ze niet helemaal alleen is bij de nieuwe mamma in het nieuwe huis.

Nu ik er goed over nadenk, ben ik eigenlijk de overgrootmoeder van Popje-zonder-naam. Maar als maker toch ook een beetje de 'biologische' moeder. Beetje gek eigenlijk: hoe kan je nu de moeder zijn van het kind van je kleinkind???
Nu hoop ik maar dat het nieuwe moedertje een beetje lief zal zijn voor Popje-zonder-naam en haar niet achteloos onder in een speelgoedmand laat verpieteren. Ik heb Popje-zonder-naam alvast gerustgesteld en gezegd dat ze altijd weer bij mij terecht kan ...
[Voor Popje-zonder-naam en haar attributen heb ik - met grote vrijheid (zoals een gewoon hoofd in plaats van een waterhoofd) - gebruik gemaakt van het boek van Isabelle Kessedjian]

Het meisje met de meeste taart

Welk vierjarig meisje wil nu niet het meisje zijn met de meeste taart? Een Elena wil dat zeker wel. Zoals ze het meisje wil zijn met de meeste legoblokjes, de meeste treintjes, de meeste uitgeknipte paaseitjes, de meeste kleurpotloden (ja, ook met dat ene rode potlood dat broertje Matti nog aarzelend in zijn handjes houdt).
En dus maakte ik een Ik-wil-het-meisje-met-de-meeste-taart-zijn-jurk voor haar verjaardag volgende week. Het meisje moest een prinses zijn en het rokje een tutuutje. Het prinsesje vond ik op Internet – met wat computergegoochel en transferpapier werd het plaatje precies hoe ik het wilde.

Het jurkje groeide organisch – zonder patroon. Een T-shirt van de Hema, een lapje rode stof uit de la, een stuk oude vitrage, wat lintjes.
In het tutuutje wilde ik toverballetjes verstoppen zoals ik bij haar zag. Dus toen ik op een handwerkmarkt bakjes vol kleurige, Nepalese viltballetjes zag, wilde ik best het vrouwtje-met-de-meeste-viltballetjes zijn.
Puur toeval overigens dat de balletjes en de stof zo goed bij elkaar passen ...

Denk je niet dat je met zo’n jurkje dansend door het leven gaat? Zeker als je rokje zwiert en kleurige balletjes pirouettes maken.
(PS: de foto's zijn niet van superieure kwaliteit, ik maakte ze snel met mijn i-phone 's morgens om 7 u bij het licht van de ochtendzon voor ik naar mijn werk vertrok).