Zalige Moederkesdag!

Beetje zoet plaatje ...
Voor alle zoete moedertjes: Zalige Moederkesdag!
(Het lijkt nu wel of dit een Goede-Wensen-Blog wordt!)
Nagekomen bericht:
Zij mailde mij dat ze dezelfde kaart op haar moederdagblog had gezet en de tekst vertaald had voor haar moeder. Dus: als je de tekst in het Nederlands wil lezen klik dan door naar hier.

Voor alles is er een eerste keer

Voor alles is er een eerste keer. Morgen is het de eerste keer dat het kleine mannetje Mathias zijn stad-aan-zee verlaat. En naar de diepe binnenlanden reist om Pasen te vieren in het huis van zijn opa & oma - mijnheer & mevrouw l'Heure Bleue, om precies te zijn. Het kleine mannetje, nog net geen maand oud, weet natuurlijk niet wat Pasen is. Maar voor Elena, zijn zusje, is het de eerste keer dat ze paaseieren gaat zoeken. En zonder mandje kan je natuurlijk geen eieren rapen - dat weet iedereen!
Bijvoorbeeld in het Last-minute-Osternkörbchen van Revoluzza. (Neem dat last minute maar met een korreltje zout. Sub specie aeternitatis - in het licht van de eeuwigheid - duurde het misschien niet lang maar in mensentijd zeer zeker wel.)
Het Paasmandje is eigenlijk niet moeilijk te maken, het heeft een heel eenvoudig 'grondplan'.

Maar de tijd - en het plezier - kruipt in de details:

De gehaakte bloemetjes kocht ik bij Baars & vd Kerkhof Passementen en de gehaakte paddenstoeltjes bij Xenos. Zouden ze ergens in een grote fabriekshal door Chinese meisjes gehaakt zijn?

Vandaag was het ook de eerste keer dat Elena ons belde. Ze wilde wel zeker zijn dat er chocolade eitjes bij opa en oma zouden zijn. Ik hoop dus maar dat ik de Stofdoekpaashazen niet teveel heb afgeschrikt en ze morgen - zoals ik hen heb opgedragen - in alle hoeken en gaten van de tuin Callebaut-eieren verstoppen ...

Zalig Pasen iedereen!

Rozenkussentje 1 - de basis

Nee, ik was vandaag niet melig door het aanhoudende grauwe weer - 'het weer van alle mensen' zoals Gerard Reve dat noemde.  Pas toen ik de 'ingrediënten' voor de Coussinet Roses, het rozenkussentje van Facile Cécile, netjes had geschikt, bleek een gek gezichtje mij aan te staren. Nou ja, ik heb het toeval een heel klein beetje geholpen ...
Dit heb je nodig voor de eerste twee stappen, de basis voor het kussentje: een lapje stof, watten voor de vulling, coton perlé nr. 5, een pen of potlood en een schaar.
En een computer natuurlijk om naar de zeer aanschouwelijke filmpjes te kijken. De uitleg is weliswaar in het Frans maar de gebarentaal is universeel en zeer begrijpelijk. Kijk maar:
Filmpje 1 [KLIK] toont hoe je het kussentje zelf maakt en de rand borduurt;
Filmpje 2 [KLIK] toont hoe je het kussentje vorm geeft en het borduren van de roosjes voorbereidt.
Ik heb de basis van mijn rozenkussentje al klaar.

De volgende fase, het borduren van de roosjes zal wel wat moeilijker zijn. Wordt vervolgd ...
(Wie nieuwsgierig is, kan alvast naar de resultaten van anderen zien op de collaboratieve blog Je brode on line facile.)

Het eiland van nimfen en zeemeerminnen

 De vissers op ons Geheim Eiland kijken niet op van nimfen die opduiken uit de golven

of van een aangespoelde zeemeermin die zich - verrukt over de versierde Piaggio Ape - door haar moeder in allerlei verleidelijke poses laat fotograferen.

Was zij het die haar halssnoer achteloos in de branding liet rondslingeren?

Ik veronderstel dat zeeschuim de kralen van een zeemeerminnenhalssnoer verbindt. Maar bij ons mensenkinderen lukt dat niet. Ik wil ook zo'n zeeglas-lavasteen-halssnoer, de 'kralen' heb ik al verzameld. Nu nog gaatjes boren. Iemand ervaring met een dremel?

Eén zeemeermin is met mij mee naar huis gereisd.

 Zij vleide zich terwijl ik in de zon zat te borduren aanvallig op mijn lap alsof ze wist dat het de 'mermaid sampler' van Birds of a Feather was.

Maar hoe komt ze nu de Hollandse winter door?

Het leven, tja het leven ... {Levensboekje - slot}

Wat een heerlijk gevoel als weer iets afgewerkt is. Zeker als je met een vaag idee begin, dit idee beetje bij beetje groeit in je hoofd en je handen het stap voor stap omzetten in een resultaat.
Op de foto boven de voorpagina, geborduurd op een tekening van Rob Ryan.

Voor de kader gebruikte ik een goedkope ketting (zogenaamd met edelstenen?!) van Bijou Brigitte.
En dit zijn de volgende pagina's:

Een klein detail:

En tot slot de laatste pagina - ook met een tekening van Rob Ryan.

In het tasje het gedicht Lebensregel van Goethe:

Lebensregel
Willst du dir ein hübsch Leben zimmern,
Mußt dich um's Vergangne nicht bekümmern;
Das Wenigste muß dich verdrießen;
Mußt stets die Gegenwart genießen,
Besonders keinen Menschen hassen
Und die Zukunft Gott überlassen.

Als je met een levensboekje bezig bent, ga je automatisch ook nadenken over het leven & streven van mensen. Over de dromen en verlangens die je hebt als je jong bent en over de dromen en verlangens die je hebt als je ouder bent. Wat is er gerealiseerd en waar ben je blij om, waar heb je spijt van? Welke brandende wensen zijn er nog? Mijn schoonzus heeft heel veel gereisd maar in november, na haar zestigste verjaardag, zal ze eindelijk een vurig verlangen, een trektocht door Nepal, waarmaken. (Daarom natuurlijk de gebedsvlaggetjes om het boekje af te werken). De film Cherry Blossoms, door haar op rondreis gestuurd, vertelt over het onvervulde verlangen naar Japan van een oudere Duitse huisvrouw. Ik probeer te bedenken wat voor mij nog absoluut nodig zou zijn om mijn leven geslaagd te noemen. Zo gauw vind ik niets. Is dat saai? Ik ben benieuwd of jullie iets kunnen noemen ...

De prins op het witte paard - {levensboekje 2}

Er zijn inmiddels al 4 pagina's klaar van het levensboekje. Nog 4 te gaan. Liefst was ik de hele dag bezig met het uitzoeken en printen van plaatjes (zie de tutorial in de rechterkolom) en het borduren van kleine details. Maar er blijkt nog zoiets te zijn als 'echt' werk dat de aandacht vraagt ...

De uitdaging is om enkel restjes uit mijn (eindeloze!!) voorraden te gebruiken. Zoals zoetwaterpareltjes,

lintjes, kraaltjes, een restje 'wereldkaartstof' van het bruiloftboekje voor mijn Verre Zoon of een stukje gordijnstof.

De illustratie voor de bladzijde over 'de prins op het witte paard' is van Anna Silivonchik.

Ik vond het (in mijn naïviteit?) een leuk ontwerp maar meneer 'l heure bleue maakte er rare opmerkingen bij ;). Honi soit qui mal y pense - schande over wie er slecht van denkt. Toch?

Geboren uit zonnegloren - {levensboekje 1}

Een mens moet zijn/haar zegeningen tellen. Zo prijs ik mij gelukkig met mijn schoonzus M. Ik heb al heel wat schoonzussen zien komen & gaan - zo gaat dat tegenwoordig nietwaar ;) - maar M is al meer dan 25 jaar een lieve en gastvrije steunpilaar in de familie. Je zou het niet zeggen, ze ziet er nog ondeugend jong uit, maar in oktober wordt ze (tot haar eigen ontzetting) zestig jaar. Ik vind dat ze een bijzonder cadeau verdient en ben dit weekend begonnen aan een stoffen mixed-media-'levensboekje'.
M is een zeemeisje, voor de pagina over haar geboorte gebruikte ik de beginregels van Iris, een gedicht van Jacques Perk. De inspiratie voor de geborduurde Geboorte van Venus van Botticelli vond ik hier.
'k Ben blij met mijn zelfbordurend Berninaatje, hoewel ik mijn kop er wel moet bijhouden bij het programmeren van de letters. En dat is niet zo eenvoudig want maandag ben ik op mijn kop gevallen. Mijn kin heeft alle kleuren van de regenboog maar toch vooral dezelfde kleur als mijn levensboekje ...

Regenboog boven Utrecht - 4 september 2011

Een Klaartje! Point de croix-alfabet

Kijk: eindelijk weer eens een Klaartje, een handwerk dat ik in een mistig verleden begon en dat nu eindelijk volwaardig kan meespelen in de wereld van Afgewerkte Zaken. Ik moest echt in de diepe kelders van blogland graven om te vinden wanneer deze borduurtas eigenlijk klaar had moeten zijn. Jazeker, er was een precieze datum, tijd en locatie bepaald en wel: 20 januari 2007, klokslag 12.00 u, Polman's Huis, Utrecht. Dan begon namelijk de ABC-meeting, het orgelpunt van het ABC-project van Berthi. Ik was toen nog enkel een bloglezer en geen blogschrijver. Het was mijn eerste - en onvergetelijke!!! - lijfelijke ontmoeting met echte blogdames. Een wereld die openging en het begin van mooie blogvriendschappen ...
Ik had voor mijn aabeeceetje gekozen voor een ontwerp van La Pochette à Ouvrage - Marquoir van Un point, c'est tout geborduurd met prachtig verlopende DMC 115. Op 19 januari 's avonds had ik nog tot laat zitten doorwerken aan het laatste onderdeel: het naaldenboekje. Rond middernacht bleek dat ik het verkeerde linnen had gebruikt voor de binnenkant zodat ik het boekje niet in elkaar kon naaien. Haast en spoed zijn zelden goed ...
De ABC-blogdames misten het naaldenboekje uiteraard niet. Na de ABC-meeting was de Schwung uit mijn ABC-inspanningen en verdween het naaldenboekje naar de uithoeken van mijn brein. Tot 8 februari, Hari Kuyo-dag (dit is een zeer goed gedocumenteerd borduurproject!) toen ik om Zuster Naald te eren het naaldenboekje eindelijk afwerkte ...
En - tata - hier het resultaat!
De een beetje geopende borduurtas:

De helemaal geopende borduurtas:

Bovenste stuk met schaarkussentje en naaldenboekje en vakjes voor kleine borduurhulpjes.

Middenstuk - dicht:

Middenstuk - open, met vak voor borduurpatroon:

Zijstuk rechts met vakjes voor borduurgarenkaartjes:

Zijstuk links:

Onderstuk met een doorzichtig vak voor borduurwerk en borduurring en met ringetjes voor borduurzijde:

Het blauwe borduurwerk in de tas is ook in een mistig verleden begonnen. Dat moet maar gauw een Klaartje worden, vind je niet? (Zeg ja!)
De geborduurde maartspreuk is actueel: Soleil de mars donne rhumes tenaces: de zon van maart geeft een hardnekkige verkoudheid. Oftwel, pas op voor de maartzon. Je bent gewaarschuwd!

De draad van het verhaal

Boekenweek! Tijd voor boeken in de schijnwerpers. Met aandacht niet alleen voor de inhoud, maar ook voor de vorm en niet alleen voor Nederlandstalige literatuur maar ook voor Wereldliteratuur. Bijvoorbeeld voor Les Chants de Maldoror, Honderd jaar eenzaamheid, Howards End, Cyrano de Bergerac en Lolita. Hoogtepunten uit de Wereldliteratuur die nu iets extra met elkaar gemeen hebben: de boekenomslagen werden geborduurd door de Franse kunstenaar Olympia Le-Tan en zijn als handtassen te koop. Dus, ben je een beetje boekenliefhebber en heb je zo'n slordige 1000 euro te veel? Koop dan een tas met de oorspronkelijk omslag van Moby Dick tot in het kleinste detail nageborduurd.

Natalie Portman had kennelijk genoeg geld om Lolita te dragen bij de premiere van Black Swan.

Persoonlijk zou ik bereid zijn de Farewell My Lovely-tas voor Khadaffi te kopen als het zou helpen hem meteen te laten vertrekken en zo een bloedbad in Benghazi te vermijden ...

Puntjes op de 'i'

In september 2009 begon ik eraan, in de eerste week van 2011 heb ik de puntjes op de 'i' gezet. 't Is te zeggen, ik heb de 'I' geborduurd als laatste motief van de Grand Marquoir van Isabelle Haccourt Vautier - magnifique ouvrage de 33 000 points de croix, maar dan zonder de puntjes.
Wel een beetje moeilijk om afscheid te nemen van deze trouwe gezel. Ik borduurde eraan in huis

en buiten, bij het zachte gezoem van bijtjes

 In de lente terwijl de vlindertjes hun vleugeltjes lieten trillen in de eerste voorjaarszon.

I

In de zomer onder een zoet geurende rozenstruik ...

En ik borduurde verder terwijl de druiven aan onze druivelaar diepblauw kleurden.

Het einde kwam in zicht toen Rudolf the red nosed reindeer zich voorbereidde op zijn lange tocht ...

En de laatste steekjes borduurde ik terwijl een (grote!) kerstboom in ons huis stond mooi te wezen.

De vele klosjes borduurgaren mogen nu opgeruimd worden.

Het doosje mag toe, wachtend op een nieuwe borduuravontuur ...