பாப்பின்ஸ்

அவளது கன்னத்தையும் எனது கன்னத்தையும் வருடிவிட்டு "ஸ்மூத்தா இருக்கீங்கம்மா' என்பாள்.
பின், என்னையும், 'ரஃபா ஸ்மூத்தா பாரு' என்று பார்க்கச் சொல்லுவாள். நானும் வருடி விட்டு
'ஸ்மூத்தா இருக்கே' என்பேன்.

'நான் உங்களுக்கு மட்டும் தான் ஸ்மூத்தா இருப்பேன்மா, வர்ஷினிக்கு ஸ்மூத்தாவே இருக்க மாட்டேன்'

நீ எப்படி இருந்தாலும் எனக்கு பிடிக்கும் பப்பு! :-)




பப்பு சொன்ன உடனே அவளுக்கு அதை செய்துவிட்டாலோ அல்லது கொடுத்துவிட்டாலோ
என் கால்களை கட்டிக்கொண்டு சொல்வாள்.

'அம்மா, நீங்க குட்'மா' (குண்டு'மா என்று மாற்றி படிப்பவர்களுக்கு கருடபுராணத்தின் படி எண்ணெய் சட்டிதான்!)

எனக்குள் இருந்த கசடுகள் அந்த நிமிடத்தில் உதிர்ந்து போயின!

அகஆழின் பதிவிலிருக்கும் முரண் பற்றிய கவிதையும் அந்த தருணத்திற்கு நெருக்கமானவையே!




'வெரிகுட் பப்பு, பெட்டை ஈரமா ஆக்கவே இல்ல, நீ ராத்திரி எழுப்பினே இல்ல பாத்ரூம் போறதுக்கு' - என்பேன் காலையில்.

வர்ஷினி?

இதுதான் மில்லியன் டாலர் கொஸ்டின்.

'குட்' என்று சொல்லிவிட்டால் பப்புவுக்குள் துளிர் விட்டிருக்கும் பொறாமை கை வழியே நீளும். கண்கள் வழியே நீரைக் கொட்டும். வர்ஷினி 'பேட்' என்று சொல்லிவிட்டால் அவ்வளவுதான் - தொலைந்தீர்கள். பப்புவுக்குள் இருக்கும் வர்ஷினியின் தோழி வெகுண்டெழுவாள்.

'வர்ஷினியும் உன்னை மாதிரியேதானாம்' என்பது எனது பதிலாக இருந்தது.

'குட்'டா பேடா சொல்லு 'என்று ஆரம்பித்ததிலிருந்து எனது நிலைமை கவலைக்கிடமாக இருக்கிறது!