Recht Op Recht maat 104

Recht op Recht is mijn eerste kledingstuk wat ik op de naaimachine gemaakt heb! Wegens zwaar tijdgebrek ging het maken van dit project in etappes.

En hoewel ik normaal gesproken heel erg van recht houd en ook heel nauwkeurig RECHT werk bij het scrappen, heb ik daar bij het werken met stof wat meer moeite mee. Daarom besloot ik al meteen om de patroondelen eens op ruitjespatroonpapier te tekenen:

Het tekenen en knippen van de patroondelen verliep zeer vlot. Dat beloofde veel goeds!

Maar toen...stap 1.....de mouwen maken. Het was nog net geen abracadabra, maar laat ik het maar houden op gebrek aan inzicht en gebrek aan ervaring. Maar met een beetje hulp van bereidwillige ' collega's' binnen de Facebookgroep lukte het.

De hoeken maken, stap 7 en 8, ging goed! Mede dankzij de tips die ik eerder al hier op het blog gelezen had.

Stap 12 en 13 was even heel vaak heel goed lezen en vooral heel goed naar de plaatjes kijken en voor de zekerheid nog maar een keer de Facebookgroep raadplegen, (bij het tipsy tasje vorige maand had ik immers zoveel los moeten tornen; dat wilde ik nu niet nog een keer), maar ook dat lukte.

Toen kwam ik bij stap 20 en 21....knoopsgaten maken en knopen aanzetten. Nog nooit gedaan. En omdat ik om me heen al van veel mensen hoorde dat dat een ellende is, en in het boek ook al een tip gegeven wordt hoe je het kunt omzeilen, was ik daar wel huiverig voor. Dus eerst maar eens op Youtube een filmpje bekeken en daarna op een proeflapje een probeerseltje gemaakt. Dat ging verrassend vlot. Toen dus ook maar meteen 'real life' op mijn Recht op Recht en jawel hoor... geen probleem. De ellende rondom het maken van knoopsgaten die anderen vaak beschrijven, begrijp ik dus niet :-)       

Ik koos er trouwens voor om aan elke kant slechts 1 knoop te bevestigen. Het hoofdgat was groot genoeg en ik vond het shirtje daardoor net iets vlotter eruit gaan zien.

Stap 22...mouwen bevestigen. Het staat er zo simpel. en toch heeft het me bijna twee uur puzzelen gekost voordat ik snapte hoe het nou echt moest! Gelukkig zat het niet vast maar zag ik al voordat ik de naaimachine zijn werk ging laten doen, dat de manier waarop ik bezig was nooit goed kon zijn. Dus bleef ik maar puzzelen en puzzelen. Tot dat ik 'OPEENS'  wel zag hoe het moest en toen was het zo gepiept.

Het afwerken van de ondernaad met elastiek en lint vormde geen probleem.

Onze dochter van 3 heeft het proces vaak gevolgd. Ze kwam vaak even informeren of haar shirtje al klaar was. Gelukkig was ze zeer vereerd met het eindresultaat en ook ik ben trots op mezelf dat ik wederom een missie succesvol heb volbracht.

Tipsy Tasje

Net als vorige maand, heb ik weer op de valreep het project van deze maand af. En dat terwijl ik nog wel zo tijdig begon was...

Het was een project waar ik veel van geleerd heb. Zo had ik nog nooit een rits gebruikt. En pas 1x met paspelband gewerkt. En ondanks dat het moeizaam ging allemaal, zal het niet de laatste keer zijn dat ik dit Tipsy Tasje gemaakt heb. Want nu ik weet hoe het moet, gaat het de volgende keer zeer beter. Al die dingen die fout zijn gegaan, doe ik een volgende keer echt niet meer zo fout.

Het leek vlot te gaan in het begin. Maar toen ik de onderdelen van het ritslapje vast had zitten, bleek dat ik te dicht op de rits genaaid had...aiai. Alles losgemaakt, maar dat moest met zoveel geweld, dat ik nieuwe stofjes moest knippen.

Ook vond ik het moeilijk vooraf in te zien waar alle stofjes zouden komen. Maar al met al is dat wel aardig goed gekomen.

Het werken met paspel viel me deze keer mee.
Alleen het dichtstikken van het geheel lukte niet overal even netjes. Het was af en toe best een geprop onder mijn naaimachinevoetje. (Ik gebruikte ook geen katoen maar dunne canvas; daar heeft het zeker aan gelegen).

Dochterlief van 3 jaar heeft het tasje inmiddels al ingepikt, haha. 

Nog een driehoeksverhouding

Januari nadert zijn einde en we hebben hier al veel mooie driehoeksverhoudingen voorbij zien komen. Op de valreep is ook mijn driehoeksverhouding klaar:

Vol goede moed begon ik, maar.....bij stap 1 liep ik al vast. Wat wordt er nu van me verwacht met het maken van een hulpstiksel??? Twee jaar geleden schafte ik een naaimachine aan en via deel 1 van Zo Geknipt (ik stroomde halverwege het jaar in bij de Sew Along) en met behulp van internet leerde ik naaien. Vorig jaar twee verhuizingen en een zwangerschap, dus de naaimachine niet aangeraakt. Onervaren dus...maar gelukkig zijn er binnen de Facebookgroep altijd snel mensen beschikbaar en kon ik na het antwoord op het hulpstiksel snel echt aan de slag.

En gelukkig ging alles daarna zeer soepel. Ik was wat huiverig voor het rolletje en voor het keren door het keergat, omdat ik daar al heel wat ervaringen over gelezen had. Maar ook dat ging allemaal in een keer goed! Ik heb mijn tornmesje niet hoeven gebruiken...

Het driehoekje heb ik - na alle tips van eerdere maaksters - 15x15 cm gemakt en dat bevalt me prima!

Ondanks de hapering bij stap 1 van dit project, ging de res zeer vlot en soepel. Mijn belangrijkste conclusie is toch wel: gewoon goed lezen wat er staat, vooral ook teruglezen en vooral niet nadenken. DOEN! En dan lukt het gegarandeerd! 

Recept 19 - Mandje krokantje

Ook mijn mandje-krokantje is klaar. Na het lezen van de vele wisselende ervaringen van iedereen hier op het blog, was ik reuze benieuwd hoe het mij zou vergaan. Maar ik moet zeggen: geen gekke dingen en het viel me erg mee. Ik heb "blinde" drukknoopjes (noem je die zo???) gebruikt; aan de buitenzijde zijn ze dus eigenlijk niet te zien.

Verder heb ik een beetje gesmokkeld: ik heb het keergat niet met de onzichtbare hechtsteek dichtgemaakt (heb een hekel aan keergaten dichtmaken), maar eerst netjes terug gevouwen, toen vastgespeld en vervolgens alleen doorgestikt en ik moet zeggen: zit prima dicht zo. Netjes en stevig.

Rond kussen, recept 8

Veel dubbelzijdige tassen heb ik voorbij zien komen hier, maar ook het ronde kussen stond op de agenda. Daarmee ben ik aan de slag gegaan:

Het netjes aan laten sluiten van het paspelband is goed gelukt. Het dichtmaken van het keergat is iets minder goed gelukt.

Het is gelukt: recept 17 (boekomslag)

Zoals de titel al zegt: het maken van de boekomslag (met afwijkende maat) is gelukt! Bedankt Eva Maria en Jos voor jullie tips!

Eigenlijk snapte ik vooraf niet zoveel van dit recept. Dat ligt niet aan het recept hoor, maar aan mijn gebrek aan inzicht. Uiteindelijk toch maar gewoon begonnen en proberen te doen wat er staat en kijk.....het is gewoon in één keer gelukt. Oké, er zitten (wederom) wat schoonheidsfoutjes in, maar die neem ik voor lief.

Ik zie nu alleen wel dat doordat ik niet nauwkeurig genoeg gewerkt heb, het elastiek dreigt te gaan knappen aan de onderkant net voorbij waar het vastgenaaid zit. We zullen zien hoelang het duurt.....

Hoes voor tissuedoos, recept 16

Goedemiddag allemaal, leuk dat ook ik vanaf nu mijn bijdrage kan leveren aan dit blog. Ik ben Marlieke, 31 jaar en moeder van een hele lieve dochter. Al heel wat jaren actief in blogland, maar tot nu toe eigenlijk alleen met scrapcreaties. Nog niet zo lang geleden kocht ik een naaimachine en twee weken geleden ben ik ermee aan de slag gegaan. Eigenlijk heb ik altijd een hekel gehad aan werken met naald en draad, maar oh wat heb ik nu veel plezier in naaien! Ik vind het echt geweldig. Er staan tot nu toe al 4 genaaide creaties op mijn eigen blog. Het eerste recept wat ik uit het boek "Zo geknipt" gemaakt heb, was de hoes voor de tissuedoos. Zo leuk! Dit is het resultaat:

Ik heb gebruik gemaakt van hetzelfde stofje, maar in twee kleuren.
Nadat ik het patroon had overgenomen, vond ik het lastig om het goed op mijn stof te krijgen. Ik heb daarom de maten opgemeten en m.b.v. een liniaal zelf op het stof getekend. Dat ging in dit geval makkelijk, omdat het eenvoudige vormen waren.

Na het stikken van de randjes, kwam ik erachter dat ik iets fout had gedaan: er zaten namelijk nog drie spelden in mijn stof, maar die konden er niet meer uit omdat overal alles dichtgenaaid was, oeps. Beginnersfoutje zullen we maar zeggen he.

De beschrijving voor het plaatsen van het biaisband had ik heel vaak gelezen, maar ik kreeg geen goed beeld van wat ik moest doen. Maar met wat instructies van mijn moeder (die precies de stappen uit het boek volgde en ze op mijn overbracht) is het uiteindelijk toch gelukt. Een klein schoonheidsfoutje zit er nog wel in, maar ik ben trots op het resultaat!