Merhaba arkadaşlar
uzuunn bir aradan sonra tekrar buradayım
Ankaraya gittik evimize döndük derken kuzumun günü önceden belli olan ameliyatı vardı ancak fırsat bulabildim.
Nehir uzun zamandır sürekli hastaydı sürekli hastane,doktor ve ilaç üçgenindeydik sonunda bütün hastalıklarının tek bir sebebi olduğu anlaşıldı,
geniz eti çok büyümüştü ilaçlarla küçülecek gibi değildi.Bu yüzden kulağında sıvı birikimi vardı hatta sol kulağında hafif bir duyma kaybı vardı
hem geniz eti alınacak hem kulağına tüp takılacaktı.
Bunları ona anlayabileceği şekilde anlattım tabi bana soruları vardı onları cevapladım herşey normaldi ameliyat gününe kadar
evden çıktık hastaneye gittik bir sorun yoktu ne zaman ki ameliyata hazırlamaya başladılar işte o zaman içinde tuttuğu bütün korku ve heyecanı bıraktı,resmen gözyaşları sel oldu öyle bir ağlıyordu ki benim onu sakinleştirme çabalarım,yapılan sakinleştirici bir işe yaramadı.
Bende korkuyordum ama belli etmemeye çalışıyordum böyle bir durumda sakin durmaya çalışıyordum,çalışıyordum diyorum çünkü bende titriyordum
bir anne için gerçekten zor bir süreçmiş bunu çok iyi anladım hele bir de küçük kuzusu ağlayıp,anne beni bırakma ameliyat olmak istemiyorum,diyince daha da zorlaşıyor tabi
ameliyat önlüğünü giymek istemedi giyerse ameliyata gideceğini bildiğinden binbir güçlükle giydi
korkudan sürekli ağlıyordu
ameliyata hazırlayan hemşiremiz çok iyiydi küçük bir çocuk için bu süreci elinden geldiğince kolaylaştırmaya çalıştı ona çok teşekkür ettim
damar yolu açılırken çok ağladı çok canı yandı ama bunlar olması gerkenlerdi
herşey tamamdı ameliyathanede Nehiri bekliyorlardı ama sedyeyle gitmek istemedi,ameliyathaneye hastabakıcının kucağında gitti
gözlerinde boncuk boncuk yaşlar bana çaresizlik içinde öyle bir bakıyordu ki bense ona herşeyin iyi olacağını,uyanınca yanında olacağımı,ameliyathanenin kapısında beklediğimi söylüyordum
öyle küçük ve çaresiz görünüyordu ki bu görüntüyü unutamıyorum gözlerimi her kapadığımda bu görüntü gözümün önüne geliyor.
Daha önce annemi,babamı ameliyata gönderdim,kendim ameliyata gittim ama bu en zoruydu benim için insanın kendi canından bir parçayı ameliyata göndermesi çok zormuş,çok korktum ona bir şey olacak diye.
Ameliyat 1 saat sürdü uyandırmaya aldıklarını söylediklerinde biraz rahatladım
1 saat de uyandırmadan gelmesini bekledim ve sonunda geldi küçük kuzum
odasında yatağına yatırdık ve narkozun etkisiyle derin bir uykuya daldı
bende yanında onun uyanmasını bekledim, yıllar önce Nehirin doğumundan sonra yanımdaki minicik yatakta böyle güzel uyuyan minicik bir bebekti
yıllar sonra gene uyuyordu ben onu izliyordum.
Tahmini 1 saat sonra kendine geldi çok güzel uyandı ağrısı pek yoktu ağlamadı
uyanınca,anne ben ameliyat olmadım ki sadece uyudum dedi:)
Bu ameliyat söyledikleri kadar basit bir operasyon değilmiş ama ameliyat sonrası çok rahat geçti.
Nehirin sol kulağında tüp takılmış sağ kulak zarına çizik atmışlar ve geniz eti alındı,aynı gün akşamında da evimize geldik
şimdi çok şükür iyi bikaç gün daha okula gitmeyecek çarşamba günü kontrolü var.Bizden son haberler bunlar Nehir iyileştikçe bende iyi oluyorum,umarım benzer sorunu yaşayanlar için biraz yardımcı olmuşumdur.
Hepinize sevgilerimi gönderiyorum.
