روی ماهت را از دور می‌بوسم
پای هر نامه هنوز
می‌نویسم روی ماهت را
از دور می‌بوسم
اما تو هیچ شباهتی
به ماه نداری
از سیب که بگذریم
فقط شبیه آخرین عکسی هستی
که از تو دریافت کرده‌ام
زنی نسبتن بالابلند
با چهل و اندی سال
که می‌پوشاند هر بامداد
کِرِم کم‌رنگی
خطوط ریز کنار چشمانش را
عکس پنهان‌کارت بیش از این
نم پس نمی‌دهد
و رو نمی‌کند غمی را
که پشت آرایشی ملایم
پنهان کرده‌ای
اما نگاه بی پرده‌ات به من
که سال‌ها مشق چشم‌های تو را نوشته‌ام
می‌گوید در آن سوی دنیا
و دور از دست‌های من
رسیده‌تر از سیبی شده‌ای
که حوا
به دست آدم داد.
خنده در برف
عباس صفاری
انتشارات مروارید
+ نوشته شده در جمعه بیست و چهارم اردیبهشت ۱۳۸۹ ساعت 20:37 توسط رهنورد
|