DLACZEGO KOCHAM MAJ

Ten post mógłby powstać na początku ..... ale jeśli się wcześniej nie udało to teraz jest właściwy czas.

Kochamy majowe łąki i nasze ogrody. Słońca blask rozbudza radość w sercach i oczy wydają się jakieś inne , bardziej błyszczące. 

A czy nie jest jednak tak , że i my rozkwitamy w ten szczególny czas ?

Moje spinki rozkwitają na Dominice i to ona tylko najlepiej potrafi ubrać je tak , że błyszczą i dodają uroku. Maj maluje dni kolorami i taka właśnie sceneria jest dla mnie wymarzona do naszej majowej sesji.

A oto nasza sukienka i nasza jest jak najbardziej właściwe , ponieważ uszyłam ją dla Dominiki i szyłam ja z pamięci i dla mnie największą nagrodą było to , że pasowała idealnie :-)

Hurrrra !

A tak w całości :

Nie są to wszystkie zdjęcia jakie powstały w ciągu jednego popołudnia ale na razie wystarczy ta porcja.

Chciałam Wam ogromnie podziękować tu i teraz , ponieważ trochę mnie nie było i niezbyt też często Was odwiedzałam . Teraz staram się tak nadrabiać zaległości blogowe aby być na bieżąco .

Powrót nie był łatwy ale dzięki Wam i Waszym komentarzom urosły mi skrzydła.

Czasami jest tak , że człowiek zamknie się w swojej skorupie i dłubie , dłubie i przestaje wierzyć w sens swoich działań .... dlatego cieszę się , że jesteście tak daleko a jednak na wyciągnięcie ręki :-)))

Buziaki :-*

MINĄŁ MIESIĄC

Minął i oddaliłam się od wszystkiego . Coraz bardziej zawalałam się nowymi projektami . W całym natłoku różnych spraw przybliżyłam się jednak do ludzi , znalazłam dla nich czas tak na powoli , spokojnie . Musiałam się zastanowić i obrać jakiś kierunek i wszystko zrozumiałam.
Doszłam do takich przemyśleń , że niestety nie powinnam o tym pisać . Mam nadzieję , że w końcu to , co wymyśliłam chociaż po części się uda i nie zostanę znowu z niczym. Bardzo dużo pracy i energii w to włożyłam.
Długo zabierałam się do napisania tego posta , do którego mam dużo materiału ale w tej chwili skupię się na kilku zdjęciach , które wyszły w miarę.

Umówiłyśmy się na zdjęcia w plenerze ale wiało tak okrutnie , że nie chciałam gonić później ani peruk Dominiki ani tym bardziej spinek :) dlatego zdjęcia powstały w moim ciemnym pokoju , w którym nie ma nigdy słońca :(

Nie zabieram Wam więcej czasu . Jeszcze przed świętami zamierzam się odezwać. Miłego dnia i duuuuużo słońca :D

Lecę dalej do moich zajączków :)

MAGIA WIOSENNEGO OCZEKIWANIA

Marcowa noc zbyt krótką dawała pociechę jednakże w blasku latarni jej kształty wydawały się bardziej zjawiskowe niż ludzkie . Jej wzrok spoczął na liściach świeżo utkanych przez noc , tak niepokojąco szybko , niemal podstępnie po to aby człowiek nie zauważył w jakim tempie nastąpiła przemiana.
Na rozmytym we mgle rynku stał powóz . Czarne jak smoła konie podniosły głowy i z przejmującym prychaniem obudziły woźnicę
Widok zbłąkanej istoty poruszył go ale wiedział , że jego pan nie życzył sobie innego towarzystwa czekał bowiem na innego towarzysza.
- Pozwól jej - zabrzmiał głos jakby odbity z wnętrza placu.
- Proszę , niech panienka wsiądzie
- Nie - zaszlochała dziewczyna
Wówczas jakaś siła wciągnęła ją do środka a powóz wystrzelił niemal ku górze z takim impetem ruszyły konie... Pędziły w szalonym tempie aż obraz ulic i domów zaczynał się zamazywać .....
- Kim jesteś panie ?
- Czekałem na kogoś kto nigdy więcej nie przyjdzie .....

Byliśmy stworzeni dla siebie ale rodzina nie chciała zgodzić się na ślub dlatego rzuciła się ze skał prosto w zimne brzegi oceanu.
Ja zaś co noc czekam na nią tak jak zwykle na placu kiedy ukradkiem wymykała się z domu. Mieliśmy wszystkie noce dla siebie.
Tylko woźnica znał naszą tajemnicę i razem z nami trwał w tym tajemniczym związku .

Nigdy nie zaznam spokoju zawsze będę czekał ponieważ ona nigdy się ze mną nie pożegnała i nigdy nie powiedziała , że żal zawładnie jej duszą ..... do tego stopnia , że ......
Pusty wzrok wbity w ciemność i odbijające się echem słowa : ,, do końca moich dni ,,
- Panie , ja muszę wysiąść , ja nie mogę tutaj być .....
- Wiem , zauważyłem twoje wzburzenie ale uwierz mi nie warto decydować się na takie czyny !
- Nie wiesz Panie nic , ja muszę dokończyć to , co zaczęłam  , on na mnie czeka !
- Jesteś tak bardzo do niej podobna
- Puśćcie mnie Panie , to boli !
- Nie mogę , jeszcze nie teraz , jesteś taka i ten głos ..... w twoich oczach jest tyle bólu.
Mógłbym Wam pomóc , chciałem jedynie by ktoś mnie wysłuchał , tak trudno mi dalej żyć .
Od tamtego wydarzenia nie pamiętam jak minął mi dzień. Jedyne co zawsze się dzieje to to , że jestem w powozie i czekam a później zjawia się ona i jedziemy nad urwisko .....
Niczego więcej nie pamiętam .
- To znaczy , że kiedy się ,,budzisz ,, zawsze jesteś w powozie ?
- Tak od lat.
- Panie przerażasz mnie , zaczynam się dusić , muszę wysiąść ! Natychmiast!
- Nie , musi się dopełnić !

Konie zakręciły na rozstaju dróg las zaczynał brać we władanie okolicę . Drzewa wyginały swe gałęzie ku nim a rozpacz dziewczyny rozsadzała szczelnie zamknięte drzwi powozu.
Nagle woźnica zatrzymał powóz i fala nadziei zalała serce dziewczyny.
- Jesteś wolna
Wybiegła niczym porażona szukając w mroku ścieżki. Bezzwłocznie jej zaufała tak szybko biegła na tyle na ile pozwalała jej długa , błękitna suknia.
Między gałęziami widać było prześwity więc poczuła się bezpieczniej na myśl , że juz za chwilę zobaczy zabudowania. Nic jednak takiego się nie stało bo kiedy skończyła się ścieżka skończył się grunt pod nogami i ukazała się bolesna prawda....

Czasami ludzie gadają , że w pewną marcową noc zbłąkana dusza nieszczęśliwego barona musi pomścić śmierć swojej ukochanej .
Po zmroku nikt niczego nie szuka w ciemnościach za wyjątkiem tych , których dosięgnie przeznaczenie.
Młodzieniec nigdy nie doczekał się spotkania z Panienką a dusza barona nie odzyskała spokoju.
Nie wiedział , że stał się upiorem żywiącym się śmiercią ludzi. Czekał w niewymownym napięciu a w każdej dziewczynie szukał śladów tej jedynej co noc...

Jego ukochana nie przyszła od dwudziestu lat . od dwudziestu lat spoczywała na dnie oceanu zimna jak jego zimne wody w sukni z brokatem w kolorze niebieskim jak jego głębokie wody.
Wraz z nią szlochały inne panny wciągnięte w nagły zbieg tych nieprzyjemnych zdarzeń. Były właśnie w tym nieodpowiednim czasie i miejscu co też przypłaciły życiem.
Czasami ich płacz słychać i błaganie o pomoc kiedy wody są niespokojne i nadciąga sztorm. Nikt wówczas nie zapuszcza się w tamte strony w obawie o swoje życie....

MARZENIA I PIÓRA

Przedwiosenne szepty i pieśni ptaków oczarowały mnie nie tak dawno w pewien mroźny poranek. Odwiedzałam mój tajemniczy las i nagle przystanęłam zauroczona śpiewem letnich ptaków....

To niemożliwe aby w styczniu śpiewały pieśni o miłości a jednak . 

Teraz kiedy siedzę na ławce w zaczarowanym ogrodzie wiem , że i wówczas były tam , wiedziałam o nich i dlatego musiałam sprawdzić czy nie były tylko iluzją ?
Moje boho inspiracje dotyczą tych pięknych istot , które dają tyle radości. Kocham ptaki .
Ich piękno nie zawsze można dostrzec od razu . Niekiedy muszę poczekać aby rozłożyły skrzydła i uniosły się wysoko . Tylko wówczas widać ukryte kolory w ich skrzydłach.... Taki kruchy , taki delikatny a widzi świat z perspektywy o jakiej możemy tylko marzyć :)

Fascynują i pewnie dlatego większość moich prac zawiera pióra. Czasami nawet próbowałam obejść się bez nich ale moje prace wydawały mi się jakieś niekompletne :)

Wszystkie spośród prezentowanych prac powstały jako odpowiedź na pewne romantyczne zamówienie . Wybrane zostały dwie , które były najciekawsze . Myślę , że mój gust się wyrównuje. To mnie cieszy a miłość z jaką staram się tworzyć moje ozdoby jest coraz większa.

Cieszy mnie fakt , że jeszcze zaglądacie do mnie a ja w ostatnim czasie goniłam z zamówieniami . Szykuję się teraz do nowych rzeczy ale na razie nie zdradzę szczegółów . Pozdrawiam Was w ten wietrzny i mokry wieczór. Dobranoc .

ZIMNE JAK LÓD A JEDNAK GORĄCE

Zimowe pejzaże malują różem przed burzą śnieżną
Przykrywają granatem chmur białą ziemię
Otulają niebieską poświatą tuż przed zmrokiem
Mrożąc szyby na srebro i taflę jeziora
Kiedy spadają gwiazdki z nieba widzę doskonałość
Kiedy usuwam biały puch z lodu widzę zmrożone bukiety
Chcę po nie sięgnąć by zachować kolor
Zimowe barwy to rozgrzane ręce schowane pod kożuchem
i gorące serca gotowe do miłości....

Zimowe cuda to niesamowita paleta barw jaka iskrzy się na niebie niczym tęcza.
Niebo jest różowe jak w bajce . Lód i śnieg tak doskonałe , że widać jak błękit spływa po nich niczym lukier.
Musimy otworzyć się na kolor . Ja widzę zimę na różowo :-)

Ta szarfa do sukni powstała parę dni temu i w kolejce czekają trzy następne. 

Uwielbiam je tworzyć . Można z kilku kawałków materiału wyczarować niesamowite dodatki tak , że zwykły pasek staje się oryginalną ozdobą .

Szarfę zgłaszam do wyzwania Szuflady pt. ,, Królowa śniegu ,,

Dziś dosyć skromnie ale i tak cieszę się , że powoli staram się publikować systematycznie , raz w tygodniu . Powoli wracam do Was choć czas nie pozwala mi na tyle na ile bym sobie tego życzyła  ale specjalne zamówienia w poprzednim tygodniu zredukowały czas do minimum a ja po chorobie jestem jeszcze osłabiona i szybciej się męczę .

Dziękuję , że jesteście jeszcze ze mną.

Dobrej nocy :)

ZIMOWY OGRÓD

W zimowym ogrodzie zamknęłam płatki róż
ukryłam je dla Ciebie pod taflą sadzawki
zmroziła je zimnym spojrzeniem pani o srogim spojrzeniu
zapomnisz o mnie kiedy już ptaki przylecą
a tak ładnie w szkarłacie i do twarzy w kwiatach jej było....

A teraz po krótkim wstępie ( bo na tyle na razie
mnie stać ) przechodzimy do naszej króciutkiej sesji pt , Zimowy Ogród,,
Zapraszam do naszego pięknego miejsca , które zawsze wygląda inaczej i zaskakuje o każdej porze roku :)

Dziękuję za uwagę i miłe komentarze. Szczególnie dziękuję tym najbardziej wytrwałym i chociaż ja bywam już nie tak często to Wy nadal trwacie przy mnie jak filar :)

Dziękuję całym swoim sercem.

Dziękuję również Dominice i Bogu , że biorąc wolny dzień w ciemno dostałam taki piękny dar pogodowy :-)

Miłego weekendu pięknego i słonecznego i .... właśnie taki piękny jest !