Fryslân-tam gdzie łodzie cumuje się przed domem.(cz. I )

Fryslân, albo po holendersku Friesland  po
naszemu Fryzja,  powitała nas bardzo 
deszczowo. Lało niemiłosiernie i wydawało 
się,  że temu laniu nie będzie końca. A miał 
to być dzień  żeglarsko-motorowy (chodzi 
o małe spacerowe łodzie motorowe  nie 
rozwijające zbyt dużych prędkości) bo 
mieliśmy pływać  po wodach rezerwatu. 
Zapowiadało się bardzo mokra przygoda.
Wszystko było spowite wszelkiego rodzaju
szarościami.W trakcie naszej wyprawy 
wodnej, musieliśmy się trzymać określonego 
kursu, by po drodze znaleźć odpowiedzi na 
znajdujące się w opisie naszego szlaku
wodnego pytania. Zapowiadał się dzień 

pełen przygód.

Fryslân albo Friesland  jest położoną  na północy 
prowincją  Holandii. Ma ponad 647 tysięcy 
mieszkańców, którzy posługują się dwoma 
oficjalnymi językami holenderskim i fryzyjskim. 
Fryzyjski jest również wykładany w szkołach. 
Stolicą Fryslân jest Leeuwarde.
Przez Stowarzyszenie Pejzażu Holenderskiego,
została okrzyknięta najpiękniejszą prowincją 
Holandii.

Przygotowania.

Ciągle padało....

...i padało...

...i padało...

 ..wszystko było mokre.

Ale mimo to jakie piękne.

Flaga Fryzji.

   

Złoty deszcz.

Wschodziło czerwone słońce. Jest takie powiedzenie, że "gdy słońce czerwone wstaje marynarz w porcie się kryje". I chyba coś w tym było, coś wisiało w powietrzu. Po ostatnim upalnym tygodniu, zapanowała w kraju porannej mgły susza. Wszystko było nijakie i bez wyrazu. Teraz powietrze pachniało zbliżającym się deszczem.
Wsiadła do samochodu, przekręciła kluczyk stacyjki . Rozległ się cichutki pomruk motoru. Zawsze ją uspokajał, tak samo jak jazda samochodem. Ruszyła. Budził się dzień, nie było jeszcze piątej i niebo zaczynało różowieć. Lubiła poranki, tajemnicze, pełne niespodzianek i przepełnione śpiewem budzących się ptaków. Był to moment, kiedy zapominała o kalendarzu, o obowiązkach, o codzienności  i całym skomputeryzowanym i zagonionym świecie. To był jej moment, tylko i wyłącznie jej.
Nagle chmury zakryły słońce. Różowiące się niebo stało się w jednej chwili szare. Wszystko wyglądało na stracone. Nie poddała się  i wyruszyła  na poszukiwanie zagubionego porannego światła .
Wtem, gdzieś na końcu dębowej alei zobaczyła je, ostatnie promienie,  przebijające się  przez gęste, deszczowe chmury. Zerwał się wiatr i silnym podmuchem  przywiał złoty deszcz kwietnych płatków, opadających z pobliskich drzew. To był ten moment. Cała aleja została spowita złotym światłem, walczącego z chmurami słońca. Moment na który trzeba czekać całą wieczność. Chwila warta uwiecznienia!
.... Nagle wszystko znikło i spadły pierwsze krople deszczu.

Czerwony poranek.

Złoty deszcz w złotej alei .

W kraju deszczu i mgły pada.

Pada. Pada od paru dni. Nie żeby przez cały dzień,  ale często, wielkimi kroplami i gradem.Czasami wyjdzie słońce i robi się przyjemniej , ale szybko chowa się za chmury , żeby ustąpić miejsca deszczowi.
Nie narzekam , lubię taką pogodę.W ogóle lubię deszcz, siąpiący, dudniący o parapet okienny, szumiący w rynnach.. Ciepły, letni deszcz.
Przyzwyczaiłam się już do pogody w kraju deszczu i mgły. Do wilgoci nawet w zimie przez co niskie temperatury są jeszcze bardziej nieznośne. Do niespodziewanych opadów i częstych mgieł. Do ciągłego
śledzenia prognoz meteorologicznych, które są tu świętością narodową, nigdy nie kłamią i zawsze się sprawdzają.
Pogoda nie ma zamiaru się zmienić, moje plany na długi weekend ( bo mamy wolne do poniedziałku włącznie)
też nie. W związku z czym życzę Wam pięknej słonecznej pogody!!!
A dla mnie .... niech dalej pada!

Dzień zaczyna się pochmurnym porankiem.

Potem zaczyna padać ...

....na róże ...

....na pelargonie...

....obsypując je wodnymi perełkami...

...potem przestaje na chwilę..

...i odchodzi z zachodzącym słońcem za czerwono - złociste chmury .