Με δύο ντοκιμαντέρ μου συμμετέχω κι εγώ στο φετινό Διεθνές Αντιεξουσιαστικό Φεστιβάλ του περιοδικού Βαβυλωνία B-FEST μέσα στο κτίριο της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών (Πειραιώς 256). Αυτή την Κυριακή 28/5 θα προβληθεί το μικρού μήκους ντοκιμαντέρ Φλέρυ - Τρελή του φεγγαριού για τη Φλέρυ Νταντωνάκη στις 5 το απόγευμα και στις 6.15 το δεύτερο μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ μου, Οδύσσειες σωμάτων - Μπαλάντα για τον Νίκο Κούνδουρο. Θα έχει και συζήτηση μεταξύ του κοινού και των δημιουργών. Να είστε εκεί, καθώς θα προβληθούν και άλλες αξιόλογες δουλειές, όπως το καινούργιο ντοκιμαντέρ της Πάολας Ρεβενιώτη για το προσφυγικό.
Χαίρομαι, που μέσα από τη δουλειά μου, μου δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσω αυτόν τον μεγάλο καλλιτέχνη κι αυτόν τον γλυκύτατο άνθρωπο έστω για ένα απόγευμα μόνο. Η συμμετοχή του στο ντοκιμαντέρ μου, Οδύσσειες σωμάτων - Μπαλάντα για τον Νίκο Κούνδουρο, τον Μάιο του 2009, απ' όπου και οι φωτογραφίες του post, αποτελεί πλέον την τελευταία δημόσια εμφάνιση του Ιάκωβου Καμπανέλλη και για μένα προσωπικά την αιώνια διάσωση της φιγούρας του μέσω του φιλμ 35 χιλιοστών. 
Οι δικοί μου ομοεθνείς, οι πιο εύποροι δηλαδή, είναι κλεισμένοι στα διαμερίσματα τους με το air-condition στο φουλ. Σαν τύχει και περάσεις κάτω απ' τα μπαλκόνια τους, συνήθως γίνεσαι μουσκίδι απ' τα απαίσια ρυπαρά υγρά των κλιματιστικών τους. Άρπαξα και μια γερή ψύξη χθες βράδυ που κοιμήθηκα γυμνός με τον δολοφονικό ανεμιστήρα κατά πάνω μου. Πόσο δίκιο είχε η Αλίκη Καγιαλόγλου που τη συνάντησα κάποτε σ' ένα ραδιοφωνικό στούντιο και απαίτησε απ' τους τεχνικούς του σταθμού να κλείσουν τον κλιματισμό. Ύπουλα μηχανήματα ειν' αυτά, του δαιμόνου, αλλά και τι να κάνεις με τέτοιο λιώσιμο. Θα ήθελα ν' αρχίσω να βρίζω δεξιά κι αριστερά, γενικώς και αορίστως, μα καλώς ή κακώς δεν είναι του χαρακτήρα μου.
Μεθαύριο πρωί- πρωί αναχωρούμε για Θεσσαλονίκη με τη Μαρίζα Κωχ, τον πιανίστα της, τον Κερκυραίο Γιώργο Σαλβάνο, και την ερμηνεύτρια Ελένη Μπράτσου. Την επόμενη, Παγκόσμια Ημέρα της Μουσικής, η Κωχ θα τραγουδήσει στο Θέατρο Κήπου, στο κέντρο της πόλης. Μαζί της θά 'ναι σύσσωμη η μουσική σκηνή της Θεσσαλονίκης, ο Γιώργος Καζαντζής, η Μαρία Θωίδου, η Φωτεινή Βελεσιώτου κ.α. Κάτι μου λέει ότι θά 'χουμε και συνάντηση κορυφής με τον ποιητή Ντίνο Χριστιανόπουλο. Εγώ την ίδια μέρα προβλέπεται να γίνω το παιδί- λάστιχο αφού και ο Παντελής Θεοχαρίδης θα τραγουδάει κάπου αλλού, σε διαφορετική εκδήλωση. 
Με το που γυρίσω από τη Θεσσαλονίκη, μπαίνουμε με τη Λένα, τον Στέργιο, τη Σαβίνα, τον Γιάννη και τους μουσικούς στο προβάδικο της Μεσογείων. Ξεκινούν οι πρόβες για τον Καβάφη, εν όψει των δύο συναυλιών στη Μικρή Επίδαυρο στις 9 και 10 Ιουλίου. Ανυπομονώ! Είναι τέτοια η λαχτάρα μου γι' αυτές τις συναυλίες της Πλάτωνος, ώστε δεν υπολογίζω καθόλου το βάρος της οργάνωσης παραγωγής πού 'χει πέσει πάνω μου. 
Το κουνδουρικό ντοκιμαντέρ εστάλη σε τέσσερα φεστιβάλ του εξωτερικού, κατόπιν πρόσκλησης τους. Συγκεκριμένα, σε Ρουμανία, Κροατία, Ιταλία και Τσεχία. Μακάρι να προκριθεί στο επίσημο διαγωνιστικό πρόγραμμα τους να τη βγάλω κι εγώ ολόκληρη τη χρονιά...ταξιδεύοντας. Βέβαια, μαλάκες ήταν ο Χριστιανόπουλος πού 'χε δηλώσει ότι δεν το κουνάει απ' τη Θεσσαλονίκη ή ο μακαρίτης ο Σαχτούρης που δεν την άλλαζε με τίποτα την Κυψέλη; Κάτι παραπάνω θα ήξεραν οι ποιητές! Εδώ κοτζάμ Σωκράτης κι όταν τού 'παν να πιεί το κώνειο ή να πάει στη Λάρισα, αυτός προτίμησε το κώνειο. 
Στο μεταξύ, λαμβάνω ειρωνικά sms στο κινητό μου από τραγουδοποιούς που δεν τους άρεσε η κριτική μου για το cd τους. Ούτε καν εκτιμούν πως δεν θα είχα το χρόνο να ασχοληθώ με την περίπτωση τους αν δε με ζάλιζαν όλο τον προηγούμενο καιρό. Εν ολίγοις, αγαπητέ κύριε τάδε, σας είχα πει στείλτε μου το cd σας και βλέπουμε, δεν είχα υποσχεθεί ότι θα μου άρεσε κιόλας. Δεν το καταλαβαίνω με τίποτα αυτό, σα να διαβάσω εγώ μια κακή κριτική για ταινία μου και να ειρωνευτώ ή να βρίσω τον κριτικό κινηματογράφου. Χίλιες φορές να τον αγνοήσω και να μην του πω κουβέντα. Εν ολίγοις, όποιος μουσικός δυσαρεστηθεί στο εξής από κριτική μου για τη δουλειά του, παρακαλώ να με αγνοήσει και – νά 'ναι σίγουρος – θά 'ναι αμοιβαίο. Θα υπογράφω στο εξής κι εγώ ως Κρητικός Μούσι Kiss, μου φαίνεται, να βρω την υγειά μου.
Τέλος, έχω στα χέρια μου τα τέσσερα ολοκαίνουργια τραγούδια του Lolek με ελληνικούς στίχους πλέον, προτού το cd πάει προς έγκριση στον Περικλή της Inner- Ear. Το ένα απ' αυτά λέγεται Κανένα έλεος και είναι διαμάντι λαμπερό μεσ' στην καλλιτεχνική μαυρίλα του. Ως κλίμα θυμίζει πολύ τη μελοποίηση του Lolek στον Καβάφη για την Οδό Πανός και δεν αναφέρομαι μόνο στο συγκεκριμένο κομμάτι, αλλά σε όλο το μέχρι τώρα υλικό. Προσεχώς περισσότερα, όταν ο τραγουδοποιός μπει στο στούντιο με τους μουσικούς του.
