Carolyn Meyer, "Anastazja. Ostatnia wielka księżniczka".

Autor: Carolyn Meyer

Tytuł: "Anastazja. Ostatnia wielka księżniczka"

Gatunek: pamiętnik

Ilość stron: 208

Ocena: 7/10

Cykl: Pamiętniki księżniczek

Opowieść o ostatnich przedstawicielach rodu Romanowów, nieprzerwanie panujących w Rosji od 1613 roku. Powieść ta jest pamiętnikiem Anastazji, córki cara Mikołaja II. Akcja utworu zawiera się w latach 1914-1918, czyli do czasu egzekucji wykonanej na rodzinie carskiej. Młoda dziewczyna zapisuje swe wspomnienia dotyczące ulubionych zajęć, wystawianych sztukach wraz z rodzeństwem, czy swoich troskach i zmartwieniach. Ponadto opisuje poszczególnych przedstawicieli swojej rodziny. Car, nie jest tutaj przedstawiony jako władca, lecz ukochany tata, którego córka boi się stracić na wojnie. Przedstawiane w książce wydarzenia pokazują w jaki sposób młoda dziewczyna żyła w luksusie oraz skrajnej biedzie pod koniec życia, przed dokonaniem na niej (i jej najbliższych) egzekucji.

Powieść ta pokazuje w jaki sposób Anastazja mogła odbierać wszystko, co działo się wokół niej w latach 1914-1918. Jest to swego rodzaju opowiedzenie tego, jak jej historia mogła wyglądać, jak mogła się czuć młoda księżniczka wśród swoich bliskich, gdy nic jej nie zagrażało oraz w czasie wielkiego niebezpieczeństwa jakie czyhało na nią każdego dnia w trakcie wojny. Dowiadujemy się z książki o tym, jakie zajęcia mogły jej się podobać oraz jakie nie. Do jej ulubionych zajęć w powieści zaliczane są zabawy ze zwierzętami oraz przebywanie w rodzinnym gronie (odbywanie różnego rodzaju wycieczek wraz z rodziną). Czytając książkę, nie ma się wrażenia, że jest ona nie wiadomo kim. Wszystko przedstawione jest zwyczajnie. Bohaterka książki ma takie same zmartwienia jak każda inna nastolatka, jednakże niektóre wykraczają poza standardy (np. dostanie w prezencie urodzinowym diamentu).

Książka ta jest dobrze napisana, stosunkowo krótka i szybko się ją czyta. Wreszcie możemy zobaczyć, w jaki sposób żyła rodzina carska. Wszystko to należy jednakże traktować z przymrużeniem oka, ponieważ nie ma tutaj suchych faktów historycznych, a autorka mogła się jedynie domyślać tego, w jaki sposób swój dzienniczek mogła prowadzić Anastazja. Jest to na pewno bardzo fajny sposób na poznanie sylwetki ostatniej księżniczki oraz jej rodziny. Można to określić jako wstępniak do dużej powieści historycznej o Rosji XX w. Mnie ta książka bardzo zachęciła do poznania bliżej dynastii Romanowów.