maraton

Poszłam spać po drugiej, wspominając sobie w oparach kleju rozmaite osoby, które zarywają noce w celu wykonania jakiegoś planu. Jeszcze parę dni temu myślałam sobie, że ja tak nie umiem... ale jak trzeba, to trzeba.
Rezultaty poniżej: 26 kartek w dwa dni. Przy czym część elementów miałam gotowych wcześniej. Z poprzedniej grupy sprzedały się wszystkie z wyjątkiem tych nieszczęsnych poinsecji, do których już nigdy, ale to nigdy nie wrócę.

Czuję się jak maratończyk, który za chwilę zaryje nosem w glebę. Albo w biurko, z braku gleby.