"Doktor Śmierć" - Jacek Caba

"Rzadko wychodził z domu. Prawie nie odbierał telefonów i jakoś nie tęsknił za towarzystwem.

Nie dlatego, że się wstydził. To było raczej spowolnienie metabolizmu. I było mu z tym dobrze."

Wydawnictwo: Albatros

    Rok wyd:2012

Stron:352

Kraj:Polska

"Doktor Śmierć" to książka, która mnie zaskoczyła na kilka sposobów. Po pierwsze spodziewałam się thrillera a otrzymałam książkę obyczajową z wątkami kryminalnymi. Po drugie pomimo mojego rozczarowania książka okazała się ciekawa i wciągająca.

Poznajemy Aleksa Wendta, lekarza po trzydziestce, pracującego na oddziale laryngologii w Szpitalu Miejskim w Warszawie. Aleks jest postacią sympatyczną, spokojną, nie dającą się wciągnąć w żadne nielegalne machinacje. Jako jednemu z niewielu udało mu się nie skusić na łapówki i nie otworzyć prywatnej praktyki. Uważa bowiem, że praca w szpitalu jest wystarczająco absorbująca a każdy człowiek powinien mieć jeszcze jakieś życie poza pracą. Jego życie zmienia się, gdy do szpitala zostaje przyjęty jako pacjent Władysław Szymański. Jego przyszłość jest już przesądzona, choruje na nieoperacyjną odmianę raka, umiejscowionego w gardle. Aleks, pomimo częstego kontaktu ze śmiertelnie chorymi ludźmi, czuje do Szymańskiego jakiś nieokreślony szacunek i respekt. Podziwia go za godność, z jaką pacjent podchodzi do swego losu. Podziw ten, wraz z pojawiającą się znienacka córką Szymańskiego, Moniką, przyczyniają się w końcu do tego, że Aleks łamie kodeks lekarski i przesądza o swojej przyszłości.

Podobał mi się styl autora. Książkę, pomimo tematyki obracającej się w środowisku lekarskim, czyta się lekko i bardzo przyjemnie. Temat eutanazji, który jest drażliwym tematem, jest tu pokazany zarówno od strony lekarzy, jak i społeczeństwa oraz poszczególnej jednostki. Mamy możliwość wejrzenia w psychikę Aleksa, który przechodzi powolną przemianę, dojrzewając do popełnienia niewybaczalnego i karalnego czynu. Zagłębiamy się też w szpitalnej atmosferze, w której mamy zarówno lekarzy oddanych swojej pracy, zmęczonych, lecz i popełniających błędy, oraz typowych karierowiczów, zdolnych do podsuwania świni swoim  kolegom po fachu. Zupełnie nie odczuwałam tego, że jest to debiut autora. Książka jest przemyślana i dopracowana, ciekawie napisana, dająca do myślenia. Proszę się jednak nie nastawiać na thriller, bo akurat tym ta książka na pewno nie jest. Z tyłu książki możemy przeczytać, że jest to książka obyczajowa z wątkiem kryminalnym i tym dokładnie jest, przy czym wątek kryminalny jest tu bardzo mikry.


Polacy nie gęsi...
Klucznik: Debiut, Coś białego
Kapitan Żbik & Skandynawowie
Wyzwanie biblioteczne
W 200 książek dookoła świata