Muzeum Kinematografii w Łodzi

2016

Niedawno było na blogu co nieco o Łodzi. Trochę o Light. Move. Festival. 2018, trochę o muralach. Notki świeże, pachnące jeszcze tegoroczną jesienią.

Dziś zrobię jednak mały skok w czasie, o dwa lata wstecz, bo przy okazji pojawienia się informacji o zajęciu przez komorników studia filmowego Se-ma-for przypomniała mi się wizyta w łódzkim Muzeum Kinematografii.

Trzy razy Madryt, Toledo raz - dzień pierwszy -

wrzesień 2018

ZWIEDZANIE MADRYTU - DZIEŃ PIERWSZY

CZYTAJ DALEJ

Zobacz też: 

*** FOTORELACJE Z WYCIECZEK DO HISZPANII *** 

*** PODRÓŻE *** 

*** LITERATURA HISZPAŃSKA *** 

*** KINO HISZPAŃSKIE ***

Wielkopolska na weekend: Mniszki

Właściwie kierowaliśmy się na Rozbitek, niewielką wieś położoną w Wielkopolsce. Chciałam zobaczyć tamtejszy pałac, otoczoną parkiem neogotycką budowlę powstałą XIX wieku. Niestety, budowla jest w renowacji, a my odbiliśmy się od zamkniętej bramy, ochrony i tabliczki "własność prywatna". Obecnym właścicielem pałacu jest kompozytora Jan A.P. Kaczmarek, ten sam, który zaczarował świat muzyką do Marzyciela.

Radebeul - z wizytą u Karola Maya

kwiecień 2017

Przyznać się czy się nie przyznać? No dobra... Niech będzie.

Nigdy nie czytałam książek Karola Maya!

I nie mam pojęcia jak to się stało, ale fakt pozostaje faktem. Winnetou znam tylko z filmu.

Mam więc co nadrabiać, a na dobry początek postanowiłam zajrzeć do Radebeul, gdzie mieści się muzeum poświęcone życiu i twórczości tego pisarza.

Berlin 2016: Trabi Museum, czyli zaglądamy do Muzeum Trabanta

Podczas grudniowego, jednodniowego pobytu w Berlinie, zajrzeliśmy do Muzeum Trabanta. Niewielkie Trabi Museum mieści się w pobliżu Checkpoint Charlie, ważnego punktu na historycznej, a obecnie także i turystycznej, mapie miasta. W okresie zimnej wojny, to właśnie tu znajdowało się jedno z najpopularniejszych przejść granicznych pomiędzy Berlinem Zachodnim a Niemiecką Republiką Demokratyczną  (NRD).

Paryż 2015, Dzień drugi, czyli zaglądamy do Muzeum Erotyki

Tak się złożyło, że pierwszym muzeum, jakie przyszło mi zwiedzać w Paryżu nie były ani Luwr, ani Musée d'Orsay czy Rodin (na te dwa ostatnie zresztą zabrakło nam czasu). Spacerując po paryskiej dzielnicy Montmartre dotarliśmy w okolice Rue de Clichy. Robiło się ciemno, nogi boleśnie właziły w to miejsce, w którym plecy kończą swą szlachetną nazwę i już prawie podjęliśmy decyzję o powrocie tam, gdzie można się rozsiąść wygodnie i rozmawiać godzinami popijając herbatę ignorując uporczywe pulsowanie dolnych kończyn, kiedy to zostawiwszy za sobą Moulin Rouge stanęliśmy tuż pod czerwonym szyldem Muzeum Erotyki.