Magda Omilianowicz, Michał Fajbusiewicz "Fajbus. 997 przypadków z życia" - recenzja

Kultowym programem 997 przyciągała nawet 18 milionów widzów. Legenda telewizji, człowiek, który żadnej pracy się nie boi, zapalony podróżnik, kolekcjoner maszyn do pisania, typ równie pracowity co rozrywkowy. Michał Fajbusiewicz w rozmowie z Magdą Omilianowicz zdradza nieco smaczków ze swojego życia.

Katarzyna Puzyńska "Policjanci. Ulica" [RECENZJA]

Lekiem dla duszy na wyjazd do zgonu jest uśmiech dziecka. Na każdy wypadek jest przytulenie żony. I tak dalej, i tak dalej.

Te ludzkie problemy, nerwy, ból, cierpienie, rozpacz, konsekwencje złych decyzji sprawiają, że jestem w stanie spojrzeć na siebie z innej perspektywy. Poukładać sobie pewne rzeczy w głowie w odpowiedni sposób i docenić to, co w życiu jest najważniejsze[1].

"Polski czytelnik przewyższa kulturą czytelników hiszpańskich" Jordi Sierra i Fabra [Wywiad]

Jordi Sierra i Fabra (ur. 1947), kataloński pisarz urodzony w Barcelonie, który może pochwalić się  imponującym dorobkiem. Ma na koncie ok. 500 książek dla dzieci i dorosłych, głównie powieści, ale także pozycji dotyczących historii rocka czy biografii muzyków rockowych. Laureat wielu nagród, założyciel fundacji wspierających młodych pisarzy. W samej Hiszpanii jego książki sprzedano w nakładzie ok. 10 milionów egzemplarzy. Jego twórczość przetłumaczono na ok. 25 języków. W Polsce znany jest głównie z kryminalnej serii o inspektorze Mascarellem.

Jordi Sierra i Fabra - człowiek, dla którego pisanie jest pasją, powietrzem. Dwa lata temu miałam okazję spotkać go na Warszawskich Targach Książki, a niedawno - zadać kilka pytań. O twórczość, niełatwą drogę do sukcesu, pracę nad książką osadzoną w konkretnych realiach historycznych, dyktaturę Franco, ale i o marzenia, wyzwania czy muzykę.

Zapraszam serdecznie do lektury!

Jarosław Czechowicz "Poza napisanym" [RECENZJA]

Poza napisanym to non-fiction wydobyte z czegoś, co wymyślone. Warto poznać te opowieści, gdyż za każdą stoi ktoś, kto zmyśla, by uczciwie i naprawdę wyrazić siebie.*

Wywiad ze Stefanem Ahnhemem

Podczas tegorocznej edycji Międzynarodowego Festiwalu Kryminału we Wrocławiu, miałam okazję przeprowadzić wywiad ze Stefanem Ahnhemem, szwedzkim autorem kryminalnego cyklu z Fabianem Riskiem. 

Trzydzieści pytań na trzydzieste urodziny wywiad z Remigiuszem Mrozem

30 stycznia 2014 roku odebrałam maila, który zaczynał się słowami Dzień dobry Pani Anno i dotyczył propozycji zrecenzowania pewnej książki. Napisał go młody, nieznany mi wówczas autor. Remigiusz Mróz miał wtedy na koncie dwie powieści, Wieżę milczenia i Parabellum. Prędkość ucieczki. Drugi tom cyklu Parabellum. Horyzont zdarzeń, miał się pojawić niebawem.

W październiku tamtego roku spotkaliśmy się po raz pierwszy na żywo na Targach Książki w Krakowie. Podeszłam jak gdyby nigdy nic z egzemplarzem do podpisu, porozmawiałam spokojnie z autorem, podczas gdy wokół nas zebrała się kilkuosobowa grupa oczekująca na autograf i rozmowę.

Malwina Wrotniak "Tam mieszkam. Życie Polaków za granicą" [RECENZJA]

Malwina Wrotniak
Tam mieszkam. Życie Polaków za granicą
Wyd. Marginesy
2016
320 stron

Być może nie planujesz emigracji. Może dobrze ci w Polsce, choć zdarzają się narzekania na rząd, brzydką pogodę, działania rządu, stan dróg, pomysły rządu, biurokrację, decyzje rządu. Może nie wyobrażasz sobie rozstania z rodziną, przyjaciółmi, szefem albo panią Krysią z warzywniaka, która co sobotę odkłada dla ciebie najpiękniejszy zestaw włoszczyzny i zawsze wita cię szerokim uśmiechem. Może brak ci odwagi, pomysłu, pieniędzy. Może nie czujesz potrzeby zmian. Może tak po prostu odczuwasz szczęście tu gdzie jesteś. Albo nie wiesz jak można żyć bez krakowskiej suchej i korniszonów.

Ale jeśli jesteś osobą ciekawą świata, a wierzę, że takich czytelników mam, to koniecznie sięgnij po zbiór wywiadów Tam mieszkam. Życie Polaków za granicą, zapis rozmów Malwiny Wrotniak z naszymi rodakami, którzy pewnego dnia spakowali walizki i ruszyli w świat.

Małgorzata Ronc i Joanna Podgórska "Prokurator. Kobieta, która się nie bała" Kobieta w świecie zła

Małgorzata Ronc, Joanna Podgórska
Prokurator. Kobieta, którą się nie bała
Wyd. Znak
2016
302 strony

Jako prokurator napatrzyłam się na wiele drastyczności: ofiary strasznych wypadków drogowych, brutalnych morderstw, samobójców. Nauczyłam się panować nad emocjami, spinałam się do działania. Dominowała myśl: zrobić wszystko, żeby ustalić sprawcę, żeby z nim wygrać, wyjaśnić, udowodnić[1] - opowiada Małgorzata Ronc w rozmowie z Joanną Podgórską, dziennikarką Polityki.

Prokurator. Kobieta, która się nie bała, to historia kobiety ogromnie upartej, ambitnej i bezkompromisowej, która karierę robiła w świecie bardzo trudnym, wymagającym i niebezpiecznym. Małgorzata Ronc zdradza jak to się stało, że została prokuratorem, przy jakich sprawach przyszło jej pracować i z jakimi konsekwencjami uprawiania tego niełatwego zawodu musiała się zmierzyć.

Agnieszka Wójcińska "Perspektywa mrówki" W poszukiwaniu odpowiedzi

Agnieszka Wójcińska
Perspektywa mrówki. Rozmowy
z reporterami świata
Wyd. Czarne
2015
240 stron

Gdybym wiedziała, jak bardzo lektura Perspektywy mrówki, zbioru wywiadów przeprowadzonych przez Agnieszkę Wójcińską z dwunastoma reporterami z różnych stron świata, wydłuży moją listę książek do przeczytania, to pewnie kilka razy bym się zastanowiła przed sięgnięciem po tenże zbiór. Ale cóż... Stało się. Pochłonęłam całość na trasie Rzeszów - Poznań. Autostrada zmieniła się w ekspresówkę, słońce konsekwentnie zbliżało się do linii horyzontu szykując się do malowniczego zachodu, a ja czytałam, czytałam i czytałam, radośnie zakreślając ołówkiem co ciekawsze cytaty.

„Słabi rzemieślnicy pozują na artystów” Rozmowa z Jakubem Winiarskim

Jakub Winiarski
fot. archiwum autora

Znacie Jakuba Winiarskiego? Jeśli w Waszych planach jest napisanie książki - warto go poznać. Jeśli nie, to wcale nie musicie stąd w tej chwili uciekać (w innej także nie). Rozmowa, którą przeprowadziłam z autorem poradnika "Po bandzie" i nauczycielem pisania, moim zdaniem, zainteresuje każdego miłośnika książek, a przecież skoro tu jesteście, to zapewne do nich się zaliczacie.

Nie przedłużając:

Jakub Winiarski, prozaik, poeta, krytyk literacki i nauczyciel creative writing. Opublikował trzy książki poetyckie ("Przenikanie darów", "Obiektyw", "Piosenki starego serca"), dwie powieści ("Loquela", "Kronika widzeń złudnych") oraz poradnik "Po bandzie czyli jak napisać potencjalny bestseller" (we współpracy z Joanną Rawską). Pisarskiego rzemiosła uczy m.in. w Pasji Pisania. Wśród jego uczniów znajdziecie m.in. Katarzynę Kołczewską, Nikodema Pałasza czy Martę Zborowską.

W internecie przesiaduje na stronie Literatura jest sexy.

Trzy pierwsze pytania do Jakuba Winiarskiego mogliście przeczytać w notce Zostań autorem potencjalnego bestsellera! Dziś zapraszam Was na jeszcze bardziej interesującą część dalszą.

Uprzedzam... Żyletki latają w powietrzu! Jest ostro!

Zostań autorem potencjalnego bestsellera!

#pobandzie

Niedawno na rynku pojawiła się publikacja, która prawdopodobnie zainteresuje większość osobników piszących, nie tylko tych stawiających pierwsze znaki w Wordzie, ale także tych, którzy mają za sobą pierwsze literackie próby. Kompleksowy poradnik Po bandzie, czyli jak napisać potencjalny bestseller Jakuba Winiarskiego, nauczyciela creative writing i Jolanty Rawskiej, miał swoją premierę 24 września i podobno można w nim znaleźć wiele przydatnych informacji: jak zacząć pisać, jak skończyć i co zrobić, by środek porwał czytelnika.

Piszę "podobno" i "prawdopodobnie", bo sama nie miałam jeszcze okazji sięgnąć po tę publikację, ale jest coś, co przekonuje mnie, że Jakub Winiarski nie rzuca słów na wiatr. Z jego rad korzystali m.in. Nikodem Pałasz i Katarzyna Kołczewska, a tak się składa, że miałam okazję przeczytać po jednej książce obojga i cóż... to były bardzo dobre książki.

Zadałam Jakubowi Winiarskiemu trzy pytania na temat self-publishingu, kursów pisania i "złotych rad" dla początkujących pisarzy. Jeśli jesteście ciekawi jego odpowiedzi, zapraszam do lektury.

***

"Pałasz otwiera nowy gatunek polskiego kryminału!" * wywiad z Nikodemem Pałaszem *

Nikodem Pałasz - Specjalista od wizerunku sportowców i manadżer sportowy. Prowadzi firmę Sport And Profit zajmującą się marketingiem sportowym. Indywidualnie współpracował (lub współpracuje) m.in. z czołowymi zawodnikami świata, mistrzami Polski, medalistami z olimpiad, zawodowymi tenisistami, pływakami, bokserami, szermierzami czy pływakami. Obecnie na koncie ma dwie powieści kryminalne Brudną grę i Sam na sam ze śmiercią, w których pokazuje nie tylko jasne strony sportu, ale także to, co często zamiatane jest pod dywan. Więcej informacji o autorze znajdziecie na jego stronie internetowej nikodempalasz.pl.


Miałam przyjemność przeczytać powieść kryminalną Sam na sam ze śmiercią pozwalającą zajrzeć za kulisy futbolowego światka i poznać autora na spotkaniu w poznańskim Matrasie. Jedno i drugie było na tyle ciekawym doświadczeniem, że zrodził się pomysł wywiadu. Czego udało mi się dowiedzieć od Nikodema Pałasza?

Zapraszam do lektury!

"Siła jest w nas. Tam trzeba jej szukać." * wywiad z Anną B. Kann *

Anna B. Kann
[źródło]

Od wakacji minęło już trochę czasu, ale o Barcelonie nie zapomniałam. Wręcz przeciwnie, im chłodniej na zewnątrz, tym chętniej sięgam do zdjęć i wspomnień. Tym razem nie będę Was katować fotografiami z wyjazdu. Mam dla Was coś lepszego, wywiad z Anną B. Kann, autorką powieści Do zobaczenia w Barcelonie. O tym literackim debiucie możecie poczytać w notce Niebezpieczna. Wiele daje, więcej zabiera.

Anna B. Kann (Anna Kochnowicz-Kann) ukończyła filologię polską. Na co dzień związana z mediami, jest m.in. reżyserką filmów dokumentalnych (m.in. o flamenco), dziennikarką prasową i telewizyjną, rzeczniczka prasową, a od jakiegoś czasu także i pisarką. 

W niedzielne popołudnie, pani Ania znalazła czas, by opowiedzieć m.in. o swojej powieści i jej bohaterach, miłości do flamenco, Barcelony, czytelniczych sympatiach i antypatiach oraz pisarskich planach.

Zróbcie sobie coś do picia i rozsiądźcie się wygodnie. Zapraszam.

"Bonda znaczy jakość" * wywiad z Katarzyną Bondą *

Katarzyna Bonda

Gdy zabrałam się za stopniowe nadrabianie zaległości w polskiej literaturze kryminalnej, na mojej liście pojawiło się nazwisko Katarzyny Bondy. Autorka zaintrygowała mnie nie tylko tematem swojej twórczości, ale także życiorysem. 

Ukończyła dziennikarstwo i nauki społeczne na Uniwersytecie Warszawskim oraz scenariopisarstwo na łódzkiej filmówce. Zanim zaczęła wymyślać fabuły była dziennikarką. Współpracowała z najlepszymi pismami w Polsce. Gdy jej przygoda z mediami dobiegła końca, postanowiła... nauczyć się pisać, opowiadać historie. Nie wierzy bowiem w muzę, natchnienie i inne nadprzyrodzone moce twórcze. By dobrze pisać, należy mieć dobre przygotowanie warsztatowe. Wwiedzą dzieli się więc teraz z uczestnikami stworzonej przez siebie, pierwszej w Polsce szkoły kreatywnego pisania (maszynadopisania.pl). Swoje historie opiera o prawdziwe zdarzenia, a dziennikarskie doświadczenie i ogromne przywiązywanie wagi do szczegółowego researchu sprawiają, że w jej książkach nie ma miejsca na nieścisłości i przekłamania.

"Po prostu lubię opowiadać" * wywiad z Joanną Marat *

Joanna Marat jest laureatką konkursu na opowiadanie kryminalne zorganizowanego w ramach Międzynarodowego Festiwalu Kryminału 2010. Zadebiutowała rok później, jej tekst można znaleźć w antologii Zaułki zbrodni. Rok 2011 był rokiem podwójnego debiutu. Ukazała się bowiem pierwsza powieść Joanny Marat - proza obyczajowa Grzechy Joanny. Autorka ma także na koncie wyróżnienie w konkursie Literacka podróż po Gdańsku, jej opowiadanie Kaplica Jedenastu Tysięcy Dziewic jest jednym z tekstów promujących stolicę województwa pomorskiego. 

W marcowych zapowiedziach wydawniczych pojawiła się powieść kryminalna Joanny Marat Monogram, książka zupełnie inna od debiutanckich Grzechów Joanny. Jak Wam pewnie wiadomo, na hasło "kryminał" radośnie strzygę uszami, z podniecenia podskakując jak kauczukowa piłeczka (mieliście taką w dzieciństwie?). Książkę przeczytałam, wrażeniami podzieliłam się w notce Wstydliwe emblematy, a już po lekturze pomyślałam, że miałabym do autorki kilka pytań. No, może kilkanaście. 

Joanna Marat
(fot. dzięki uprzejmości autorki)

"Tam, gdzie sięga krąg mojego oddziaływania, jest moja ojczyzna" Spotkaj Alka, Zośkę i Rudego!

Muszę się Wam do czegoś przyznać. Nie czytałam Kamieni na szaniec. Tzn. w podstawówce, w ramach buntu (nie polubiłam nowego nauczyciela i zastosowałam taktykę "na złość babci odmrożę sobie uszy"), później zaległości nadrobiła i nawet nieco żałowałam, że sięgnęłam po tę powieść tak późno, ale przecież głośno tego powiedzieć nie mogłam.

7 marca na ekrany kin wchodzi ekranizacja powieści Aleksandra Kamińskiego. Sam film wzbudza wiele kontrowersji. Podobno sporo w nim nieścisłości historycznych, a tego i owego bulwersuje nadmiar erotyki. Pewne jest to, że żeby oceniać, trzeba ten film po prostu obejrzeć. Zwiastun jest zachęcający.

Wspominałam Wam rano, że w niedzielę w Poznaniu będzie możliwość uczestniczenia w spotkaniu z filmową ekipą (KLIK), z aktorami wcielającymi się w główne role, z Robertem Glińskim, który podjął się ekranizacji jednej z ciekawszych szkolnych lektur.

Bez względu na to, czy będziecie się mogli na nim pojawić czy nie, zapraszam Was do lektury poniższego wywiadu. Rozmowę przeprowadziła Agata Napiórska z Naszej Księgarni, wydawnictwa, które niedawno wznowiło Kamienie na szaniec w wersji wzbogaconej m.in. o zdjęcia z planu filmowego.

"Nigdy nie napiszę opowieści z gatunku fantasy" * wywiad z Krzysztofem Spadło *

Od pierwszego wywiadu, który pojawił się tu, na blogu, minęło sporo czasu, bo z Renatą Kosin rozmawiałam jeszcze... we wrześniu. Do moich planów rozwojowych (którymi pomęczę Was za jakiś czas), dorzucam więc jeszcze jeden punkt: przeprowadzić jak najwięcej rozmów z pisarzami, których twórczość i poglądy mnie ciekawą. 

Po lekturze powieści Skazaniec. Na pohybel całemu światu! pomyślałam, że to jest właśnie ten moment, ta książka, ten autor, któremu chciałabym zasać kilka pytań. Historia Ropucha wciągnęła mnie przeogromnie, o czym możecie poczytać w notce Za każdym wyrokiem dożywocia czai się śmierć. Przy pomocy Kwiatusi, Bartka Grabowskiego, Beaty T, Darii i Moniki Piotrowskiej-Wegner powstał poniższy wywiad. Dziękuję! W sprawie audobooków z autografem autora, skontaktuję się z Wami wieczorem.

A tymczasem...

Panie i Panowie, przed Wami Krzysztof Spadło, autor zbioru opowiadań science-fiction Marzyciele i pokutnicy oraz powieści Skazaniec. Na pohybel całemu światu!, który (mam nadzieję) siedzi w tej chwili i stuka w klawiaturę, tworząc dalszy ciąg historii Ropucha i pozostałych skazańców osadzonych we wronieckim więzieniu.

Krzysztof Spadło
[fot. dzięki uprzejmości autora]

"Lubię pogodnych, wesołych ludzi, więc tacy muszą też być przynajmniej niektórzy moi bohaterowie." * wywiad z Renatą Kosin *

Zapraszam Was do lektury wywiadu, który może będzie początkiem jakiegoś cyklu, a może jedynie jednorazowym wybrykiem. Czas pokaże. Tymczasem przedstawiam Wam mojego pierwszego gościa.

Rodowita Podlasianka, od kilkunastu lat na stałe zadomowiona na Warmii. Absolwentka Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego. Zadebiutowała osiem lat temu zbiorem scenariuszy, napisanych dla młodzieżowej grupy teatralnej, z którą pracowała. Pasjonatka w najszerszym ujęciu tego słowa. W 2011 roku jej miłość do podróży zaowocowała wygraną w II Ogólnopolskim Konkursie Literackim „Podróże bez granic”. Niestety, na pozostałe pasje (plastyczne, rękodzielnicze, kulinarne, ogrodnicze i kilka innych) zaczęło brakować czasu, dlatego autorka zebrała je wszystkie w ramach jednej, tej największej, którą jest pisanie.[źródło]

Zapraszam Was do lektury wywiadu z Renatą Kosin, autorką powieści Mimo wszystko Wiktoria oraz Bluszcz prowincjonalny.

Renata Kosin podczas wizyty w Polskim Radiu Białystok
[źródło]

Janusz Wróblewski "Reżyserzy" Dobre kino musi działać jak poezja

Janusz Wróblewski
Reżyserzy
Wyd. Wielka Litera
2013
544 strony

Sztuka powinna bronić się sama. Bez odautorskich komentarzy, wyjaśnień, suplementów. Film ma przemawiać do widza, książka do czytelnika, obraz do odwiedzającego galerię. Odbiorca snuje refleksje, wytęża umysł, wysila wyobraźnię, wyciąga wnioski, interpretuje. Autor jest już tylko biernym obserwatorem. Nie powinien wpływać na emocje odbiorców, ci zaś, odcinając się od postaci twórcy, pozwolić by dzieło stało się niezależnym bytem, niewymagających podpisów, przypisów, podpowiedzi. Jednakże autor mało kiedy stoi bezczynnie z boku, a widz czy czytelnik kierowany ciekawością, zgłębia jego życiorys, szuka łańcuchów powiązań pomiędzy artystą a jego twórczością. Czasami okazuje się, że postać twórcy jest równie ciekawa jak jego artystyczny dorobek, trzeba tylko umiejętnie szukać informacji, a w rozmowie, bystrym pytaniem zdobyć odpowiedź odkrywczą, obnażającą, intrygującą.

Zadać pytanie jest łatwo, zadać dobre pytanie, które wyciąga na wierzch odpowiedź pełną interesujących treści, to już spore wyzwanie. Taką umiejętność posiadała śp. Teresa Torańska, dziennikarka i pisarka, często nazywana mistrzynią rozmów, zadawania pytań inteligentnych, dociekliwych, trafiających w sedno. Gdy sięgałam po Reżyserów Janusza Wróblewskiego, zbiór wywiadów z wybitnymi reżyserami światowego formatu, nie wiedziałam czy i on potrafi kreować fascynujące rozmowy, zadawać celne pytania, kierować rozmową tak, aby była ona możliwie jak najbardziej treściwa. Po moich wątpliwościach nie ma już śladu. Janusz Wróblewski z pewnością wie jak pytać, by dostać interesujące odpowiedzi, stanowiące doskonałe uzupełnienie przekazów jakie niosą dzieła mistrzów kina.

Maria Czubaszek, Artur Andrus "Każdy szczyt ma swój Czubaszek" Papieros, kawka i purchawka

Maria Czubaszek, Artur Andrus
Każdy szczyt ma swój Czubaszek
Prószyński i S-ka
2011
322 strony

Marię Czubaszek można lubić. Albo nie. Marię Czubaszek można cenić za humor, za osobowość, za cokolwiek. Albo i nie. Natomiast nie można powiedzieć, że Maria Czubaszek jest osobą nieciekawą. A jeśli ktoś uważa, że jednak można, to powinien w najbliższym czasie przeczytać wywiad, który z satyryczką przeprowadził Artur Andrus, sam zresztą będący postacią niebanalną. A gdy dwie takie osobistości wspólnie zasiądą do rozmowy, to jej efekt z pewnością zasługuje na uwagę.