Ryan Gattis "Sejf" [RECENZJA]

W śmierci jest wielka moc. A w rychłej śmierci - jeszcze większa. Zasady gry od razu się zmieniają. Zakręty i przeszkody pojawiają się tam, gdzie nigdy wcześniej ich nie było. Rychła śmierć działa jak skalpel, który otwiera istotę rzeczy, pozwala ci się prześlizgnąć, pójść na skróty, bo zostało mało czasu. Zwłaszcza jeśli widać po tobie, że koniec rzeczywiście się zbliża[1].

Chris Carter "Jeden za drugim" [RECENZJA]

Chris Carter
Jeden za drugim
Wyd. Sonia Draga
2016
440 stron

cykl z Robertem Hunterem, tom 5

Na okładce najnowszej książki Chrisa Cartera widnieje informacja, że jest to najbardziej przerażający thriller z serii o przygodach Roberta Huntera. Wprawdzie mam jeszcze do nadrobienia Egzekutora, ale po lekturze Jeden za drugim mogę zaryzykować stwierdzenie, że nota z okładki nie kłamie. 

Ryan Gattis "Miasto gniewu" Sześć dni chaosu

Ryan Gattis
Miasto gniewu
Wyd. Czarna Owca
2016
432 strony

Świat, w którym żyjemy, właśnie się wywrócił. Do góry nogami. Głową w dół. zło jest kurewsko dobre. A odznaki gówno znaczą. Bo dziś to nie gliniarze rządzą w tym mieście. Tylko my[1].

Pod pojęciem "my" kryje się lokalna gangsterka mniejszego i większego kalibru. Oczywiście im większy kaliber, tym większa rozpierducha. Ale i mikro gracze korzystają z chaosu. Jedni będą podpalać budynki i ludzi, inni wyrównywać rachunki, jeszcze inni ganiać ze sprejami znacząc swoją obecność. 

Witamy w Los Angeles w kwietniu 1992 roku. Mam nadzieję, że nie należycie do służb mundurowych, macie oczy dookoła głowy, jesteście szybsi i inteligentniejsi niż wasi wrogowie, możecie liczyć wsparcie lojalnych kumpli i jesteście uzbrojeni po zęby.

W przeciwnym razie, będziecie potrzebowali sporo szczęścia.

Chris Carter "Nocny prześladowca" Istne piekło...

Chris Carter
Nocny prześladowca
Sonia Draga
2015
376 stron

cykl z Robertem Hunterem, t. 3

Jest powód, by się bać. O poczucie bezpieczeństwa niełatwo. Jeśli poczujesz na sobie jego wzrok, jeśli z ciemności dobiegnie cię jego szept, wówczas będzie już za późno.

Całe mieszkanie spowijała cisza, którą przerywało jedynie głośne tykanie zegara w kuchni. Sprawdziła raz jeszcze okna i drzwi, wszystko pozamykane.

(...) wróciła do sypialni, raz jeszcze rozejrzała się dookoła, oparła kij o szafkę nocną i wskoczyła pod kołdrę. Kiedy zamknęła oczy, poczuła nagle jak jeżą jej się wszystkie włosy na ciele. Do głosu doszedł jakiś dziwny, niewytłumaczalny instynkt. Miała nieodparte wrażenie, że nie jest w tym pokoju sama. Był tu ktoś jeszcze, I wtedy usłyszała to. Nie kolejne dobiegające spoza jej pokoju kliknięcie, ale szorstki szept dochodzący z jedynego miejsca, którego nie przeszukała.

- Zapomniałaś sprawdzić pod łóżkiem[1].

Chris Carter "Krucyfiks" Naznaczeni krzyżem

Chris Carter
Krucyfiks
Wyd. Sonia Draga
2012
424 strony

cykl z Robertem Hunterem, t. 1

Połóż przed sobą cztery karty. Na przykład asa pik, kier, karo i trefl. Wybierz jedną z nich. Dobrze się zastanów. Od twojej decyzji zależy czyjeś życie. 

Chcesz wskazówek? Nie dostaniesz. To nie będzie racjonalny wybór. Kieruj się przeczuciem. Masz dwadzieścia pięć procent szans. Karta wybrana? Hmm...

Gratuluję. Właśnie kogoś zabiłeś.

I siebie, przy okazji.