Joanna Opiat-Bojarska "Kryształowi. Polowanie"

trylogia Kryształowi, tom 3
PREMIERA: 2 PAŹDZIERNIKA

Jest moc! W Polowaniu, finałowym tomie kryminalno-sensacyjnej trylogii Kryształowi, Joanna Opiat-Bojarska ani na moment nie zwalnia tempa. Twardzi bohaterowie, twarde reguły, twarde realia. Jak bohaterowie walczą, to bez pardonu. Jak kochają, to i tak nie ma miejsca na sentymenty. Witamy w świecie, w którym przetrwają jedynie najsilniejsi, najsprytniejsi i ci, którzy nie zawahają się przed niczym.

Joanna Opiat Bojarska "Kryształowi. Łatwy hajs" - recenzja

trylogia Kryształowi, tom 2

Lubię twórczość Joanny Opiat-Bojarskiej za to, że jej książki są o czymś. O czymś więcej niż wskazywałyby ramy gatunkowe, czy to kryminalne czy sensacyjne. Jest jakiś temat. Niełatwy. Wywołujący emocje. Tym cięższy, im bardziej się w niego zagłębiać.

Joanna Opiat-Bojarska "Kryształowi. Świeża krew" [RECENZJA]

trylogia Kryształowi, tom 1

"Kryształowi przyjechali" - padało zawsze grobowym tonem, gdy BSWP wchodziło do wydziału, a każdy policjant spoglądał na nich jak na śmiertelnych wrogów, którzy śmieli atakować jednego z watahy[1].

Ryszard Ćwirlej "Masz to jak w banku" [RECENZJA]

cykl Poznańscy milicjanci, tom 10

- Ja się nie nadaję do picia - rzucił z pretensją w głosie, skierowaną nie wiadomo do kogo.

- Nikt się nie nadaje, ale wszyscy piją. Najważniejsze to wiedzieć, kiedy wstać od stołu

- Niepotrzebni bandyci do zabijania m niej, ja sam z siebie, z własnej głupoty...

- To strzel sobie klina.

- Co? Nigdy w życiu. Wyciągnąłbym kopyta natychmiast. Herbatką się leczę. Herbatka na kaca jest najlepsza, jak się ją zrobi pół na pół z wódką[1].

Michał Larek "Furia" [RECENZJA]

cykl Dekada, tom 1

Dlaczego ludzie wpadają nagle w szał i zamieniają się w bestie? - pomyślał. Normalny zwyczajny chłopak, który pod wpływem niespodziewanego, brutalnego bodźca rusza do ataku na niewinną osobę. Czy mamy w sobie jakiś przycisk, który ktoś bez naszej wiedzy i woli nadusza i uruchamia zły program?

Czy każdy z nas może stać się zabójcą?*

Ryszard Ćwirlej "Milczenie jest srebrem" [RECENZJA]

cykl Poznańscy milicjanci, tom 8

Był od niej znacznie wyższy i potężniejszy. Bez trudu obrócił ją i przycisnął plecami do ściany, by w końcu unieść w górę, dusząc prawą dłonią jak stalowym imadłem. Czuła, że ogromny ból rozrywa jej szyję i spływa do płuc, które bezskutecznie próbują nabrać powietrza. Nim zapadła się w ciemność, zdążyła jeszcze spojrzeć mu w oczy. Niebieskie oczy, w których widać było dziką satysfakcję[1].

Joanna Opiat-Bojarska "To koniec, Anno" [RECENZJA]

cykl z Anną Rogozińską, tom 3

Anka zerknęła na jego twarz. Pamiętała z przyspieszonego szkolenia, które przeprowadził jej drugiego dnia, że nie wszystko poddaje się defibrylacji. Szczepan był skupiony. Przykleił elektrody do ciała, zwiększył cechę na monitorze, zmienił odprowadzenie, sprawdził zapis. Następnie sprawdził źrenice, osłuchał serce i powiedział:

- Kończymy.

- O Boże. -  Kobieta znów zaczęła szlochać. - Nie żyje?

- Niestety.*

Ryszard Ćwirlej "Śliski interes" [RECENZJA]

Ryszard Ćwirlej
Śliski interes
Wyd. Muza
2016
512 stron

cykl Milicjanci z Poznania, tom 7

Gdy zamiast spodziewanego nastepnego tomu kryminalnego cyklu Milicjanci z Poznania pojawiły się kolejno Jedyne wyjście i Tam ci będzie lepiej, fani duetu Ryszard Ćwirlej & Teofil Olkiewicz stadnie zamruczeli z niepokojem. Czyżby milicjant z niezniszczalną wątrobą miał pójść w odstawkę?

Jego twórca zapewniał, że nie i słowa dotrzymał. Na rynku wydawniczym pojawił się Śliski interes, tom siódmy, w którym to na rozwiązanie czekają kolejne zagadki kryminalne, a Olkiewicz wciąż nie oszczędza wątroby, wlewając w siebie hektolitry alkoholu.

Waldemar Ciszak, Michał Larek "Mężczyzna w białych butach" [RECENZJA]

Waldemar Ciszak, Michał Larek
Mężczyzna w białych butach
Wyd. Czwarta Stron
2016
328 stron

To nie jest literatura faktu, choć historia ta wydarzyła się naprawdę. Był początek lat dziewięćdziesiątych, gdy zupełnie niepozorny mężczyzna, jeden z tych, których nie zapamiętasz nawet wtedy, gdy zderzysz się z nim w drzwiach, wyruszył na wyjątkowo paskudną wyprawę po polskich osiedlach.

Okradł kilkadziesiąt mieszkań. W Słupsku i Krakowie, w Lublinie i Wejherowie, w Częstochowie i Bydgoszczy. W wielu innych miastach.

Na tym się jednak nie skończyło. 

Mężczyzna w białych butach Waldemara Ciszaka i Michała Larka to nie jest opowieść o złodzieju. To historia mordercy i gwałciciela. 

Mordercy i gwałciciela dzieci.

Joanna Opiat-Bojarska "Bestseller" "Niebezpiecznie jest pisać kryminały"

Joanna Opiat-Bojarska
Bestseller
Wyd. Czarna Owca
2016
368 stron

cykl Burzyński i Majewski, tom 3

Niebezpiecznie jest pisać kryminały. Zwłaszcza oparte na rzeczywistości[1] - ostrzega Joanna Opiat-Bojarska w swym najnowszym... kryminale. I, jako że nie rzuca słów na wiatr, morduje w nim pisarkę.

Wygląda jednak na to, że jej bohaterka miała zwyczajnego pecha. Wróciła do mieszkania, zaskoczyła włamywaczy, straciła życie. Ale, jak wiadomo, w literaturze taka historia to za mało, by przykuć uwagę czytelnika. W swym debiutanckim kryminalne Gdzie jesteś, Leno?, autorka pokazała, że czasami najbanalniejsze rozwiązanie może być tym właściwym i wcale nie musi się to przekładać na nudną historię, ale czy podobny zabieg zastosowała w Bestsellerze, trzecim tomie tego samego cyklu? A może rozwiązanie zagadki jest o wiele bardziej skomplikowane?

Czy to pech, czy może jednak Emilia Sienkiewicz nadepnęła komuś na odcisk?

Joanna Opiat-Bojarska "Gra pozorów" Nic nie jest takie, jakie się wydaje

Joanna Opiat-Bojarska
Gra pozorów
Wyd. Czwarta Strona
2016
320 stron

cykl z Aleksandrą Wilk, tom 1

Premiera: 17 lutego

Myślisz, że sięgniesz po najnowszy kryminał Joanny Opiat-Bojarskiej i wiesz czego się po nim spodziewać? 

Mylisz się. 

Autorka, która lubi stawiać sobie wyzwania, poszła o krok dalej. Już nie szuka zaginionej dziewczyny, nie kręci się wokół tematu dopalaczy, a bierze na tapet... szpiegostwo biznesowe.

Brzmi ciężkostrawnie? To tylko pozory. A właściwie Gra pozorów, bo taki tytuł nosi kryminał, który pierwotnie był... serialowym scenariuszem zgłoszonym na konkurs. Nie wiem czy smucić się, że pomysł autorki nie wygrał, czy jednak cieszyć, bo dzięki temu mamy wersję literacką tej opowieści. Całkiem niezłą wersję.

Jakub Małecki "Błędy" Horror w Poznaniu

Jakub Małecki
Błędy
Wyd. Red Horse
2008
296 stron

Książki, których akcja rozgrywa się w dobrze nam znanych miejscach, mają swój niezaprzeczalny urok. Zupełnie inaczej czyta się powieść, w której bohater idzie jakąś ulicą jakiegoś miasta, niż tę, w której owy bohater przemyka po tym samym chodniku, po którym biegniemy co rano do pracy, siada w kawiarni znanej nam ze spotkań z przyjaciółmi lub jeździ miejskim autobusem, w którym zdarza nam się przemieszczać do centrum handlowego lub na dworzec.