FUNtastyka

Dom Pomysłów od dawna zapowiadał Secret Wars. Oto kończy się uniwersum Marvela jakie znacie. Fani po raz pierwszy od 1960 roku stają w obliczu nieznanego. Czy ta cała zawierucha z apokalipsą wyjdzie czytelnikom na dobre? Po lekturze zaledwie dwóch zeszytów (a właściwie numeru i pół), „Secret Wars #0” oraz „Secret Wars #1” ciężko wydać jednoznaczny werdykt. Jeśli jednak miałbym oprzeć opinię na pierwszym zeszycie, to Marvel zaserwuje czytelnikom wydarzenie na niespotykaną dotąd skalę. Opisując wrażenia w kilku słowach, przytoczę oklepany cytat z Hitchcocka: „Film powinien zaczynać się od trzęsienia ziemi, potem zaś napięcie ma nieprzerwanie rosnąć.” Przez ostatnie miesiące wydawnictwo budowało napięcie, kierując bohaterów w coraz mroczniejsze rejony. Od 2013 roku tylko nieliczne postaci nie zostały postawione przed koniecznością dokonania trudnych wyborów. Niektórzy umierali, inni zostali zmuszeni do niszczenia światów, a kolejni upadali. Marvel zdawał się robić wszystko, byle ...

Miało być o bohaterach odrzucających tradycyjne kalesony. Chciałem stworzyć listę najważniejszych z mojego punktu widzenia postaci dowodzących, że superbohaterstwo nie zawsze musi polegać na ubieraniu majtek na spodnie i ganianiu w masce która na dobrą sprawę nie utrudnia identyfikacji. Niestety, po drodze odłożyłem komiksy na rzecz gier. Gdy mój wzrok ponownie padł na półki (zarówno te wirtualne, jak i fizyczne) z komiksami okazało się, że nie mam czasu zajmować się jakimiś spisami. Może w przyszłości. Zacznijmy od DC, gdzie działo się naprawdę sporo. Oto przyszła Trinity War, zastąpiona przez Villains Month, który był zaledwie preludium do "Forever Evil", chyba najciekawszego numeru od "Justice League #23". Trinity War – sześcioczęściowa opowieść o wojnie pomiędzy trzema najpotężniejszymi organizacjami zrzeszającymi herosów w uniwersum DC Comics. Justice League, Justice League of America oraz Justice League Dark stają na placu boju, a bitwa między ni...

Wyjaśnijmy sobie jedno, nie byłem fanem komiksów od DC. Właściwie, to oprócz Batmana uważałem całą resztę za lekko niepoważne twory o lekko niepoważnych pseudonimach. Wonder Woman? Boy Wonder vel Robin? Aquaman? Green Lantern? Dlaczego miałbym czytać o przygodach latarni, nawet jeśli zielonej? Przecież one nie mają zbyt wielu przygód, o ile nikt się z nimi nie zderzy. Dopiero w zeszłym roku uświadomiłem sobie w jak wielkim błędzie byłem. Moja znajomość z ekipą ze stajni DC zaczęła się od komiksów z Batmanem i Supermanem wydawanych przez TM-Semic. Tutaj kończą się podobieństwa z herosami Marvela. O ile tamtych dopadałem w sklepach trudniących się sprowadzaniem komiksów zza wielkiej wody, to DC leżało u mnie odłogiem. Od czasu do czasu kupowałem zbiory wydawane przez Egmont i oglądałem animowanego Batmana, a czasem i Teen Titans na Cartoon Network (tzw. guilty pleasure ), ale to by było na tyle. Ostatnio zastanawiałem się co było bodźcem do sięgnięcia po wydawnictwa DC Comics i d...

Jestem fanem komiksu odkąd pamiętam. Właściwie, to pilnie śledziłem większość prób wprowadzenia tego medium na nasz rodzimy rynek, od TM-Semic aż po Wielką Kolekcję Komiksów Marvela. Zdarzało mi się nawet sprowadzać kolejne numery interesujących mnie zeszytów w lengłydżu, w czym wielkie zasługi ma Grzesiek Waliński, któremu zawsze będę wdzięczny między innymi za to. Jednak przy okazji umknęło mi, że zarówno bohaterowie, jak i świat komiksów o superbohaterach poszedł naprzód. Wciąż krążyłem wokół starych, wielokrotnie oklepanych historii i rebootów przy okazji np. serii Ultimate od Marvela. Decyzja DC o restarcie ulubionych bohaterów przy okazji The New 52 skłoniła mnie do oderwania się od przeszłości i nadrobienia zaległych serii.  Tak też narodził się pomysł na tę pojawiającą się z mniejszą lub większą częstotliwością (przyjmijmy wstępnie, że raz w tygodniu) serię felietonów. Głównym celem "Kalesonów i Peleryny" jest krótka analiza najciekawszych opowieści o sup...