FUNtastyka

Nie pamiętam kiedy ostatnio zachwyciła mnie jakaś książka. Nie wiem czy to przez spaczony gust, czy może raczej niefortunny dobór lektur, ale za każdym razem potrafiłem wskazać co w danej pozycji nie pasuje i zacząć kręcić nosem. Z tym większą przyjemnością odkryłem, że „Ocean na końcu drogi” jest wyjątkiem.    Twórczość Neila Gaimana lubię od lat. Wszystko zaczęło się dość nietypowo, z przysłowiowego braku laku. Stałem w księgarni przed półką z fantastyką i usilnie próbowałem wytypować coś do przeczytania. Ostatecznie wybór padł na „Nigdziebądź”. Przeważył intrygujący tytuł i dobre opinie zasłyszane tu i ówdzie. Wsiąknąłem. Kupowałem co się dało, od książek począwszy, przez zbiory (czy może raczej zbiorki patrząc na objętość) opowiadań z powtarzającymi się tekstami aż po komiksy i filmy oparte o twórczość. Co prawda nie podszedłem do lektury bez obaw. Od dnia ujrzenia książki (choć powinienem nazwać ją minipowieścią, ustrojstwo jest cienkie, ale do tego jeszcze wr...

Dwoje dzieci. Ona jest sierotą ukrywającą się w ogrodach sułtana, on młodym księciem znudzonym dotychczasowymi zajęciami. Ona pod osłoną nocy opowiada mu historie, które zostały zapisane ciemnym tuszem na jej powiekach, on każdego wieczoru przynosi jej w zamian jedzenie. Pochodzą z różnych światów, jednak coś ich połączyło. Ona dzięki niemu już nie jest taka samotna, on dzięki niej poznaje baśniowe historie ludzi, zwierząt i potworów.   „Opowieści Sieroty: W Ogrodzie Nocy” to dziewiąta z kolei powieść wydana w serii Uczta Wyobraźni wydawnictwa MAG. Autorka, Catherynne M. Valente, w swojej twórczości inspiruje się mitami, legendami oraz baśniami, a jej książki i opowiadania, w większości, są jej własnymi wizjami znanych historii. Powieść ta jest zatem nową wersją dawno opowiedzianej bajki - i to nie byle jakiej, bo „Baśni z tysiąca i jednej nocy” – utworu zaliczanego do arcydzieł literatury światowej. Nie jest to jednak tylko przekład tych samych historii z nowymi boha...