 |
| źródło |
TYTUŁ: Tektonika uczuć
AUTOR: E-E Schmitt
WYDAWNICTWO: Znak
STRON: 142
DATA WYDANIA: 2008
Richard i Diane są w sobie szaleńczo zakochani i wkrótce zamierzają się pobrać. Chociaż... może nie tak szaleńczo, jak się wydaje. A z tym ślubem to też nic pewnego...
Tak naprawdę, to myślą o rozstaniu. Czego oni właściwie chcą?
Błyskotliwy dramat Schmitta, pełen ciągłego napięcia między dwojgiem bohaterów, to laboratoryjna analiza mechanizmów manipulacji. Wśród intryg i podchodów, aluzji i podtekstów Schmitt kolejny raz pokazuje, że najsilniejszych uczuć nie można od siebie odróżnić i wszyscy nosimy maski. Bo miłość to nieustająca gra. (źródło opisu)
Tak naprawdę, to myślą o rozstaniu. Czego oni właściwie chcą?
Błyskotliwy dramat Schmitta, pełen ciągłego napięcia między dwojgiem bohaterów, to laboratoryjna analiza mechanizmów manipulacji. Wśród intryg i podchodów, aluzji i podtekstów Schmitt kolejny raz pokazuje, że najsilniejszych uczuć nie można od siebie odróżnić i wszyscy nosimy maski. Bo miłość to nieustająca gra. (źródło opisu)
To nie było moje pierwsze spotkanie z autorem, pierwsze było około dwa lata temu, gdy w moje ręce wpadła książeczka "Oskar i Pani Róża", od tamtej pory staram się co jakiś czas, coś przeczytać Pana Schmitta, bo lubię jego książki, jego podejście do tematu i to w jaki sposób opowiada historie.
Eric-Emmanuel Schmitt to francuski dramaturg i eseista. Już w wieku jedenastu lat, napisała swoją pierwszą powieść, a na świecie jest znany głównie jako twórca teatralny. Jego książki tłumaczone są na 40 języków,a sztuki teatralne wystawiane w ponad 50 krajach. Choć jest autorem znanym, a jego książki bardzo popularne, sam ciągle pozostaje tajemniczą postacią. Zarówno "Oskar i Pani Róża" jak i "Pan Ibrahim i kwiaty Koranu" są moimi ulubionymi książkami autora.
Diane i Richard to główni bohaterowie książki, zakochani w sobie, tęskniący, nie mogą się obejść bez siebie. Diane myśli że uczucie Richarda wygasa, wiec sama zaczyna rozmowę w której to opowiada o zmianach jakie w niej zaszły, Rochard myśli że uczucia Diane wypaliły się ... ciągle ma nadzieję, ale Diane pcha go w ramiona innej kobiety ... wynajętej przez nią prostytutki, w której to On zakochuje się. Diane chce go ośmieszyć i poniżyć w oczach innych, robi to bo go kocha ... chce zemsty za to że on jej już nie kocha. Ale czy na pewno? ... jedna rozmowa, zła rozmowa, nieszczera rozmowa powoduje całą lawinę sytuacji, których można było uniknąć. Jedno słowo ... kocham Cię ... mogło zmienić tak wiele. Gdy do Diane dociera co się stało, jest już za późno.
"Tektonika uczuć" opowiada o miłości, takiej prawdziwej, a jednocześnie mściwej. Kocham Cię, ale cię zniszczę, ośmieszę i wdepczę bo Ty mnie nie kochasz. Autor pokazuje nam jak cienka może być linia między miłością, a nienawiścią. A jaka jest prawda - szczera rozmowa, może tak wiele zmienić i dać.
W książce mamy nietypowy schemat, jakbyśmy czytali scenariusz, co mówią dane osoby, jaki mają wyraz twarzy, czytając w głowie układała mi się historia wprost na deskach teatru. Świetnie skrojona cała historia, dialogi ciekawe, lekki humor i uczucia, których każdy z nas potrzebuje, a jednocześnie mało opisów miejsc i zdarzeń. W tej książce dialog to podstawa. Bardzo dobrze mi się ją czytało - polecam.
Moja ocena: 5/6
Diane i Richard to główni bohaterowie książki, zakochani w sobie, tęskniący, nie mogą się obejść bez siebie. Diane myśli że uczucie Richarda wygasa, wiec sama zaczyna rozmowę w której to opowiada o zmianach jakie w niej zaszły, Rochard myśli że uczucia Diane wypaliły się ... ciągle ma nadzieję, ale Diane pcha go w ramiona innej kobiety ... wynajętej przez nią prostytutki, w której to On zakochuje się. Diane chce go ośmieszyć i poniżyć w oczach innych, robi to bo go kocha ... chce zemsty za to że on jej już nie kocha. Ale czy na pewno? ... jedna rozmowa, zła rozmowa, nieszczera rozmowa powoduje całą lawinę sytuacji, których można było uniknąć. Jedno słowo ... kocham Cię ... mogło zmienić tak wiele. Gdy do Diane dociera co się stało, jest już za późno.
"Tektonika uczuć" opowiada o miłości, takiej prawdziwej, a jednocześnie mściwej. Kocham Cię, ale cię zniszczę, ośmieszę i wdepczę bo Ty mnie nie kochasz. Autor pokazuje nam jak cienka może być linia między miłością, a nienawiścią. A jaka jest prawda - szczera rozmowa, może tak wiele zmienić i dać.
W książce mamy nietypowy schemat, jakbyśmy czytali scenariusz, co mówią dane osoby, jaki mają wyraz twarzy, czytając w głowie układała mi się historia wprost na deskach teatru. Świetnie skrojona cała historia, dialogi ciekawe, lekki humor i uczucia, których każdy z nas potrzebuje, a jednocześnie mało opisów miejsc i zdarzeń. W tej książce dialog to podstawa. Bardzo dobrze mi się ją czytało - polecam.
Moja ocena: 5/6
