Τα ζάρια

Όσο περνά ο καιρός
τ' αστέρια πληθαίνουν
στο διάστημα
είναι τα ζάρια των χαμένων
που δοκιμάζουνε την τύχη τους
ξανά και ξανά μες στο σκοτάδι


Βαγγέλης Κάσσος
δημοσιεύτηκε στο περ. Πάροδος, 3.1.1987
Ηλίας Κεφάλας-Ανθολογία Σύγχρονης Ελληνικής Ποίησης
Η γενιά του 1980 (Ιδιωτικό όραμα)μ 1989 

Αν τα λόγια μου είναι τόσο πικρά

Αν τα λόγια μου είναι τόσο πικρά
γιαυτό φταίει η θεσσαλονικη μαυρόη
που δε μ' έκανε παπαρούνα
ν' ανθίσω για μια άνοιξη μόνο
ανάμεσα στα στάχυα
να μην μάθω ποτέ
τι θα πει ξηρασία
και τι παγωνιά

αν τα λόγια μου είναι τόσο πικρά
γιαυτό φταίει ο προπάππος μου ο κολίγος
που δε σηκώθηκε ένα βράδυ σαν άντρας
να βάλει φωτιά στη σοδειά
να τον κρεμάσει τ' άλλο πρωί ο τσιφλικάς
να μην είμαι τώρα εγώ
να έχω αντίς για ψυχή
αυτή τη στυφή πεδιάδα


Βαγγέλης Κάσσος
από τη συλλογή Στα ριζά της σιωπής, 1984
Ηλίας Κεφάλας-Ανθολογία Σύγχρονης Ελληνικής Ποίησης
Η δεκαετία του 1980 (Ιδιωτικό όραμα), 1989 

Οι φίλοι μας φεύγουν ξαφνικά

Οι φίλοι μας φεύγουν ξαφνικά
μ' ένα καμένο καλοκαίρι στα μάτια
μ' ένα κρύο κελί στην καρδιά
οι φίλοι μας δραπετεύουν
μετακομίζουν στα κρυφά
αλλάζουν όνομα τηλέφωνο
έχουν χαθεί
έχουν χαθεί οι φίλοι μας
η νύχτα τους ρουφάει
η νύχτα σαν ξερόκλαδα τους σέρνει
στις εκβολές

στο δέλτα του θανάτου
σαν παράνομοι οι φίλοι μας γυρνούν
σαν κλέφτες
σφίγγουν το μαχαίρι
έτοιμοι να επιτεθούν
ν' αυτούς που ακόμη τους ζητούν
αυτούς
που σαν ρουφιάνοι καρτερούν
στις γωνιές της μνήμης


Βαγγέλης Κάσσος
από τη συλλογή Στα ριζά της σιωπής, 1984
Ηλίας Κεφάλας-Ανθολογία Σύγχρονης Ελληνικής Ποίησης
Η δεκαετία του 1980 (Ιδιωτικό όραμα), 1989
 

Το πικραμένο βουνό

Θ' ανοίξει κάποτε αυτό το πικραμένο βουνό
κι ένα ποτάμι φωτεινό θα ξεσπάσει
μέσα στη δίψα
σα λυγμός ή σα γέλιο

δεν ξέρω
κάποτε
θα κουραστεί η σιωπή
θα πάρει τα κύματά της
και θα τραβηχτεί στο βυθό
μαζί με τα φριχτά της ναυάγια

ακόμη κάποτε
θα έχεις ένα κύπελλο να πιεις
και μια φωνή να μιλήσεις
κάνε γρήγορα λοιπόν
σαν κλέφτης
διότι η ερημιά
σαν αμείλικτη νοικοκυρά
μπορεί ξαφνικά να επιστρέψει


Βαγγέλης Κάσσος
από τη συλλογή Στα ριζά της σιωπής, 1984
Ηλίας Κεφάλας-Ανθολογία Σύγχρονης Ελληνικής Ποίησης
Η δεκαετία του 1980 (Ιδιωτικό όραμα), 1989

Το πείσμα της ηδονής

Όπως το αποδημητικό πουλί
που επιστρέφοντας
βρίσκει γκρεμισμένη τη φωλιά

όπως η αυγή
που μ' ένα λάλημα
λευκό λιθάρι
κατρακυλάει στη σιωπή

το κορμί επιμένει

το κορμί πεισμωμένο γυρνά
μια τουφεκιά μέσα στη λήθη


Βαγγέλης Κάσσος
από τη συλλογή Στα ριζά της σιωπής, 1984
Ηλίας Κεφάλας- Ανθολογία Σύγχρονης Ελληνικής Ποίησης
Η δεκαετία του 1980 (Ιδιωτικό όραμα), 1989
 

Ο πατέρας μου

Ο πατέρας μου ήταν ριψοκίνδυνος άνθρωπος
αγαπούσε τους αριθμούς
αγαπούσε τη γη
του άρεσε να ξαπλώνει κατάχαμα
και να μετρά τους σφυγμούς της
ώρες ατέλειωτες χανόταν στη σιωπή
τον έπαιρνε η νηνεμία του κάμπου
και τον έκανε στάχυ απόπληκτο
ένα δαυλό
τον έπαιρνε η θύελλα των αριθμών
και τον έκανε σβωλαράκι της γης
ένα μηδέν

επέστρεφε στρυφνός
απόκοσμος
σαν εξόριστος άγιος


Βαγγέλης Κάσσος
από τη συλλογή Η νυχτερινή ηδυπάθεια ενός μετανάστη, 1981
Ηλίας Κεφάλας - Ανθολογία Σύγχρονης Ελληνικής Ποίησης
Η γενιά του 1980 (Ιδιωτικό όραμα), 1989
 

Έτσι θα ήταν

Κι αυτό το ήσυχο βραδάκι μας ανήκει
εδώ στην υπαίθρια ταβερνούλα
να πίνουμε και να μιλάμε
για γυναίκες και πολιτική
όπως κι αν έχει είναι καλή η΄ζωή
κι ας λέει ο Φώντας τα δικά του
πως ίσως να βλεπόμαστε για στερνή φορά
απόψε θα βγουν με τ' αεράκι τα μυρωμένα
πνεύματα
θεοί κατατρεγμένοι
μαχαιρωμένοι μάγκες
ερωτευμενα ξωτικά
θα μας φιλούν στα μάτια
θα χαίδεύουν τα μαλλιά
ίσως αύριο ν'αλλάξει η ζωή μας
κι ίσως τούτο το κρασί
να σβήσει οριστικά
τη φωτιά που μας κρυφοκαίει

έτσι θα ήταν έτσι
αν δεν καθόταν ξαφνικά στο διπλανό τραπέζι
ένα μαγκούφης ένα μαυροφορεμένος
εδώ και ώρα κάθεται
και παραμονεύει
παραμονεύεο ο ρουφιάνος


Βαγγέλης Κάσσος
από τη συλλογή Η νυχτερινή ηδυπάθεια ενός μετανάστη, 1981
Ηλίας Κεφάλας - Ανθολογία Σύγχρονης Ελληνικής Ποίησης
Η δεκαετία του 1980 (Ιδιωτικό Όραμα), 1989
 

Το Θεσσαλικό φεγγάρι

Το Θεσσαλικό φεγγάρι ήταν ένα μεγάλο φεγγάρι
σαν ένα μπακιρένιο ταψί
το κατέβαζαν τα κορίτσια τις νύχτες
και ζύμωναν χιλιάδες όνειρα ως το πρωί
ήταν ένα φεγγάρι παλιό
γεμάτο συννεφοχτυπήματα
το φορτώθηκε μια φορά ο παππούς μου στον ώμο
και πήγε να το γανώσει
στο δρόμο τον έπιασαν κάτι αλήτες
και τον σκότωσαν στο ξύλο
το φεγγάρι το θάψανε βαθιά στη γή

αυτό που βλέπουν τα βράδια
οι έρμοι οι Θεσσαλοί
δεν είναι φεγγάρι
μια κατάρα είναι
που σιγοκαίει στον ουρανό


Βαγγέλης Κάσσος
από τη συλλογή Μικρές δορκάδες, 1979
Ηλίας Κεφάλας - Ανθολογία Σύγχρονης Ελληνικής Ποίησης
Η δεκαετία του 1980 (Ιδιωτικό όραμα), 1989