Ποίημα για το παλτό μου

Το παλτό μου
Κρεμασμένο στο καρφί
Άδειο και καλόσιδερωμένο
Την ημέρα που θα 'μαι απών
Μου θυμίζει.
Άλλα σεντόνια θα με τυλίγουν.
Σ' άλλους τοίχους θα μετρώ τους καημούς μου.
Το παλτό μου
Βαθιά ποτισμένο από τη μυρωδιά μου.
Άξιζε τα πέντε χιλιάρικα που έδωσα για χάρη του.
Πολλές φορές από το κρύο με προφύλαξε.
Μα ακολουθούσε σαν πιστό σκυλί
Κι αν είχε σώμα θα μου έκανε όλα τα χατήρια.
Το παλτό μου
Με συγκινεί τόσο με τη στοργή του
Που λέω απόψε να το βγάλω βόλτα
στο πιο ωραίο μπαρ.
Ντύσου, θα του πω
Κι εκείνο υπάκουα θα φορέσει τα καλά του.
Στολισμένο καθαρό μυρωδάτο
θα τυλιχτεί γύρω μου σαν μια βδέλλα αγάπης.
Πριν την έξοδο μας
θα ανάψουμε ένα τσιγάρο.
Θα φιληθούμε απαλά
Θα κινήσομε
Θα χαθούμε μαζί στο σκοτάδι.

Τάσος Καπερνάρος
από τη συλλογή Ακελδαμά, 1987
Ηλίας Κεφάλας-Ανθολογία Σύγχρονης Ελληνικής Ποίησης
Η δεκαετία του 1980 (Ιδιωτικό όραμα), 1989
 

Απουσία

Όπως η λάμψη ή το σκοτάδι
εισέβαλε σε ένα μου ποίημα
η Μαρία Μπαιρτζιάο.
Και έμεινε.
Ηδονές υποσχόταν το βλέμμα της
Ηδονές το ημιτελές της σώμα
- υποκρινόμουν.
Καθισμένη ανέμελα στο ποίημα
απλώς κοιτούσε δίπλα.
Τον καιρό των καφενείων να περνά, έβλεπε
Τα τελευταία γκαρσόνια νευρικα να
πηγαινοέρχονται
με αχνιστούς καφέδες.
Τις άδειες μποτίλιες κρασιού στα αδειανά τραπέζια.
Αδιάφορα παρατηρούσε η Μαρία.
Αδιάφορα άκουγε τις επικλήσεις μου
- Μαρία, Μαρία βγες από το ποίημα
Πάμε στη Σόλωνος για ένα καφεδάκι.

Τάσος Καπερνάρος
από τη συλλογή Ακελδαμά, 1987
Ηλίας Κεφάλας-Ανθολογία Σύγχρονης Ελληνικής Ποίησης
Η δεκαετία του 1980 (Ιδιωτικό όραμα), 1989

Δύο συν ένα

                  α

Σπαράζει ο νους
καρδιά χίλια κομμάτια
να 'ρθει το ποίημα


                β

Λέξεις ερείπια
σταθερές συστοιχίες
του μέλλοντός μας


               γ

Πένθος και χρόνος
σε πεθαμένους μόνον
γοργά φιλιώνουν


Τάσος Καπερνάρος
από τη συλλογή Οιονεί Οιωνοί, 1984
Ηλίας Κεφάλας, Ανθολογία Σύγχρονης Ελληνικής Ποίησης
Η δεκαετία του 1980 (Ιδιωτικό όραμα), 1989
 

Το πένθος του φεγγαριού

                           ΙΙ

Θυρωρός ήταν
- δουλειά πολλή δεν είχε
μέτραγε τα πτώματα στο πεζοδρόμιο

                         ΙΙΙ
                

Τα δειλινά
οι φωνές εκείνων που έφυγαν
θηλειές που μας πνίγουν


                        IV

Ο πεθαμένος σκακιστής
αιώνια θλιμμένος
για τη χαμένη τελευταία παρτίδα


Τάσος Καπερνάρος
από τη συλλογή Οιονεί Οιωνοί, 1984
Ηλίας Κεφάλας-Ανθολογία Σύγχρονης Ελληνικής Ποίησης
Η δεκαετία του 1980 (Ιδιωτικό όραμα), 1989

Ενύπνιον

Δημόσιος υπάλληλος αυτός
με καταθέσεις
τρανταχτό μισθό
περίθαλψη σπουδαία
λόγους δεν είχε
να φοβάται.
Μα έλα που τον έπιανε κάτι αλλόκοτο τα βράδια ...
Γινόταν νευρικός, πάθαινε δύσπνοια,
μελαγχολούσε.

Μέχρι που τα παράτησε όλα
και έκτοτε με το Ροσινάντε φανερώνεται
πότε στο Σύνταγμα πότε στο Παλαμήδι.


Τάσος Καπερνάρος
από τη συλλογή Οιονεί οιωνοί, 1984
Ηλίας Κεφάλας-Ανθολογία Σύγχρονης Ελληνικής Ποίησης
Η δεκαετία του 1980 (Ιδιωτικό όραμα), 1989