Τρία χαϊκού (5)

Εσύ κι εγώ
σαν τελειωμένοι στίχοι
λυπηρού ρεφρέν. 


Λες μ' αγαπάς
και βουλιάζω ήσυχα
στην ευτυχία.


Μ' αγαπάς εσύ
γι' αυτό κι εγώ ποτέ
δεν θα πεθάνω. 


Ασημίνα Ξηρογιάννη
από τη συλλογή Δεύτερη φύση, 2018
εξηνταπέντε χαϊκού

Τρία χαϊκού (4)

Έρωτας θα πει:
«Το βλέμμα σου τα φταίει»
Κι αυτό αρκεί. 


Θα με αγγίξεις;
Αν όχι, θα πεθάνω
Από μοναξιά. 


Δεν σε αγαπώ
Οπότε δεν υπάρχεις
στον κόσμο αυτό. 


Ασημίνα Ξηρογιάννη
από τη συλλογή Δεύτερη φύση, 2018
εξηνταπέντε χαϊκού

Τρία χαϊκού (3)

              στον Κυριάκο

Η μνήμη χτίζει
τη ζωή, η λήθη την 
υπονομεύει.


Μνήμη Βογιατζή: 
Θέατρο που σαν καλή
ποίηση μοιάζει !


Τραυματίστηκα
από την ανάμνησή σου,
αγαπημένε !


Ασημίνα Ξηρογιάννη
από τη συλλογή Δεύτερη φύση, 2018
εξηνταπέντε χαϊκού

Τρία χαϊκού (2)

                 στον Χάρη Β.

Θέλω μια τέχνη
που ανελέητα να
με ανατρέπει.


Ποίηση γράφεις
για να ξορκίσεις - ίσως -
τη μοναξιά σου.


Με έναν στίχο
αποπλάνησε με αν
ακούς,ποιητή !


Ασημίνα Ξηρογιάννη
από τη συλλογή Δεύτερη φύση, 2018
εξηνταπέντε χαϊκού

Τρία χαϊκού (1)

Η παραφορά
δεύτερη φύση είναι
για σένα, Μούσα.


Ζωής και γραφής
ζητούμενο σε τάξη
να μπει το χάος.


               στην Αλέκα

Τα ποιήματα 
που έχω λησμονήσει
μ' έχουν στοιχειώσει.



Ασημίνα Ξηρογιάννη
από τη συλλογή Δεύτερη φύση, 2018
εξηνταπέντε χαϊκού

Η ώρα της ποίησης

(1) Στο περιθώριο της ζωής ανθίζουν τα ποιήματα
(2) Κι όμως το περιθώριο είναι η αληθινή ζωή
(3) Εκεί που ο χρόνος δεν ορίζεται
(4) Και δεν πρέπει να κάνεις το λάθος
(5) να πεις τον αριθμό 24
(6) ή έστω να τον σκεφτείς.
(7) Τα ωραία έρχονται μετά: 
(8) Όταν πέφτεις στο κενό του χρόνου,
(9) Όταν ταλαντεύεσαι μαγικά ανάμεσα στο πάντα και το ποτέ,
(10) Όταν αιωρείσαι πάνω από τη λευκή κόλλα χαρτί
(11) Τότε αλλάζει ο μέσα σου ρυθμός
(12) Και το εσωτερικό τοπίο φωτίζεται
(13) Τότε η αμηχανία σου μοιραία γίνεται λέξη
(14) Και η λέξη γίνεται στίχος
(15) Στίχος που δεν χωρά σε μια συμβατική μέρα
(16) Που δεν μπορεί να κλειστεί μέσα σε 24 ώρες αλλοίμονο !
(17) Το ξέρεις πια ! Σε ένα άχρονο παρόν ανθίζουν τα ποιήματα
(18) Όταν δεν είσαι αναγκασμένος με μετράς τις ώρες
(19) Και να πρέπει να τις βγάζεις πάντα 24
(20) Όταν τολμάς να επινοήσεις μια δική σου ώρα
(21) Τη δική΄σου ώρα που θα 'ναι συνώνυμη της αιωνιότητας
(22) Που θ' αποτελείται από άπειρα λεπτά και δευτερόλεπτα
(23) Άπειρα ερεθίσματα της ψυχής και της νόησης
(24) Την ώρα που συνιστά τον δικό σου λόγο για το άρρητο
(25) Την 25η Ώρα : Την Ποίηση


Ασημίνα Ξηρογιάννη
από το βιβλίο Δοκιμάζοντας το ποίημα, 2017

Δοκιμάζοντας το ποίημα (απόσπασμα 2ο)

Όταν το ποίημα είναι κάθετο πιο πολύ παρά οριζόντιο
Όταν το ποίημα μοιάζει με ανοιχτό ορίζοντα
Όταν το ποίημα διαδηλώνει μια «άλλη ποιητική» μη ποιητική
Όταν το ποίημα πυροδοτεί λεκτικά συμβάντα
Όταν το ποίημα ξεπερνά τη Μούσα του

Όταν το ποίημα έχει άρωμα αντρικό

Όταν το ποίημα έχει το όνομα και τη χάρη του

(όταν το ποίημα)

... ποτέ δεν ολοκληρώνεται.


Ασημίνα Ξηρογιάννη
από το βιβλίο Δοκιμάζοντας το ποίημα, 2017

Δοκιμάζοντας το ποίημα (απόσπασμα 1ο)

Όταν το ποίημα αναζητά καταφύγιο στην ανθρώπινη
ύπαρξη και η ανθρώπινη ύπαρξη σε κείνο

Όταν το ποίημα αφορά ανοίκειους σκοπούς

Όταν το ποίημα σβήνεται πιο πολύ παρά γράφεται
Όταν το ποίημα αναρωτιέται και στοχάζεται
Όταν το ποίημα διαβάζεται σιωπηλά. 
Όταν το ίδιο το ποίημα ξέρει να σιωπά

Όταν το ποίημα αντέχει τη σκιά του
Όταν το ποίημα δεν αντέχει τη σκιά του
Όταν το ποίημα γκρεμίζει τα τείχη
μιας υπάρχουσας παλαιομοδίτικης λογοτεχνίας.
Όταν το ποίημα κατατρέχει τον δημιουργό του
με σκοπό να τον στοιχειώσει

Όταν το ποίημα έχει θάρρος
Όταν το ποίημα έχει θράσος
Όταν το ποίημα ερωτεύεται τον αναγνώστη
Όταν το ποίημα δεν ερωτεύεται τον αναγνώστη
αλλά τον ποιητή


Ασημίνα Ξηρογιάννη
από το βιβλίο Δοκιμάζοντας το ποίημα, 2017

Άτιτλο (όλα είναι στο μυαλό μου ...)

Όλα είναι στο μυαλό μου
εδώ
μέσα σ' αυτόν τον μικρό χώρο
με ακούω 
με αφουγκράζομαι 
στη σιωπή. 
Με ανιχνεύω. 
Με καλλιεργώ. 
Με αποσυναρμολογώ
για να με συναρμολογήσω πάλι,
αλλά με άλλον τρόπο
έτσι ώστε
όταν θα βρεθώ
μπροστά στη λευκή κόλα 
να 'μαι απολύτως έτοιμη να γράψω
να 'χω τη σωστή θερμοκρασία
να 'χω τις σωστές προϋποθέσεις
να αποτυπωθώ. 

Ασημίνα Ξηρογιάννη
από το βιβλίο 23 Μέρες, 2015

Άτιτλο (έκλεισα τον λογαριασμό μου ...)

Έκλεισα τον λογαριασμό μου
στο facebook, μωρό μου. 
Μοιραία έξοδος (μετά από έξι διαδικτυακά χρόνια).
Δεν με καλύπτει πλέον μια πλασματική ζωή. 
Και δε με αφορά εντέλει.  
Η ζωή είναι εδώ. 
Δεν είναι διόλου εύκολο να ζεις τον πραγματικό σου χρόνο
να ταυτίζεσαι με το παρόν σου. 
Η ζωή είναι μέσα σ' αυτό το μικρό δωμάτιο
όπου περνώ μέρες περιμένοντάς σε. 
Η σειρά σου τώρα. Κάνε την ενδοσκόποησή σου. 
Πόση αλήθεια μπορείς να αντέξεις; 

Ασημίνα Ξηρογιάννη 
από το βιβλίο 23 Μέρες, 2015

Φθινοπωρινή ιστορία

Ραντεβού το φθινόπωρο λοιπόν. 
Για να δώσουμε συνέχεια στην ιστορία μας.
Το ζήτημα είναι αν θα μας ξανάρθουν οι λέξεις
ή αν χάθηκαν για πάντα μέσα στους λαβυρίνθους
των καλοκαιρινών μας περιπλανήσεων.

Διάβαζα για τον εραστή μιας πόρνης
που την έλεγαν Λου. 
Τόσοι άντρες μπαινόβγαιναν στο σώμα της,
μόνο ένας κατάφερε να την αποπλανεί
προλαβαίνοντας ακόμα και τη ίδια τη νύχτα. 

Και θέλω να σου διηγηθώ αυτήν την ιστορία ολόκληρη,
όταν αποκαμωμένοι από τον έρωτα
θα χαλαρώνουμε στο κρεβάτι 
και θα βυθιζόμαστε ο ένας μέσα στα μάτια του άλλου
φροντίζοντας μη μας πέσει κάτω κανένα βλέμμα. 

Ποιο μήνα του φθινοπώρου αυτή τη φορά;
Σεπτέμβρη ίσως ή Νοέμβρη
θα εξιλεωθείς για την καλοκαιρινή σου προδοσία;


Ασημίνα Ξηρογιάννη
από το βιβλίο 23 Μέρες, 2015

Άτιτλο (εγώ πάλι ονειρεύομαι ...)

Εγώ πάλι ονειρεύομαι την ανοιχτή θάλασσα μαζί σου.
Κι ας ζω στην άκρη της ζωής σου.
Ένα πεδίο άπειρο, ελεύθερο και φωτεινό,
όπου όλες οι λέξεις θα λέγονται με ειλικρίνεια
και μετά θα αθωώνονται.
Είσαι το ποίημά μου, ξέρεις. 
αλλά εγώ δεν θέλω να γίνω ποτέ το δικό σου.
Με αντέχεις. Ίσον με αγαπάς. Αυτή είναι η ιδανική
και επιθυμητή εξίσωση. 

Ασημίνα Ξηρογιάννη
από το βιβλίο 23 Μέρες, 2015

Άτιτλο (Οι στίχοι αυτοί ....)

Οι στίχοι αυτοί γεννιούνται από άλλους στίχους.
Στίχους που μοιάζουν με το γλυκό φως του πρωινού
και έχουν τη δύναμη να δαμάζουν τα ατίθασα βλέμματα
και να αγριεύουν τις νωχελικές ψυχές. 
Δε θα γυρίσω πια στις σκοτεινές μου κάμαρες
και στα λευκά χαπάκια
επειδή μου δίνεις κάθε λόγο να μην το κάνω
επειδή μου υποδεικνύεις τους τρόπους να βάλω το χάος μου
σε τάξη. 

Ασημίνα Ξηρογιάννη
από το βιβλίο 23 Μέρες, 2015

Αντίδραση

Μου λένε συνέχεια
γράψε για την εποχή σου
για την πόλη σου
για τους τετράγωνους κυβερνώντες
για το μνημόνιο
για τους Ευρωπαίους
για τις διαδηλώσεις των αγανακτισμένων
για την κατάλυση της εθνικής ταυτότητας
για τα πολιτικά σκάνδαλα
για την απώλεια της αξιοπρέπειας
για το γενικό ξεπούλημα της χώρας
για την κρίση
για το αμφίβολο μέλλον
για τους ξοφλημενους νέους
για τη γενιά των τετρακοσίων ευρώ
και άλλα παρόμοια.
Μα εγώ θα γράψω μόνο για την ποίηση.
Που με βοηθάει να τ' αντέχω όλα αυτά.

Ασημίνα Ξηρογιάννη
από τη συλλογή Εποχή μου είναι η ποίηση, 2013

Παθολογία

Περπατώ μέσα στην πόλη.
Βήματα αργά, σκεφτικά
λιγάκι θλιμμένα.
Δεν κρατάω τυχαία την κάμερα.
Είναι που δεν αντέχω
να βλέπω το κέντρο
με γυμνό μάτι πια.
Θέαμα θλιβερό.
Μετανάστες, ζητιάνοι, πρεζάκια, αρσενικές πόρνες.
Κουμουνδούρου, τασντίρια, μιζέρια, σπασμένες βιτρίνες.
Καμένα αμάξια, καυσαέρια, βρωμιά, κατάντια.
Απόγνωση, μοναξιά.
Η Αθήνα μαραζώνει.
Είναι σαν να βλέπεις
έναν αγαπημένο σου άνθρωπο
να μαραίνεται.
Ποιος δεν πονάει για τον ετοιμοθάνατο;

Ασημίνα Ξηρογιάννη
από τη συλλογή Εποχή μου είναι η ποίηση, 2013

Εποχή μου είναι η ποίηση

by Ettore Aldo Del Vigo


Λες «εποχή μου είναι η ποίηση»και βουλιάζεις μέσα στις λέξεις
αποτυπώνεις μεταφορές για το αδιέξοδο παρόν
και ρουφάς με το μολύβι σου τη θλίψη
αυτού του τόπου
που τον ήξερες για πατρίδα σου.
Λες «εποχή μου είναι η ποίηση»
και βυθίζεσαι σε σχήματα λόγου
γειώνεις τους στίχους σου
σε λευκό χαρτί.
Λες «εποχή μου είναι η ποίηση»
και κάνεις τραγούδι τις αγωνίες σου
φτιάχνεις τον δικό σου λαβύρινθο
για να απομονωθείς.
Λες «εποχή μου είναι η ποίηση»
έτσι για να παρηγορηθείς
που η εποχή σου σε απαρνιέται
και να εξιλεωθείς
που την απαρνιέσαι κι εσύ.

Ασημίνα Ξηρογιάννη
από τη συλλογή Εποχή μου είναι η ποίηση, 2013

Τιμής ένεκεν

Γράψε ένα ποίημα για τον ρυτιδιασμένο άνδρα
που πέθανε μόνος στο νοσοκομείο
για το πρεζόνι της Ομόνοιας
για τον μετανάστη που ψάχνει στα σκουπίδια
για τη φτωχή γυναίκα που γερνάει πρόωρα ανέγγιχτη.
Γράψε ένα ποίημα τιμής ένεκεν -
αλλιώς κανείς δεν θα τους θυμάται.

Ασημίνα Ξηρογιάννη
από τη συλλογή Εποχή μου είναι η ποίηση, 2013

Άτιτλο (Πες μου, γιατί να γράφεις ποιήματα ....)

painting: Henri Matisse

Πες μου,
γιατί να γράφεις ποιήματα
όταν δεν υπάρχουν αναγνώστες;
Οι άνθρωποι απελπίστηκαν
και βγήκαν στους δρόμους.
Κι η ποίηση μοιάζει τώρα μακρινή ανάμνηση,
μια τέχνη γραφική ...
Εδώ υπάρχει η ζωή που πρέπει να διασωθεί.
Υπάρχουν τα παιδιά,
και τα παιδιά δεν μεγαλώνουν με λέξεις.
Εδώ χρειάζονται χέρια και σώματα
και περίστροφα
που θα δολοφονούν τους δισταγμούς και τις αναβολές.

Ασημίνα Ξηρογιάννη
από τη συλλογή Εποχή μου είναι η ποίηση, 2013 

Σαν αγρίμια

«.κι όμως, μου λές, μονάχα
μέσα από τα κορμιά μας
υπάρχουμε»

Σαν αγρίμια
γαντζώνεστε ο ένας πάνω στον άλλο
τον μυρίζεις
κάθε που έρχεται απ΄έξω
μπαίνεις μέσα στο στόμα του
ελέγχεις την υγρότητα της γλώσσας του
έπειτα αρχίζεις να τον τρως
μετά μανίας
επιδεικτικά
ξεδιάντροπα
κι αυτός αφήνεται
κι ενδίδει
και σκληραίνει
και σου επιτίθεται
σε βιάζει
κι αρχίζει τώρα να σε τρώει εκείνος
με λύσσα
να σου διαλύει το αιδοίο
με τους πιο απίθανους τρόπους
οδηγώντας σε
κάπου πολύ μακριά...
(Εκείνη την ώρα η Ποίηση
δεν έχει κανένα απολύτως νόημα)

Ασημίνα Ξηρογιάννη
Από τη συλλογή Η μυστική ζωή της Μάγιας Μ., 2012

Χέρια μου

 (photo by devianart)

Χέρια δυσκίνητα
βουνά ακίνητα
απόλυτα θλιμμένα.
Χέρια μου,
που ονειρευτήκατε γραφές,
δοθήκατε
στην ποίηση
στο ταξίδι της ψυχής μου.

Χέρια
σκληρά και μόνα
τα βράδια
μιλάτε με το μολύβι
σιωπηλά,
το συρτό του ήχο αφουγκράζεστε.
Χέρια μου,
ζείτε τη δική σας ζωή,
έξω από μένα
και χωρίς.

Ασημίνα Ξηρογιάννη
από τη συλλογή Πληγές, 2011