Του έρωτα το τσίρκο

Στου έρωτα το τσίρκο είπα να εργαστώ
για το απρόοπτο χωρίς να ετοιμαστώ.
ότι δολιοφθείρει τα σχοινιά ακροβασίας
κι απαγορεύει κάθε δίχτυ ασφαλείας,
ακοίμητο θηρίο ότι θα δαμάζω
θα είμαι η χαρά του τσαρλατάνου
τα δάκρυα τα κάλπικα του κλόουν
το άλογο που θαυμαστά χορεύει
κι ο μάγος που θα καταπίνει πυρκαγιές. 
Φτωχό μου βιογραφικό αμάθητο
καρφώθηκες στης ομορφιάς τ' αγκάθια
σε θάμπωσε του πειρασμού το πλουμιστό κοστούμι
κι όταν ζαλίστηκες στου τσίρκου τα γυρίσματα
στου έρωτα τ' ακίσματα 
σε πέταξαν στο δρόμο.

Άννυ Κουτροκόη
από τη συλλογή Δια νυκτός και ημέρας, 2018

V.W. - E.D.

Οι δυο γυναίκες μπλέχτηκαν 
στο δάσος της γραφής
από τα δάχτυλά τους πήγασαν τοπία μυστικά 
που μαρτυρήσανε το πάθος της πλοκής
τα χρώματα της λατρεμένης λέξης.
έτσι ματώσανε στα αδιέξοδα του είναι. 
φυτρώσανε στο σώμα τους κλαδιά
βότανα σκέπασαν την όμορφή τους κόμη
φύλλα κι ανθοί δεν άργησαννα ξεμυτίσουν,
τα βράδια έγερναν στο στρώμα ελαφρά
όπως τα ζωντανά στα τρυφερά χορτάρια,
στο τέλος κελαϊδήσανε κι οι δυο
η μεν με τα κείμενα
η  δε με τα ποιήματά της.

V. W. = Virginia Woolf - E.D. = Emily Dickinson


Άννυ Κουτροκόη
από τη συλλογή Δια νυκτός και ημέρας, 2018

Το πρώτο φιλί

Το δύο νεαρά παιδιά πήραν το τρένο της γραμμής
που ράγιζε ασθματικά το τσόφλι του τοπίου.
Ο κλονισμός της μηχανής μες στο φιλί τούς βύθισε
αγκομαχούσε ο συρμός πάνω στη ράγα των χειλιών τους
ανάβλυσαν σταγόνες ηδονής στο τραγανό τους πρόσωπο,
το τρένο έβγαλε φτερά και σφύριξε τρελό από χαρά, 
μα το φιλί, εκείνο το παρθενικό φιλί
στον τελκό σπασμό του
εκτροχιάστηκε μες στης ρουτίνας τον γκρεμό. 
Ηδίστη και μοναδική η κάθε πρώτη μας φορά. 

Άννυ Κουτροκόη
απο τη συλλογή Δια νυκτός και ημέρας, 2018

Μεσίστια σημαία

Μες στην αιώνια της Θεσσαλονίκης γοητεία
στους δρόμους, στα στενά της
εικόνες φύονται καινούργιες. 
Τώρα οι μητέρες παρηγοριά ζητούν
στης πόλης τα μικρά καφέ,
ντύνονται σαν κορίτσια
γελούνε σαν παιδιά
και φλυαρούν ανέμελα 
με ξεθαμμένες γνωριμίες,
πλέον δεν σέρνονται στου χωρισμού τις αποβάθρες
μαυροντυμένες με δηλητήριο στόμα
άλλαξε ο χρόνος το τοπίο μα
όταν στο σπίτι επιστρέφουν
αφήνουν πάνω στο τραπέζι
τη μαύρη τους καρδιά
με καρφωμένη πάνω της
της απουσίας τη μεσίστια σημαία. 

Αννυ Κουτροκόη
από τη συλλογή Δια νυκτός και ημέρας, 2018

Τι κι αν είσαι

καράβι αν δεν φουσκών' η θάλασσα
πουλί αν δεν φυσάει αέρας
λουλούδι αν οι μέλισσες πεθάναν
πληγή αν το νερό τελείωσε
βιβλίο αν όλοι είναι τυφλοί
φιλί αν δεν μελώνει στόμα
αν είσαι δάκρυ δίχως μάτια
καρδιά αν τραγουδάς χωρίς σκοπό
σώμα όπου η ζωή μελαγχολεί
νησί σε πέλαγος που πλοίο δεν γνωρίζει

Μα να που επιμένω στο ό,τι κι αν είμαι
στο ό,τι υπάρχει κι εγώ δεν το βλέπω

Άννυ Κουτροκόη
από τη συλλογή Ώχρα υπόκοσμη, 2013

Σαν ιερό σκαρί

Τώρα σαν ιερό σκαρί τραβάει για τον παράδεισο.

Δεν ξάπλωσε στα πούπουλα
με λάσπη έκτισε στους ώμους
του κόσμου σπίτια και σπιτάκια,
στη φοβερή του ράχη επάνω
έσπασε τις αχτίδες του ο ήλιος
σφυρί κι αμόνι
καρδιά μου μη σταυροκοπιέσαι,
γράμματα του Θεού τα πράματα
βαθιά ντροπή το άλφα και το βήτα
κιτρίνισε αδιάβαστο το γράμμα της Μαρίας.
Άρτος σε όλους δωρεά
ζωούλα δίχως τσιριμόνιες
ο θάνατός του να πεθαίνει απ' την πείνα,
πώς λάμπει όμως το τίποτα π' απόμειν' απ' αυτόν
γλυκό χαμόγελο σαν βύθισε στο χώμα.

Τώρα σαν ιερό σκαρί τραβάει για τον παράδεισο.

Άννυ Κουτροκόη
από τη συλλογή Ώχρα υπόκοσμη, 2013

Στο παιδί που δεν απέκτησα

Είσαι ο άγγελος τον ουρανό τις νύχτες πυυ φροντίζει
το πρώτο της αυγής κερί τον ήλιο που ανάβει
το νυσταγμένο σέπαλο που τρυφερά τεντώνεται
αθώο βλέμμα άφαντο που μες στα μάτια μου πετά
από το μαύρο φως στο φωτεινό σκοτάδι,
όλοι τριγύρω μου φορούν τ' ωραίο πρόσωπό σου
παιδί που δεν σ' απέκτησα πόθος μέχρι θανάτου.

Άννυ Κουτροκόη
από τη συλλογή Ώχρα υπόκοσμη, 2013

Amore

Amore! amore! τώρα σημάδεψέ την
που είναι το στήθος της γυμνό
κάρβουνο η καρδιά της πυρωμένο
φουρτουνιασμένη ομορφιά
στα δυο κομμένη ανάσα

Amore! amore! ένα σου βέλος φτάνει
αίμα να στάξουν όλα τα σημάδια
άφωνη ν' απομείνει μέσα στην άφατη ομορφιά
ποιος το 'δε μέρα μεσημέρι να λάμπουνε
αστέρια και φεγγάρι

Amore! amore! στο χώμα φτάσαν τα μαλλιά της
χύθηκε φως κρουνός απ' τα γλυκά της μάτια
αχ! τικ αχ! ο χτύπος της αγάπης τραβάει για τη σιωπή
Amore! οι πέτρες που κσμούν τη γειτονιά της
τα δάκρυά της λέν' πως είναι και σου τα χρεώνουν

έρωτα εσύ! γράμματα μας μαθαίνεις όλους.

Άννυ Κουτροκόη
από τη συλλογή Ώχρα υπόκοσμη, 2013

Silenzio

Εξαίσιο του πλήθους βουητό
πλημμύρισέ με
το σώμα μου ν' αντιλαλεί
την ποικιλία της χροιάς σου
δεν μ' ενδιαφέρει καν το νόημά σου
σύγκορμος φτάνει να σε περιέχω.
Εξαίσιο του πλήθους βουητό
κυρίευσέ με
ο τελευταίος χτύπος γίνε της καρδιάς μου
ύστατο γράμμα φύσα στο ξεψύχισμά μου.
Όταν ηχήσ' η σάλπιγγα silenzio
ο άγρυπνος φρουρός έχει εντολή
φθόγγος να μην περάσει.

Άννυ Κουτροκόη
από τη συλλογή Ώχρα υπόκοσμη, 2013
 

Ώχρα υπόκοσμη

Σβησμένοι φανοστάτες τα θαμπά σου μάτια
φρουρούσανε την είσοδο της ρημαγμένης πόλης
σακατεμένος άνεμος ξεφύσαγε στους δρόμους
βραχνός καημός οι στερεμένες βρύσες
ράγισε το φθινόπωρο κι έσταξε ώχρα υπόκοσμη
πάνω στο άδειο σπίτι στην άκαρπη αυλή
σε φύλλα που ξεράθηκαν χλωμιάσαν τα φιλιά
σε ζαρωμένα στήθια χαμίνια της φθοράς
σ' εύφορα χείλη που απομείναν στέρφα
στη λύσσα που ξεθύμανε σώμα νεκρό.
Κορίτσι απ' τα παλιά φιλί βαθύ μες στην καρδιά
στο πεθαμένο φως σου τώρα
φαντάσματα τα θλιβερά απομεινάρια.

Άννυ Κουτροκόη
από τη συλλογή Ώχρα υπόκοσμη, 2013

Σ' αποθύμησα

'Εληξες

Κι ήταν νωρίς...

Δεν πρόλαβα τα λόγια σου

Να σκαλώσω στους τοίχους

Δεν πρόλαβα τα χαμόγελά σου

Να καρφώσω στο ταβάνι

Δεν πρόλαβα δίχτυ

Να πλέξω με τα δάκρυά σου

Να παγιδέψω την ανάμνηση

Δεν πρόλαβα το θυμό σου

Να στήσω φύλακα στην πόρτα

'Εληξες

Κι ήταν νωρίς...

Δεν πρόλαβα το γέλιο σου

Να φυλάξω σαν το παλιό κρασί

Και να μεθάω

Κάθε που σ' αποθυμώ.

Άννυ Κουτροκόη
από τη συλλογή Περί ελαχίστων κρουσμάτων, 1995

Πηγή: Translatum, Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης

Λόγω καιρού

Μη μου κρυώσεις,

πρόσεχε.

Τόσοι ψαλμοί

χιλιάδες ποιήματα

κάποιο απ' όλα

σου πηγαίνει.

Λεπτώς ενδεδυμένος

πού βγαίνεις

μες στο καταχείμωνο,

στις άθλιες καιρικές συνθήκες

που δεν προβλέπεται

σύντομα να μεταβληθούν.

Φυλάξου.

Του λόγου η θέρμη

απρόσβλητο είναι καταφύγιο

για όλους μας,

παιδί μου.

Άννυ Κουτροκόη
από τη συλλογή Λεπτώς ενδεδυμένοι, 2002

Θερμαϊκός

Καφέ κερνάω

Έλα

Θάλασσα μπλε πατάω

Πιες

Φίλος σου αν θέλεις

Είμαι

Φτάνει γι' αυτό

Ένα τραπεζάκι

Και δυο γόπες, δυο ματιές

Ει δ' άλλως πώς

Να ζει κανείς

Στη Σαλονίκη

Μες στο Θερμαϊκό.

Άννυ Κουτροκόη
από τη συλλογή Απαστράπτοντος του κρυστάλλου, 1998

Πηγή: Translatum, Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης