Βλέμμα

                                          στη Χ.Ι.



Όταν το χάρτινο βλέμμα του ουρανού
Ακαθόριστα τα διλήμματα
Νυσταγμένοι μύστες τελευτούν τις χαρμολύπες τους
τις αόρατες εξάρσεις τους
 
Όταν το χέρι σου βιώνει την ευτυχία
Το παράνομο αγκάλιασμα του αέρα
σαν μια κίτρινη σελίδα του Μιγκουέλ ντε Σαλαμπέρτ
ξυπνάει συνειδήσεις
 
Την ουσία του κόσμου
Θυμάσαι τον αστικό ποιητή;
Η αξιοπρέπεια είναι ο μόνος λόγος να χάσεις τη ζωή σου
Θα ερευνήσεις την ουσία του κόσμου ;
Θα ερευνήσεις την ουσία του κόσμου ;
φως μου.
 
Αν αντικρίσεις σκιές και θορύβους και σιωπή
Φύγε από κει
Ανέμισε τις παντιέρες ψηλά
Στα ακρώρεια ουράνια
Οι ζωές μας αρμονίες γίνονται


Θωμάς Μερλέμης
από τη συλλογή Ύστερα, 2016

Ευτυχία

Ένα πρωινό άνοιξα τα μάτια μου
και ήταν όλα ρόδινα
όπως μερικά χρόνια πρωτύτερα
Οι σκιές ήταν μεθυσμένες
οι ήχοι άτακτοι
Ένα μουρμουρητό υπόκωφο μού έτρωγε τα σπλάχνα
 
Ω τι Ωδή στην Ευτυχία
Ω τι Ωδή στην Ευτυχία
Κάποια μέρα - θυμάσαι το στίχο
Οι πόρτες συντρίβονται, οι ιαχές αναίτια
αναμειγνύουν ανθρώπους παράταιρους
 
Ηφαίστεια, κλίμακες , άνθρωποι
 
Ω τι ωδή στη Ρουτίνα
Ω τι ωδή στη Ρουτίνα
Πρίγκιπες που ένα μόνο ιμάτιο τους έμεινε - και αυτό λειψό
Αναμνήσεις από καιρούς
Τα χρώματα δεν έχουν συμβιβασμούς
και τα αστέρια πλήθος
Αλλά μόνο μια λέξη
Άλλη μια λέξη
 
Ω τι ωδή στον Μαξιμαλισμό
Ω τι ωδή στον Μαξιμαλισμό
Ακουμπάω καγχάζοντας
εκρήγνυμαι και κλίνω και ψιθυρίζουμε
τραγούδια του οδυρμού και της αγάπης
τραγούδια απλά
Με εμένα και εσένα

Θωμάς Μερλέμης
από τη συλλογή Ύστερα, 2016

Το φανέρωμα της μέρας

                                          στον Τόλη Νικηφόρου

Όταν οι μέρες μάς πλησιάσουν
Μας φανερώσουν τα άνευρα τους αετώματα
Θα ηχήσει μια ιαχή τόσο πλησίστια
Αντίλαλος και κραυγή
Οι μέρες είναι οι κραυγές που ουρλιάζουν
στο άνευρο σου κορμί-κλουβί
Στο.....
Και εμείς απομακρυσμένοι από τις τόσες αναμνήσεις
Από τις δοξασμένες μέρες
Δοξασμένες μνήμες
Θα αντικρίζουμε για πάντα την αλήθεια
Ωμή την Αλήθεια
Ποτέ αγαπητό μου παιδί, Δεν θυμάμαι
Πως ήσουν
Τέλος
Άραγε έγινες αυτό που ήσουν
Αυτό που Θυμόσουν;
Αυτό που είσαι;

Θωμάς Μερλέμης
από τη συλλογή Ύστερα, 2016

Αγάπη

                                                           Marc Chagall, The Lovers

Όταν σε κοιτάζω βλέπω
την αγάπη ,τη μεταμφίεση
Μια αέναη μάχη με το χρόνο και τις εύπλοες πληγές που επιφέρει
Το ρεαλισμό και την αντίστιξη της Μαγείας
Ουτοπία
 
Όταν σε κοιτάζω βλέπω
φλόγες , βλέμματα και κόκκινους ουρανούς
Διδαχές από καταραμένους ποιητές
Γλείφω τις πληγές των δακτύλων τους
και το μελάνι της στάχτης που φυλλοροεί
Μαγεία
 
Όταν σε κοιτάζω , βλέπω
θριάμβους , μελαγχολίες
Μια ύποπτη δράση σιωπής να ξανοίγεται στο μισάνοικτο θολωτό παράθυρο
Σοκάκια, νερά , το κλασσικό υφέρπον του έρωτα
Ακροάσεις θανάτου
Μέθεξη
 
Όταν σε κοιτάζω , βλέπω
όλους τους καθάριους ήρωες με τις αντιφάσεις τους
Σκυφτούς με τα χρόνια στην πλάτη,
κλειστούς και μελαγχολικούς
Μουντά ουράνια τόξα
να είναι χαμένα παιδιά σε χαμένους αγώνες.

Πίστη
αυτός εξάλλου δεν είναι ο αμφιλεγόμενος ορισμός της ευτυχίας;


Θωμάς Μερλέμης
από τη συλλογή Ύστερα, 2016