Η αυταπάτη της διάρκειας

Ήταν μικρό,των συναντήσεών μας το δρομάκι!...
Πάροδος...
Είχε μια απότομη στροφή,δεξιά.
Ενα τεράστιο "no parking",όπου με περίμενε.
Ενα περίπτερο,συνήθως κλειστό...

Είχε και την χαρά μας!..
Της συγκινήσεως την δόνηση...
Την αυταπάτη της διάρκειας!...

Μικρό δρομάκι.
Του έρωτα...
Της θεόρατης πτήσης..
Των ανυπόμονων χειλιών!...

...Το παίρνει πάντα,ο ήλιος κι η βροχή...
Το διατρέχουν πάντα,
διαβάτες,
κλάξον,
τροχοφόρα...
Η γομολάστιχα του ανέμου...
Του καιρού η ηλακάτη!...

Μικρό δρομάκι..
Του λυγμού.
Των σπασμένων φτερών μου..
Της γλυκύτατης πλάνης!...

Τάσος Σ. Μάντζιος

αδημοσίευτο

Τα δαχτυλίδια του καπνού

Καπνίσαμε,ύστερα,
πολλά,
απανωτά τσιγάρα!...
Αμίλητοι.
Και χορτασμένοι...
Μέσα στη νηνεμία
του ημίφωτος,
θρόιζε απαλά,
ζεστή η ανάσα της!...

Θυμάμαι,
τα δαχτυλίδια του καπνού!...
Ανέβαιναν απ΄τα χείλη της,
λικνίζοντας
νωχελικά,
ψηλά,ως το ταβάνι!...
Νωχελικά,
λικνίζοντας,
ανέβαιναν!...

Μετά,
ήρθαν οι άνεμοι...

Τάσος Σ. Μάντζιος

αδημοσίευτο

Νοσταλγία

Μου λείπουν
του κορμιού σου τα πρανή!...
Οι εξοχές σου...
Τα σύδενδρα
κι οι γήλοφοι...
Τ΄αλκιμα,μήκη και πλάτη!...
Η αγκαλιά σου...
Ο χορός του ροζ!...
Η εκβολή,ήτανε,
του μύθου...
Το λάλον ύδωρ,
το άχραντο!...
Νανούριζε,
ορφανές πρωτοχρονιές,
άγουρους νόστους΄
και δειλά απογεύματα!...
Χρωμάτιζε,
ανατολές
και Κυριακές...
Μοσχοβολούσε,
τοκετούς ονείρων!...

Τάσος Σ. Μάντζιος

αδημοσίευτο

Πρόσωπα του Φαγιούμ

Τυμβωρύχος,ενίοτε,η μνήμη,
ανασύρει
μέσα στη νύχτα
τις μορφές,
ερώτων που αποδήμησαν!....
Πίσω από τις καθιζήσεις
της ημέρας,
κάτω από των γεγονότων
τις προσχωματώσεις,
ίδια,
αναλλοίωτα
τα πρόσωπά τους!...
Πρόσωπα του Φαγιούμ!...
Με μια αδιόρατη μελαγχολία
κι όμως,
τα μάτια τους
,ακόμα,
νεανικά και φωτεινά.
Τα χείλη τους,
άλικα.
Χείλη της ηδονής.
Ακόμα!...

Τάσος Σ. Μάντζιος

αδημοσίευτο

Τα οξέα του ποιήματος

Μεγάλωσα !
Κι ακόμα 
γράφω ποιήματα...
Κι ούτε ένα καλοκαίρι 
δεν μπόρεσα !
Μονάχα,
στίχους γλυκερούς
ωσάν ημερολόγιο κορασίδος.
Στίχους πικρούς. 
Σαν νικοτίνη 
και σαν απόρριψη ...

Οι άλλοι 
έφυγαν μπροστά !
Βρήκαν ένα απάγγιο
Βρήκαν μιαν αγγαλιά
Βρήκαν τους οδοδείκτες !

Κι μόνο εγώ
ωσάν αλχημιστής 
μέσα στη νύχτα
γραδάρω με τις ώρες
τα οξέα του ποιήματος ! ...

Τάσος Σ/Μάντζιος
αδημοσίευτο

Ο ραβδισμός του Θερσίτη

Την ράχη του Θερσίτη,με ραβδί,
χτύπησε,μανιασμένος, ο Οδυσσέας.
Για την μεγάλη του αναίδεια,
φωνή να υψώσει,
στων βασιλέων την σύναξη μπροστά,
(αυτός,ένας απλός στρατιώτης)
και να μιλήσει,ενάντια στον πόλεμο
και του Αγαμέμνονα την εξουσία,να χλευάσει!...
Κι όλο ,των Αχαιών,το στράτευμα,
που ήταν τριγύρω,συναγμένο,
από τον ραβδισμό αυτόν,
διόλου,δεν ενοχλήθηκε...
Ολοι τους,
του Θερσίτη οι σύντροφοι,
σ΄επευφημίες ξέσπασαν
και σε ζητωκραυγές,
του Οδυσσέα τις αρετές,παινεύοντας!...
Σ΄επευφημίες ξέσπασαν,οι άφρονες
και σε ζητωκραυγές,οι αφελείς του όχλου...

Αντάξιά τους,είν΄η μοίρα,όλων αυτών,
που έτσι στην ζωή,ανάξια,πορεύονται...
Οταν το πρόσωπό τους το σκληρό,δείχνουν,
οι άρχοντες,
αντί ν΄αντισταθούν,
θαρρούνε προτιμότερο,
τους άρχοντες,αισχρά,να κολακεύουν!...

Τάσος Σ. Μάντζιος

αδημοσίευτο

 

Η χλεύη

Ο χρόνος,
μέγας πελταστής,
εξακοντίζει
με ακρίβεια δεινή,
την αιχμηρή του
χλεύη,
επάνω
στους ομόκλινους
ριψάσπιδων ζωών,
στους ομοτράπεζους,
ονείρων
μηδισάντων!...

Τάσος Σ. Μάντζιος
αδημοσίευτο