Μυθιστόρημα ή προσωπική μυθολογία

 

Δεν ξέρω αν ήρθε το τέλος της ιστορίας

ξέρω μόνο πως τίποτα δε μας δίδαξε
κι ας λένε οι σοφοί.
Ίσως πάλι να είναι στη φτιάξη του ανθρώπου
 να παραδίδεται στην προθυμία του κάθε επιμηθέα
Ο Προμηθέας άλλωστε ξέρει να περιμένει.
Για αυτόν δουλεύει ο χρόνος.
Σωτήρας και φιλάνθρωπος  θα δοξαστεί ως μέγας ευεργέτης
την κρίσιμη ώρα.
Όπως την πρώτη φορά που σαν Μεσσίας
 θυσιάστηκε για των βροτών το γένος
και πλήρωσε, καθώς διδάσκει ο μύθος,
χειρότερα κι απ'  το Χριστό το κρίμα του.
Τα δώρα στους ανθρώπους.
Για αυτούς δεν ήταν.

Ωστόσο ο μύθος είναι σκάρτος:

αν ήταν τέτοιος
ποια ασύγγνωστη επιπολαιότητα
 ποια δολερή ιδιοτέλεια
τον έσπρωξε να  εμπιστευτεί τη μοιρασιά
στον άνδρα της Πανδώρας;
Έπρεπε από την αρχή να το προβλέψει,
αν ήταν όντως Προμηθέας.
Αλλά δεν ήταν.
Ένας αγύρτης ήταν σαν κι άλλους
που αποκαλούν μεγάλους ευεργέτες
Στη δύση της ζωής τους πια προσφέρουν
μια μπουκιά ουρανό σε κείνους που τον στέρησαν.

Και τώρα εμείς, κυνηγοί του ουρανού, τραγικοί επιμηθείς,

με μόνο οδηγό το πάθος μάθος
ταξιδιώτες του Χάους
ταλαντευόμαστε  τραγικά ανυποψίαστοι, 
 στο χείλος της αβύσσου,
ανιστόρητοι
το πανάρχαιο πεπρωμένο εκπληρώνοντας.

Από τις στάχτες του αναγεννιέται ο άνθρωπος.

Μάνος Στεφανάκης

αδημοσίευτο, Ηράκλειο 08-06-2014

Δάσκαλος σε απορία

 

Διαβάζει στα μάτια τους το αλφαβητάρι της πλήξης

Συλλαβίζει στα χείλη τους το αναγνωστικό της οργής
Μελετά στα πρόσωπά τους το λήμμα «γιατί»
Σπουδάζει στην πράξη την άλυτη εξίσωση

Τώρα μαθητεύει κι αυτός στα θρανία της ενοχής

ελπίζοντας σε μια τιμωρία λυτρωτική,
όπως ο κατά συρροή δολοφόνος
μεθοδεύει  τη σύλληψη του
ή όπως το παιδί που πάτησε το λόγο του
εκλιπαρεί την επίπληξη του πατέρα.
Τώρα συναλλάσσεται καθημερινά κι αυτός  
σε τράπεζα θεμάτων
Κατάθεση κι ανάληψη ψυχής
Μόνιμο χρεωστικό υπόλοιπο συνείδησης
στους τραπεζικούς λογαριασμούς του.

Στα αμφιθέατρα της νιότης  

έγραφε στους τοίχους το ωραίο σύνθημα

«Η φαντασία στην εξουσία»
Στις τάξεις της ενηλικίωσης
έγινε πληρωμένος  δολοφόνος της
Στους δρόμους της οργής  
έστηνε οδοφράγματα στη σοβαροφάνεια
" Ένα γέλιο θα σας θάψει"
Και τώρα αναζητά το δικό του νεκροθάφτη
στα τελευταία θρανία της τάξης
Μάταια.

Θυμάται  που ήθελε την τάξη του καράβι

τη φαντασία  πυξίδα στο σεργιάνι του κόσμου
το Σπαθί του Ωρίωνα ή το Σταυρό του Νότου πλοηγό
για να μη χάσει ούτε στιγμή τη ρότα  
για τη γη της επαγγελίας.
Την είχε υποσχεθεί στους μαθητές
κι ας μην το ήξεραν.

Και  κάπως έτσι, να, κατέληξε κομπάρσος -πρωταγωνιστής

σε ανόητη παράσταση για  έναν ρόλο
Με θεατές αδιάφορους
Με χορηγούς επικίνδυνους
Με μέντορες υστερόβουλους

Στο τέλος της ώρας το κουδούνι ηχεί αναστάσιμα.

Πετά  το προσωπείο της υποκρισίας
και χύνεται στους δρόμους
ουρλιάζοντας
Τον βρίσκει η νύχτα! 

Μάνος Στεφανάκης

αδημοσίευτο, Ηράκλειο 15-6-2014

Το τέλος των μύθων

 

"Ο μύθος κρύπτει νουν αληθείας",

Ανδρέας Κάλβος, Ωδαί, Εις Σάμον 

 

Και τώρα τι θα πούμε στα παιδιά;

Οι αρχαίοι μύθοι πέθαναν,
νέοι δεν γεννιούνται πια.
Οι ιεροφάντες τράβηξαν τα πέπλα των μύθων
τα τύλιξαν ευλαβικά σαν σάβανο στο σώμα τους
και παραδόθηκαν στα σαγόνια του χρόνου
στα γρανάζια μιας  εποχής ανελέητης,
βιομηχανικής,
μεταμοντέρνας,
ιερόδουλης
Παρέδωσαν και τα σκήπτρα τους στο hollywood
την αλήθεια τους στα παραμορφωτικά φλας
και σε τρισδιάστατα γραφικά

Κι έτσι διαθέτουμε πλέον από μύθους μόνο αστικούς

και μπύρας ίσως.
Κατανάλωση ακατάσχετου τρόμου
παραλυτική του νου και των άκρων
Ή μικρή ανάπαυλα δροσιάς
σε ένα κόσμο με πολλή ξηρασία
Και οι δυο τους ακατάλληλοι για ανηλίκους.

Απέμειναν τουλάχιστον τα παραμύθια, θα μου πεις,

με δράκους και βασιλοπούλες
και happy end
...Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα...
-Τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις;
-Πριγκίπισσα!

Ψέμα! Ποτέ η ζωή δεν έχει happy end

Η ζωή τρέφεται με ζωή κι ελπίδες
Το πολύ πολύ να έζησαν αυτοί καλά
κι εμείς να παρηγορηθήκαμε με κλεμμένα όνειρα
ωτακουστές μιας παραμυθένιας ευτυχίας ,
επιλήσμονες μιας βιωμένης μιζέριας
δοσμένοι σε μια φευγαλέα χαύνωση,
μέχρι να μας ξυπνήσει ξανά μια άλλη απορία
ώσπου να χτυπήσουμε πάλι σε τοίχο
μέχρι να σβήσει και το τελευταίο κερί της νύχτας
ώσπου να σταματήσουν όλοι οι δείκτες.

Και τότε τι θα πούμε στα παιδιά;

Δε βλέπω άλλο να μας μένει
από τη μόνη γλώσσα που πια καταλαβαίνουμε:
"Live your myth in Greece"

Στο κάτω της γραφής, 

ας το εκλάβουν ως τραγική ειρωνεία 
σαν ένα είδος κάθαρσης
τούτοι οι εκκολαπτόμενοι τραγικοί ήρωες,
όταν έρθουν κι εκείνοι ενώπιοι ενωπίω
με το αποκρουστικό πρόσωπο του Μινώταυρου
στους λαβυρίνθους του μέλλοντος

Μάνος Στεφανάκης

19-6-2014 αδημοσίευτο