"Zbrodnia niedoskonała" - jak wygląda praca profilera?

Nie ma zbrodni doskonałej - zapewniają Bogdan Lach i Katarzyna Bonda, autorzy książki o zawodzie profilera.

Profiler to psycholog policyjny, który zajmuje się tworzeniem psychologicznego portretu nieznanego sprawcy, tzw. profilu. Jednym z nich jest Bogdan Lach, który jest pionierem w tej dziedzinie. Przez wiele lat pracował w Komendzie Wojewódzkiej w Katowicach - doszedł do stopnia podinspektora. Swoją wiedzą podzielił się z Katarzyną Bondą, która napisała "Zbrodnię niedoskonałą".

"Zbrodnia niedoskonała" to książka oparta na prawdziwych sprawach kryminalnych. Do jej napisania namówiła Lacha, jednego z najlepszych polskich specjalistów w tej dziedzinie, Katarzyna Bonda. Im więcej o profilowaniu się mówi i pisze, tym lepiej i skuteczniej wiedzę tę wykorzystuje się w policji. Jednak Lachowi nie zależy na sławie. Marzy, by profilowanie stało się w Polsce tak samo popularne jak badania wariograficzne. Lach nie obawia się, by ta książka stała się instruktażem dla przestępców, ponieważ do każdej sprawy zbiera dane indywidualnie, a nie ma dwóch takich samych zbrodni.

Kim jest "Kobieta niespodzianka"?

"Kobieta niespodzianka" Piotra Kołodziejczaka to dobra powieść obyczajowa, pełna niespodzianek. Książka skłania do refleksji nad życiem oraz relacjami damsko-męskimi.

Życie bywa nieprzewidywalne. W jednej chwili myślimy, że wszystko dobrze się układa, jesteśmy szczęśliwi, a w następnej wszystko może przewrócić się do góry nogami. Może wydarzyć się coś niespodziewanego, co na zawsze odmieni nasze życie. Zazwyczaj w takich przypadkach palce macza kobieta - w dodatku młoda i atrakcyjna. I tak było w przypadku bohatera powieści "Kobieta niespodzianka" Piotra Kołodziejczaka.

Andrzej jest mężczyzną w średnim wieku, ma kochającą żonę Magdę i dwójkę dzieci - nastoletniego Romka i dorosłą Basię. Wydawać by się mogło, że nic nie może zburzyć ich rodzinnego szczęścia. Niestety pewnego dnia w życiu Andrzeja pojawia się tajemnicza Marta i wprowadza duże zamieszanie. Kim jest dla bohatera i jakie ma intencje? Aby się dowiedzieć, trzeba przeczytać książkę.

"S@motność w sieci" - miłość przez Internet

"Samotnym jest się tylko wtedy, gdy ma się na to czas" - zauważa Janusz L. Wiśniewski w "S@motności w sieci". Czy rzeczywiście to kwestia nadmiaru wolnego czasu, a może braku zrozumienia?

Czasami czujemy potrzebę wygadania się, ale nie mamy przed kim. Mimo że otacza nas wiele ludzi, czujemy się samotni i niezrozumiani. Zdarza się, że zdesperowani zwierzamy się obcej osobie, bo tak łatwiej, jest bezstronna, ma dystans do całej sytuacji. W podobnej sytuacji znalazła się bohaterka "S@motności w sieci" Janusza Leona Wiśniewskiego.

Jestem jeszcze trochę zakochana resztkami bezsensownej miłości i jest mi tak cholernie smutno teraz, że chcę to komuś powiedzieć. To musi być ktoś zupełnie obcy, kto nie może mnie zranić. Nareszcie przyda się na coś ten cały Internet. Trafiło na Ciebie. Czy mogę Ci o tym opowiedzieć? Takiego maila wysłała na ICQ do nieznanego sobie mężczyzny imieniem Jakub. I od tego momentu zaczyna się ich niełatwa znajomość przez Internet...

"Z chirurgiczną precyzją" - thriller medyczny czy kryminał?

Jako wielka fanka thrillerów medycznych i Robina Cooka, tym razem postanowiłam dać szansę rodzimym pisarzom. Z tego powodu zabrałam się za pierwszy polski thriller medyczny - "Z chirurgiczną precyzją" Błażeja Przygodzkiego. Jak wypadło to porównanie?

W szpitalu miejskim we Wrocławiu dochodzi do serii tajemniczych zgonów. Najpierw zostaje brutalnie pobity biznesmen, który z powodu urazu głowy zapada w śpiączkę. Potem umiera bokser, pracujący jako ochroniarz. Ofiary łączy Hubert Kłosowski, kardiolog, u którego byli na badaniach kontrolnych... Przypadek?

Śledztwo w sprawie śmierci pacjentów prowadzi komisarz Niedźwiedzki z Komendy Wojewódzkiej. Ale jak tu pracować, gdy nadzoruje cię niezbyt inteligentny inspektor oraz pomaga aspirant z szemraną przeszłością. Czy komisarzowi mimo wszystko uda się udowodnić lekarzowi winę, a może jest inne wyjaśnienie?

Czym są "Geny, komórki, mikroby"?

"To najcudowniejsza z map stworzonych dotąd przez ludzkość" - zauważył Bill Clinton o ludzkim genomie odczytanym przez uczonych. Czym jest właściwie genom, dowiemy się z książki z serii Focus.

Książka "Geny, komórki, mikroby" to zbiór 22 artykułów napisanych przez dziennikarzy oraz ekspertów z dziedziny medycyny. Jej autorami są: Olga Sobolewska, szefowa działu cywilizacji "Focusa" Joanna Nikodemska, biolog dr Piotr Borsuk, Natalia Jakimiak, lek. med. Joanna Kowalik, szef działu nauki "Focusa" Jan Stradowski, dziennikarka Anna Kosowska Czubaj, dziennikarka Aleksandra Kowalczyk, dziennikarz i podróżnik oraz doktor biologii molekularnej Jakub Urbański, dziennikarka Anna Piotrowska, dziennikarka Agnieszka Szymczak, biolog molekularny dr Magdalena Kowalec, biochemik, specjalista od badań klinicznych dr Maria Graziewicz, dziennikarz naukowy Piotr Stanisławski oraz Małgorzata Brączyk.

Zaprezentowane w niej artykuły dotyczą fenomenu, jakim jest genetyka. Muszę przyznać, że ta dziedzina biologii interesowała mnie zawsze najbardziej. DNA, RNA, mitoza, mejoza, chromosom - w liceum byłam w swoim żywiole. I do tej pory nie wiem, dlaczego ostatecznie wybrałam zupełnie inny kierunek studiów. Dlatego rekompensuję to sobie czytaniem thrillerów medycznych i artykułów o medycynie. W ten sposób trafiłam na książkę "Geny, komórki, mikroby". Porusza ona ważne aspekty, m.in. dlaczego tak trudno jest rozszyfrować ludzkie DNA, jak bardzo możemy ingerować w nasze komórki oraz ile jest człowieka w człowieku.

"Medycyna wokół nas", czyli wszystko o naszym zdrowiu

"Nie ma bardziej humanistycznej dziedziny nauki - bliższej człowiekowi, ściślej z nim związanej i wpływającej na praktycznie każdy aspekt jego życia" - twierdzi Jan Stradowski.

Książka "Medycyna wokół nas" to zbiór 19 artykułów napisanych przez dziennikarzy oraz ekspertów z dziedziny medycyny. Jej autorami są: szef działu nauki "Focusa" Jan Stradowski, dziennikarz Rafał Jemielita, dziennikarka Aleksandra Kowalczyk, dziennikarz i podróżnik oraz doktor biologii molekularnej Jakub Urbański, sekretarz redakcji miesięcznika "Bluszcz" Ewa Rąbek, pracownik naukowy Krzysztof Mizera, dziennikarka Agnieszka Szymczak, dziennikarka Anna Piotrowska, dziennikarz Andrzej Kus oraz dziennikarka Małgorzata Minta.

Zaprezentowane w niej artykuły dotyczą różnych aspektów życia, w których wykorzystywana jest medycyna. Jan Stradomski słusznie zauważa we wstępie, że medycyna towarzyszy nam od początku życia aż po jego koniec. Pomaga nam chronić się przed chorobami dzięki szczepieniom. Doradza, co jeść i jak żyć, by zachować zdrowie - zarówno fizyczne jak i umysłowe. Zwalcza mniej i bardziej uciążliwe choroby. (...) Nie ma bardziej humanistycznej dziedziny nauki - bliżej człowiekowi, ściślej z nim związanej i wpływającej na praktycznie każdy aspekt jego życia

"Zazdrość i medycyna", czyli trójkąt miłosny

"Wśród dziesięciu znajomych mężczyzn mąż zawsze będzie zazdrosny o dziewięciu niewinnych, dziesiątego zaś, z którym żona go zdradza, nigdy nie będzie podejrzewał" - twierdził Michał Choromański.

"Zazdrość i medycyna" była kultową powieścią lat 30., a Widmar, Rebeka i doktor Tamten byli najbardziej znanym trójkątem miłosnym. Dziś mało kto zna tę powieść. A szkoda, bo myślę, że poznać ją warto. Ja miałam okazję przeczytać ją na studiach i od tamtej pory stała się jedną z moich ulubionych lektur. Czym mnie tak urzekła?

Głównym bohaterem jest Widmar, przemysłowiec obsesyjnie zazdrosny o swoją żonę - do tego stopnia, że podejrzewa ją o zdradę. Rebeka pod nieobecność męża przebywała przez kilka dni w szpitalu, w którym zajmował się nią chirurg Tamten - prawdopodobny rywal Widmara. Choć nikomu nie powiedziała o przeprowadzonym tam zabiegu, wiadomość dotarła do męża i jeszcze bardziej pobudziła jego obsesję. Czy Widmar popada w obłęd czy rzeczywiście coś jest na rzeczy? Aby się przekonać, czy jego przypuszczenia o niewierności żony są prawdziwe, Widmar postanowił przeprowadzić własne śledztwo. Jak ono przebiegało i jaki był jego wynik, tego nie zdradzę. Trzeba przekonać się na własne oczy.

"W kajdankach namiętności" - udany kryminał miłosny

Do czego zdolny jest człowiek znajdujący się w kajdankach namiętności? Aby się dowiedzieć, wystarczy przeczytać książkę Piotra Kołodziejczaka.

Powiadają, że miłość niejedno ma imię. Jednak namiętność także może przybierać różne formy i często mylona jest z miłością. Sigmunt Freud uważał nawet, że "nasze namiętności często stają się naszym nieszczęściem". I tak dzieje się w powieści "W kajdankach namiętności" Piotra Kołodziejczaka.

Główną bohaterką powieści jest Justyna, żona, matka i... kochanka. Niedawno podejrzewając męża o zdradę, wdała się w romans z Bartkiem, który jest pisarzem. Jednak gra na dwa fronty to nie jedyny jej problem. Wkrótce w bloku, w którym mieszka jej kochanek, dochodzi do serii tajemniczych morderstw. Nieznany sprawca zabija starsze osoby... młotkiem. Śledztwo prowadzi inspektor Kolski, który jest bardzo dociekliwy. Ale czy na tyle, by zapobiec dalszym zabójstwom?

Jak "Przeczekać ten dzień" i nie zwariować?

Co by się stało, gdybyśmy poznali datę własnej śmierci? Co byśmy zrobili z tą wiedzą? I co by się zmieniło w naszym życiu? Podobne pytania stawia Anna Maria Jaśkiewicz, autorka powieści "Przeczekać ten dzień".

Śmierć towarzyszy człowiekowi od zarania dziejów, budzi strach i powoduje cierpienie. Jest także największą tajemnicą istnienia. Nie wiadomo, kiedy przyjdzie nasz czas ani co czeka nas po tamtej stronie. Jedno jest pewne statystyki nie kłamią. Na jednego człowieka przypada zawsze jedna śmierć. Każdego to spotyka. Prędzej czy później. Jest, niestety elementem naszej codzienności.

"Przeczekać ten dzień" opisuje kilka, być może ostatnich, dni z życia Karola, mężczyzny w średnim wieku, który czuje się niezwykle samotny. Jest on nauczycielem języka polskiego i stara się zarazić swoich uczniów miłością do literatury, niczym John Keating ze "Stowarzyszenia umarłych poetów".

"Gdzie mól i rdza" – tajemnicze morderstwa emerytów

Makabryczne zabójstwa staruszków, zawiłe śledztwo i zaskakujący finał – tego można spodziewać się po książce "Gdzie mól i rdza" Pawła Pollaka.

W mieszkaniu znajdującym się na jednym z wrocławskich osiedli zostaje znalezione ciało Marka Majewskiego, ekscentrycznego staruszka, który po stracie bliskich całkowicie odciął się od świata. Co ciekawe, jego śmierć spowodowała strzała nasiąknięta kurarą (trucizną używaną przez południowoamerykańskich Indian). Następnie mężczyzna został... oskalpowany. Wkrótce ginie kolejny emeryt, tyle że z zupełnie innej broni, choć nie mniej egzotycznej...

Czyżby we Wrocławiu pojawił się okrutny, bezwzględny i niezwykle inteligentny morderca, którego ofiarami stają się bezbronni emeryci? Komisarz Marek Przygodny, zajmujący się tymi sprawami, początkowo wyklucza tę ewentualność, gdyż różnorodne modus operandi przeczą istnieniu seryjnego mordercy. W takim razie, kto mógł posunąć się do takiego okrucieństwa i zyskać na śmierci staruszków?

Czym jest "Anatomia zbrodni"?

Czy przestępcy łatwo jest zatrzeć za sobą ślady? Czym jest motyw urojony? I czy można zabić z powodu nieodwzajemnionej miłości? Odpowiedzi na te pytania znajdują się w książce "Anatomia zbrodni".

Książka "Anatomia zbrodni" to zbiór 16 artykułów napisanych przez dziennikarzy, reporterów oraz ekspertów z dziedziny kryminalistyki. Jej autorami są: dziennikarka Anna Bińkowska, dziennikarz śledczy Rafał Zalewski, reportażysta Igor T. Miecik, reporterka Agnieszka Zakrzewicz, Izabella Jarska, psycholog policyjny i biegły sądowy Jan Gołębiowski, redaktor naczelny miesięczników "Focus" i "Focus Historia" Michał Wójcik, dziennikarka śledcza Ewa Ornacka, dziennikarz i reporter śledczy Andrzej Gass, Maria Chojnacka, dziennikarz "Focus Historia" Adam Węgłowski, dziennikarz Andrzej Fedorowicz oraz były negocjator policyjny Dariusz Loranty.

Zamieszczone w niej artykuły dotyczą śledztw, które nie zawsze kończą się wraz z sądowym wyrokiem. Dość często po zamknięciu sprawy przez wymiar sprawiedliwości do akcji wkraczają dziennikarze, którzy próbują dojść do prawdy. Wiele przestępstw owianych jest tajemnicą. Zdarzają się ludzie, którzy niesłusznie zostają nazwani zbrodniarzami oraz zbrodniarze, którzy pozostają bezkarni. Niektóre tytuły są naprawdę chwytliwe, np. "Okrutne zbrodnie pięknego Władzia", "Kosa" na ślimaki, czyli zdejmowanie biskupa" czy "Wdowy w czerni, okrutne egzekutorki".

Czy istnieją "Dowody z innego wymiaru"?

Jak skazać za morderstwo, gdy nie ma zwłok? Czy Osama bin Laden naprawdę istniał? I skąd pochodził Kuba Rozpruwacz? Na te i podobne pytania odpowiada książka "Dowody z innego wymiaru".

Książka "Dowody z innego wymiaru" to zbiór 16 artykułów napisanych przez dziennikarzy, reporterów oraz ekspertów z dziedziny kryminalistyki. Jej autorami są: dziennikarka śledcza Ewa Ornacka, dziennikarka śledcza Katarzyna Świerczyńska, reporter policyjno-kryminalny Piotr Borowiec, popularyzator historii Bogusław Wołoszański, dziennikarz "Focus Historia" Adam Węgłowski, były negocjator policyjny Dariusz Loranty, Dariusz Majo, dziennikarz Artur Górski, profesor prawa Marian Filar, dziennikarz śledczy Rafał Zalewski, doktor nauk prawnych i ekspert z zakresu badań zapachowych Tomasz Bednarek oraz reportażysta i podróżnik Kazimierz Pytko.

Artykuły dotyczą m.in. zbierania dowodów i szukania ofiar na wszelkie możliwe sposoby. Dzięki tej publikacji można dowiedzieć się, jak trudne jest udowodnienie komuś winy, gdy nie ma ciała i co się robi w takich przypadkach. Czy pomocni mogą okazać się jasnowidze, świadkowie koronni albo informatorzy? I czy można im bezgranicznie ufać? Autorzy opisują znane sprawy z Polski i ze świata, m.in. Iwony Wieczorek czy rodziny Bogdańskich, którzy zniknęli bez śladu, a także Osamy bin Ladena oraz Ala Capone.

"Międzyrzecz", czyli opowieść z pogranicza jawy i snu

"Międzyrzecz" Piotra Ibrahima Kalwasa stanowi niezwykłą podróż w czasie i przestrzeni, przez różne stany ducha oraz krainy.

Powieść zaczyna się całkiem zwyczajnie, w kawiarni Bliklego na Nowym Świecie. Główny bohater, Piotrek, przypadkowo spotyka tam profesora Roberta de Razina, który prosi go, by dostarczył stary grecki manuskrypt pewnemu człowiekowi mieszkającemu na Wyspach Owczych.

Na miejscu poznaje Johana, starca, który mieszka w wiekowym domu-labiryncie oraz tajemniczego i budzącego niepokój doktora Zabela z klepsydrą w głowie. Widzi także rzeczy, które nie mieszczą się w ludzkim pojmowaniu - m.in. zegar, który działa w obie strony, numerowane pokoje, które trzeba otwierać i zamykać w określonej kolejności czy średniowieczny zamek, na którym panuje rządny złota król (czyżby Midas?). I wyrusza w niejedną podróż do nieznanych zakątków i czasów...

"Nowy Kapoan", czyli czesko-polskie gafy językowe

"Nowy Kapoan" jest zbiorem anegdot dotyczących najczęstszych czesko-polskich błędów językowych, które wynikają z podobieństw tych języków.

Tytułowe słowo "kapoan" stanowi odwrotność wyrażenia "na opak". Można więc go rozumieć jako coś odwrotnego, opacznego, odmiennego niż się wydaje na pierwszy rzut oka. Słowo to po raz pierwszy zostało zastosowane w książce "Kapoan – Na opak. O czeskim dla Polaków, być może mało zaawansowanych, ale mocno zainteresowanych". I od tej pory zaczęto go używać w kontekście czyhających na Polaka pułapek językowych, które spowodowane są podobieństwem języka czeskiego i polskiego.

"Nowy Kapoan. Strzel i traf do czesko-polskich językowych gaf" stanowi kontynuację wspomnianej książki. Jednak jej tematyka została rozszerzona – na Słowaków i Węgrów oraz o błędy związane z obyczajami, mentalnością czy z kulturą. Nie brakuje w niej także uwag o trudnościach w polsko-czeskim tłumaczeniu.

"Polska - daj się zaskoczyć" ojczystym zabytkom i krajobrazom

Lato to czas podróży zarówno do dobrze nam znanych miejsc, jak i tych nieznanych. Jeśli planujesz odkryć na nowo nasz kraj, zabierz ze sobą niezwykły przewodnik "Polska daj się zaskoczyć. Trasy magiczne".

Książka "Polska daj się zaskoczyć. Trasy magiczne" nie jest kolejnym przewodnikiem po turystycznych i historycznych miejscach, które prezentowane są do znudzenia w tego typu publikacjach. Umieszczono w niej ponad 100 unikalnych tras wycieczkowych po Polsce nieznanej. Książka podzielona została na województwa, a każde z nich zawiera od 3 do 9 magicznych szlaków.

Ten oryginalny przewodnik napisany został przez czytelników i dziennikarzy lokalnych "Gazety Wyborczej". Wśród nich znaleźli się m.in. Andrzej Kraśnicki, Marian Maćkowiak, Justyna Plesiewicz, Bartłomiej Małecki i Bartosz Gondek, Jan Plata-Przechlewski, Jowita Kiwnik, Barbara Polańska, Adam Kutny, Artur Bułaty, Przemysław Kot, Tomasz Kurs, Norbert Kaczan, Wojciech Grejciun, Anna Choińska, Jakub Medek, Izabela Chojnacka-Naskręt, Joanna Majorczyk, Paweł Szuszkiewicz, Maja Sałwacka oraz Tomasz Socha. Autorzy opisali oni swoje ulubione szlaki, które przeszli niejeden raz. W tym m.in. wodospady i tęczowe jeziora (wodospad szklarski, jezioro Śniardwy), zamki i pałace (pałac w Wojanowie, zamek w Książu), podziemne tunele (niemieckie podziemia w Górach Sowich) oraz bunkry (w Jastarni).

"Zombiefilia", czyli wariacje na temat zombie

Motyw zombie w literaturze i filmie jest ostatnio dość popularny. Dlatego znawców tematu powinien ucieszyć fakt, że niedawno ukazała się "Zombiefilia", pierwsza polska antologia o żywych trupach.

"Zombiefilia" to pierwsza polska antologia zombie, którą współtworzyło 22 autorów. Wśród nich znaleźli się: Dawid Kain, Magdalena M. Kałużyńska, Sylwia Błach, Marcin Rojek, Paweł Waśkiewicz, Aleksandra Zielińska, Paulina Kuchta, Artur Olchowy, Paulina J. Król, Michał Stonawski, Grzegorz Gajek, Karol Mitka, Łukasz Radecki, Marcin Podlewski, Robert Rusik, Artur Kuchta, Krzysztof T. Dąbrowski, Maciej Kaźmierczak, Rafał M. Skrobot, Rafał Christ, Bartosz Orlewski oraz Carlton Mellick III, amerykański mistrz bizzarro. Warto wspomnieć, że Artur Olchowy, Robert Rusik, Bartosz Orlewski, Paulina J. Król i Rafał M. Skrobot są zwycięzcami konkursu "Napiszmy razem pierwszą polską antologię o zombie".

Na początku muszę się do czegoś przyznać. Otóż nie jestem wielką fanką zombie i postapokaliptycznych wizji. Nie przeczytałam ani jednej książki o tej tematyce, nie widziałam także "Nocy żywych trupów", "Świtu żywych trupów" czy innej "Martwicy mózgu". Oglądałam jedynie "Rec", ale to raczej nie jest taki typowy film o zombie. Oczywiście lubię horrory, ale oparte na innych motywach - duchy, zjawy i inne nadprzyrodzone zjawiska. A najbardziej przypadł mi do gustu Stephen King, uznawany za mistrza grozy. Postanowiłam jednak dać zombie szansę. Tym bardziej, że rozpoznałam w spisie treści dwa nazwiska - Magdaleny M. Kałużyńskiej, której powieść grozy "Ymar" bardzo mi się podobała oraz Pauliny J. Król, jednej z blogerek, którą miałam okazję poznać na żywo. Właśnie ich tekstów zamieszczonych w "Zombiefilii" byłam najbardziej ciekawa i się nie zawiodłam.

"Kra kra krakowski kryminał" - to dopiero magia

Morderstwo hrabiny, porwanie znanego reżysera oraz cała masa absurdalnych sytuacji, które nawet nie śniły się naszym filozofom. A to wszystko w magicznym Krakowie, opisanym przez Pawła Oksanowicza w powieści "Kra kra".
 

Do Krakowa zostaje oddelegowany Ivo Łebski, superglina z Warszawy, który ma udzielać konsultacji do kręconego właśnie serialu o policjantach. Zadanie wydaje się dziecinnie proste, jednak życie potrafi płatać figle, szczególnie w takim magicznym miejscu. Nie dość, że Ivo zostaje posądzony o romans z aktorką Adelą Fajfusówną, to jeszcze zostaje porwany reżyser Dyjma.

Ale to nie koniec niemiłych niespodzianek, wkrótce ginie hrabina de Szumiejska - staruszka, u której Łebski wynajmował pokój, a on sam staje się głównym podejrzanym tej makabrycznej zbrodni. Śledztwo prowadzi Kazimierz Nawała, który bardziej interesuje się piękną aktorką niż samą zbrodnią. Co więcej, jest o Adelę chorobliwie zazdrosny. Tymczasem Ivo jest w szachu, i to podwójnym, bo morderca prawdopodobnie gra z nim... w szachy.

"To zwierzę mnie bierze", czyli niezwykły zbiór felietonów

Jeśli chcesz zobaczyć kosmiczne "robale", inżyniera z ryjem albo atak krwiożerczych sikorek, ewentualnie wyłudzić 100 mln od bobra, koniecznie przeczytaj książkę "To zwierzę mnie bierze" Adama Wajraka.

"To zwierzę mnie bierze" jest zbiorem felietonów o florze i faunie. Warto wspomnieć, że felietony te początkowo ukazały się na stronach naukowych "Gazety Wyborczej" w ramach cyklów "Poczta Teremiski" i "To Zwierzę Mnie Bierze" oraz w "Dużym Formacie". Następnie książka wzbogacona została pięknymi fotografiami zwierząt i roślin, wykonanymi przez Adama Wajraka. I w tym aspekcie książka ta przypomina atlas zwierząt i roślin.

Felietony podzielone zostały na miesiące od maja do kwietnia. Jak tłumaczy autor Niebieskie żaby widuję w kwietniu, małe liski wychodzą przed nory w czerwcu, kozice najbardziej są zestresowane w środku lata, a wielkie drzewa najlepiej wyszukać w listopadzie, gdy już nie ma liści i widać, jak są potężne. Tak powstał swoisty kalendarz moich spotkań ze zwierzętami i nie tylko.

"Cała prawda o..." – wywiad rzeka z Iloną Felicjańską

Nigdy nie interesowały mnie żadne konkursy piękności i gdy emitowali je w telewizji, przełączałam na inny kanał. W dodatku ledwie kojarzyłam, kim jest Ilona Felicjańska. Do tej pory nawet nie wiedziałam, że spowodowała wypadek. Mimo to postanowiłam sięgnąć po jej biografię.

"Cała prawda o..." to biografia w formie wywiadu rzeki z Iloną Felicjańską, przeprowadzonego przez Anetę Pondo. Na potrzeby tej książką dziennikarka spotykała się z Iloną przez 2 lata, w kluczowych dla modelki momentach. Jesienią 2011 roku (gdy Ilona przyznała się publicznie do swojego problemu z alkoholem i postanowiła się leczyć), wiosną 2012 roku (po rozwodzie, gdy musiała się tłumaczyć, dlaczego nie walczyła o opiekę nad dziećmi) oraz zimą 2013 roku (po wydaniu książki "Wszystkie odcienie bieli", która spotkała się z krytyką, jeszcze zanim trafiła do księgarń).

Książka ta jest podsumowaniem 40 lat życia kobiety, która przez jeden błąd przekreśliła wszystko, co do tej pory osiągnęła. Zaczyna się od trudnego dzieciństwa w domu krytym strzechą, poprzez lata małżeństwa, które miało być wielkim szczęściem, a okazało się porażką, pozorne życie jak w bajce, w którym kieliszek stał się ucieczką od problemów aż do wypadku spowodowanego alkoholem i zmianie nastawienia do życia.

"Błysk rewolwru" – Szymborska, jakiej nie znacie

"Błysk rewolwru" to zbiór niepublikowanych dotąd dziełek Wisławy Szymborskiej – m.in. wierszy, poematów, limeryków, listów, epitafiów, moskalików, kolaży, karykatur oraz innych zabaw literackich, w tym... kryminałku.

Wisława Szymborska w dzieciństwie chciała zostać powieściopisarką. Mało kto wie, że poczyniła ku temu pewne kroki i... popełniła kryminałek – "Błysk rewolwru". Niestety nie zachowały się 3 środkowe strony rękopisu. Ale czemu się dziwić, skoro to zabawne dziełko napisała około 1935 roku i schowała na dno szuflady razem ze zbiorem innych zupełnie nieznanych perełek.

Gdyby nie sekretarz poetki Michał Rusinek, który je odnalazł, nigdy nie ujrzałby one światła dziennego. Do tej pory nie były nigdzie publikowane, dlatego tak wielką mają wartość. Wśród nich znajdziemy m.in. wiersze, poematy, limeryki, listy, epitafia, moskaliki, kolaże, karykatury oraz inne zabawy literackie.