"Gówno się pali", czyli wojna płci

Jakie są różnice między chłopcami a dziewczynkami oraz mężczyznami a kobietami? Czy możliwy jest pokój między nimi? Odpowiedzi na te pytania należy szukać w książce "Gówno się pali" Petra Šabacha.

To już moje trzecie spotkanie z twórczością Petra Šabacha. W Czechach jest on bardzo popularny, jego rodacy czekają na kolejne książki z wielkim utęsknieniem, a filmy na podstawie jego prozy boją na głowę największe kinowe hity. Jednak w Polsce autor nadal pozostaje prawie nieznany. Jednak ja zdążyłam go już trochę poznać, do tej pory czytałam powieść "Masłem do dołu" oraz "Podróże konika morskiego", humorystyczny dziennik młodego ojca przebywające na urlopie tacierzyńskim. Początkowo podchodziłam z dystansem do jego dzieł, gdyż nie bardzo czułam czeskie poczucie humoru. Jednak z każdą kolejną książką jest coraz lepiej. Pewnie dlatego "Gówno się pali" spodobało mi się najbardziej.

"Gówno się pali" to zbiór 3 opowiadań Petra Šabacha. Ich tematyka oscyluje wokół relacji damsko-męskich, relacji rodzinnych, dorastania oraz miłości. Czytelnicy powinni nastawić się na anegdoty pełne specyficznego humoru, ironii oraz groteski. Šabach opisuje sytuacje z życia wzięte. Przedstawia przy tym rzetelny obraz czeskiej codzienności, także tej komunistycznej.

"Karminowy szal" – demony przeszłości

Czy spotkanie po latach i wracanie w ponurej przeszłości może wyjść na dobre? Odpowiedzi na to pytanie należy szukać w powieści "Karminowy szal" Joanny M. Chmielewskiej.

Dzieciństwo kojarzy się z beztroską i zabawą. Jednak nie dla wszystkich są to miłe chwile, które chciałoby się wspominać. Czasami zdarza się coś, o czym chciałoby się jak najszybciej zapomnieć i nigdy do tego nie wracać. Tak właśnie było w przypadku bohaterek "Karminowego szalu".

Powieść przedstawia losy Marysi, Marty i Magdy, które poznały się w dzieciństwie w ośrodku leczniczo-rehabilitacyjnym. Z dala od swoich rodzin, bardzo się do siebie zbliżyły – wspierały się w ciężkich chwilach i sobie pomagały. Jednak ich przyjaźń nie przetrwała próby czasu, bo ich drogi się rozeszły na prawie 30 lat. Pewnego dnia, już jako dorosłe kobiety, postanawiają się spotkać w Piwnicy pod Liliowym Kapeluszem i powspominać stare czasy. Okazuje się, że każda ukrywa tę samą tajemnicę, która kładzie się cieniem na całym ich życiu. Jedynym wyjściem jest rozliczenie się z demonami przeszłości...

"Puść już mnie" - kobiece czytadło

Czy nieudany związek może wpłynąć na dalsze życie? Czy przez zbytnią ostrożność możemy przegapić kolejne uczucie? Na te pytania odpowiada powieść Piotra Kołodziejczaka.

Główną bohaterką jest Ewelina, 32-letnia wolna i niezależna kobieta sukcesu. Niedawno rozwiodła się z niewiernym mężem, który miał zupełnie inną wizję ich przyszłości. Początkowo ich związek należy do bardzo udanych, jednak powoli zaczęły pojawiać się w nim kolejne rysy, które doprowadziły do rozpadu ich toksycznego związku. Od tej pory Ewelina myśli tylko o sobie i nie pozwala zbliżyć się żadnemu mężczyźnie. Czy taka postawa może doprowadzić do czegoś dobrego? Czy zamykanie się na miłość jest właściwym rozwiązaniem?

To już moje trzecie spotkanie z twórczością Piotra Kołodziejczaka. Bardzo miło wspominam "W kajdankach namiętności" oraz "Kobietę niespodziankę". I byłam ciekawa, co wymyśli tym razem. Jednakże podczas jej lektury trochę się zawiodłam.

"Niepokonani" - tragiczne historie znanych osób

"Nie ma jednej recepty na zmianę nastawienia do siebie, innych i całego świata... Ale jest jeden warunek - trzeba tylko chcieć" - wspomina Krzysztof Ziemiec w swojej książce "Niepokonani".

"Niepokonani" to historie znanych ludzi, którzy zostali zaproszenie do programu autorskiego Krzysztofa Ziemca i opowiedzieli w nim po raz pierwszy o drastycznych wydarzeniach z ich życia. Wywiady z nimi przeprowadzone stały się inspiracją do powstania tej niezwykłej książki.

Wśród zaproszonych gości znaleźli się: Monika Kuszyńska (była wokalistka Varius Manx, która miała poważny wypadek samochodowy), Robert Skolimowski (ojciec i trener Kamili Skolimowskiej), Kuba Błaszczykowski (piłkarz, który był świadkiem zamordowania matki przez ojca), Eleni (piosenkarka, której córka została zamordowana), Jasiek Mela (najmłodszy zdobywca dwóch biegunów i pierwszy niepełnosprawny, który tego dokonał), Jacek Olszewski (mąż Agaty Mróz), Radosław Pazura (aktor, który doznał poważnych obrażeń w wypadku samochodowym), Jerzy Stuhr (aktor, który wygrał z chorobą nowotworową), Henryk Gołębiewski (aktor, który pokonał raka i walczy z alkoholizmem), Tomasz Osuch (założyciel Fundacji Spełnionych Marzeń, którego synek zmarł na białaczkę), Ewa Błaszczyk (aktorka, której córka pozostaje w śpiączce) oraz Kazimierz Sałata (doktor filozofii i etyki, którego niepełnosprawna córeczka zginęła w wypadku drogowym).

Kapłan z powołania, czyli "Tajemnica spowiedzi"

Tajemnica spowiedzi jest świętym i nietykalnym obowiązkiem każdego duchownego. Czy w obliczu zagrożenia życia ma prawo ją złamać? Na to pytanie odpowiedzi należy szukać na kartach powieści Josepha Spillmanna.

Ostatnio coraz częściej słyszy się, jacy to księża są źli. Nie przeczę, że zdarzają się wśród nich duchowni, którzy są niegodni swojej sutanny, jednak nie można zapominać także o księżach z powołania. Kapłanach, którzy wypełniają naukę Chrystusa, dla których tajemnica spowiedzi jest świętym i nietykalnym obowiązkiem. Nie mogą jej zdradzić nawet za cenę własnego życia. I właśnie takim duchownym okazał się proboszcz Montmoulin, bohater powieści "Tajemnica spowiedzi".

Akcja rozgrywa się w XIX-wiecznej Francji, jest rok 1888. Głównym bohaterem jest ksiądz François Montmoulin - proboszcz niewielkiej, wiejskiej parafii w Sainte-Victoire w Prowansji. Jest pobożnym i gorliwym kapłanem, pomagającym ubogim. Pewnego dnia zostaje on oskarżony o zabójstwo pani Blanchard, członkini Bractwa św. Józefa i fundatorki przyszłego szpitala. Choć wie, kto popełnił ten okrutny czyn, nie może niczego zdradzić, gdyż obowiązuje go tajemnica spowiedzi. Mimo że wszystkie poszlaki wskazują na niego, jest nieugięty w swojej wierze. Czy ulegnie, by ocalić życie i uniknąć szafotu? A może przyjmie swój krzyż z godnością?

Kim jest "Kobieta niespodzianka"?

"Kobieta niespodzianka" Piotra Kołodziejczaka to dobra powieść obyczajowa, pełna niespodzianek. Książka skłania do refleksji nad życiem oraz relacjami damsko-męskimi.

Życie bywa nieprzewidywalne. W jednej chwili myślimy, że wszystko dobrze się układa, jesteśmy szczęśliwi, a w następnej wszystko może przewrócić się do góry nogami. Może wydarzyć się coś niespodziewanego, co na zawsze odmieni nasze życie. Zazwyczaj w takich przypadkach palce macza kobieta - w dodatku młoda i atrakcyjna. I tak było w przypadku bohatera powieści "Kobieta niespodzianka" Piotra Kołodziejczaka.

Andrzej jest mężczyzną w średnim wieku, ma kochającą żonę Magdę i dwójkę dzieci - nastoletniego Romka i dorosłą Basię. Wydawać by się mogło, że nic nie może zburzyć ich rodzinnego szczęścia. Niestety pewnego dnia w życiu Andrzeja pojawia się tajemnicza Marta i wprowadza duże zamieszanie. Kim jest dla bohatera i jakie ma intencje? Aby się dowiedzieć, trzeba przeczytać książkę.

Czym są "Geny, komórki, mikroby"?

"To najcudowniejsza z map stworzonych dotąd przez ludzkość" - zauważył Bill Clinton o ludzkim genomie odczytanym przez uczonych. Czym jest właściwie genom, dowiemy się z książki z serii Focus.

Książka "Geny, komórki, mikroby" to zbiór 22 artykułów napisanych przez dziennikarzy oraz ekspertów z dziedziny medycyny. Jej autorami są: Olga Sobolewska, szefowa działu cywilizacji "Focusa" Joanna Nikodemska, biolog dr Piotr Borsuk, Natalia Jakimiak, lek. med. Joanna Kowalik, szef działu nauki "Focusa" Jan Stradowski, dziennikarka Anna Kosowska Czubaj, dziennikarka Aleksandra Kowalczyk, dziennikarz i podróżnik oraz doktor biologii molekularnej Jakub Urbański, dziennikarka Anna Piotrowska, dziennikarka Agnieszka Szymczak, biolog molekularny dr Magdalena Kowalec, biochemik, specjalista od badań klinicznych dr Maria Graziewicz, dziennikarz naukowy Piotr Stanisławski oraz Małgorzata Brączyk.

Zaprezentowane w niej artykuły dotyczą fenomenu, jakim jest genetyka. Muszę przyznać, że ta dziedzina biologii interesowała mnie zawsze najbardziej. DNA, RNA, mitoza, mejoza, chromosom - w liceum byłam w swoim żywiole. I do tej pory nie wiem, dlaczego ostatecznie wybrałam zupełnie inny kierunek studiów. Dlatego rekompensuję to sobie czytaniem thrillerów medycznych i artykułów o medycynie. W ten sposób trafiłam na książkę "Geny, komórki, mikroby". Porusza ona ważne aspekty, m.in. dlaczego tak trudno jest rozszyfrować ludzkie DNA, jak bardzo możemy ingerować w nasze komórki oraz ile jest człowieka w człowieku.

"Podróże konika morskiego", czyli młody tata na urlopie

"Kiedy dzisiaj za Marią zamknęły się drzwi, uświadomiłem sobie, że do końca życia nie zapomnę tego dźwięku" - wspomina w swoim dzienniku młody tata przebywający na urlopie tacierzyńskim.

Ostatnio coraz częściej słyszy się o urlopie tacierzyńskim. Dzięki niemu mama może robić karierę, podczas gdy tata zajmuje się dzieckiem. Jest to dobre rozwiązanie w sytuacji, gdy kobieta chce się rozwijać zawodowo i jednocześnie mieć dziecko. Trochę gorzej wychodzi na tym mężczyzna, który do tej pory postrzegany był jako osoba, która ma zapewnić godny byt swojej rodzinie. Z drugiej strony, jest to dla niego bogate doświadczenie, podczas którego buduje więź ze swoim maleństwem. Wspominam o tym dlatego, że swoje przemyślenia na ten temat spisał Petr Šabach, znany czeski humorysta, który miał okazję przeżyć to na własnej skórze.

Książka "Podróże konika morskiego" jest humorystycznym dziennikiem młodego ojca, który przebywa na urlopie tacierzyńskim. Dlaczego konik morski? Bo to jedyny przedstawiciel flory, u którego samiec wydaje młode. Idąc tym tropem, nasz bohater uważa się za jedynego mężczyznę w Pradze pod koniec lat 80., który bierze na siebie opiekę nad synkiem, by żona w tym czasie mogła poświęcić się karierze naukowej.

Strzeżmy się! "Psychopaci są wśród nas"

"Psychopaci to społeczni drapieżnicy, którzy oczarowują, manipulują i bezwzględnie torują sobie drogę przez życie, pozostawiając za sobą złamane serca, zdruzgotane nadzieje i puste portfele" - twierdzi Robert D. Hare, autor książki o psychopatii.

Zdaniem Hare'a istnieje duże prawdopodobieństwo, że choć raz w życiu natknęliśmy się na psychopatę, a przynajmniej o jakimś słyszeliśmy. Być może pozwoliliśmy nawet, by nas oszukiwał i manipulował nami, przez co musieliśmy naprawić wyrządzone przez niego szkody. Niestety tego typu ludzi można spotkać w każdej kulturze, rasie, społeczeństwie i środowisku.

Powstaje pytanie, czym właściwie jest psychopatia i jak rozpoznać jej objawy? Słowo psychopatia pochodzi od psyche - umysł oraz pathos choroba, czyli w dosłownie choroba umysłowa. Psychopatia to zaburzenie osobowości cechujące się pewnym zespołem zachowań i domniemanych cech charakteru, w większości uznawanych przez społeczeństwo za niepożądane. Warto podkreślić, że w polskiej terminologii zaburzenie to nosi nazwę osobowości dysfunkcyjnej.

"Międzyrzecz", czyli opowieść z pogranicza jawy i snu

"Międzyrzecz" Piotra Ibrahima Kalwasa stanowi niezwykłą podróż w czasie i przestrzeni, przez różne stany ducha oraz krainy.

Powieść zaczyna się całkiem zwyczajnie, w kawiarni Bliklego na Nowym Świecie. Główny bohater, Piotrek, przypadkowo spotyka tam profesora Roberta de Razina, który prosi go, by dostarczył stary grecki manuskrypt pewnemu człowiekowi mieszkającemu na Wyspach Owczych.

Na miejscu poznaje Johana, starca, który mieszka w wiekowym domu-labiryncie oraz tajemniczego i budzącego niepokój doktora Zabela z klepsydrą w głowie. Widzi także rzeczy, które nie mieszczą się w ludzkim pojmowaniu - m.in. zegar, który działa w obie strony, numerowane pokoje, które trzeba otwierać i zamykać w określonej kolejności czy średniowieczny zamek, na którym panuje rządny złota król (czyżby Midas?). I wyrusza w niejedną podróż do nieznanych zakątków i czasów...

"Nowy Kapoan", czyli czesko-polskie gafy językowe

"Nowy Kapoan" jest zbiorem anegdot dotyczących najczęstszych czesko-polskich błędów językowych, które wynikają z podobieństw tych języków.

Tytułowe słowo "kapoan" stanowi odwrotność wyrażenia "na opak". Można więc go rozumieć jako coś odwrotnego, opacznego, odmiennego niż się wydaje na pierwszy rzut oka. Słowo to po raz pierwszy zostało zastosowane w książce "Kapoan – Na opak. O czeskim dla Polaków, być może mało zaawansowanych, ale mocno zainteresowanych". I od tej pory zaczęto go używać w kontekście czyhających na Polaka pułapek językowych, które spowodowane są podobieństwem języka czeskiego i polskiego.

"Nowy Kapoan. Strzel i traf do czesko-polskich językowych gaf" stanowi kontynuację wspomnianej książki. Jednak jej tematyka została rozszerzona – na Słowaków i Węgrów oraz o błędy związane z obyczajami, mentalnością czy z kulturą. Nie brakuje w niej także uwag o trudnościach w polsko-czeskim tłumaczeniu.

"Polska - daj się zaskoczyć" ojczystym zabytkom i krajobrazom

Lato to czas podróży zarówno do dobrze nam znanych miejsc, jak i tych nieznanych. Jeśli planujesz odkryć na nowo nasz kraj, zabierz ze sobą niezwykły przewodnik "Polska daj się zaskoczyć. Trasy magiczne".

Książka "Polska daj się zaskoczyć. Trasy magiczne" nie jest kolejnym przewodnikiem po turystycznych i historycznych miejscach, które prezentowane są do znudzenia w tego typu publikacjach. Umieszczono w niej ponad 100 unikalnych tras wycieczkowych po Polsce nieznanej. Książka podzielona została na województwa, a każde z nich zawiera od 3 do 9 magicznych szlaków.

Ten oryginalny przewodnik napisany został przez czytelników i dziennikarzy lokalnych "Gazety Wyborczej". Wśród nich znaleźli się m.in. Andrzej Kraśnicki, Marian Maćkowiak, Justyna Plesiewicz, Bartłomiej Małecki i Bartosz Gondek, Jan Plata-Przechlewski, Jowita Kiwnik, Barbara Polańska, Adam Kutny, Artur Bułaty, Przemysław Kot, Tomasz Kurs, Norbert Kaczan, Wojciech Grejciun, Anna Choińska, Jakub Medek, Izabela Chojnacka-Naskręt, Joanna Majorczyk, Paweł Szuszkiewicz, Maja Sałwacka oraz Tomasz Socha. Autorzy opisali oni swoje ulubione szlaki, które przeszli niejeden raz. W tym m.in. wodospady i tęczowe jeziora (wodospad szklarski, jezioro Śniardwy), zamki i pałace (pałac w Wojanowie, zamek w Książu), podziemne tunele (niemieckie podziemia w Górach Sowich) oraz bunkry (w Jastarni).

"Zombiefilia", czyli wariacje na temat zombie

Motyw zombie w literaturze i filmie jest ostatnio dość popularny. Dlatego znawców tematu powinien ucieszyć fakt, że niedawno ukazała się "Zombiefilia", pierwsza polska antologia o żywych trupach.

"Zombiefilia" to pierwsza polska antologia zombie, którą współtworzyło 22 autorów. Wśród nich znaleźli się: Dawid Kain, Magdalena M. Kałużyńska, Sylwia Błach, Marcin Rojek, Paweł Waśkiewicz, Aleksandra Zielińska, Paulina Kuchta, Artur Olchowy, Paulina J. Król, Michał Stonawski, Grzegorz Gajek, Karol Mitka, Łukasz Radecki, Marcin Podlewski, Robert Rusik, Artur Kuchta, Krzysztof T. Dąbrowski, Maciej Kaźmierczak, Rafał M. Skrobot, Rafał Christ, Bartosz Orlewski oraz Carlton Mellick III, amerykański mistrz bizzarro. Warto wspomnieć, że Artur Olchowy, Robert Rusik, Bartosz Orlewski, Paulina J. Król i Rafał M. Skrobot są zwycięzcami konkursu "Napiszmy razem pierwszą polską antologię o zombie".

Na początku muszę się do czegoś przyznać. Otóż nie jestem wielką fanką zombie i postapokaliptycznych wizji. Nie przeczytałam ani jednej książki o tej tematyce, nie widziałam także "Nocy żywych trupów", "Świtu żywych trupów" czy innej "Martwicy mózgu". Oglądałam jedynie "Rec", ale to raczej nie jest taki typowy film o zombie. Oczywiście lubię horrory, ale oparte na innych motywach - duchy, zjawy i inne nadprzyrodzone zjawiska. A najbardziej przypadł mi do gustu Stephen King, uznawany za mistrza grozy. Postanowiłam jednak dać zombie szansę. Tym bardziej, że rozpoznałam w spisie treści dwa nazwiska - Magdaleny M. Kałużyńskiej, której powieść grozy "Ymar" bardzo mi się podobała oraz Pauliny J. Król, jednej z blogerek, którą miałam okazję poznać na żywo. Właśnie ich tekstów zamieszczonych w "Zombiefilii" byłam najbardziej ciekawa i się nie zawiodłam.

"Masłem do dołu", czyli na czym polega czeski humor

Wiedziona ciekawością, na czym polega czeski humor, postanowiłam sięgnąć po książkę "Masłem do dołu" Petra Šabacha, jednego z najpopularniejszych humorystów zza południowej granicy.

Muszę przyznać, że do tej pory czeski humor znałam jedynie z adaptacji książki Bohumila Hrabala "Obsługiwałem angielskiego króla" w reżyserii Jiříego Menzela. Niewiele z niego pamiętam, może tyle, że było całkiem zabawnie. Postanowiłam zmierzyć się jeszcze raz z czeskim poczuciem humoru, ponieważ bardzo cenię sobie tę cechę charakteru.

"Masłem do dołu" to zbiór z pozoru niepowiązanych ze sobą anegdot, których bohaterami są dwaj sześćdziesięciolatkowie - Antošt i Evžen. Antošt to wieloletni rozwodnik, który na stare lata otworzył antykwariat, natomiast Evžen to wielbiciel piwa, który maluje portrety samochodów. Wydawać by się mogło, że to zgorzkniali staruszkowie, którzy siedzą na emeryturze i narzekają. Nic bardziej mylnego. Panowie mają więcej wigoru i zwariowanych pomysłów niż niejeden nastolatek. Spotykają się prawie codziennie na piwie w hospodzie Cisza, by porozmawiać albo tylko pomilczeć. To właśnie przy piwie rodzą się najciekawsze anegdoty pisane przez życie.

"To zwierzę mnie bierze", czyli niezwykły zbiór felietonów

Jeśli chcesz zobaczyć kosmiczne "robale", inżyniera z ryjem albo atak krwiożerczych sikorek, ewentualnie wyłudzić 100 mln od bobra, koniecznie przeczytaj książkę "To zwierzę mnie bierze" Adama Wajraka.

"To zwierzę mnie bierze" jest zbiorem felietonów o florze i faunie. Warto wspomnieć, że felietony te początkowo ukazały się na stronach naukowych "Gazety Wyborczej" w ramach cyklów "Poczta Teremiski" i "To Zwierzę Mnie Bierze" oraz w "Dużym Formacie". Następnie książka wzbogacona została pięknymi fotografiami zwierząt i roślin, wykonanymi przez Adama Wajraka. I w tym aspekcie książka ta przypomina atlas zwierząt i roślin.

Felietony podzielone zostały na miesiące od maja do kwietnia. Jak tłumaczy autor Niebieskie żaby widuję w kwietniu, małe liski wychodzą przed nory w czerwcu, kozice najbardziej są zestresowane w środku lata, a wielkie drzewa najlepiej wyszukać w listopadzie, gdy już nie ma liści i widać, jak są potężne. Tak powstał swoisty kalendarz moich spotkań ze zwierzętami i nie tylko.

"Błysk rewolwru" – Szymborska, jakiej nie znacie

"Błysk rewolwru" to zbiór niepublikowanych dotąd dziełek Wisławy Szymborskiej – m.in. wierszy, poematów, limeryków, listów, epitafiów, moskalików, kolaży, karykatur oraz innych zabaw literackich, w tym... kryminałku.

Wisława Szymborska w dzieciństwie chciała zostać powieściopisarką. Mało kto wie, że poczyniła ku temu pewne kroki i... popełniła kryminałek – "Błysk rewolwru". Niestety nie zachowały się 3 środkowe strony rękopisu. Ale czemu się dziwić, skoro to zabawne dziełko napisała około 1935 roku i schowała na dno szuflady razem ze zbiorem innych zupełnie nieznanych perełek.

Gdyby nie sekretarz poetki Michał Rusinek, który je odnalazł, nigdy nie ujrzałby one światła dziennego. Do tej pory nie były nigdzie publikowane, dlatego tak wielką mają wartość. Wśród nich znajdziemy m.in. wiersze, poematy, limeryki, listy, epitafia, moskaliki, kolaże, karykatury oraz inne zabawy literackie.

"Nadchodzący sztorm" – udany thriller bohatera "Castle"

Serial "Castle" cieszy się sporą popularnością w Stanach Zjednoczonych. Do tego stopnia, że wydano książki głównego bohatera – Richarda Castle'a. W tym wspominany w serialu thriller "Nadchodzący sztorm" o przygodach Derricka Storma.

Derrick Storm to były agent CIA, który wiele lata temu upozorował własną śmierć, by móc odejść z wywiadu. Pewnego dnia przeszłość daje o sobie znać, bowiem jego były szef Jedidiah Jones prosi go o przysługę. Ma on przeprowadzić śledztwo w sprawie porwania pasierba senatora Windslowa. Ktoś taki jak ty potrzebuje zastrzyku adrenaliny. Niebezpieczeństwo ci służy. Nie byłeś szczęśliwy w Montanie. I w głębi serca dobrze o tym wiesz. Tak jak ja. Wiedziałeś, że ten dzień kiedyś nadejdzie – tłumaczy mu Jones. Musi współpracować z agentką April Showers z FBI, której praca nie przynosi żadnych efektów.

Jak bardzo zdesperowany jest senator najlepiej pokazuje jedna z jego wypowiedzi: Po pierwsze chcę, żeby pan namierzył tych skurwysynów, a później ma pan zabić ich wszystkich. Nie chcę, aby czytał im pan ich prawa i aresztował ich, a potem żeby dostali jakiegoś wygadanego adwokata, który to wszystko zatuszuje i doprowadzi do ciągnącego się latami procesu. Chcę, żeby byli martwi. Choć Storm podejrzewa, że gra toczy się o znacznie wyższą stawkę, podejmuje się tego zlecenia. Nie przypuszcza nawet, że to dopiero początek burzy, która ma wkrótce nadejść...

Jak wytłumaczyć "Zjawiska paranormalne"?

Skąd się wziął przesąd o czarnych kotach? Dlaczego nie powinno się witać przez próg? Komu zawdzięczamy horoskopy? Odpowiedzi można znaleźć w książce "Zjawiska paranormalne".

Książka "Zjawiska paranormalne" to zbiór 11 artykułów napisanych przez dziennikarzy, naukowców oraz szefa działu nauki miesięcznika "Focus". Jej autorami są: dziennikarz Andrzej Fedorowicz, dziennikarz i publicysta Kazimierz Pytko, redaktorka Monika Maciejewska, podróżniczka i poszukiwaczka skarbów Joanna Lamparska, dziennikarka Agnieszka Fiedorowicz, doktor Paweł Kempa, dziennikarz i fotograf Marcin Jamkowski, dziennikarka Zuzanna Kisielewska oraz szef działu nauki "Focusa" Jan Stradowski.

Opisane są w niej irracjonalne zjawiska i ludzkie zachowania. Mimo iż żyjemy w XXI wieku, ponad połowa Polaków wierzy w przesądy i astrologię. Na pewno wielu z nas wierzy, że czarne koty przynoszą pecha oraz w to, że nie można witać się przed próg. A ilu z nas będąc w mieście, do którego chcemy wrócić, wrzuca monetę do fontanny?

"Morderstwo w klasztorze", czyli duchowni na tropie zbrodni

Tajemnicze morderstwo zakonnika, mroczna zagadka, niecodzienne śledztwo oraz ciekawe wykłady z historii z Kościoła - tego można spodziewać się po powieści "Morderstwo w klasztorze" Donny Fletcher Crow.

W Kolegium Przemienienia w Kirktrope, małej miejscowości w Anglii, zostaje zamordowany ojciec Dominic. Jego zmasakrowane ciało znajduje Felicity Howard, młoda Amerykanka, która przygotowuje się tam do pełnienia kapłaństwa. Widok jest przerażający: całe pomieszczenie było zabryzgane krwią. Jasnoczerwone plamy były wszędzie: na nieskazitelnie białych ścianach i pościeli, na otwartych stronicach modlitewnika, na posągu Chrystusa - tworzyły upiorne, krwawe stygmaty na Jego miłosiernie wyciągniętych dłoniach... Pośrodku pokoju w kałuży krwi leżał jej ukochany ojciec Dominic z głową zmasakrowaną. Był nie do poznania. W dodatku w pomieszczeniu znajduje się brat Antony, który jest cały we krwi.

Mnisi nie wierzą jednak w winę Antony'ego. Dlatego proszą go, by wraz z Felicity zbadali tę sprawę. Bohaterowie będą musieli wyruszyć w niebezpieczną podróż śladami ojca Dominica, zgłębić prastarą wiedzę, by zrozumieć współczesne wydarzenia i odkryć prawdę. Co więcej, Felicity będzie miała chwile zwątpienia, czy postąpili słusznie, opuszczając klasztor. W dodatku ktoś będzie podążał ich śladem i chciał ich zastraszyć, a może nawet zabić. W toku śledztwa zrozumieją, że nikomu nie mogą ufać, bo nie wiadomo tak naprawdę, kto jest ich przyjacielem, a kto wrogiem. Czy uda im rozwiązać zagadkę i ujść z życiem... oraz się w sobie nie zakochać?

Ludzie listy piszą, czyli jak odnaleźć "Zagubione szczęście"?

Czy zastanawialiście się kiedyś, co się dzieje w listami, które są źle zaadresowane lub nie mają naklejonego znaczka? Odpowiedź na to pytanie kryje się w powieści Toma Wintera.

Główną bohaterką jest 38-letnia Carol, która czuje się nieszczęśliwa jako żona i matka. Jak sama twierdzi, ma za męża skończonego palanta, a mimo to żyje z nim już 18 lat. Poza tym nie potrafi porozumieć się z nastoletnią córką. Moje życie jest jak czekoladowy suflet. Spędzasz godziny na przygotowaniu, a gdy wyciągasz z piekarnika, wygląda jak przygnieciony kot. Niby żadna tragedia, po prostu nie taki powinien być. Jedno wielkie rozczarowanie. Na rodziców też nie może liczyć, gdyż ojciec jest warzywem na wózku, a matka ma osobowość toksycznego wysypiska.

Przyjaciółka podpowiada jej, by zaczęła pisać listy, w których wyrazi cały swój żal do wszechświata. I tak Carol zaczyna przelewać swoje myśli na papier. Następnie koperty bez adresu i znaczka wrzuca do skrzynki pocztowej – przecież i tak jej listy do nikogo zostaną zniszczone. A gdyby jednak je ktoś czytał?